knakker

Ik heb alleen Roger Waters solo gezien. Pink Floyd is de soundtrack van mijn adolescentie. Ik vond hem minder worden toen Roger Waters de band verliet. Toen was het venijn eruit.

Mogge mensen. Dagje vrij. Een zeldzaamheid, dus genieten van de rust. Leuk dat @Reacher er weer eens is. Ondanks al die vlekken. @Mariposa: je bent net een scheurkalender. Ik dacht even na over dat falen. Mijn instelling is dat je gewoon moet leven, je best een beetje doen. Niet al die doelen, en bucketlijsten enzo. Dat levert maar faalangst op. De lat niet te hoog leggen, zeggen ze wel eens. Ik zeg: leg helemaal geen lat.

Voor de liefhebber

Ik heb jaren gedweept met de muziek maar ook de thematiek van The Wall: het getergd, verbitterd en gebroken optrekken van een steeds hogere muur rond jezelf. En uiteindelijk merken dat het cynisme dat daardoor overblijft je totaal verzuurt. Die verfilming van The Wall met Bob Geldof in de hoofdrol vond ik ook geniaal.

Concert was van Roger Waters in 1990 in Berlijn. Hij had ruzie met de rest van Pink Floyd. The Wall was hij ook beu, maar hij had ooit gezegd dat hij het alleen nog wilde uitvoeren als de Muur ooit zou vallen. Was concert met vele andere beroemdheden.

Ik geloof niet dat het heel erg is dat het leven zinloos of ellendig is, zolang je er zelf maar een beetje muziek bij blijft maken.

Ik wil het duister feestje niet bederven, maar elke keer als Marilyn Manson hier ‘the beautiful people’ zingt hoor ik ‘de billen van Pipo’. Als je het eenmaal hebt gehoord raak je het niet meer kwijt.

Bump, als jij het zo prachtig onder woorden blijft brengen hoop ik dat jullie nog vaak ruzie zullen krijgen.

De ziekelijke neiging tot het consumeren van grote hoeveelheden tijgernootjes

Ja, sterkte met Kees @Yvonne 🍀

Van een serveerster heb ik eigenlijk nooit meer verwacht dan dat zij mijn eten zonder morsen en een beetje op tijd op mijn tafel neerzet. Ik word in restaurants net zoals in kledingwinkels het liefst zoveel mogelijk met rust gelaten. Ik word altijd nerveus van mensen die alsmaar komen informeren of alles naar wens is.

Een week onderweg in de algemene matigheid en dat bevalt zeer goed. Die hele leefstijl van mij moet op de schop, want als stoppen met drinken en roken weer leidt tot tijgernotisme schiet het niet op. In elk geval leidt het dan tot eenzelfde naar binnen gerichte ontevredenheid. Teveel grenzen stellen leidt echter bij mij op den duur weer tot obstinaat gedrag, dan kom ik als een puber in opstand tegen mijn eigen regels. Maar goed. Het boeiende leven van de mateloze.

Ik zweer bij de geuren van Van de Zotte. Eerst trok het mijn aandacht omdat ik die naam zo tegendraads leuk vond. Die hebben in hun geurlijnen (Wad, Polder, Mills, Wild) geprobeerd de Nederlandse natuur na te bootsen. Voor dat soort doorzichtige romantiek ben ik erg gevoelig 🙃. Vooral Wad vind ik heerlijk, die is waanzinnig zwaar. Zilt, zeewier, algen en zeehondenpoep komen erin terug volgens de maker. Geen wonder dat mijn buitenechtelijke relaties maar niet van de grond komen.

Oh donder. Drie maand alweer. Alleen zit ik nu weer eenzaam in het wagonnetje te koekeloeren. Gelukkig komt @Tine over vier dagen bij me zitten. Maar 4 stoppers slechts in de laatste 9 maanden: dat is wel weinig toch?

92,6 Gaat lekker. In drie maand tijd nog geen fluit opgeschoten. Vooral door gebrek aan duurzame actie. Na een aantal dagen braaf en matig doen toch elke keer die zak tijgernoten weer leegeten. Zelfde moeizame start als stoppen met drank. Of tabak. Dus nu maar eens een werkzaam plan maken en me daar blijvend aan houden. Hort sik.

Ik ben gezwicht. Gisteravond hebben wij een plastieken kerstboom gekocht. Tot dusver ben ik altijd zwaar tegen namaak geweest. Kunstbloemen, vloeren met houtlook, kerstbomen. Maar ze worden wel steeds beter in de imitatie. Dus vooruit maar. Boom optuigen dus vandaag. En een bos echte bloemen kopen voor mijn dame. Zodat er nog nog iets levends staat te sterven op tafel. Gezellig.

😄

Wat een gedoe Rosie. Maar ja, de alcoholische strapatsen van de jeugd. Boos worden mag best trouwens vind ik op zo'n moment. Maar meer hoofdschuddend, niet helemaal door het lint. Toch maak ik mij wel degelijk soms zorgen over hoe mijn zoon (14 nu) straks met alcohol en dergelijke zal omgaan. Ik vrees soms dat hij zoveel op mij lijkt dat hij dit er gratis bij krijgt. Gelukkig lijkt er vooralsnog wel een open sfeer te zijn waarin ook zulke dingen best bespreekbaar zijn. Soms. Op het juiste moment, met geduld. Bij ons thuis werd vroeger doorgaans gezwegen of weggekeken bij alles wat niet wenselijk was. Praten over emoties leerde ik pas heel veel later. Nu kan ik er tot vervelens toe over door kwekken, maar op de cruciale momenten trek ik mij nog steeds terug. Dat krijg ik er niet meer uit.

Die entrecote kan wel gebakken zonder vacuüm, en dat vieze aanrecht vies is ook best naar. Maar het zijn inderdaad smoesjes die jezelf genereert om naar de drank te grijpen. Zo vind ik het grauwe weer van vandaag ergens een prima excuus om weer eens een keer flink door te zakken in de kroeg. Maar ook dat is natuurlijk gelul. Niet aan toegeven. Beetje om jezelf kunnen grinneken werkt mij altijd goed. Verder: doekje over het aanrecht, lampje aandoen en gewoon rechtdoor blijven fietsen. Dan maar even met tegenzin. Dom verdan.

Wat blijft dat goed zeg. Ik moest er als student enorm om lachen, maar pas naarmate ik ouder word zie ik die typetjes steeds meer om mij heen verschijnen.

Haha, leuk Edgar

Zojuist was ik op zoek naar een gedicht van Rutger Kopland, waar ik fan van ben. ‘Jonge sla’, vind ik zo mooi, je kent het vast wel. Maar ik stuitte op het volgende. De Raggende Manne is die punkband met Bob Fosko trouwens. Er valt altijd wel iets te grinniken bedoek ik maar.

De vaste gewoontes van de zondagochtend: krosanten, jus en zachtgekookte eieren. Ik kan daar erg van genieten. Ook van repeterende gebruiken. Man van gewoontes. Daarom kostte het ook zoveel moeite los te komen van alcohol en tabak. Nieuwe, vriendelijke gewoontes ervoor in de plaats zetten en in laten slijten: dat is voor mij het eieren eten.

Ik ook goedemorgen. De advent begint vandaag. Op weg naar kerst. Meer aards gezien: op weg naar de zonnewende, de terugkeer van het licht. God, wat zijn de dagen soms donker. In alle opzichten. Maar het gaat langzaam de goede kant weer op. Gij bedroefden: laat de hoop niet varen!