Spring naar bijdragen

Monster

Forumdeelnemers
  • Aantal bijdragen

    2.827
  • Geregistreerd

  • Laatst bezocht

  • Gewonnen dagen

    34

Alles door Monster geplaatst

  1. Rap, dank je. En het enige wat ikzelf heb gedaan is het niet zelf doen, het niet alleen doen. Zonder vechten dus.
  2. Uit welk klein, egocentrisch en armoedig dal ben ik aan het klimmen en hoeveel lessen volgen nog.............
  3. Hopelijk breek ik niet in, er moet mij iets van het hart. Het motorpak 2 jaar geleden moest ik een nieuw leren motorpak kopen. Mijn pak was meer dan een maat te groot geworden, het was 12 jaar oud. Maar ik riep altijd: "Dat pak kan nog prima, dat wordt ouder dan ik word." Eigenlijk meende ik dat. Een pak kan een jaar of 10 mee, en ik was niet van plan nog 10 jaar door te gaan, visieloos, vechtend, falend. Eenmaal in herstel zat ik niet op de roze wolk waar ik over hoorde en las (en nog lees), ik vond het zwaar. Bekaf, altijd maar nadenken en heel veel fouten van mijzelf zien en altijd maar opletten.............. Afgelopen voorjaar kocht ik een nieuw motorpak. Hardop zal ik zeggen:"Deze past tenminste weer goed en is alleen al daardoor veiliger." De waarheid is: Ik ben vast van plan om nog 10 jaar (en als het mag langer) mee te gaan en het oude pak is nu 14 jaar. Ik ben niet alleen een goed en veilig pak waard, ik heb er weer plezier in om in mijzelf te investeren. Dit mag op meerdere manieren opgevat worden, zo is het ook bedoeld. Eindelijk is er zoiets als zelfacceptatie, eigenwaarde ontdekt en groeiende. Mocht tijd worden, was een zoektocht en zo. Een half jaar geleden vond ik dat ik stil stond. Maar als ik nu terug kijk hoeveel meer dingen fijn zijn geworden alleen al door mijn visie daarop, dan is het ongelofelijk hoe ik verander. En daar zal ik niet de enige in zijn. Nou is het niet de bedoeling dat ik hier wekelijks kom melden wat ik nu weer heb zien veranderen, maar af en toe is het wel fijn om zoiets te delen. Langzaam wordt het leven toch zeker meer de moeite waard.
  4. Kohtje, dat is wel fijn he, dat we nooit bang hoeven te zijn om noodgedwongen stil te staan omdat er geen nieuwe input meer voorbij komt. Ik vind het fijn om mensen te ontmoeten die al wat verder in herstel zijn omdat het helpt bij mijn visie en omdat zij mij nieuwe prikkels voorschotelen. Dank je wel dat je dat om de haverklap doet. Je hebt geen idee hoeveel dat gewaardeerd wordt!
  5. we doen het per dag, we streven naar een week en we gaan voor tien................ en er kan nog méér bij!!
  6. Monster

    Opname

    Jootje en DV, Jullie hoeven niet hard te werken. Jullie hoeven alleen maar eerlijk te zijn, en bereid te veranderen. De rest gaat vanzelf (bij mij en vele anderen). Het ergste was het besluit nemen te gaan en dat hebben jullie allebei al achter de rug. Vergeet niet om ook veel te lachen, om anderen en om jezelf. Het is als een cursus, geen gevangenschap. Succes!!
  7. Dank je wel Kohtje. Het is mooi geschreven maar voor mij nog toekomstmuziek. Het betere loslaten is een project waar ik nu middenin zit met alle mislukte pogingen van dien. Gelukkig hoef ik niet alles in één dag te kunnen. Zaterdag was ik in Deventer naar een meeting en ben daarna niet de stad ingegaan. Terwijl ik andere jaren altijd speciaal naar Deventer op Stelten ga want dat is echt een leuk feest!! Nou ja, volgend jaar weer een kans.
  8. Monster

    Nieuw hier

    Hij die zonder fouten is werpe de eerste steen................. Kruidje, je hebt een keer verloren van iets dat sterker is dan jij bent. Als het makkelijk was bestond dit forum niet. Je was sterk genoeg om het te delen met ons, waarvoor dank. Je bent sterk genoeg om nu weer verder te gaan. Loop weer verder met ons mee, blijf niet hangen. Veel sterkte deze dag!!
  9. Monster

    Zondag 13 juli

    truste voor later, fijne avond voor nu
  10. Monster

    Zondag 13 juli

    MijnGerrit, ziet de trapleuning er zo uit voorafgaand of na de nuttiging? wat knap!!!
  11. Jaaaaaaaaaaaaa we beginnen weer opnieuw, op naar de 10 Weekpact 13-7-2014 Monster
  12. On-topic again. Teleurstelling komt één op één door verwachting. Dat denk ik nu inmiddels ook. In gebruik heb ik manipulatie toegepast, alles om mijn gebruik mogelijk te blijven maken. De waarheid manipuleren, de mensen om mij heen manipuleren en de situaties om mij heen waar mogelijk óók. Hier is veel controle voor nodig. Voor controle in inschatten van al die dingen nodig. Ik was dus continu aan het anticiperen op verwachtingen. Controle gedrag is een vorm van verslavingsgedrag. Dat wilde ik dus loslaten. Ik had geleerd dat ik geen verwachtingen moet hebben of alleen nuttige verwachtingen. Zoals bv. in het verkeer; bij een groen verkeerslicht verwacht ik veilig door te kunnen rijden. Verwachtingen die in de hoek zitten van NIVEA (niet invullen voor een ander) vertroebelen een open blik. Momenteel oefen ik om zo min mogelijk verwachtingen te hebben. Niet omdat ik bang ben voor de pijn van teleurstelling die er heus zal zijn, maar omdat ik mij bewust ben dat ik mensen en situaties niet kan sturen, manipuleren. Ergens las ik dat er alleen goede dagen en uitdagende dagen zijn. Mijn vertaling: of het zit mee, of ik mag me afvragen wat ik nog wilde leren dat ik hier weer tegenaan moest lopen. Dit voorkomt misschien geen teleurstellingen maar dit voorkomt wél klagen. Dit laatste valt mij dagelijks op om mij heen.
  13. ik zal niet lachen, ik zie uit naar de foto. Truste voor straks allen
  14. "Zelf weet ik nog steeds niet waar ik zit." Lijkt me toch stug Fruit. Je bent slim zat, doet vaak rake opmerkingen.
  15. In het AA programma leer je inderdaad om de aangerichte schade in het verleden op te ruimen. Bij mij was het nodig om te accepteren dat ik fouten heb gemaakt. Dat ik niet perfect ben. En dat ik nog steeds fouten maak. In mijn zoektocht naar de reden van mijn vluchtgedrag heb ik over mijzelf veel geleerd. Het belangrijkste (tot nu toe) is wel de ontwikkeling van mijn zelfbeeld. Zowel de positieve als de negatieve aspecten. Dit mondde uit in accepteren, mezelf vergeven. Ja, ik heb mijn dochter in haar puberteit, die onzekere periode, verwaarloosd. Ja ik heb veel gelogen tegen mijn man en mijn dochter. 3 jaar lang dagelijks liegen. Ik poets het niet weg. Als ik mezelf NIET vergeef, dan zeg ik eigenlijk: Deze fout was te erg. Jij bent te erg. Jij bent fout. Als jij nou die fout niet had gemaakt, eerder had opgelet, dán was je acceptabel geweest. Nu niet. Klinkt een beetje als: als ik 5 kilo lichter ben dan vinden mensen mij leuk. Nu niet. Oftewel: slaat nergens op. Het is wat het is en ik kan het verleden niet veranderen. Ik kan alleen maar NU laten zien dat ik bereid ben om open te zijn en bereid ben om te veranderen.
  16. Vandaag belde ik een maatje, mijn Brother in Arms waarmee ik tegelijkertijd gestopt ben. Ik wist niet beter dan dat wij 2 de enigen waren van onze groep die nog clean waren. En we hadden de laatste mijlpaal nog niet sámen gevierd. Dat gaat dus ook niet gebeuren. Nu ben ik toch een beetje verdrietig. Gelukkig is zij wel weer overnieuw begonnen met gestopt zijn verder gegaan met gestopt zijn en dus ben ik vreselijk trots en blij dat ze het bijltje er niet bij neer gooit. Ze heeft verteld dat het zo vreselijk veel energie heeft gekost om de schaamte en zelfveroordeling en teleurstelling van zich af te werpen, hartverscheurend. Wat dapper van iedereen die na een knieval toch weer op staat en doorgaat. Dit is toch wel een schrikbeeld voor mij. Het maakt dat alles wat bij mij lijkt op een behoefte aan vluchten onder de loep te leggen. Het maakt dat ik behoefte krijg om alles, echt alles open te gooien en te bespreken. Want ik weet heel goed wat er gaat gebeuren als ik het alleen ga doen. Dan ga ik het niet volhouden.
  17. schopje naar boven en dank aan jopie Nu begrijp ik waarom het verstandig is zo min mogelijk verwachtingen te hebben. Althans, dat is me geleerd en ik vond dat toen discutabel.
  18. "If yoy wanna use, use the phone" hoorde ik in de kliniek. En dus heb ook ik altijd mijn gsm bij me, waarin de nrs. staan van mensen die weten dat ik ieder moment van de dag kan bellen omdat ik NU zwak ben. Ik heb ze een papier gegeven waarin in beloof dat ik ze bel voordat ik gebruik, en als ik toch gebruikt heb, dat ik ze diezelfde dag nog bel. Mijn man is daar eentje van. Ik heb één keer moeten bellen dat ik vreselijk zwak stond en dat ik juist nu naar de supermarkt moest. Mijn zus mocht dit aanhoren. Ik beloofde na supermarkt nogmaals te bellen over wat ik gekocht had. Blij en dankbaar, niet trots,kon ik melden dat het bij broccoli en biefstuk was gebleven. Dit is niet sterk of zo. Dit was een kwestie van ziekte inzicht en voorbereiding zoals MijnGerrit ook zo mooi kan beschrijven.
  19. Monster

    Vrijdag 11 juli

    fijne avond nog en truste voor straks
  20. Monster

    Vrijdag 11 juli

    Voorafgaand aan de kliniek wist ik: alleen kan ik het niet maar SAMEN KAN IK ALLES. Eenmaal uit de kliniek wist ik: ik kan niets tegen mijn verslaving maar SAMEN KAN IK VEEL. Als manlief dat weet (ik heb het na de kliniek direct gezegd) dan kán hij ook helpen. Dan gaat hij dit soort vragen niet stellen. Nu weet hij te weinig dus doet hij niets fout.
  21. Monster

    Vrijdag 11 juli

    Ik geloof je zó ietje. Zo herkenbaar. Wat wilde ik manlief graag helpen met het vergeten. Terugkrabbelen. Heel vaak heel diep door de knieën schreef ik. Ik meende elke letter.
  22. Monster

    Vrijdag 11 juli

    Fruit, dat is vaag ja. Maar het is voor de wederhelft ook eng om in de leidersrol geduwd te worden, althans , de goedmoedige lobbes uithangen gaat niet meer.
  23. Monster

    Vrijdag 11 juli

    Kruidje, ik denk zeker te weten dat hubbie nu nog veel trotser is op jou dan toen je nog 'sterk' was.
  24. Monster

    Vrijdag 11 juli

    Ik vond het niet prettig om eerlijk te worden. Om mijn onvermogen te erkennen. Om "zwak" gevonden te worden, met name door mezelf. Om mijn muur af te breken. Ik snap dat het echt prettig lijkt dat manlief het niet zo zwaar opneemt. Maar dat is dus voor lange termijn niet vol te houden. Het woord samen krijgt dan geen kans.
  25. Monster

    Vrijdag 11 juli

    Mijn man kan zich ook geen zwak poppetje naast zich voorstellen. Hij is gek op dat ondernemende type dat alles durft en alles kan. En toen dat poppetje eindelijk leerde zeggen:HELP..............toen....................toen eerst niks...................huh, wie , ik? Moet ik iets voor jou doen? Kun jij dat niet? Toen werd hij de helpende hand. Eindelijk niet meer degene die mijn verslaving in stand hield, maar mijn helpende hand. Maar ik moest heel vaak heel diep door de knieën.
×
×
  • Nieuwe aanmaken...