Monster

Welterusten .

welkom Plofkip. Kok zijn is een mooi beroep en ik gun je van harte een baan. Wel vind ik het verstandig van je dat je kijkt naar die werktijden. En de stress die dat op kan leveren. Je hebt je kracht nu wel nodig om weer een goed leven te krijgen, stress is vast niet iets waar je op zit te wachten. Veel sterkte en veel succes toegewenst!

Goldwin...........noemen ze dat niet een Bankstel? Met radio aan boord, en vrouwlief achterop die veilig in slaap kan vallen zonder van de motor af te pleuren? Die zijn toch fantastisch? Ik gun je fijne weken samen!!

PTSS was voor mij toch wel de oorzaak om te vluchten in alcohol. Door de jarenlange traumata is de eigenwaarde onder het nulpunt gezakt. De lage eigenwaarde (en dat leerde ik niet op therapie, maar hier volgt mijn persoonlijke mening) ging ik me schamen voor mijzelf. Ik was niets, ik zou niets worden. Geen zelfrespect, geen zelfvertrouwen en geen eigenwaarde. Zo kon ik niet leven. Ik zou bewijzen dat ik wél iemand was! Ik zou bewijzen dat ik wél iets kon worden. Ik liet mij niet op de kop zitten. Ik zou respect afdwingen door mijn prestaties! Maar dan moest ik wel:..................... ................ .................. Ik moest veel van mijzelf. Ik moest alles kunnen. Ik moest alles áánkunnen. Afijn, de interne criticus, de dictator was geboren geworden. Ik werd hard, hard voor mezelf, hard voor anderen. Veeleisend. Ik had dit pas door toen ik, in herstel, mij ging verdiepen in co-dependency (vaak de wederhelft van een alcoholist) en in die verdieping het fenomeen counter-dependent tegenkwam. Ai. Ik las mezelf. Dat harde. Geen hulp willen. ALLES ZELF KUNNEN. Alles. Zelf. Kunnen. Ik wilde wel es vrijaf van dat regime, dus ik zocht behalve de vlucht voor nare emoties vanwege de PTSS, ook een pauze van mijn eigen regime in alcohol. Achteraf snap ik dat meerdere behandelaren tegen me zeiden dat zij met mijn levensstijl óók zeker een verslaving genomen zouden hebben. Dat leek mij meehuilen met de wolven in het bos. Toen. Nu snap ik dat beter. Hiermee praat ik alcoholmisbruik niet goed, hiermee wil ik juist aangeven dat alleen met alcohol stoppen totaal zinloos is als de onderliggende PTSS niet grondig wordt aangepakt. Tenminste ik bespeurde bij mijzelf heel veel zoeken, zoeken naar een vervangende verslaving zonder dat ik mij bewust was waar ik voor vluchtte. My 2 cents.

Even een update. Afgelopen periode heb ik EMDR ondergaan als onderdeel van de behandeling van PTSS. Thuis heb ik niet stil gezeten. Ik heb al geschreven dat ik ging schrijven waar ik niet over na wou denken. Schrijven is therapeutisch dus ik ben vaker gaan schrijven. Een keertje wilde ik Boosheid ophalen want ik had al te vaak gehoord dat ik vol boosheid zat. Mwoah, leek me wel meevallen, ik zou niet weten waar ik nu nog........................................STOP. Nou, dat lukte dus vééééél te goed. Ik was zo verschrikkelijk boos, ZO BOOS, dat het me werkelijk nog meeviel dat de adem die mijn mond verliet niet gifgroen was! Ik vroeg me af of ik mijn servies al zat was, maar och, die heb ik zo secuur bij de kringloop bij elkaar gescharreld; dat was geen optie. Ik heb geen boksbal dus mijn motor of racefiets bleven over. Na het fietsen kwam manlief thuis na een weekje vakantie, nietsvermoedend. Ik zal de details besparen, maar volstaan met de vermelding dat wij niet geheel op dezelfde frequentie zaten. Waarom meld ik dit nou. Afgelopen week was de kwestie op de dagdraad: moet je emotie opkroppen of delen? Moet het er uit of moet je het uitzitten? PTSS therapeuten kiezen voor het er uit gooien, delen hoeft niet maar emotie is energie en die moet er uit. Anders keert die energie zich tegen de drager. Dus sport of schreeuw of huil of doe iets zolang je het nodig vindt................. Mijn toevoeging: zorg dat je tot vér na de oefening verzekerd bent van Het-Rijk-Alleen. Iemand meldde dat de emotie uitzitten een oefening in zelfbeheersing zou kunnen zijn (mijn vrije vertaling), dat is dus een compleet andere insteek. Ik ga niet zeggen dat PTSS anders behandeld moet worden dan andere onverwerkte emoties, maar ik ben wel geschrokken hoeveel boosheid en verdriet in een mens kan huizen dat er van de drager niet uit mag. Jaren lang niet. En dat de hoeveelheid dus niet slinkt tot nul of weinig genoeg om er niet meer over te zeuren. Ik had heel veel weerstand om bij een psycholoog een boekje open te doen. Om na al die jaren alles weer op te halen, oude wonden open te krabben en kijken of er nog wat te janken valt. En gehoord willen worden. En geloofd willen worden. Bah. Toch ben ik begonnen omdat bij het werken aan zelfrespect en eigenwaarde er onoverkomelijk stinkende wonden bleken te bestaan. Zodra ik de kans heb dan ga ik schrijvend recht op die wonden af en het draait telkens uit op óf boosheid, óf verdriet. Dit klinkt niet stoer en het is niet leuk. Maar het moet want ik weet geen andere manier om er van af te komen. Dus als je komende tijd een vrouw als een malle op haar racefietsie ziet gaan, verbeten kop enzo dan bestaat de kans dat je Monster tegenkwam in levende lijve.

Vakantiepact Skip: Skip MijnGerrit Monster Goed bezig Skip!!!

Als ik nou achterop ga met je man, mag jij mijn Koga wel lenen. Kom je afgetraind terug naar NL en héééééél bruin. Dat heb je toch wel voor me over?

welterusten harde werkers

Skip, je hebt vorig jaar overleefd, dit is jouw jaar en dit jaar zal je je verbazen hoe gewoon andere mensen drank vinden en hoe ongewoon het voor jou geworden is toch? Elke ochtend fris wakker worden vol goeie zin. Nooit meer haast naar het beginnen met een glas, naar het moment dat het legitiem is. Wat een vooruitzicht. Heb je iemand die je koffertje draagt? Ik ben echt heel sterk..............

Yogajuf, in de kliniek leerde ik dat sociale drinkers langzamerhand alcoholmisbruikers kunnen worden. Een alcoholmisbruiker heeft een onderliggend probleem en kan na therapie of andere hulp weer een sociale drinker worden. Een alcoholmisbruiker kan een alcoholist worden. Dit ziet niemand terug in de aantallen, deze 2 lijken sprekend op elkaar. Een alcoholist heeft doorgaans ook een onderliggend probleem en kan na therapie............................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................. nog steeds nooit meer drinken als hij herstellend wil blijven. Het verschil zit 'm in het gebrek aan controle. Ikzelf heb geen controle over mijn gebruik. Ik kan niet minderen. Ik ben alcoholist. Het is een gemiste kans om je alcoholgebruik te minderen tot sociaal geaccepteerde waarden. Als je je onderliggend probleem aanpakt zul je als misbruiker vanzelf minderen en als alcoholist zal dit telkens jammerlijk pogen weer falen. Met deze wetenschap kun je je heel wat energie besparen. Natuurlijk is er nog de discussie over gendragerschap. Het gen van verslavingsgevoeligheid. Ik kan er een avond over praten maar voor jou en mij doet het er niet veel toe. Afbouwen heeft vast zin, cold turkey kan ook, maar zodra het minderen niet een middel is maar een doel,dan verspil je energie. Dat gaat óf vanzelf (jouw probleemloos sociale drinken), óf zal niet lukken zonder extreem veel energie.

weten we nóg niet hoe oud je bent

Akelei waarom moet je stoppen? Je bent pas 15 iedereen rookt op jouw leeftijd.

Wij zijn er inderdaad allebei blij mee. 100 % Mooie slotzin voor vanavond. Fijne avond nog samen, welterusten voor later.

truste hut

Dat is heel lief van je MG. Kou maakt mij ook niet uit en schreef jij niet onlangs dat een pinpas en een paspoort voldoende bagage zijn? Behalve een baal shag is dat het enige wat ik kan vervoeren inderdaad, maar volgens jou moet dat genoeg zijn.

MG mag ik lachen? Is 130 alles? (reed jij niet een een of ander vaag duits merk dat inderdaad bij 130 wel alles gegeven heeft? )

MG, het is een mooie omschrijving van wat het je gebracht heeft. Dank je wel. Het is mij al vaker opgevallen dat wij hier op het forum ons laten verleiden tot het geven van adviezen. Dat is op bepaalde meetings zelfs expliciet verboden. Daar ga ik nog es over nadenken.

MG, ik vind het bijzonder dat je een AA meeting probeert. Ik ben wel benieuwd wat het je gebracht heeft. Ikzelf bezoek momenteel alleen nog CA en NA meetings, waar alcohol bij meerderen ook de "drug of choise" is.

Religie is voor mensen die bang zijn voor de hel, spiritualiteit is voor mensen die de hel al gezien hebben. Zo zeggen ze dat bij CA.

Gipsy, de AA is spiritueel, niet religieus. Als je het verschil weet dan heb je al antwoord.

Kastanje, ik voel mij tot jouw posting aangetrokken. Ik merk bij mezelf dat als ik iets aan anderen uitleg, ik het zélf ook weer beter begrijp. Als ik niet deel dan heet dat tegenwoordig opkroppen, 50 jaar geleden "had je iets op je lever". Need I say more? Ik suggereer niet dat alcoholisme in het verleden een gevolg was van het niet delen, ik suggereer wél dat er toen evengoed óók behoefte was aan delen van zorgen, angsten en twijfels. Als ik die deel, dan helpt mij dat in het ordenen maar de reacties kunnen dat ordenen vertroebelen. Als je iedereen om raad vraagt wordt je vanzelf wel een keer radeloos. Zoiets. Daarom deel ik het op papier. Ik schrijf ongecensureerd en lees het met "de handen op mijn rug" terug. Daarmee is "verwerking" geen feit. Dat ligt aan de zwaarte van het gebeuren.

Dit vind ik heel mooi Fruit. Lachen om de herkenning. Ik ben heel blij voor je opluchting. En 130 waar je 100 mag vind ik nóg knap. Ja, KNAP ja. Bij opluchting is het godsonmogelijk om nóg zachter te rijden.

Erik, helaas ben ik het volledig met Suikertje eens. Je denkt een beetje luchtig over het stoppen met alcohol voor mijn gevoel. Dan krijg je commentaar en als een kameleon draait je kleur bij. Daarbij is de vergelijking met roken is een listige. Maar óf je snapt het zelf niet óf je draait iedereen een rad voor ogen. Ai. Ik mag je niet aanvallen want dat is niet helpend. Volgens de regels van feedback zal ik het overnieuw doen: Erik, ik voel me een beetje bozig omdat ik jouw toon over het stoppen met alcohol als enigszins luchtig ervaar. Ik voel me ook een beetje gekwetst omdat ik heuse offers heb gebracht voor het clean-zijn en het komt op mij over dat jij het stoppen er tussendoor, even bij doet. Het bezorgt mij een gevoel van: "Wat doe ik nou moeilijk? Ik kan makkelijk starten want ik kan altijd stoppen. Done it, been there." Waar maak ik nou die denkfout? Waarom blijf ik ondanks alles toch denken dat alcoholisme een slimme tegenstander is met een stem die ik herken als de mijne waardoor ik echt goed op moet letten? Waarom herkende ik destructieve eigenschappen van mijzelf pas nádat ik clean was, waardoor niet zozeer de alcohol als wel mijn egocentrisme een punt van aandacht bleef? Waarom lijden wij verslaafden allemaal aan terminale uniciteit maar zijn we ziende blind?

Jopie, vraagje: Stel je hebt negatieve gevoelens over een begrijpelijk negatieve situatie maar je wilt niet schrijven om anderen niet te belasten of whatever................ Hoe reguleer je je gevoelens dan? We kunnen toch niet blijven opkroppen en we kunnen ook niet met alles naar een psych hollen.