knakker

Goedemiddag ook. Er schijnt een mooie zon buiten en de lucht is blauw. Toch zit ik vol weemoed en heimwee. Ik weet alleen niet waarnaar. Het zal wel weer een terugverlangen zijn naar iets dat ik nooit had. Een mooi moment om een pot thee te zetten. Gunpowder. Kijken of de weemoed daarvan terugheeft.

Zoekgeschiedenis onlangs gewist @Rosee? En wellicht heb staat je account op een oud emailadres waar de mail heen is gestuurd? Welke mailadres gebruikt wordt staat onder accountinstellingen op je profiel. Maar gezellig dat je die 10 minuten ploeteren hebt willen doorstaan om ons even te zien 🙂

Zo is het ook. Stoer dat je gewoon naar die Wine & Dine gaat. Ben je niet bang dat de verleiding te groot wordt? Maar je klinkt sterk en overtuigd. In dat geval heb ik het zelf altijd fijn gevonden om die confrontatie meteen aan te gaan. Keihard wennen aan het nieuwe leven. En hey, ook zonder wijn is dat nieuwe leven helemaal zo gek nog niet 🙃

Feestjes van het werk van de partner zijn per definitie verschrikkelijk. Ik hoop dat het nieuwe kabinet zich straks eindelijk eens hard zal maken om te verbieden dat partners mogen worden uitgenodigd op bedrijfsfeestjes. De ene voelt zich ongemakkelijk omdat hij bijna niemand kent, en de ander voelt zich opgelaten omdat de partner zich niet vermaakt. En dan blijft ze daar uit plichtsgevoel bij in de buurt terwijl ze liever met haar collega's de dansvloer op zou zwieren. Of ze gaat zich simpelweg aan hem ergeren. Voor mij heeft dat eigenlijk niet eens zoveel met alcohol te maken. Ook mét drank vond ik die feestjes meestal niks. Dat van die nieuwe identiteit uitvinden herken ik weer wel. Ik schrok er eigenlijk van hoe ik mijn hele imago zorgvuldig had opgebouwd rondom de drank. Maar het is ook een uitdaging. Kijk, je kunt natuurlijk nu zeggen: kut, het feestje was stom dus laat ik maar weer gaan drinken. Maar dan krijg je dat dronken gelazer en getob er ook automatisch weer bij. Daar kun je voor kiezen. Of je kiest ervoor het anders te gaan doen. En dan is er af en toe een feestje stom. Ik heb trouwens gemerkt dat heel veel dingen ook zonder drank prima door te komen waren. Dat ik vaak zelfs meer lol heb zonder. En ook echt niet altijd als eerste naar huis hoef. Maar soms ook wel. Zonder het alcoholisch masker doe je sneller waar je zin in hebt. En als het ergens een keer niet leuk is ga je gewoon weg. Niks mis mee.

Pas nu lees ik je draadje kers, welkom hier nog. En sodeknetter, jij pakt de koe wel meteen goed bij de hoorns zeg! Die koe weet niet meer hoe hij het heeft. Openheid geven naar de mensen om je heen over je drankgebruik vond ik misschien wel het allermoeilijkste, maar ook de belangrijkste stap om die alcoholische schijnwereld te kunnen verlaten. Knap dat je dat meteen hebt gedaan! En ook hoe je bijvoorbeeld direct je bedenkingen naar je vrouw aangaf over het naar de winkel gaan. Dat er problemen zichtbaar worden als je niet meer verdoofd is normaal. Confronterend, maar tevens een uitdaging. Nu kun je beginnen met het aanpakken ervan in plaats van er omheen te fietsen. Mooi dat je ook meteen merkt hoe het contact met vrouw en kinderen verbetert. Hou vol kerel! En blijf hier schrijven, ook als het moeilijk wordt, of als je zou terugvallen.

Nee, ik ben me er zeer van bewust dat ik een sterke hang heb naar mateloosheid en daarmee wil ik geen enkel risico meer lopen. Maar ik help mijzelf er niet mee me daarop blind te staren alsof het een ziekte is die nooit overgaat en waarmee je de rest van je leven blijft tobben. Ik zie het dan eerder als een allergie. En als je bijvoorbeeld een notenallergie hebt dan blijf je jezelf ook niet de hele tijd beklagen dat het zo erg is dat je geen noten meer mag. Of dat zo moeilijk is als je bij de buurvrouw een bakje pinda’s op tafel ziet staan. Dan eet je gewoon wat anders.

Niks mis met praten over drank hoor. Ik kijk ook nog met interesse naar dranken in de winkel. In restaurants krijg ik soms nog steeds de wijnkaart om de wijn bij het eten uit te zoeken. Voor iedereen liggen de triggers en gevaren verschillend. Ik denk dat men zich hiervoor wat zorgen begon te maken omdat je woordkeuze wat weifelend was. Daarentegen ben ik er niet van overtuigd dat ik verslaafd ben of mijn gehele leven zal blijven. Wel dat het voor mij veel beter is om nooit meer een druppel te drinken, wat wellicht op hetzelfde neerkomt. Alleen dat de rest van je leven worstelen en vechten tegen de verleiding die altijd en overal op de loer ligt herken ik niet. Voor mij zou die houding ook averechts uitpakken. Ik drink niet meer, punt uit, paal boven water. Maar van daaruit vervolg ik gewoon monter en verder onbezorgd mijn pad.

91,6

Ik bedoel met dat rationeel overrulen ook specifiek het besluit om de impulsen die je naar drank doen grijpen te negeren. Dat had ik niet duidelijk erbij gezegd. Dus niet dat je door op een knopje te drukken die stemmingswisselingen kunt uitzetten. Maar drank vergroot de amplitude van die golfslag enorm. Is althans mijn ervaring. Als je met een rationeel besluit om ermee te kappen en vervolgens je domweg aan dat besluit te houden dat eruit kunt krijgen scheelt dat wellicht een stuk. Ja, ik weet dat dit wel heel naïef en simpel klinkt. Maar soms is de praktijk helemaal niet zo weerbarstig als wij denken.

Naarmate terugvallen vaker voorkomen is het steeds moeilijker jezelf ervan de overtuigen dat het ‘nu echt voorbij is’. Bij mij lag althans steeds sneller de gedachte op de loer: ach, een terugval meer of minder maakt nu ook niet meer uit. Een rock bottom is fijn, omdat je je daarna tegen de bodem van de put kunt afzetten. Maar soms struikel je en val je en krabbel je op en struikel je en val je en krabbel je op tot je op gegeven moment achterom kijkt en denkt verrek ik loop nog steeds rechtop. Die eeuwige schommelingen van je gemoed maken het niet eenvoudiger natuurlijk. Maar kun jij jezelf niet rationeel overrulen? Verstand boven gevoel zetten op sommige vlakken om die golfslag van impulsen te kunnen trotseren. Die schaamte naar het forum, waarover je vaker spreekt, is totaal niet nodig. We strijden allen dezelfde droeve strijd of hebben die gestreden.

Goede wijn, speciaalbier: ik mis het ook wel eens. Maar een belangrijk inzicht dat de gezelligheid komt uit de mensen en niet uit het flesje.

Lukt het nog met de glimlachjes Jaantje? Even iets om de moed erin te houden.

Verloren zijn de prille wegen. Om te ontkomen aan de tijd. Altijd november, altijd regen. Altijd dit lege hart, altijd. En dan is je achternaam Bloem 🌺. Nou ja. Ik ben inmiddels niet meer de droeftoeter die ik was toen ik werd voortgedreven door alcohol. Ik lees nu ook andere gedichten. Goedemorgen trouwens. De spoken komen hier vanavond pas aan de deur. Vroeger dacht ik dat Halloween was afgeleid van het katholieke Allerzielen. Maar het is andersom. Het heidense feest bestond al en toen hebben die roomse gluiperds bewust hun vlaggetje op die datum gezet om het volk de kerk in te jagen. Heb jij je weer lekker kunnen uitleven gisteren @Reacher? Ik ben gisteren op mijn werk op iemands dodenlijst gezet omdat ik hem te weinig drinken gaf. Het is toch wat. Maar ik hoef vanavond pas weer te werken. Dan zal zijn geheugen wel weer gewist zijn.

Het is schrikken om zo ongeveer de meest positieve vrouw die ik ken ineens zo wanhopig te horen @Yana. Ik hoop dat het weer goedkomt. En wens je de kracht om dit tot die tijd te doorstaan. En het vertrouwen dat ook dit voorbij zal gaan. Ik wil al schrijven dat ik in gedachten naast je kom liggen om je hand vast te houden. Maar dat klinkt raar. Nou ja. Je begrijpt het wel. Sterkte.

Voor @renaldo61. Zomaar.

Wel gvd @Mormel, toestanden. Thanatos is weer los. Zeig dich, ja. Maar ook al zou Iemand, wie of wat dan ook, zich op wonderbaarlijke wijze gaan openbaren, dan merk je het niet op als je met je kop in de drank hangt. Nuchterheid is bij mij bepaald geen garantie voor een gelukkig leven, maar ik ben er inmiddels wel van overtuigd dat het een voorwaarde ervoor is.

Oeh, ik dacht even dat je het Aude Kolonyhûs van Schiermonnikoog postte @lady jane. Dat was ook vroeger voor de astmapatiëntjes en nu een favoriet vakantieverblijf van de familie Ezel. Ik krijg meteen zin om weer eens naar mijn eiland te gaan zeg. Ik vind het daar wel zo aangenaam. Jaren geleden gingen wij in de zomervakantie één week naar Zakyntos en later diezelfde vakantie een week naar Schiermonnikoog. En toen vond ik Schier eigenlijk veel mooier. Druk geweest de laatste dagen, ik. Gisteren mijn eerste hypnose. Apart wel. Mijn innerlijke cynicus roept regelmatig dat mij een daar door een kwakzalver een flinke loer wordt gedraaid. Anderzijds merk ik op dat ik mij vandaag geweldig opgetogen voelde, alsof ik drugs had gebruikt. Maar dat kan ook prima te verklaren zijn met de normale schommelingen van mijn gemoed. Ik ga er vooralsnog maar open in.

Naar de Schone Kunsten om Caravaggio’s De dood van Maria te zien, de Kleine Zavel, mooie cafés: Le Cirio of de Poechenellekelder. En patat eten bij het Frites Atelier.

Dank voor je recept Yana. Ik heb de salade voor de lunch klaargemaakt zodat we in Huize Ezel even aan je konden denken. Ik vond het erg lekker. Maar mijn zoons willen voorlopig niks meer met je te maken hebben.

93,0

Mogge. Oeh, vegetarisch eten 🙂 Ik ben daar wel steeds positiever over gaan denken. Maar het lukt mij zelf alleen met pasta om dat smakelijk te krijgen. Dus dat amusante geworstel van @bumperjim herken ik wel. Net als trouwens de wijneuforie voor het uitzoeken van een mooie fles bij de maaltijd. Mijn enige gemis. Maar ja, welke wijn moet je nu schenken bij een vegetarische schotel die niet te vreten is? Ik moet vandaag nog een maaltijd verzinnen rondom bieten. Misschien probeer ik daar wel iets vegetarisch van te maken. Hoewel ik daar normaal gesproken graag een oldskool balletje gehakt bij serveer.

Wat een ellende @Yana. Het zal zelfs een natuuroptimist als jou zwaar vallen om de lichtpunten te blijven zien nu. Toch wens ik je van harte toe dat je hier in zult blijven slagen. Al was het maar één lichtpunt per dag. Muziek, lezen, praten, schrijven. Mooi dat je hier in Nederland dierbaren kunt ontvangen. En fijn dat je lief er is inderdaad. Hierbij alvast twee lichtpunten, althans dat hoop ik. Eén voor vandaag, één voor morgen. Maar als je gulzig bent mag je ze ook allebei meteen opeten: Altijd weer die Bach. Dit is zo ongeveer de meest vredige muziek die ik ken. Voor mij zijn muziek en poëzie de grootste troosters. Ik hoop voor jou ook een klein beetje. Onder de appelboom Ik kwam thuis, het was een uur of acht en zeldzaam zacht voor de tijd van het jaar, de tuinbank stond klaar onder de appelboom ik ging zitten en ik zat te kijken hoe de buurman in zijn tuin nog aan het spitten was, de nacht kwam uit de aarde een blauwer wordend licht hing in de appelboom toen werd het langzaam weer te mooi om waar te zijn, de dingen van de dag verdwenen voor de geur van hooi, er lag weer speelgoed in het gras en ver weg in het huis lachten de kinderen in het bad tot waar ik zat, tot onder de appelboom en later hoorde ik de vleugels van ganzen in de hemel hoorde ik hoe stil en leeg het aan het worden was gelukkig kwam er iemand naast mij zitten, om precies te zijn jij was het die naast mij kwam onder de appelboom, zeldzaam zacht en dichtbij voor onze leeftijd. ------------------------------- uit: 'Onder het vee' (1966) Schrijver: Rutger Kopland

Haha, ik zou het hem nu meteen geven hoor. Hij wilde ook nog naar het Van Gogh, maar dat vond ik overdreven. Een nieuwe ontdekking en gezamenlijke favoriet: Madaq op het Spui. Lekkerste chocoladeijs ooit en geweldige macarons. Amsterdam roept altijd een zeer dubbel gevoel bij mij op. De aantrekkingskracht van het bruisende leven, maar ook de afkeer van de massa en vooral van het opzichtig hippe gedoe. Een beetje als met drank: de verleiding & de kater.

Per trein op weg naar Amsterdam. Ik vroeg mijn jongste zoon wat hij leuk vond om te gaan doen. Ik dacht dat wordt dierentuin of pretpark. Maar nee. ‘Eigenlijk wil ik de Nachtwacht wel weer eens zien.’ Zeven jaar. En ik heb hem niet eens gehersenspoeld. Denk ik.

Jou beschouw ik per definitie als positief hoor Jaan. Dus kom maar door met de rode pen 🙂