@Rosee, jij vroeg toch laatst naar jaloers zijn? Of iemand dat gevoel herkende?
Ik was vandaag bij een vriendin. Zij woont ineen prachtig oud huis, met grote tuin, heeft een man, kinderen en kleinkinderen. Ik zag de familiefoto in hun woonkamer hangen en dat sneed even door mijn ziel.
Auw, echt auw!
Wat benijdde ik haar!
Ik misgun het haar niet, absoluut niet, maar ik wil ook!!
En dat kan niet, nooit.
De heftigheid van mijn gevoel heb ik niet verteld, maar onderweg, al lopende heb ik het wel ter sprake gebracht. Met haar kan dat gelukkig, zij begrijpt het.
Maar dan onderweg naar huis. Het requiem van Mozart aan en meezingen. En ondertussen mijn gedachten terug proberen te brengen naar mijn eigen zegeningen. Dat was/is hard werken en duurt vaak wel een paar dagen.