knakker

Dat is een mooie prestatie renaldo en een felicitatie waard. Ik nader dag 10. Dagpact: renaldo61 knakker Fijne dag allen. Ik haast mij naar het werk.

Ik zou ook wel heel graag goeie hulp krijgen Rosie. Alleen heb ik in het verleden ook ervaren dat er een hoop tussen dat mij weinig opleverde. Ik zoek wel degelijk, maar ben daarbij kritisch. Ik geloof dat een groot deel van de theorie van de verslaafde patronen mij wel helder is. Op rationeel niveau bedoel ik, dat hoeft niet meer met cognitieve gedragstherapie in kaart te worden gebracht. Mijn probleem zit erin dat ik ondanks al die inzichten op bepaalde momenten alle alarmbellen wel hoor rinkelen en heel goed weet hoe ik het anders had moeten doen, maar dat ik mij daar dan niks van aantrek. Express keihard door rood fietsen. Dan moet ik of zien te proberen in een vroeger stadium al signalen te herkennen met iets van ACT, of ik moet met bepaalde therapieën (hypnotherapie of misschien EMDR?) proberen direct toegang te krijgen tot mijn onderbewuste. Want daar zit een koppeling hardnekkig verkeerd. Het liefst heb ik dat ze mijn hersenpan openzagen, de motorkap omhoog zetten, het draadje weer op de juiste manier aansluiten, en zeggen dat was het meneer, u kunt weer veilig de weg op. Dat zal wel teveel kwikfiks gedacht zijn door de alcoholist, maar het zou wel mooi zijn.

Toch heb ik zelf op mijn bezopen momenten de indruk dat ik dan juist helemaal niet ben ‘zoals ik echt ben’. Ik accepteer wel eventueel wel die malle vergroeiing in mijn kop, maar niet het gedrag dat er soms uit voortkomt. Dat wil ik juist omleiden. En dat mijn omgeving dat ook wil snap ik. Maar ik waardeer wel je lieve, vriendelijke woorden. Het doet me dezer dagen best veel ook eens wat aardigs over mezelf te horen namelijk. Dus dank.

Het is nog volop nacht, maar ik rits de nieuwe dag alvast open. Goedemorgen. Ik lig al een tijdje snotterend wakker, niet door alle emootsies maar door een snel oprukkende verkoudheid. Dan rook je al acht dagen niet meer, ben je weer aan het hoesten. DAGPACT knakker

Dank allemaal voor jullie reacties, ik stel dat erg op prijs. Het lukt mij niet om op alles in te gaan, maar vind het best bijzonder dat zoveel mensen hun best doen om hun lampje op mijn pad te laten schijnen. De hoofdmotivatie voor mij om voorgoed met de drank (en ook met roken) te willen stoppen komt uiteraard uit mijzelf. Ik wil nooit meer de slaaf zijn van de verslaafde patronen die mijn leven zo lang hebben verstikt en bovendien mij de laatste jaren helemaal niets, nul, hebben opgeleverd. Dat is mij echt wel duidelijk, al heel lang. Maar ik denk wel dat het goed is mij rekenschap te geven wat mijn gedrag voor invloed heeft en heeft gehad op mijn vrouw, op mijn gezin. Dat weet ik wel, maar voel ik niet ten volle, moet ik enigszins schoorvoetend toegeven. Terwijl ik over het algemeen best een vriendelijke en invoelende jongen ben, kan ik in mijn excessen als een blinde egoïst tekeer gaan. Dat mijn vrouw daar harde grenzen aan wil stellen begrijp ik heel goed. Zij moet ook haar eigen leven, en dat van onze kinderen bewaken. Maar het helpt mij niet van de verslaving af te komen denk ik. Het doet mij eerder vluchten in de heimelijkheid vluchten. En precies dat is mijn grootste gevaar. Altijd geweest. Daar raak ik steeds meer van doordrongen. Ik hoop juist dat het mogelijk zal zijn dat er een sfeer van volledige openheid en het liefst enig begrip komt. Niet om ‘lekker mijn gang te kunnen gaan’, integendeel. Maar omdat ik voor mijzelf er steeds meer van overtuigd raak dat dit de beste garantie is op duurzame abstinentie. En natuurlijk kan mijn vrouw, mijn familie, van daaruit haar of hun eigen conclusies trekken. Ook dat snap ik heel goed. Mijn eigen frustratie bij zulke gesprekken is dat mijn eigen oprechte inzichten soms zo makkelijk terzijde worden geschoven. Omdat ik tenslotte de alcoholist ben die toch heeft laten zien hoe vaak het op mijn manier fout ging. Buitenstaanders kunnen (begrijpelijkerwijs) vaak niet vatten dat je soms donders goed weet welke kant het op had gemoeten, maar dat je desondanks vaak trefzeker de tegenovergestelde richting in fietst. Ik denk ben er intussen wel van overtuigd geraakt dat ik enige hulp van buitenaf goed kan gebruiken. Maar niet elke hulp is effectief. Maar als ik protesteer word ik er soms vrij snel van beticht dat ik hulp afhou of ‘alles weer zelf wil oplossen’. Dat heb ik in het verleden ook vaak gedaan, dat maakt het er allemaal niet eenvoudiger op. Maar ik ben momenteel zuiver en oprecht in mijn zoektocht. Een eigenwijze flikker met een duidelijke mening en een grote mond, maar ook een bang en hulpeloos mannetje die niet meer zo goed weet waar hij het moet zoeken.

Houd moed, Murmel

Mogge. Eerste week binnen. Blij mee, maar nog lang niet klaar. Dom verdan. Dagpact: renaldo61 MaryArt knakker Hop, werken nu. Fijne dag allen. En sterkte voor hen die worstelen.

92,1

Een bewogen dag. Zus op visite gehad. Uit betrokkenheid en steun. Maar ook om mij de oren te wassen. Onbegrip over en weer. En janken ook. Warempel. Dat kan ik nooit in gezelschap. Misschien is het ook goed ergens voor. Hoe dan ook: niet gedronken, niet gerookt. Zeven dagen.

Mogge mensen Alweer met pis en bloed in de weer geweest naar de huisarts om te kijken of ik ook een leuke hartkwaal heb zoals alle andere mannen in mijn familie. Ja, dat roken vind ik ook veel ingewikkelder om vanaf te komen dan het drinken. Het is niet direct desastreus zoals veel teveel drinken, dat is het volgens mij. Ja, je krijgt er longkanker van, maar dat duurt altijd nog zo lang dat het weinig invloed heeft op je gedrag, dat meestal is afgestemd op de korte termijn. Wij mensen zijn korte-termijn-sukkels. Ik althans. Dagpact: Mormel renaldo61 MaryArt Yvonne Luz knakker

Gestopt met roken en gestopt met drinken luister ik ineens naar ABBA. Ik zal toch niet veranderen in een levensblij persoon hoop ik?

Mogge. Het gaat best aardig. Op naar de zesde dag. Dagpact: renaldo61 knakker

Vijf dagen geen drank en geen sigaretten. Geen ontwenning, geen zucht en geen chagrijn. Niks. Integendeel. Ik bloei op. Vreemd hoe dat bij mij werkt. Hoe makkelijk ik iets kan laten, dat mij dan ineens, na maanden, als een sluipmoordenaar volledig uitschakelt. Volhouden en op mijn hoede blijven dus. Dat ook het roken er definitief uitgaat lijkt mij essentieel voor het slagen van de hele onderneming. Want de patronen van beide verslavingen zijn exact dezelfde. Ik ben er nog lang niet natuurlijk. Maar ik vind het wel fijn dat het eerste deel zo voorspoedig verloopt.

Eens. De ongeremdheid heb ik herkend en die kan ik doorgaans goed beheersen. Het zijn alleen die spaarzame, plotselinge momenten waarop ik alles laat varen. Wellicht moet ik om daar mee te dealen wel graven. Of misschien is het ook voldoende de nieuwe gewoontes langzaam en steeds dieper in te laten slijten?

Gelukkig @Mormel ook weer op het pact, mooi. Loop je ook een stukje met ons mee? Fuck de stress. Ik vind Mormel trouwens wel een prima naam. Het doet mij meteen denken aan die alpenmarmot. Murmeltier. Die staan komisch rechtop, houden de omgeving scherp in de gaten, en roepen naar elkaar als er gevaar dreigt. Ik bedoel maar.

Nou, ik maakte me al een klein beetje zorgen @Noelle. Maar gelukkig, gewoon dag 5. Moedig stappen wij voort.

Spijtig @Tine, maar meteen doorstarten, goedzo. 🙂 Gezellig

De kinderen zijn op school, mijn vrouw is op kantoor. Maar in plaats van dwangmatig naar de slijter te sjokken zoals de laatste keer ben ik nu gaan wandelen in de Biesbosch. Wat is dat lekker zeg. Hoewel de waterplas is verschrompeld tot de helft van de normale grootte waar de eenden beteuterd hun kleine rondjes zwemmen is er ook in deze tijd van het jaar nog bijzonder veel moois. Ik ben opgelucht dat ik het nog kan: genieten. Van de duizenden gele bloempjes van de heelblaadjes, het wilgenroosje tot mijn persoonlijke favoriet, het tedere lila van de watermunt. Ik denk dat @Yana die meteen in de soep zou doen. Ik weet al die namen trouwens niet van buiten hoor, maar heb zo’n appje op mijn telefoon die alles gewoon voorzegt. Er lag ook een dode aardmuis op mijn pad. Ik stapte er bijna bovenop. Ik denk om mij te vermanen dat niet alles meteen weer koek en ei is.

Eerst de overtuiging en dan de ervaring? Als nuchter boerke zijnde werkt het mij mij doorgaans andersom. Hoewel een grondhouding permanente twijfel aan alles je ook aardig in de weg kan zitten. Dat je op voorhand al denkt: wat een flauwe kul allemaal, dat wordt toch niks. Open iets ondergaan, nieuwsgieirg uitproberen en daarna de boel evalueren en conclusies trekken.

Dat zijn mooie woorden @renaldo61 Van Niebuhr dus, ik dacht altijd dat het van Franciscus van Assisi was. Maar AI zegt ook Niebuhr, en die weet alles, ook op welke politieke partij je moet stemmen. Ik ben altijd terughoudend geweest om verslaving als ziekte te beschouwen. Maar de hang naar mateloosheid is overduidelijk. Die manifesteert zich in alles: drinken, roken, eten. Daarom zet ik momenteel ook in op een algemeen gezonde levensstijl. Anders ga ik bij gebrek aan sigaret ineens weer kilo’s drop eten ofzo. Alles bewust en met mate momenteel. En niet meer als een varken alles gedachtenloos naar binnen proppen. (Zouden varkens dat eigenlijk echt doen?) Dat bevalt momenteel goed. Het risico is wel dat als ik op één vlak het niet volhou ik de neiging krijg op op alle vlakken de handdoek in de ring te gooien. Dat ik na een pond drop ook maar weer de sigaretten en welja ook de drank er maar weer bij pak. Want nu maakt het toch niet meer uit. Door me dit risico steeds in te prenten hoop ik er in geval van klein falen mee te kunnen dealen.

Ik slaap bijna tijd als een roosje renaldo

Ben je die enge Servische telefoon alweer kwijt Sjaan?

Dank voor je reactie @Etty. Ik zit ook in die richting te denken. Met dubbele gevoelens daarbij. Want aan de ene kant zie ik mijzelf als iemand die alle gevoelens vrij makkelijk toelaat en accepteert. En daarbij doorgaans tamelijk rustig en stressloos vrolijk door het leven dobbert. Ik heb in de verste verte niet een vermoeden van narigheid of spanning die ik aan het verdringen ben. Alleen door die ongrijpbare soms opkomende drang om het op een destructief zuipen te zetten op een manier waar ik behalve de aanleiding evenmin de toegevoegde waarde in kan ontdekken. Toch is dat niet drinken ooit ook zonder etiket en therapie ooit vier jaar zonder moeite goed gegaan. Daar wil ik graag naar terug. Het liefst door simpelweg het kurkje in de fles te laten. Maar als een stevige psychische revisie noodzakelijk is: ook prima. De CGT die bij de meeste drankhulp tegenwoordig wordt toegepast levert mij niks op. Maar dat ACT ga ik bekijken, dank voor de tip.

Het zou mij misschien een houvast bieden om mijn problematiek gericht aan te pakken. Dat lijkt me wel prettig. Ik ben het gemodder van de laatste twee jaar zo zat. Dat het mijn schuld wel of niet maakt mij minder uit.

Ach, het is twaalf uur geweest, laat ik de nieuwe dag vast openen. Hallo. Dan kan ik meteen op het dagpact, dan zit er daar meteen aan vast: DAGPACT knakker Misschien dat Renaldo straks de kleurdoos nog even over het dagpact wil halen?