Jannigje

Monster, jij vroeg me eind maart of ik mezelf elke dag een compliment zou durven geven, hier op het forum. Dat durf ik nog niet. Maar ik wil wel graag een compliment delen dat ik gisteren kreeg. er was crisissituatie in het museum en die heb ik samen met een van mijn bazen op kunnen lossen. Een bezoeker had een medisch probleem en we hebben dat goed aangepakt. Naderhand gaf mijn baas mij een hand en zei zoiets als: dit hebben we goed opgelost. En meteen er achteraan: ik zou je zo aannemen! Een paar weken geleden schreef ik nog: ik ben afgekeurd. Daarna : ik ben niet meer afgekeurd. Gisteren zat ik op de fiets naar huis en dacht: vandaag ben ik goedgekeurd! En niet alleen door hem, ook door mijzelf. Ik vind zelf ook dat ik het goed heb gedaan: ik was kalm, gefocussed en doortastend. In zo'n situatie ben ik niet bang en vraag ik me niet af of ik het wel goed doe, dan handel ik. Meestal ga ik dan achteraf heel erg twijfelen en mijzelf weer onderuit halen. Maar gisteren niet. Vandaag trouwens nog steeds niet. Ik voel toch een zekeren gene om dit op te schrijven. Als hij mij had gezegd dat ik fout had gehandeld, had ik waarschijnlijk als de wiedeweerga het boetekleed aangetrokken. Zo gewoon, zo aan gewend. Maar vandaag geen boetekleed, vandaag een gevoeld en aanvaard compliment

Rapi, ik snap er helemaal niet van: of jouw dagen zijn langer, of jij moet heeeeeel veel energie hebben. Wat jij allemaal doet, niet eens in een dag, maar voor half vier! Ongelofelijk

Vol, fijn dat je terug bent. Mooi om te lezen dat je reis zo inspirerend was

Nou ja Lars, wat gebeurt er nu dan toch weer?

Gipsy

Voor mij klinkt "je moet het een plekje geven" vaak als een advies waar ik niets aan heb, goedbedoeld, ongetwijfeld, maar je weet waar die naar kunnen leiden... Misschien doe ik mensen onrecht aan, dat is absoluut niet mijn bedoeling, maar het komt bij mij vaak over als een antwoord uit machteloosheid. We kunnen zo vaak niets doen aan de pijn of verdriet van een ander en we willen zo graag helpen. Ik ook. Het is ook alsof iets wat groot en ongrijpbaar ik, teruggebracht wordt tot iets overzichtelijks, namelijk "het". En als we " het" een "plek(je)" geven is het probleem/verdriet/de pijn weer behapbaar geworden. No offense mensen. Het raakt iets in mij, het is een trigger voor mij.

Mooi

Goedemorgen. Hier schijnt de zon gelukkig.

Klontje, waar ben je? Gaat het?

Goedemorgen Boerin, Welkom hier. Je zult inmiddels wel gezien hebben dat het hier rustig is, vergeleken met de alcoholdraad. Jij hebt al heel wat achter der rug als ik je zo lees. Kun je zeggen wat je behoefte hier is, op dit draadje? Ik heb zelf boulimia gehad, dus ik ben zeker bekend met binge eten, helaas. Als je het prettig vindt, kunnen we hier ervaringen uitwisselen. Tot later Jannigje

Ook vandaag schijnt de zon gelukkig, goed voor mijn humeur

Nou Lars, dat is dus duidelijk: je kunt niet gematigd drinken. Het wordt dus alles of niets. Hopelijk kun je bij/m.b.v. Roserdana stoppen. Succes, ook op je werk.

Vandaag heb ik bij een vriendin in haar tuin gewerkt, lekker met de handen in de grond wroeten.

Smart, fijne vakantie!

LadyJane, hoe was je weekend?

Gefeliciteerd Kastanje

Het verhaal van de krulhazelaar. Ik wil u graag mijn verhaal vertellen. Sinds vorig jaar woon ik op het balkon van Jannigje en ik merk aan haar dat het haar helpt om nare en moeilijke dingen op te schrijven, dat helpt blijkbaar bij de verwerking van.... Wat zij allemaal te verwerken heeft, weet ik nog niet zo goed, ik heb eigenlijk nog wel genoeg aan mijn eigen moeilijkheden. Ik kom uit een Friese tak van een hazelaarfamilie, zij is ook geboren in Friesland, dus dat schept wel een band. Bûter, Brea en Griene Tsiis enzo. Maar goed, ik dwaal af. Komt door haar, waar je mee omgaat, word je mee besmet, en zij komt steeds tot allerlei nieuwe gedachten terwijl ze schrijft, dus het wordt altijd langer dan ze van plan is. Dat heb ik nu dus ook, maar ik zie daarin geen reden om mij te verontschuldigen hoor. Afijn, ik lag in een tuin in Friesland. Kunt u zich voorstellen hoe dat is? I.p.v. te groeien, in de volle grond te staan, lag ik op een hoop met andere takken! Kaal, wachtend, geen regie over mijn eigen leven, afhankelijk....... Als ik tenen had, zou het tenenkrommend zijn geweest. En dan te bedenken dat ik in een enorme tuin lag, plaats en ruimte genoeg,!l Maar zij planten mij niet. Opeens was daar Jannigje, zij zag mij. Zij zag mij, hebt u enig idee hoe dat voelde? Ik werd gezien. Sterker nog, ik werd meegenomen. Het kan verkeren zei Brederode, ik als Friese tak ging mee naar Amsterdam. Niet naar een tuin, maar naar een balkon. Zij wil graag een tuin,maar die heeft ze nog niet, misschien als ze groot is? Tegenvaller, niet wat ik wilde, maar wel wat ik kreeg. Dus nu kan ik blijven kniezen of mijn mogelijkheden zo goed mogelijk uitbuiten. Die keus is aan mij, met een beetje hulp van juffrouw J. Wat nu volgt, is nogal bloederig en niet bestemd voor frummers die heel gevoelig zijn. Misschien heeft ze gehandeld in een vlaag van verstandsverbijstering, dat kan ik niet beoordelen, maar zij heeft mijn onderbenen en voeten afgezaagd! Spreiden van kansen of zoiets. Geamputeerd heeft ze me! Zij, die toch moet weten hoe het voelt om....... Mijn onderbenen heeft ze in één pot gezet, de rest van mij in een andere. Het kleintje heeft het helaas niet gered, ik stond erbij en keek ernaar. Machteloos moest ik toekijken. Met pijn in mijn bast ben ik toch gaan groeien, ik heb wortels gemaakt en ben uitgelopen. Aan de buitenkant zie je niets van mijn pijn, maar die is er wel. Nu moet ik volgens de andere planten “dat een plekje geven”. Ik vind dat een rare uitdrukking. Ik krijg een plekje op haar balkon, maar wat is nou pijn en verdriet en gemis “een plekje geven”. Ik kan er niets mee. Net als “we nemen een kind”, nee mensen, zo werkt het niet. We nemen niet, we krijgen, als we geluk hebben........., hoewel het kan ook “een ongelukje” zijn? Goed, dit terzijde... Ik probeer een leven op te bouwen op een plek die ik nooit had kunnen bedenken, die ik dus eigenlijk niet wil. En ik groei, geloof het of niet, ik groei. Ik ben al bijna twee meter, ben ik trots op! Iemand zei ooit: een plant in een pot is als een mens in de gevangenis. Tsja, dat klinkt niet best. Maar een plant in een pot is altijd nog beter dan een tak die op een hoop gegooid ligt te wachten op Een ander bestaan Een kans om te groeien Een kans om fier te zijn. Een kans om te wortelen Een kans om blad te dragen Dus eigenlijk een kans om te leven! Ik heb lang moeten wachten, maar ik ben niet doodgegaan, dat is toch ook wel wonderlijk. Mysterieus hoor het bestaan van planten en bomen. Geldt dat ook voor mensen? Heb ik niet zoveel verstand van eerlijk gezegd. Wat mijn mens Jannigje wel heeft gezien, is dat ik een grotere pot nodig heb om verder te kunnen groeien. Dus nu heeft ze een mooie grote gekocht en ook nog speciale grond zodat ik beter kan groeien. Daarmee heeft ze mijn amputatie weer een beetje goed gemaakt. Aandacht en liefde mensen, werk altijd.

Lars, doe jij die spiegel oefening ook nog? Ik probeer er elke dag aan te denken en serieus te doen, moet ik toch steeds even aan je denken.

Gipsy, sterkte meid, ik wens je wijsheid

Ha Smart, heel herkenbaar wat je schrijft Ik moest meteen denken aan wat mijn moeder vroeger vaak zei, het is zondag, dus het mag wel denk ik: De mens lijdt het meest aan het lijden dat hij vreest, Maar dat nooit op komt dagen. Zo heeft hij meer re dragen dan God te dragen geeft. Ik heb ook al zoveel, mogelijk, plezier vergald door het van tevoren al die beren op de weg zien. Ik hoop echt dat je kunt genieten van je vakantie en dat je die balans vindt die je nodig hebt, op meerder vlakken. Ja, en dat te graag willen, ook zo'n valkuil. Laat die kuilen maar hier, ga maar lekker naar de heuvels.

Puck, het is niet mijn draadje, maar toch heet ik,je welkom. Ik wens je heel veel succes

Ha Koekie, ja ik ben wel bij hem gebleven, ik wist niet waar ik anders heen moest. Je therapeut heeft wel gelijk misschien, maar persoonlijk vind ik de keuze voor geen eetbuien hebben veel moeilijker dan de keuze van niet drinken. Je kunt niet zonder eten! De bijwerkingen van de ad zijn fors, in het begin echt akelig, maar nu worden ze minder. Ik voel me wat minder somber en heb wat meer energie, dus het gaat hopelijk de goede kant op. Wat goed van je dat je die eetbuien hebt weten te voorkomen. Goed Gedaan meisje

Gefeliciteerd Jan! Geweldig!

Bekenden ga ik vanavond weer zien in het Concertgebouw, ik hoop op een mooi concert.