Oskar

Ja. Je zeult altijd je eigen karakter onder je arm met je mee. Toch kan in sommige gevallen een andere baan wel degelijk helpen. Mijn leven is drie jaar geleden enorm verbeterd toen ik stopte met het werk dat mij jarenlang frustreerde, allerlei maatschappelijke en financiële overwegingen liet varen, en gewoon ging doen wat ik fijn en bevredigend vond.

Welkom terug @Dune. Van het paard getuimeld las ik, maar gelukkig nu weer stevig in het zadel. Hortsik.

Mogge mensen. Gisteren zijn we de gehele dag met het gezin op pad geweest zonder dat we elkaar de hersens hebben ingeslagen. Dus het was een leuke dag. Vandaag nog een keer, alleen laten we nu de puber thuis, dan is het een makkie.

Wat een idioot gedoe zeg, dat je terwijl je er al tijden zingt op herauditie moet @Jannigje. Net als wanneer je ineens weer een sollicitatiegesprek zou moeten voeren voor de baan die je al jaren uitvoert. Is dat een gangbaar iets in muziekland? Rot dat je zo wordt geregeerd door angsten die wortelen in een ver verleden. Het is misschien wat makkelijk gezegd door deze ezel, maar zou je je er niet beter maar bij neer kunnen leggen dat dit blijkbaar je persoonlijkheid is geworden en van daaruit gewoon monter verder gaan met wat je leuk vindt? Als men steeds maar tegen je blijft roepen hoe dapper je bent terwijl dat heel anders voelt zou mij dat juist extra frustreren. Maar ik functioneer misschien afwijkend. Wel fijn je weer eens te lezen 🙂 Staan er nog mooie uitvoeringen op de agenda? Of op je verlanglijst?

Grappig dat er meer mensen zijn die schaatdromen hebben. Ik dacht dat ik de enige was 🙃 Dromen over huizen van vroeger heb ik ook vaak. Dat je dan ineens weer blijkt te wonen in een huis van lang geleden. Ook in de droom tot je eigen verwondering. Dat zal wel teruggaan op een oergevoel van ontheemd zijn. En eindeloze veel dromen over mensen die rond mijn 20e in mijn leven waren. Maar dat komt omdat ik een beetje ben blijven hangen in de adolescentie. Zeker. Schaatsen met de wind mee is het mooiste dat er is. Handjes op de rug, en dan in die heerlijke cadans weerstandsloos voortzoeven. Gouden herinneringen aan lange tochten door de polders. En dan af en toe aanleggen in een dorpje bij een koek-en-zopie-tent. Maar dat is lang geleden. Schaatsen op een baan kan nog wel, ook hier in de stad, maar daar vind ik niks aan.

Wakker uit een schaatsdroom. Dat is mijn persoonlijke en vaak terugkerende variant op de klassieke freudiaanse vliegdroom. Ik schaats als een crack, met perfecte techniek, pootje over in de bochten, en steeds hogere snelheid. Op het laatst schaats ik ook gewoon over land en door huizen. Ik voel me dan euforisch en volledig vrij. Ik dartel, dans, zing en zoen. Het is dan even slikken weer wakker te worden in de realiteit, als ietwat in zichzelf vergrendelde jongeman, die weliswaar erg tevreden en soms zelfs gelukkig is, maar bij wie de levensenergie doorgaans binnenskamers blijft. Mooi werk, dat dromen. Ik moet nog eens een droomduider vragen wat die er verder van vindt. Of met een psychoanalyticus of andere groenzoeter eens diep afdalen in mijn onbewuste om te ontdekken wat daar - bedolven onder de sedimenten van het leven - nog allemaal bruist en borrelt en wat ik daarmee aanmoet. Dan weet ik misschien ook waarom ik soms ineens zo raar doe. Iemand anders nog gedroomd?

Mogge. Vanmiddag pas werken, dus ik kan vanochtend nog even zwemmen. Dat is een nieuw gewoonte aan het worden. Elke dag een korte plons. Verder besefte ik me net weer eens dat ik sinds mijn verandering van baan drie jaar geleden nu elke dag fluitend naar mijn werk ga. En het levert, ook al gebeuren er veel heftige dingen, hoegenaamd geen stress op. Als ik thuis ben ben ik ook echt klaar, dat is ook een verademing. Dat was allemaal ooit heel anders. Destijds had ik echter niet door wat een narigheid mij dat opleverde. Zodanig gewend aan het ongeluk dat ik het niet meer zag of voelde. Je dagelijks leven op orde hebben, daar komt het op aan voor mij. De rest is bijzaak en bonus. Ik vind ook dat mensen zoveel mogelijk lekker in hun comfortzone moeten blijven 🙃

Grappig, Jari Litmanen, daar heb ik al heel langs niks meer van gehoord. Sympathieke kerel altijd. Leuk dat je hem hebt ontmoet, maar wel balen dat je daarvoor je detox moest afbreken. Kun je op een bepaalde manier nog inspiratie putten uit je idool in de strijd tegen de fles?

Haha, oei. Ik leef altijd wel enigszins in het verleden, maar dit is overdreven. Ik zal het aanpassen.

En voor ik u nog verder ga vervelen klauter ik uit bed om de kruidenrub in de procureur te gaan masseren. Vanavond pulled pork uit de slowcooker 🙂

Een gedichtje. Gewoon omdat het zo mooi is.

Vandaag is Annie MG alweer 30 jaar dood. De tijd raast voort. Gisteren was het Annie MG Schmidt dag hoorde ik, maar dat is in Huize Ezel ongemerkt gepasseerd. Vandaag wil ik een lans breken voor de Heen-en-weerwolf uit Pluk van de Petteflet. Als kind was ik daar als de dood voor. Maar pas toen ik het boek 40 jaar later aan mijn kinderen voorlas bleek hij eigenlijk heel erg lief en eenzaam. Zo ziet u maar. Nooit te snel oordelen.

Mogge mensen. Na een paar dagen flink bikkelen op het werk vandaag eindelijk een dag vrij. Lekker wel. Van de weeromstuit ben ik om 4 uur wakker. Ik droomde dat mijn vrouw bij mij weg wilde. Maar ze ligt tot mijn opluchting nog vredig naast mij te slapen, en voor zover ik weet zijn er geen plannen in die richting.

Rietsj 🙂🐧

Nee nee, ik heb niet gedronken en vind het leven doorgaans verre van kut. Ik bedoelde slechts dat ik dat songfestivalliedje eergisteren voor het eerst hoorde. En dat c'est la vie is een instelling waarmee ik zelf het leven doorgaans graag trotseer, maar ik besefte me door het bericht van bumperjim dat je op de echt slechte momenten bitter weinig zult hebben aan deze dooddoener.

Nu houd ik me weer even koest hoor 🙃

Voor @Yana ook een bloem. Een heel veld. Gewoon omdat ik je leuk vind.

En ik mis @Reacher. En @Quinn. Nog steeds. Kom terug. Toe?

Voor @Lika. Om de moed erin te houden.

Mogge. Tot eergisteren was het mij gelukt om te mijden, maar toen kwam onze songfestivalinzending ineens in het jeugdjournaal dat ik met mijn zoontje keek. Wat een verschrikking. C’est lalala vie. Ja, dat is het leven. Maar wat als het leven kut is?

Wat een nachtmerrie @bumperjim. Heel veel liefde, wijsheid en troost gewenst voor jullie allen. Wees mild voor haar.

Haha ja. Of als je nadat je handen wel netjes heb gewassen, maar niet grondig gedroogd, omdat dat altijd zo kneiterlang duurt met die blazers van tegenwoordig. En dat er dan ineens een nieuwe collega is als je naar buiten loopt. En dan je dan een klein beetje een nattig handje moet geven. Dan wil ik eigenlijk die persoon gerust stellen. Maar om te zeggen: dat is geen urine hoor, maar gewoon water. Dat is ook zo wat.

Verder schrik ik ervan dat vrouwen blijkbaar zoveel herrie maken. Ik idealiseer het andere geslacht soms, en ging er vanuit dat zij heel rustig en zonder geur hun behoefte deden. Maar nee. Weer een droom aan scherven.

Oe ja, die vermeende anonimiteit van het toiletbezoek op het werk. Ik poep nooit op het werk omdat ik vind dat iedereen dat thuis behoort te doen. Maar sommige collega’s lappen dat doodleuk aan hun laars. En dan sta je in de kaklucht van een ander. Dat is al niet leuk. Maar wat te doen als je dan onschuldig uit dat stinkhokje loopt en een collega wil na jou naar binnen. Moet je dan zeggen: dat was ik niet hoor, die lucht hing er al. Dat is ook raar. En bovendien verdacht. Net doen alsof er niks aan de hand is werkt ook niet. Dan roddelt men achter je rug over jou. Ik tob daarover.

@Jannigje traditiegetrouw luister ik vandaag de Johannes Passion. Zing jij die dit jaar nog? En - ik durf het eigenlijk nooit beter te weten dan Bach - maar vind jij ook niet dat hij de Johannes had moeten afsluiten met Ruhet wohl in plaats met dat zouteloze koraaltje dat nu het slotstuk ervan vormt?