Oskar

Kom je weer een keer buiten spelen @Reacher?

Jep. Zie "a drinking song"
Wine comes in at the mouth
And love comes in at the eye;
That’s all we shall know for truth
Before we grow old and die.
I lift the glass to my mouth,
I look at you, and I sigh.
 

Het dagboeken vullen deed ik vooral in mijn twintiger jaren toen ik nog gewoon netjes ongelukkig was. Duizenden pagina's vol verdriet en theatrale ellende. In een bui van schoon schip ooit alles met de vuilnisman meegegeven. Wat ik nu wel weer jammer vind. Overigens vind ik het ook heilzaam om bij mooi weer te schrijven. De beschrijvingen hoe een stuk natuur je overweldigt. De schoonheid van een vrouw. Het argeloze tafereel van spelende kinderen. Dan is het niet zozeer van je af schrijven, maar naar je toe schrijven. Het conserveren van momenten van Geluk voor later, als het weer regent.

Het dagboeken vullen deed ik vooral in mijn twintiger jaren toen ik nog gewoon netjes ongelukkig was. Duizenden pagina's vol verdriet en theatrale ellende. In een bui van schoon schip ooit alles met de vuilnisman meegegeven. Wat ik nu wel weer jammer vind. Overigens vind ik het ook heilzaam om bij mooi weer te schrijven. De beschrijvingen hoe een stuk natuur je overweldigt. De schoonheid van een vrouw. Het argeloze tafereel van spelende kinderen. Dan is het niet zozeer van je af schrijven, maar naar je toe schrijven. Het conserveren van momenten van Geluk voor later, als het weer regent.

De afgelopen vrije dagen had ik veel naar buiten willen gaan. Daar is weinig van terecht gekomen door het weer. Ik merk dat ik daardoor mopperig en chagrijnig werd. Maar dat vind ik eigenlijk een beetje kinderachtig. Je blijven verzetten tegen iets wat je niet kunt veranderen is zinloos. Een beetje meebewegen dus maar. En wat blijkt: het is het prachtig weer om met een boek op zolder te zitten lezen. Yeats en Slauerhoff, terwijl de regen gestaag neerdaalt. Vanmiddag spelletjes doen met de kinderen aan de eettafel. En vanavond weer tijd voor een mooie film. Het kan niet op. Life's what you make it. 

Het op papier zetten van mijn sores werkt bij mij ook altijd zuiverend. Beter dan met iemand praten. Je dwingt jezelf je gevoelens en gedachten zorgvuldig in woorden te vangen. Orde uit chaos. 

Ik ben in m'n leven een paar keer aan een dagboek begonnen maar verder dan de eerste bladzij ben ik nooit gekomen. Ik heb gewoon niks te vertellen, geen idee over welke sores ik het zou kunnen hebben.
Zojuist schoof ik het campergordijn open en weer heel snel dicht, niet te doen die zon in m'n treiter. Wat kan ik er over vertellen? Hij schijnt en de lucht is blauw met één schattig langsdrijvend schapenwolkje.

Mogge. Volgens buienradar regent het hier van acht uur ‘s ochtends tot acht uur ‘s avonds. Top. 
 
@Yanakun jij ons nog een verhaaltje vertellen over hoe het vroeger was, met de zon?

Ik bedoel dat ik weinig heb met het klassieke beeld dat ik van meditatie heb. Dat je op gezette tijden in een bepaalde houding op een matje zit, naar zweverige muziek of bijbehorende teksten luistert en je concentreert op je ademhaling enzo. Dat is mij wat te krampachtig en voegt voor mij persoonlijk niet veel toe. Wellicht omdat ik mijn gehele dagelijkse leven al tamelijk rustig en stressloos heb geprobeerd in te richten en daarbij tamelijk bewust probeer te leven.

Je moet eigenlijk veel meer schrijven over jouw lente @Yana. Ik heb namelijk een levendig voorstellingsvermogen en pik op die manier graag nog wat zonneschijn mee 

Hoi @Ekeim. De meest gebruikte plekken hier op het forum zijn 'Wie is wie?' en 'Ditjes, datjes en de dagdraad". Op Wie is wie? kun je met de knop 'Nieuwe discussie starten' een eigen draadje aanmaken waarop je je kort kunt voorstellen en je eigen verhaal kunt vertellen. Binnen Ditjes, datjes en de dagdraad vind je voor elke nieuwe dag een draadje dat fungeert als een soort huiskamer. Je kunt daar bijvoorbeeld melden dat het buiten regent. Maar ook voor meer alcoholgerelateerde vragen en opmerkingen kun je daar terecht. Een bonte instuif dus eigenlijk. Daar is het meestal het drukst en krijg je het snelst een reactie. Het wordt hier bevolkt door allerlei mensen die worstelen met hun drankgebruik of die dat ooit deden. Probeer het gewoon eens uit, zou ik zeggen. 

Ook ik heb jarenlang mijn excessieve drankgebruik gemaskeerd. Daar word je op een trieste manier heel vernuftig in. Zorgvuldig met de rekenmachine plannen tot hoe laat je kunt drinken en hoeveel zodat het niet meer opvalt als je weer onder de mensen bent. Flessen verstoppen, lege whiskyflessen bijvullen met thee. Afspraken afzeggen, ziek melden op werk als je eigenlijk nog te bezopen was. En toen het begon op te vallen dat ik wel erg vaak 'griep' had een ingewikkelde maagkwaal verzonnen om mij achter te verschuilen. En dan nog die hele logistiek van het tijdig aan- en afvoeren van flessen. Wat een ellende. Ik geloof ook dat ik mijn drankgebruik pas als problematisch ben gaan zien vanaf het moment dat ik het probeerde te verhullen, ook al dronk ik daarvoor ook al stevig. Het is de gangbare mening dat de mensen om je heen het 'toch wel merken'. Dat was bij mij niet zo. Ik ben er jaren mee weggekomen. In het begin verborg ik mijn drinken omdat ik dacht dat ik 'morgen toch ermee zou stoppen'. Ook dat heb ik mijzelf jarenlang wijs kunnen maken. Toen op gegeven moment doordrong dat dit nooit zou gebeuren ontwikkelde ik van de weeromstuit een roekeloosheid in mijn drinken. Eigenlijk omdat ik onbewust tegen de lamp wilde lopen. Want dat was nodig om er vanaf te komen. Te laf om het uit mijzelf op te biechten.
Dat open kaart spelen was niet makkelijk. Daar deinsde ik enorm voor terug. Alsof je in je blote bips door de supermarkt moet lopen. Maar toen ik het deed ook meteen volledig. Vrouw, familie, vrienden. Alle treurnis & ellende in één keer eruit. Maar dat gaf me toch een opluchting zeg! Ik zie het als één van de belangrijkste pijlers om van de drank af te zijn geraakt. Het is natuurlijk erg fijn dat je geen katers meer hebt enzo. Maar nog veel en veel en veel meer vind ik het prettig dat ik niet meer in het verborgene hoef te leven. Dat je verlost bent van dat immer knagende schuldgevoel. Dat je weer gewoon kunt zijn wie je bent.

Hoi @Ekeim. De meest gebruikte plekken hier op het forum zijn 'Wie is wie?' en 'Ditjes, datjes en de dagdraad". Op Wie is wie? kun je met de knop 'Nieuwe discussie starten' een eigen draadje aanmaken waarop je je kort kunt voorstellen en je eigen verhaal kunt vertellen. Binnen Ditjes, datjes en de dagdraad vind je voor elke nieuwe dag een draadje dat fungeert als een soort huiskamer. Je kunt daar bijvoorbeeld melden dat het buiten regent. Maar ook voor meer alcoholgerelateerde vragen en opmerkingen kun je daar terecht. Een bonte instuif dus eigenlijk. Daar is het meestal het drukst en krijg je het snelst een reactie. Het wordt hier bevolkt door allerlei mensen die worstelen met hun drankgebruik of die dat ooit deden. Probeer het gewoon eens uit, zou ik zeggen. 

Ik niet. Hele dag regen hier. Die hele maand Maart hangt me nu al de keel uit. Met zijn stomme staart.

Ook ik heb jarenlang mijn excessieve drankgebruik gemaskeerd. Daar word je op een trieste manier heel vernuftig in. Zorgvuldig met de rekenmachine plannen tot hoe laat je kunt drinken en hoeveel zodat het niet meer opvalt als je weer onder de mensen bent. Flessen verstoppen, lege whiskyflessen bijvullen met thee. Afspraken afzeggen, ziek melden op werk als je eigenlijk nog te bezopen was. En toen het begon op te vallen dat ik wel erg vaak 'griep' had een ingewikkelde maagkwaal verzonnen om mij achter te verschuilen. En dan nog die hele logistiek van het tijdig aan- en afvoeren van flessen. Wat een ellende. Ik geloof ook dat ik mijn drankgebruik pas als problematisch ben gaan zien vanaf het moment dat ik het probeerde te verhullen, ook al dronk ik daarvoor ook al stevig. Het is de gangbare mening dat de mensen om je heen het 'toch wel merken'. Dat was bij mij niet zo. Ik ben er jaren mee weggekomen. In het begin verborg ik mijn drinken omdat ik dacht dat ik 'morgen toch ermee zou stoppen'. Ook dat heb ik mijzelf jarenlang wijs kunnen maken. Toen op gegeven moment doordrong dat dit nooit zou gebeuren ontwikkelde ik van de weeromstuit een roekeloosheid in mijn drinken. Eigenlijk omdat ik onbewust tegen de lamp wilde lopen. Want dat was nodig om er vanaf te komen. Te laf om het uit mijzelf op te biechten.
Dat open kaart spelen was niet makkelijk. Daar deinsde ik enorm voor terug. Alsof je in je blote bips door de supermarkt moet lopen. Maar toen ik het deed ook meteen volledig. Vrouw, familie, vrienden. Alle treurnis & ellende in één keer eruit. Maar dat gaf me toch een opluchting zeg! Ik zie het als één van de belangrijkste pijlers om van de drank af te zijn geraakt. Het is natuurlijk erg fijn dat je geen katers meer hebt enzo. Maar nog veel en veel en veel meer vind ik het prettig dat ik niet meer in het verborgene hoef te leven. Dat je verlost bent van dat immer knagende schuldgevoel. Dat je weer gewoon kunt zijn wie je bent.

Versloffen. Of: geen aansluiting vinden. Lange tijd zocht ik hier aansluiting door onstuimig aanwezig te zijn. De laatste tijd lijk ik eindelijk een modus te hebben gevonden die minder tijdrovend is. Daarmee verschuift het forum (of ikzelf) automatisch meer naar de achtergrond. Op afstand betrokken, met minder geluid of tekst, kan dat ook?
Die dagdraden van 10 miljoen pagina’s zijn van voor mijn tijd. Ik zou meer discussie tussen de prietpraat door wel fijn vinden. Maar ik vind het wel mooi dat elke keer nieuwe mensen opstaan en hier hun steun vinden. En tegelijkertijd ook dat oude bekenden hier te horen zijn. Al is het maar soms zachtjes of van verre.
@Reacher: 

Ook ik heb jarenlang mijn excessieve drankgebruik gemaskeerd. Daar word je op een trieste manier heel vernuftig in. Zorgvuldig met de rekenmachine plannen tot hoe laat je kunt drinken en hoeveel zodat het niet meer opvalt als je weer onder de mensen bent. Flessen verstoppen, lege whiskyflessen bijvullen met thee. Afspraken afzeggen, ziek melden op werk als je eigenlijk nog te bezopen was. En toen het begon op te vallen dat ik wel erg vaak 'griep' had een ingewikkelde maagkwaal verzonnen om mij achter te verschuilen. En dan nog die hele logistiek van het tijdig aan- en afvoeren van flessen. Wat een ellende. Ik geloof ook dat ik mijn drankgebruik pas als problematisch ben gaan zien vanaf het moment dat ik het probeerde te verhullen, ook al dronk ik daarvoor ook al stevig. Het is de gangbare mening dat de mensen om je heen het 'toch wel merken'. Dat was bij mij niet zo. Ik ben er jaren mee weggekomen. In het begin verborg ik mijn drinken omdat ik dacht dat ik 'morgen toch ermee zou stoppen'. Ook dat heb ik mijzelf jarenlang wijs kunnen maken. Toen op gegeven moment doordrong dat dit nooit zou gebeuren ontwikkelde ik van de weeromstuit een roekeloosheid in mijn drinken. Eigenlijk omdat ik onbewust tegen de lamp wilde lopen. Want dat was nodig om er vanaf te komen. Te laf om het uit mijzelf op te biechten.
Dat open kaart spelen was niet makkelijk. Daar deinsde ik enorm voor terug. Alsof je in je blote bips door de supermarkt moet lopen. Maar toen ik het deed ook meteen volledig. Vrouw, familie, vrienden. Alle treurnis & ellende in één keer eruit. Maar dat gaf me toch een opluchting zeg! Ik zie het als één van de belangrijkste pijlers om van de drank af te zijn geraakt. Het is natuurlijk erg fijn dat je geen katers meer hebt enzo. Maar nog veel en veel en veel meer vind ik het prettig dat ik niet meer in het verborgene hoef te leven. Dat je verlost bent van dat immer knagende schuldgevoel. Dat je weer gewoon kunt zijn wie je bent.

Ook ik heb jarenlang mijn excessieve drankgebruik gemaskeerd. Daar word je op een trieste manier heel vernuftig in. Zorgvuldig met de rekenmachine plannen tot hoe laat je kunt drinken en hoeveel zodat het niet meer opvalt als je weer onder de mensen bent. Flessen verstoppen, lege whiskyflessen bijvullen met thee. Afspraken afzeggen, ziek melden op werk als je eigenlijk nog te bezopen was. En toen het begon op te vallen dat ik wel erg vaak 'griep' had een ingewikkelde maagkwaal verzonnen om mij achter te verschuilen. En dan nog die hele logistiek van het tijdig aan- en afvoeren van flessen. Wat een ellende. Ik geloof ook dat ik mijn drankgebruik pas als problematisch ben gaan zien vanaf het moment dat ik het probeerde te verhullen, ook al dronk ik daarvoor ook al stevig. Het is de gangbare mening dat de mensen om je heen het 'toch wel merken'. Dat was bij mij niet zo. Ik ben er jaren mee weggekomen. In het begin verborg ik mijn drinken omdat ik dacht dat ik 'morgen toch ermee zou stoppen'. Ook dat heb ik mijzelf jarenlang wijs kunnen maken. Toen op gegeven moment doordrong dat dit nooit zou gebeuren ontwikkelde ik van de weeromstuit een roekeloosheid in mijn drinken. Eigenlijk omdat ik onbewust tegen de lamp wilde lopen. Want dat was nodig om er vanaf te komen. Te laf om het uit mijzelf op te biechten.
Dat open kaart spelen was niet makkelijk. Daar deinsde ik enorm voor terug. Alsof je in je blote bips door de supermarkt moet lopen. Maar toen ik het deed ook meteen volledig. Vrouw, familie, vrienden. Alle treurnis & ellende in één keer eruit. Maar dat gaf me toch een opluchting zeg! Ik zie het als één van de belangrijkste pijlers om van de drank af te zijn geraakt. Het is natuurlijk erg fijn dat je geen katers meer hebt enzo. Maar nog veel en veel en veel meer vind ik het prettig dat ik niet meer in het verborgene hoef te leven. Dat je verlost bent van dat immer knagende schuldgevoel. Dat je weer gewoon kunt zijn wie je bent.

Het is een gedoe, die liefde. Als nostalgicus ben ik meestal achteromkijkend door het leven gegaan en heb daardoor vaak mijn kop gestoten. Op de valreep lijkt het steeds meer te lukken het leven te nemen zoals het komt. Mensen gaan dood. Liefdes gaan voorbij. Mooi *** allemaal, maar we moeten het er maar mee doen, en gewoon doorgaan ons tuinpaadje aan te harken. Knap dat je het kurkje in de fles houdt. Die zon gaat wel weer schijnen, let maar eens op.

Het is een gedoe, die liefde. Als nostalgicus ben ik meestal achteromkijkend door het leven gegaan en heb daardoor vaak mijn kop gestoten. Op de valreep lijkt het steeds meer te lukken het leven te nemen zoals het komt. Mensen gaan dood. Liefdes gaan voorbij. Mooi *** allemaal, maar we moeten het er maar mee doen, en gewoon doorgaan ons tuinpaadje aan te harken. Knap dat je het kurkje in de fles houdt. Die zon gaat wel weer schijnen, let maar eens op.