Oskar

Waf
En ik ben inderdaad zeer te spreken over de voeten van een meerkoet @Reacher

Waf
En ik ben inderdaad zeer te spreken over de voeten van een meerkoet @Reacher

Waf
En ik ben inderdaad zeer te spreken over de voeten van een meerkoet @Reacher

Ik wens je een mooie tocht Artemis. Een bakje hasselbramen voor jou. Daar kun je bijvoorbeeld ook lekkere jam van maken. 

Balen Prana. Morgen weer een schone lei. Niet tobben.

Wat een gedoe Rosie. Hoewel het op mij als nuchter boerke zijnde ook best overkomt als een oplosbaar probleem. Vriendelijk edoch gedecideerd je grenzen aangeven. Duidelijk zijn. Ik heb ook zo'n overzorgzame moeder die ook nu op mijn 52e nog steeds allerlei ongevraagde adviezen geeft over hoe wij het huishouding en de opvoeding moeten doen. Maar dan grinnik ik en zeg ik nee. 
Waarom jij hier schuldgevoelens over zou hebben is iets wat ik moeilijk begrijp. Maar wellicht dat men daar vrouw voor moet zijn. Zelf ben ik ook best een pleaser die geneigd is altijd mee te bewegen. Op jezelf passen maar, helder zijn,  en de rest aan je moeder laten. Maar het is allemaal al gezegd geloof ik. 

Mogge. Hier ook droef weer, met alsmaar regen. Tot zover het weerbericht. Verder binnenlands nieuws: we krijgen weer eens een kabinet. Ik ben benieuwd en hoe voor de zekerheid mijn hart ook maar vast. Verder weinig opmerkelijks te melden. Een paar lamlendige dagen achter de rug met ziekte enzo. Maar alles doet het weer. Hort sik.

Ja, je kunt dingen altijd op meerdere manieren ervaren en bezien, afhankelijk van je eigen karakter en geschiedenis. Daarom ga ik gemakshalve meestal maar uit van de goede bedoelingen van de schrijver. En die lijken me hier zo duidelijk voort te komen uit betrokkenheid dat ik het weer wat kras vind om het 'dwingend en manipulerend' te noemen. Maar dat heeft dan weer met mijn persoonlijkheid te maken.
En zo blijven we bezig 🙂 Niet tobben.

Ja, je kunt dingen altijd op meerdere manieren ervaren en bezien, afhankelijk van je eigen karakter en geschiedenis. Daarom ga ik gemakshalve meestal maar uit van de goede bedoelingen van de schrijver. En die lijken me hier zo duidelijk voort te komen uit betrokkenheid dat ik het weer wat kras vind om het 'dwingend en manipulerend' te noemen. Maar dat heeft dan weer met mijn persoonlijkheid te maken.
En zo blijven we bezig 🙂 Niet tobben.

Ik kan niet geloven dat ik al weken (zit in mijn 13e week) niet meer blow, rook en drink. Ik doe nu eindelijk grotendeels de dingen die ik altijd in mijn hoofd had voor als ik 'ooit' volledig nuchter door het leven zou gaan.
Dat was toen als een sprookje en wanneer de kinderen weg waren naar ex, werd het verhaaltje altijd uitgeblazen. 
En dat keer op keer op keer op keer op keer op keer, en nog minstens een 100x. 
En nu zit ik hier volledig in een 'ongeloof' gevoel... Ik kan op de 1 of andere manier nog niet bevatten dat ik nu eindelijk 'verder' ben en uit de vicieuze cirkel ben.. De onweerstaanbare trek van toen waar ik keer op keer niet van kon winnen, het was sterker dan mij.
Ik haalde drank of wiet of allebei om er vanaf te zijn want ik kon er niet tegenop. 
En nu? Het is geen 1x keer meer zo sterk geweest, als toen.. 
Een wonder? Doe ik het zelf? Ik had toen geen sturing over de trek... 
 

Fijn weer iets van je te vernemen @Quinn en de koffie van @Yvonne, is de allerlekkerste koffie.Hier even wat tijd vrij genomen om op het forum te kijken en wat te schrijven.De nieuwe AD was echt even wennen en eigenlijk had ik die oude eerst af moeten bouwen, voordat ik aan de nieuwe begon.Heeft eigenwijze Spirit niet gedaan, want Spirit heeft nog steeds weinig geduld  maar het gaat nu zijn vruchten afwerpen.Voel me veel scherper en kom veel dichter bij mijn gevoel.
Ik kan weer huilen, huilen van verdriet, maar ook uit vreugde.Ik ben langzaam maar zeker weer de "oude' aan het worden.Ik zit heel veel in Brabant en de plannen zijn er om bij elkaar te gaan wonen, Mijn flatje is wat troosteloos geworden, temidden van de hoogbejaarden.Was daar ook niet echt op mijn plaats, maar ik heb er toen wel het beste van gemaakt.Vond het toen prima, daar in m'n uppie.Dacht ook nooit meer de grote liefde te vinden en ineens staat je leven op z'n kop.Gaat nog steeds hartstikke goed samen.Wie had dat gedacht?
Wel wat zorgen rondom mijn oudste kleindochter.Ik ga er hier weinig over zeggen, maar het is ronduit zorgelijk.Ze is toch wel meervoudig gehandicapt en het wordt er niet beter op.Ze wordt 8 jaar, maar in haar ontwikkeling blijft ze 18 maanden.Dat is heel erg zwaar, voor het hele gezin.Gelukkig woont Oma nu vlakbij, dus kan ik helpen, waar nodig.Zo heeft ieder huisje, zijn kruisje.Gelukkig drinkt Oma niet meer, dus dat is ook weer een zorg minder.
Tot zover weer even een update.
 

Ik vind ‘voorlopig nog niet dood willen’ momenteel al waanzinnig  positief klinken eigenlijk.

Als men lieve woorden tegen mij zegt ga ik uit onhandigheid soms flauwe grappen maken. Maar ik ook van jou.

Ik weet niet precies of mijn ouders negen maanden voor mijn geboorte ineens geweldig zin hadden in seks. Of behoefte hadden aan een speelpopje om hun droef bestaan wat fleur en duiding te geven.  Of dat er enorm liefdevolle intenties waren om een kind ter wereld te willen brengen. Maar dat doet er ook niet doe vind ik. Feit is dat ik er ben. Ik adem en ik beweeg en ik leef. En dan kan ik gaan zitten kniezen omdat alles ten diepste zinloos is. Maar ik kan ook blij zijn dat ik hier ben zonder mij alsmaar zorgen te blijven maken over het waarom en waartoe. Maar simpelweg te genieten van al het goede dat er potverdorie ook te beleven is.

Er is zoveel om te noemen dat ik tegelijkertijd schroom voel. Want je kop moet goed staan, en je zintuigen open. Mijn natuurlijke houding was ook altijd om alles direct aan flarden te relativeren. Want dat is makkelijk. En als je van daaruit over het gezang van een merel begint of een vioolconcert van Bach, dan heb je al snel de lachers op je hand. Maar hoe krijg je dus die kop en die zintuigen in de goede richting? Ik denk in elk geval (wat @Lika ook al zegt) dat je jezelf uit het middelpunt van je leven moet plaatsen. Je eigen leven alleen is strikt genomen overbodig en onzinnig. Tenzij je geld, macht en carrière oprecht als een drijfveer beschouwt. Maar daarbuiten is er zóveel te winnen, te verbeteren, te verzachten. En te genieten ook. Maar je moet jezelf eerst verliezen, om jezelf te kunnen vinden. Ofzo. Want dat is ook weer zo een halfzachte quote waar ik vroeger ernstig jeuk van kreeg.

Ik weet niet precies of mijn ouders negen maanden voor mijn geboorte ineens geweldig zin hadden in seks. Of behoefte hadden aan een speelpopje om hun droef bestaan wat fleur en duiding te geven.  Of dat er enorm liefdevolle intenties waren om een kind ter wereld te willen brengen. Maar dat doet er ook niet doe vind ik. Feit is dat ik er ben. Ik adem en ik beweeg en ik leef. En dan kan ik gaan zitten kniezen omdat alles ten diepste zinloos is. Maar ik kan ook blij zijn dat ik hier ben zonder mij alsmaar zorgen te blijven maken over het waarom en waartoe. Maar simpelweg te genieten van al het goede dat er potverdorie ook te beleven is.

Oeh voeten. Hou op, schei uit. Ik heb overigens niet per definitie een hekel aan blote voeten, soms zijn ze heel lief, maar het heeft iets obsceens. Je toont ook niet overal zomaar ongevraagd je edele delen. Maar leg zoiets maar eens uit op het strand. 
 
En nee, ik ben helemaal niet wook 🙃

Dat is een compliment  Thanks! 
Ik heb wel wat moeite met geluiden maar ik ben best doof dus dat gaat goed. Verder ben ik net als zij woke en hebben wij een gruwel aan blote voeten.
@Oskar heeft ook een hekel aan blote voeten.
Maar hij is woke tegen woke. 😁

Misschien door het zonnige weer of doordat ik zomaar een paar dagen vrij ben, maar ik voel me vandaag erg levenslustig. Leuk, dacht ik, laat ik vanavond eens gek doen en met mijn familie naar het Songfestival gaan kijken. Een uur heb ik het volgehouden, maar toen wilde ik niet meer verder leven.
Nu in bed, met een boek.

Moederdag dus. Vroeg opstaan voor Moederdag druist precies in tegen de manier waarop ik het altijd heb gevierd @Dune. Dan mocht mama altijd uitslapen en de hele dag zich laten vertroetelen.
Verder heb ik mijn hele leven gedacht dat Moederdag door Adolf Hitler in het leven was geroepen. Een vriendelijke oprisping van de massamoordenaar. Maar het blijkt toch anders. Hij riep het weliswaar uit tot nationale feestdag in 1935, maar vooral om vrouwen die zich als een razende hadden voortgeplant te onderscheiden met medailles.
Mijn vrouw zou geen medaille hebben gekregen, want die heeft er slechts twee. Maar ze krijgt straks wel wentelteefjes van suikerbrood met verse aardbeitjes en poedersuiker. Verder krijgt mama knutselwerkjes van de kinderen. Geen andere kado’s meer. Omdat wij alles al hebben. Ware rijkdom zit van binnen.
Fijne Moederdag allen. Ook voor de non-binaire papa’s.

Mogge. ‘Eerste non-binaire winnaar ooit’ lees ik bij de NOS over de winst van Songfestival door Zwitserland. Ik dacht dat men juist afwilde van dat hokjesdenken, het onderscheid maken tussen man en vrouw. Nu is er speciaal voor hen een derde hokje gecreëerd: non binair. Zou dat de bedoeling zijn? Maar dat terzijde.

Misschien door het zonnige weer of doordat ik zomaar een paar dagen vrij ben, maar ik voel me vandaag erg levenslustig. Leuk, dacht ik, laat ik vanavond eens gek doen en met mijn familie naar het Songfestival gaan kijken. Een uur heb ik het volgehouden, maar toen wilde ik niet meer verder leven.
Nu in bed, met een boek.

Mogge. ‘Eerste non-binaire winnaar ooit’ lees ik bij de NOS over de winst van Songfestival door Zwitserland. Ik dacht dat men juist afwilde van dat hokjesdenken, het onderscheid maken tussen man en vrouw. Nu is er speciaal voor hen een derde hokje gecreëerd: non binair. Zou dat de bedoeling zijn? Maar dat terzijde.

Misschien door het zonnige weer of doordat ik zomaar een paar dagen vrij ben, maar ik voel me vandaag erg levenslustig. Leuk, dacht ik, laat ik vanavond eens gek doen en met mijn familie naar het Songfestival gaan kijken. Een uur heb ik het volgehouden, maar toen wilde ik niet meer verder leven.
Nu in bed, met een boek.

Ik kan me met tekst eigenlijk juist beter en genuanceerder uitdrukken dan met gezichtsuitdrukking of toonhoogte van spreken. Het liefst zou ik dan ook ondertitels hebben in het dagelijks leven.