Oskar

Hoewel ik vroeger als kind er soms flink schrik van had als vanaf een boerenerf zo’n valse herder meterslang vervaarlijk blaffend achter je fiets bleef aanrennen is de angst voor honden volledig verdwenen. Een soort wederzijds vertrouwen. Ook schichtige honden voelen zich vaak bij mij op hun gemak. Ik denk dat het komt door de vertrouwde apenlucht die om mij heen hangt.

Vreselijk hè, een band die bestaat uit 4 synthesizers. En soms nog een drumcomputer erbij. Ontzielde muziek. Toch vind ik het prachtig want het roept een enorme weemoed bij mij op. De soundtrack van mijn puberteit. De New Wave doet dat ook. Volledig in het zwart. En dat introverte dansen waarbij je vooral naar de punt van je eigen schoenen keek. Mooi was dat. Ik vind introverte mensen nog altijd enorm veel interessanter dan extraverte. Die hebben geen mysterie.

Schitterend weer: koud & zonnig. Ik ben daar dol op. Snel naar buiten nu dus tussen twee lange diensten door.

Ik wil ook het lijf van Jutta Leerdam. Maar het mag niet van mijn vrouw.

Wel snotverdorie, dat heb ik weer. Kraftwerk in mijn hoofd. Maar wacht maar, ik geeft het virus gewoon door. Wee degene die dit aanklikt.

Toen ik na mijn studententijd begon aan mijn eerste baan verbaasde het mij enorm dat mijn werkende medemens het tijdens pauze voortdurend had over hun plannen voor een uitbouw, een nieuwe keuken of een dakkapel. Een kwart eeuw later is er eigenlijk nog niet veel veranderd. Nu heb ik niets tegen dakkapellen en keukens, maar wel tegen de dwangmatigheid waarmee wordt gedacht dat het ‘echt nodig’ is. En je wordt er net zo min gelukkig van als van een nieuwe auto. Want over drie jaar is die ook alweer te klein. We zijn de weg kwijt en niet meer tevreden te krijgen. Ik vind dat wij massaal moeten gaan streven naar salarisverlaging. En dat de politiek zich moet inzetten voor economische krimp. Goedemorgen ook trouwens.

Et maintenant, mon Dieu, maintenant je vais pleurer

Vanmiddag aan het sterfbed gezeten van een bewoner. Ze lag daar zo alleen. Geen vrienden, gebrouilleerd met familie. In the bleak midwinter. Zo treurig. Buiten kennis reeds, toch wil je er zijn. Een hand vasthouden. Je mompelt onhandig wat lieve dingen. Dat was het dan. Vaarwel, vaarwel.

Sneeuw buiten! Dat is een opsteker. Op tijd naar buiten dus, voordat alles is gesmolten. Anders mis je dat gouden moment van het achterlaten van jouw voetstappen in een verder nog maagdelijk wit veld. En dat onvolprezen knierpende geluid van de sneeuw onder je schoenzolen.

Die periodes van vanaf de vroege ochtend doordrinken totdat je omvalt heb ik ook gekend @Claudius. Toch zie ik net als @Lika en @bumperjim dat het aankomt op het nemen van een duidelijk besluit en je daar vervolgens aan houden. Het komen tot dat besluit is bij mij een heidens karwei met veel struikelen, vallen, zuchten en tobben. Maar als het besluit eenmaal weloverwogen en vol overtuiging is genomen blijkt het ineens een stuk eenvoudiger dan je dacht. Want het is die eeuwige discussie met jezelf die je sloopt, meer nog dan de drank zelf. Die alsmaar knagende twijfel of je het nu wel of niet zult doen. Of je situatie erg genoeg is om het op een zuipen te zetten of dat je nog even sterk moet zijn. Of dat je juist omdat alles zo gezellig is misschien niet nog een keertje los mag gaan. En het schuldgevoel achteraf als het toch weer is ontaardt. Als je je simpelweg houdt aan je eenmaal genomen besluit garandeert dat geen probleemloos leven, maar het scheelt wel dermate veel gezeik en getwijfel dat het allemaal wel een heel stuk lichter gaat voelen.

Veel gewerkt de afgelopen dagen, daarom niet veel meegepraat. Maar ook ik ben kurkdroog overgekomen. Dank voor het sturen en gidsen, @bolletje en @Rosee, het was mooi.

Jawel. Vandaar ook die gekke zwaan ineens. Ik had wel eens de neiging mij na steeds mislukkende pogingen, wanhopig of gefrustreerd terug te trekken in mijn rookhol. Nu deze is gesloten zet je er nog een keer extra de schouders onder. En dat werkt.

Soms vind ik het maar een gedoe, dat hele leven, met alle gelazer en verdriet. Maar steeds vaker ook zijn er de momenten dat alles heel vredig is. Zoals de zwaan van Sibelius voortglijdt over het zwarte water, majesteitelijk en zingend.

Verder ben ik vijftien dagen onderweg zonder tabak. Dat begint erop te lijken. Zelfs de grote huiselijke ruzies van gisteren en vandaag hebben mij niet naar de sigaret doen grijpen. Dan blijkt ook ineens dat in plaats van weg te rennen en het op een roken te zetten je de problemen ook gewoon kunt oplossen. Het leven blijkt soms verrassend eenvoudig.

Ah, het dagthema is koffie 🙂. Koffie en thee zijn bij mij enorm in waardering gestegen nadat de drank overboord ging. Vijf jaar geleden kocht ik zo'n duur Jura apparaat, dat elke cent waard is gebleken. Drie maal daags een shot: cappuccino in de ochtend, een cortado na de lunch en na het avondeten een espresso. Brazil koffiebonen zijn favoriet. Het etiket vertelt: "Proef het droomachtige landschap van vruchtbaar Brazilië in deze ronde blend van medium gebrande koffiebonen. De Arabicabonen van groeien te midden van mistige rivieren en heuvels en onthullen nootachtige chocoladetonen en hinten van geroosterde granen." Precies hetzelfde domme gelul als bij wijn waar ik altijd zo op was gesteld. 🙃

Jij mazzelaar @bumperjim, een Paleis in eigen stad! Voor mij is dat voorbehouden bij bezoekjes aan Parijs en Brussel. In Nederland zijn geen paleizen, slechts één winkel die überhaupt hun thee verkoopt. Dat snuffelen is toch wel een grote toegevoegde waarde. Ik heb geen filmscène voor de Kerst @IJsvogel, wel voor Oudjaar: het beroemde bessen-appelfragment uit De Avonden van Gerard Reve 😃 Daarmee ligt de lat meteen op de grond. Maar je moet wel een liefhebber van de soort zijn geloof ik om dat te kennen.

Dank voor tips. Onze Lieve Heer op Solder is best een goed idee. Alleen al omdat ik de naam zo lollig vind. Dan komen we elkaar nog wel tegen denk ik. Zo gek groot is Amsterdam niet toch? Ik zal een witte roos in mijn knoopsgat steken zodat je mij kunt herkennen.

De witregels zijn omdat jullie iets later zijn ingestapt. Iemand nog een marshmallow? Niet mij gaan roosteren in mijn nieuwe gedaante van Mr. Stay Puft. Gaat er morgenochtend iemand mee in een wak springen om wakker te worden? Of wakvissen. Misschien zwemt er ook wel plantaardige visstick.

ARRESLEE-PACT 21-12-2024 tot 1-1-2025 Bolletje Moeps Jane Bob Freekie Claudius rapilos Artemis Dyem Jannigje Wimmelt Rosee Oskar Maja Kunsie JamesM Fonny Tine Lika Etty Erika

De familie is vertrokken, de Kerst zit erop. Ik ben nu ook een mens geworden die zegt dat hij blij is dat het weer achter de rug is. Meer dan zeven personen tegelijk in mijn zone vind ik eigenlijk niet ontspannen. Maar goed, de vrede tiert nu welig. Morgen met de zoons naar Amsterdam. Een combinatie van hamburgers en het Joodse Bruidje. Ofzo. Daar heb ik dan wel weer zin in. Met drie, dus goed.

Mooie Dingen: terwijl de rest van de familie nog slaapt klauter ik uit bed om in alle rust te luisteren naar het Magnificat van Bach. Even stil worden in het hoofd. Lange tijd heb ik gedacht dat ik altijd wel kalm en stressvrij was, maar nu ik niet meer drink en rook merk ik dat dit niet helemaal klopt. Ik wens iedereen een prettige Tweede Kerstdag.

Vandaag kerstmaaltijd gekookt voor daklozen. Morgen eet de hele familie hier. Daarna vind ik het mooi geweest en sluit ik mij een paar dagen op in eigen gezin.

Beterschap voor de zieken, ook voor honden.

Man en hond samen met de Kerst 🙂 Ik vind het wel een mooi gegeven. Er komen meteen allerlei filmische beelden door. Eerst een beetje droef, samen met hond achter het raam naar de motregen staren. Melancholische muziek. Dan uitbundig, naast elkaar, dravend door de velden. Uiteindelijk samen aan tafel, man met kerstmuts, hond op eigen stoel, met een overdadige bak vlees voor zich. Net sollicitatiegesprek gehad voor een functie met wat meer uitdaging. Spannend wel. Normaal gesproken vind ik dat je het beste zoveel mogelijk in je comfortzone moet blijven. Maar misschien moet ik eens een sprongetje maken. Niet gerookt na afloop. Wel voor het eerst zin daarin. Gedurende drie minuten.

Woei, een hondenslee 😀 Dat heb je mooi geregeld @bolletje. Staan die voor onze eigen arreslee in plaats van rendieren, of is het een excursie tijdens de trip? Alleen, zouden die honden misschien ook een klein broekje kunnen gaan dragen? Anders heb je de hele weg zo'n onkuis uitzicht in hun geheime opening. Bovendien is het In Groenland best koud denk ik. Ik heb mijn mutsje in elk geval al klaargezet: