Oskar

Ja, maar dat moet ik helemaal op voorhand mijn dag gaan structureren. Dat vind ik ook zo wat. Niet blijven plakken is mijn doel. Ding uit broekzak. Die krant lees ik ook graag in de ochtend. Maar dan van papier. Kan ik tenminste niet doorklikken en lees ik het artikel gewoon uit.

Mijn laatste strijd blijft het terugdringen van de telefoon. (‘Als je je telefoon aanzet, zet je jezelf uit.’) Het lastige daaraan is dat radicaal uitbannen niet kan omdat het ding ook veel nuttige functies heeft. Bewust gebruik blijft het doel. Volgende week gaan we met het gezin een weekje weg. Ik heb nogal wat paniek veroorzaakt met mijn voorstel om de vakantie collectief zonder schermen door te gaan brengen. Maar het lijkt me een verademing. Goedemorgen ook.

Mooi @Lika. De troost van Kunst. En het genoegen van een goed Toilet natuurlijk. Ik was zondag met de jongens bij Louwman, daar vlakbij, en had er nog even langs willen hoppen. Maar zonder museumkaart was de entree mij ook wat te dol voor een klein hopje. En daarbij: die popjes van Nick doen mij weinig als ik ze op internet opzoek. Maar het fascineert me wel weer dat ze jou ontroeren. De structurering met die teksten eronder vind ik wel mooi. Als de staties van de kruisweg.

Gut, wordt er nou echt gepleit voor censuur op de dagdraad? En wiens mening moet dan leidend zijn voor wat wel en niet acceptabel is? Wat mij betreft kan alles gezegd worden en kan overal over worden gediscussieerd en hoeft dat niet in een apart draadje. Daarbij: de dagdraad is al zo lang als ik hier lees een bonte verzamelplaats voor alledaagsheden, meninkjes en allerhande flauwe kul. En dat vind ik het aardige eraan. Als alles verplicht over alcohol moet gaan hadden we hier de tent allang kunnen sluiten.

Het leven is op veel meer momenten dan wij denken vaak best maakbaar. In actie komen in plaats van je onder te dompelen in zelfbeklag of hoog oplopende emoties 👍

Hey wat leuk! Dank voor de tip Sjaan. Ik leef tegenwoordig onder een cinefiele tegel geloof ik. Had nog nooit van deze film gehoord. Terwijl ik een enorme fan van Bob Dylan ben.

Wellicht had dat morsige stel vanochtend helemaal geen kater en hebben ze gisteren gewoon gezellig een glas gedronken. We moeten als (oud)alcoholisten ervoor waken dat we niet iedereen die wel eens drinkt meteen ons eigen getroebleerde kamp binnenslepen. Zelf wakker met een frisse kop. Daar gaat het inderdaad om.

Zelf ben ik ook niet voor het massaal binnenlaten van mensen voor wie in Nederland geen huis, geen werk en geen toekomst is. Want dat leidt onvermijdelijk tot verpaupering en criminaliteit. Maar je moet niet vergeten dat veel van deze mensen hun geboorteland ontvlucht zijn omdat ze daar hun evenmin een leven hadden. Ik vind het wel jammer dat discussies over dit onderwerp zo snel polariseren en ridiculiseren. Toen mijn ome Cor nog leefde was alles heel eenvoudig. Die stelde op verjaardagsfeesten bij ons thuis altijd voor dat we ‘al die zwartjes gewoon met een grote raket naar de maan moeten schieten’. Erg veel zijn we nog niet verder.

Mogge. Vrekkes koud. Beneden ook maar 13 graden. Dat is me te gek. Dus verwarming aangezet en terug in het warme hol. Best lekker even. Gisteren jongste zoon kampioen zien worden. Na de huldiging en medaille zei hij: ik ben zo blij papa, ik moet bijna huilen. Straks krosanten en verse sinaasappelsap want het is zondag. En een zachtgekookt ei. Dan hort op met gezin. Oude auto’s kijken. Het leven is best aardig.

In plaats van te drinken en te roken koop ik nu schoenen. Schoenen zijn erg belangrijk. Vijf paar al in enkele weken tijd. Maar in plaats van mateloos is het eerder praktisch. Dan ben ik daar voorlopig weer even vanaf. Ik koop mijn schoenen bij voorkeur van hetzelfde merk. Net als bij shirts. Ik heb er een groot genoegen in om het leven een beetje gestructureerd te laten verlopen. Hoewel ik totale chaos & anarchie ook mooi vind. Alles of niets.

🙂 Mooi dat de afbouw van de somberpillen ook goed gaat. Dat slag-in-de-rondte-eten zou ik gewoon even lekker op de koop toe nemen. We moeten tenslotte ook niet doorslaan in onszelf altijd maar te willen begrenzen. Ik hoop dat het Droomhuisje voor je moeder doorgaat 🕯️

Dat zou fijn zijn @Lika. Klinkt alsof veel dingen op een mooie plek vallen.

Guilty pleasure Overdag draai ik Bach en Bob Dylan. Maar als als het donker is en iedereen naar huis. Dan draai ik smartlappen. En stromen mijn tranen neder.

Slagroomtruffels: dat is pas lekker. Ook de liefde van mijn vrouw gaat door de maag. Toch maar dit in plaats van dat dierenleed in de blote kont.

Een collega gaat met pensioen. Met het team komt er een kado om te lachen. Ik kreeg vanmiddag het resultaat te zien. Een pakket van allemaal kleine kadootjes. 'Eerste Hulp Bij Afscheid' heette het. Bijvoorbeeld een taartmix met daarbij een briefje 'Nu ben je echt een oude taart'. En een pak met die zoute koekjes van LU: 'Alle tijd om een tucje te doen'. 'Lachen toch, Oskar?' vroegen ze. Ik zou op zo'n moment het liefst van de aardbodem verdwijnen of in een jankend huilend uitbarsten. Maar je houdt je groot.

Intussen ben ik al dermate in de drugswereld ingevoerd dat ik bij 'chinezen' aan heel andere dingen denk. Maar gewoon lekker eten dus met de buren 🙂 Leuk @Spirit

Eigenlijk niet 🙃 Behalve dat ik datzelfde filmpje vanochtend ook zag. Prachtig. Vooral het interviewtje met de kajakker na afloop, waar hij aandoenlijk naïef en met grote onschuldige ogen vertelt erover. “Ik dacht dat hij me had opgegeten.”

Valentijnsdag vandaag. Eigenlijk zouden we onze geliefde eens geheel anders moeten verrassen. In stijl van de Romeinse oorsprong van dit feest, Lupercalia. Toen slachtte men ritueel een hond en twee geiten, symbool voor de vruchtbaarheid. Vervolgens drenkte men riemen in bloed waarmee de jongemannen naakt door de straten renden om ermee uit te halen naar de dames. Maar het zal wel weer op het zeulen met rozen, chocola en voorgedrukte kaarten uitdraaien.

Deze vrijdag verloopt grijs met veel bewolking en is het flink koud, zegt Buienradar. Je zou er moedeloos van worden. Maar gisteren zag ik, voor het museum, mijn eerste krokus bloeien. Alles komt weer goed.

Gefeliciteerd allen! @Reacher: ik hoop dat je hier nog eens binnenvalt…

Vestdijk heb ik vroeger ook verslonden. Ik vond vooral de Anton Wachter geweldig. Verdrinken in een boek. Je onderdompelen in taal. En vervolgens in slaap sukkelen. De tragiek van het ouder worden. Tegenwoordig lees ik vooral poëzie. Taal op de vierkante centimeter. Dat kan mijn concentratievermogen nog wel aan. En sinds gisteren keert met Bob Dylan een oude liefde terug. Die heeft warempel de Nobelprijs voor literatuur ook nog gewonnen. Stuck inside of Mobile with the Memphis Blues again. Schitterend.

Heerlijk inderdaad: lezen. Toen ik leerde lezen werd ik ook een ander kind heeft mijn moeder wel eens gezegd. Ik denk ook dat boeken en schrijvers bijna meer invloed op mij hebben gehad dan de mensen om mij heen. Maar met de introductie van het digitale crackpijpje schiet het lezen van een boek er wel eens bij in. Dat probeer ik terug te veroveren. En ik merk daarbij tot mijn schrik dat ik niet meer de rust en concentratie heb. Nu sukkel ik soms ook in slaap bij een goed boek. Vroeger was dat alleen bij Harry Mulisch.

Katten: altijd goed 🙂 Mooie eigenzinnige dieren. Ik heb er drie. Aanhankelijke beesten. Soms. Maar ik vind het ook altijd fascinerend hoe zo’n kat jou of zijn soortgenoten volstrekt kan negeren. Alsof je lucht bent. Ik denk dat het mijn katten eigenlijk ook geen reet kan schelen of ik wel of niet drink. Mijzelf wel, daarentegen 🙃 Gedoe met die pillen zeg. Maar staar je daar ook niet blind op. Je lot niet in handen leggen van de apotheek. Gewoon kalm voortbouwen aan een structuur in een leven zonder drank. Andere gewoontes aanleren. Nieuwe patronen rustig laten inslijten.

Dat was bij mij ook altijd zo. Van dat HALT heb ik nooit zoveel last gehad. Maar die verdomde macht der gewoonte.

Mogge. Gisteren heb ik godbetert naar de reünie van Winterse Liefde gekeken en mij geërgerd. Sommige mensen lijken niet eens een beetje moeite te willen doen om gelukkig te worden. Maar dat is ons alcoholisten natuurlijk ook niet vreemd. Hoe vaak heb ik niet doelbewust en trefzeker de koers richting afgrond ingezet. Maar dat is nu voorbij. Schilderijtjes kijken met mijn jongste zoon straks. En boeken uitzoeken in de bibliotheek, want hij kan intussen zelf lezen en doet dat als een malle. Zeven is een mooie leeftijd, hij slurpt nog enthousiast het leven naar binnen. Ik probeer een stukje van die onbevangenheid ook overeind te blijven houden. Als tegenhanger van het cynisme dat met het ouder en wijzer worden vanzelf meegroeit.