Monster

Vandaag belde ik een maatje, mijn Brother in Arms waarmee ik tegelijkertijd gestopt ben. Ik wist niet beter dan dat wij 2 de enigen waren van onze groep die nog clean waren. En we hadden de laatste mijlpaal nog niet sámen gevierd. Dat gaat dus ook niet gebeuren. Nu ben ik toch een beetje verdrietig. Gelukkig is zij wel weer overnieuw begonnen met gestopt zijn verder gegaan met gestopt zijn en dus ben ik vreselijk trots en blij dat ze het bijltje er niet bij neer gooit. Ze heeft verteld dat het zo vreselijk veel energie heeft gekost om de schaamte en zelfveroordeling en teleurstelling van zich af te werpen, hartverscheurend. Wat dapper van iedereen die na een knieval toch weer op staat en doorgaat. Dit is toch wel een schrikbeeld voor mij. Het maakt dat alles wat bij mij lijkt op een behoefte aan vluchten onder de loep te leggen. Het maakt dat ik behoefte krijg om alles, echt alles open te gooien en te bespreken. Want ik weet heel goed wat er gaat gebeuren als ik het alleen ga doen. Dan ga ik het niet volhouden.

schopje naar boven en dank aan jopie Nu begrijp ik waarom het verstandig is zo min mogelijk verwachtingen te hebben. Althans, dat is me geleerd en ik vond dat toen discutabel.

"If yoy wanna use, use the phone" hoorde ik in de kliniek. En dus heb ook ik altijd mijn gsm bij me, waarin de nrs. staan van mensen die weten dat ik ieder moment van de dag kan bellen omdat ik NU zwak ben. Ik heb ze een papier gegeven waarin in beloof dat ik ze bel voordat ik gebruik, en als ik toch gebruikt heb, dat ik ze diezelfde dag nog bel. Mijn man is daar eentje van. Ik heb één keer moeten bellen dat ik vreselijk zwak stond en dat ik juist nu naar de supermarkt moest. Mijn zus mocht dit aanhoren. Ik beloofde na supermarkt nogmaals te bellen over wat ik gekocht had. Blij en dankbaar, niet trots,kon ik melden dat het bij broccoli en biefstuk was gebleven. Dit is niet sterk of zo. Dit was een kwestie van ziekte inzicht en voorbereiding zoals MijnGerrit ook zo mooi kan beschrijven.

fijne avond nog en truste voor straks

Voorafgaand aan de kliniek wist ik: alleen kan ik het niet maar SAMEN KAN IK ALLES. Eenmaal uit de kliniek wist ik: ik kan niets tegen mijn verslaving maar SAMEN KAN IK VEEL. Als manlief dat weet (ik heb het na de kliniek direct gezegd) dan kán hij ook helpen. Dan gaat hij dit soort vragen niet stellen. Nu weet hij te weinig dus doet hij niets fout.

Ik geloof je zó ietje. Zo herkenbaar. Wat wilde ik manlief graag helpen met het vergeten. Terugkrabbelen. Heel vaak heel diep door de knieën schreef ik. Ik meende elke letter.

Fruit, dat is vaag ja. Maar het is voor de wederhelft ook eng om in de leidersrol geduwd te worden, althans , de goedmoedige lobbes uithangen gaat niet meer.

Kruidje, ik denk zeker te weten dat hubbie nu nog veel trotser is op jou dan toen je nog 'sterk' was.

Ik vond het niet prettig om eerlijk te worden. Om mijn onvermogen te erkennen. Om "zwak" gevonden te worden, met name door mezelf. Om mijn muur af te breken. Ik snap dat het echt prettig lijkt dat manlief het niet zo zwaar opneemt. Maar dat is dus voor lange termijn niet vol te houden. Het woord samen krijgt dan geen kans.

Mijn man kan zich ook geen zwak poppetje naast zich voorstellen. Hij is gek op dat ondernemende type dat alles durft en alles kan. En toen dat poppetje eindelijk leerde zeggen:HELP..............toen....................toen eerst niks...................huh, wie , ik? Moet ik iets voor jou doen? Kun jij dat niet? Toen werd hij de helpende hand. Eindelijk niet meer degene die mijn verslaving in stand hield, maar mijn helpende hand. Maar ik moest heel vaak heel diep door de knieën.

Nou komen we ergens. MG schreef het al; dat IK dat nou niet op kan lossen............ Mijn man heeft zo vaak gezegd:"Jij? Jij kunt ALLES." not

Samen is een sleutelwoord nu, denk ik.

Hulp vragen is niet alleen een cursus volgen, hulp vragen aan je man is open zijn over je zwakte. Open zijn over het feit dat je al weer dagenlang zit te broeden. Open zijn dat je de roes wilt hebben. Dan hoef je je ook niet af te vragen waarom nou weer, je doet het dan sámen en niet meer alleen.

Het enge is , omdat ik getrouwd ben, hoeveel elastiek heeft een relatie. Hoeveel leugens, stiekemheid, stilte, toneelspel kan een partner áán? Nog steeds vraag ik hem regelmatig de zin af te maken: "Nee, meid. Want ik wil...................." ik zie de bui al weer hangen Fruit , ga jij zeggen dat ik toch onderhand moet weten wat de man wil..............

Da's geen stoppen, da's zinloos geweld

Al mijn stoppogingen in mijn eentje, jee wat een gevecht. En ik ben geen watje. Hoe veel deed ik er voor, en de schaamte dat het wéér fout was gegaan..........Hoeveel heb ik gevloekt en hoe verbitterd was ik en ik werd steeds stiller, ik beloofde maar niks meer want stel dat het wéér................en omdat het stoppen steeds stiekemer werd, niemand mocht weten hoeveel moeite het kostte want ik kon ALLES..............en het drinken weer stiekem want ik had gefaald...................leuk leventje hoor, ontspannen drankje erbij , pffff

Zolang het zoeken naar een reden nog over de alcohol gaat ben je sowieso nog niet klaar met diezelfde alcohol denk ik.

Ja Fruitvlieg, daar schrijf je iets belangrijks. Ik was hier een ster in.

we komen bij jullie wonen als jij zo doorgaat

Ik geef je geen les he!! Als wij wedstrijdje doen fouten maken dan win ik zeker weten!!! Maar je gaf aan moe te zijn, en iedereen begreep dat. Boosheid zou logisch zijn geweest, maar jij was mild. Hoe knap. Maar je stond wel alleen daarin. Dit zijn voortekenen en dat kan je in die cursus bv leren. Daarom kreeg je van MG die tip. (denk ik, dat is invullen)

Prachtig!!

het hele HALT kwam voorbij!! Zegt je dat wat?

Ietje, je zei dat het verder zo goed ging........................... Ik hou van jou zoals ik je hier ken, maar ik hou m'n hart vast. Je vriendin walst over je heen, overvraagt, je man zegt aan je vriendin waar het op staat en jij blijft branden blussen en wordt steeds meer moe.............

MijnGerrit ik houd van heet eten. Dan ziet het er gewoontjes uit (daar houdt mijn man van) maar dan komen er tóch klachten. (da's toch gek? ) gas te ver open is wel gebeurd ...........dat ik op het forum zat en in de keuken een blauwe mistbank hing ahum, dit vlees hadden we misschien kunnen éten

hahaha