knakker

Mogge. Midden in de week heb ik zomaar een weekend van drie dagen. Wat een luxe. Ik ben er ook wel aan toe geloof ik. Gisteren sukkelde ik tijdens een vergadering in slaap. Hilariteit alom. Maar het was ook wel een erg saaie vergadering. Ik heb nooit goed begrepen waarom zoveel bedrijven menen dat het echt nodig is om vaak met het voltallig personeel te vergaderen. De beste lopende organisaties waar ik heb gewerkt gaven veel vertrouwen en vrijheid aan hun werknemers en hadden een minimum aan vergaderingen.

Ik lees helemaal geen zelfmedelijden maar een kwetsbaar verslag van een mooie avond. De frustratie dat er niet over jullie toekomst werd gesproken snap ik, maar ik denk dat jullie in deze fase nu meer baat hebben bij een kalm en vriendelijk samenzijn. Zulke gesprekken overschaduwen een mooie avond vaak terstond met verdriet, verwijten of ruzie. Rustig aan. Geniet van wat er nu weer is. De rest komt later. En focus nu gewoon op je eigen leven. Tevredenheid is volgens mij zo ongeveer het hoogst haalbare waar je zelf nog een beetje invloed op hebt. Daarbij is het een prachtige voedingsbodem voor meer. Geluk is een incident. Daarnaar streven pakt doorgaans averechts uit.

Kan het ook zijn dat je vermoeden er misschien naast zit? Ik zou gewoon het gesprek aan proberen te gaan. Niet met een houding van het moet nou potdorie afgelopen zijn, maar gewoon vriendelijk informerend, liefdevol, begripvol. Misschien valt het mee. Misschien ook niet en komt er een aap uit de mouw. Maar ook dan: begripvol en behulpzaam. Boven alles niet vergeten: hulp werkt alleen als hij het zelf wil. En waarom die geheimzinnigheid? Naar je moeder snap ik het, dat kan natuurlijk te gevoelig zijn. Maar waarom niet gewoon open erover praten met je vriendin. Een probleem is beter op te lossen als het uit de taboesfeer is.

92,0 oei, ik groei

Alleen twee achterwaarts gerichte krachten lijkt mij ook geen pretje. Ik bedoelde meer de weemoed als bewustwording van wat ooit was of nooit heeft mogen zijn. Voor de verdieping, de wijsheid. En het verlangen juist als passie voor wat komen zal. De nieuwsgierigheid, de motivatie. Beiden krachten heb ik nodig. En ook hier weer zaak om de juiste balans erin te vinden.

Mooie beelden weer. Een mevrouw uit Overijssel heeft een minuut gratis winkelen gewonnen. In plaats van inhalig als een wilde tekeer te gaan loopt ze rustig rond en zet alleen in haar karretje wat ze nodig heeft. Veelzeggend is ook de reactie van de supermarktmanager die steeds de tijd stop zet. Die is niet meer voorbereid op bescheidenheid.

Koffie en thee zijn bij mij enorm in waardering gestegen na de drooglegging. Toen ik zes jaar geleden voor het eerst serieus stopte kocht ik zo’n veel te dure koffiemachine. Dat verdient zichzelf wel terug dacht ik. Nu ook razend enthousiast over mijn moka potje die perfecte koffie geeft. Nog mooier vind ik het ritueel. Thee van losse blaadjes is in de plaats gekomen van mijn liefde voor wijn. Eindeloze variatie, heerlijk. En ik ben ook blij dat er alcoholvrij bier is. Brand Weizener en Jever.

Mogge Hé, je psychiater figureert nu op meer vriendelijke wijze in je mantra Renaldo. En ook nog een hondje erbij. Leuk. En dan zeggen sommigen dat jij altijd hetzelfde schrijft! Vandaag de kampioenswedstrijd van het team van mijn oudste zoon. Ik vind dat mooi. Ook wel omdat mij dat vroeger als kind zelf zo geweldig leek. Maar nooit kwam het zo ver. Ik merk dat je als ouder moet oppassen dat je je kinderen niet persé het leven wilt laten leiden dat je eigenlijk zelf ooit wilde. Zo hoop ik nu weer dat hij ooit geneeskunde gaat studeren in Coimbra. Maar nee. Doe maar voort jongen, ontdek je eigen pad. Een ontroerend moment op mijn werk gisteren. Een 81-jarige man, enkele dagen geleden halfdood meegenomen uit zijn vervuild huis, vierde nu bij ons zijn verjaardag. Compleet met taart en een oranje slingertje om zijn magere nek. Er zijn soms best dingen die het leven de moeite waard maken. Laten we eten en drinken mensen, want morgen sterven wij.

Ik drink niet meer en ik rook niet meer. En dat bevalt mij zeer goed. Het voelt als een dubbele bevrijding. Van veel meer dingen kan ik nu genieten. Het leven is intenser geworden. Is dit dan toch de reden dat ik mij steeds onderdompelde in wijn? Vanavond luister ik de hele avond muziek. En ook dat raakt. Hieronder komen literatuur & muziek prachtig samen. Teksten van Slauerhoff vertaald in Portugese fado. Gedoemd om droevig te leven, wordt ieder die teveel liefheeft. Ik ga maar weer door. Voortgedreven door weemoed en verlangen.

Wel, dan zal dit mijn nummer 1000 zijn. Overigens heb ik in een vorig leven (2018-2022j al veel meer geschreven, dus het getal is niet helemaal accuraat. Maar over dat badwater. Ik heb mij daar als melancholische tobber altijd in thuisgevoeld. Ik zei altijd: ‘Je moet er toch niet aan denken dat je een opgeruimd en levensblij karakter zou hebben. Daar zou ik doodongelukkig van worden’. Maar ik heb meerdere malen ervaren dat naarmate de drank uit mijn systeem is ik wel degelijk - en zeer tot mijn verrassing - een tamelijk ongecompliceerd en positief karakter blijk te ontwikkelen. Vroeger keek ik eigenlijk ook wel op tegen het type getroebleerde dichter, wanhopig drinkend bij het keukenlicht enzo, en was de weltschmerz en wehmut altijd dichtbij. Maar *, ik geloof intussen echt dat de alcohol als een duistere brandstof voor dat moeizame levensgevoel heeft gefunctioneerd. Nu luister ik bijvoorbeeld wel eens naar ABBA, ik bedoel maar, muziek die ik vroeger als oppervlakkige rotzooi verfoeide. Niet alles ligt verankerd in de genen of in het noodlot bedoel ik. Evenmin bedoel ik dat je geforceerd naar positiviteit moet gaanstreven, want dat is * en werkt hooguit averechts. Maar je moet er ook niet gek van opkijken dat een en ander in het leven best mee blijkt te vallen nadat je eenmaal duurzaam die kartonnen doos der verslaving van je kop hebt weten te zetten en je weer eens rustig om je heen kunt kijken.

Ik ben erg gevoelig voor dergelijke duistere romantiek. Maar kijk er mee uit dat je het niet teveel gaat cultiveren. Het is allemaal Eros en Thanatos. Aan jou de keuze welke plantjes je water geeft.

Ja, immer geradeaus nog steeds. Dat weemoedig gevoel van liefdesverdriet was bij mij ook alleen de eerste keer. Intussen is het meer dat ontluisterende gevoel dat je met je stomme kop toch weer bij die ex in bed bent beland terwijl je allang weet dat ze je bedriegt en besteelt.

Overigens merk ik dat ik me intussen wat begin te ergeren als iemand hier over ‘zachte heelmeesters’ begint. Pas was er ook weer eentje. Ik heb de indruk dat die uitdrukking niet zozeer meer wordt gebruikt om tot een efficiënte behandeling te komen, maar eerder om eigen lompheid te rechtvaardigen. Maar dit geheel terzijde.

Best rustig hier trouwens. Ik begreep dat er ook weer een vacature is omdat degene die vroeger nog wel eens aan de ‘boom der gezapigheid’ schudde tijdelijk vertrokken is.

3 zielen, 1 gedachte

Mijn eerste serieuze stoppoging leverde mij ooit ook een zeer treurig gevoel op @alesto. Dezelfde weemoed als bij het eind van een lange relatie. Maar dat gevoel helpt je vooral verder van huis. Niet teveel achterom kijken raadde @Bobmij destijds aan. Het leven moet voorwaarts geleefd worden tenslotte. Die biertap zou ik gewoon in de gracht werpen trouwens. Daar komt alleen maar narigheid van.

Dat je vandaag hebt gedronken moet je natuurlijk helemaal zelf weten @MaryArt, en spijt is evenmin verplicht. Maar je zet jezelf daarvoor wel op het dagpact, waarmee je tegen je eigen eerdere intenties ingaat. Daar zou ik persoonlijk wel van achter mijn oren gaan krabben. Of zoals een grote Franse denker ooit zei: ‘je moet het met jezelf eens worden’.

@Yana: fijn dat het lijf weer kan wandelen. Welkom terug! Oeh, dure thee. Mijn dolste thee was iets van 25 euro voor een onsje. Best veel, maar nog steeds een voorloorlogs prijsje vergeleken met wat ik ooit aan wijn en whiskey uitgaf. Bovendien doe je een eeuwigheid met zo’n piepklein beetje thee. Hoe vond je Japan als vakantieland verder Moes? Wij zitten er ook wel eens aan te denken. Het afgelopen etmaal heb ik de matigheid flink laten varen. Qua eten dan. Daarbij kreeg ik, in één keer door en mede door een gezellige bijeenkomst van het werk zin in een sigaret, maar niet zozeer dat ik het echt ging overwegen. Drinken is vooralsnog niet aan de orde.

Nee. Ik doelde op de twee voorbeelden die Amalia noemde: rustig afbouwen na binge & terugkeer naar gematigd drinken. Dat daar de meningen hier volgens mij niet zo over verschillen. Of je nou hard of zacht bent. Wat dat ook moge betekenen.

Ik heb de indruk dat juist over deze onderwerpen de meesten hier het wel roerend eens zijn.

@Musashi: zeiken heeft bij ons de betekenis van urineren en zeuren; is er bij jullie ook nog een derde zoals bij poepen wellicht? Aja, ‘foert’ wordt me duidelijk. Overigens had ik zelf vroeger een gruwelijke hekel aan dat bijdehante gedrag van Danny de Munck. Ik ben in het algemeen eigenlijk niet zo dol op die pedante wijsneuzigheid van jonge kinderen dat anderen juist zo schattig vinden. Maar ik zou het leuk vinden als je wat vaker hier zou schrijven, jij dekselse theemuts 🙂 (Kijk, daar ontglipte mij zowaar zomaar een emoji)

Leuk om je weer eens te lezen @Musashi. Ik ben nog aan het nadenken over die ‘foert houding’. Een snelle Google zegt mij dat het betrekking heeft op de stoelgang, maar dat maakt de uitspraak er niet begrijpelijker op.

Dat indelen in hard en zacht vind ik altijd wat ridicuul. Misschien dat er inderdaad mensen zijn waarbij ook na hun kindertijd een harde aanpak meer effect sorteert. Mij gaat het echter vooral om de inhoud. Daarbij mag alles luid en onomwonden worden gezegd en hou ik van scherpe discussies, maar de uitwerking ervan hangt eigenlijk maar zelden af het volume of het materiaal van de handschoenen van de heelmeester.

Snotver, dat is wel balen van die terugslag. Droef- en kwaadheid over het ‘falen’ is slechts wenselijk als het je help gemotiveerd te worden om het een volgende keer anders te doen. Over je aanwezigheid met je terugvallen moet je je geen kopzorg maken. Daar is het forum nu juist voor bedoeld. Bij de taalcursus Parlez-vous français beklaagt men zich toch ook niet dat de deelnemers zo slecht frans spreken? Nait soez’n. Kop derveur.

Ik zou het wel heel leuk vinden als er hier meer leven was. Soms doe ik wel eens mijn best door zelf veel te schrijven. Maar die zie ik het scherm langzaam grijs kleuren en vrees ik dat de mensen gaan denken: daar heb je die pedante ezel weer. Het is nu vaak een verzameling losse individuele mededelingen. Dat vind ik jammer. Of iemand stopt ziel en zaligheid in een bericht. En dan ploft het als een steen in het zand op het forum en blijft daar roerloos liggen. En als taalpurist zou ik het toejuichen dat men die emoticons meteen afschafte, zodat je weer zelf moet gaan schrijven. Nu drukt men liever op een knopje.