Ha die hoi!
Om terug te komen op de blaffende hondjes, die blaffen nog steeds. Alleen, viel het me wel op dat ze vandaag qua blaffen wel liever waren voor mij. Aangezien ik niet zo veel overleg kan plegen met mijn bazin als ik daar werk, heb ik niet zoiets dat de hondjes heropvoeden mijn verantwoordelijkheid in mijn werk is. Aangezien ik huishoudhulp ben daar. Maar ik vind het wel heel erg leuk wanneer ik even echt klaar ben met het poetsenwerk, te kijken wat ik met al die adviezen van echte hondenbezitters kan doen voor mezelf in contact met die hondjes.
En dat was vandaag heel leuk! En ze blafte nog steeds wel maar in mijn beleving veel minder, ik heb echter geen idee of mijn baas dat zo ook ervaren heeft. Maar dat doet er voor mij niet zo toe. Ik zei de gek leerde die 2 gewoon even een beetje beter kennen en mezelf ook. Want als ik ze buiten liet als ik gehaast was, dan blafte ze meer en luisterde ook minder goed. Als ik ze mee naar buiten nam om even uit te blazen omdat het poetswerk te saai werd, en ik de tijd en ruimte nam om rustig met ze mee te wandelen in de tuin en te kijken en te luisteren naar wat zij zagen en hoorde. Had ik sneller door wanneer ze de neiging hadden om te gaan blaffen en kon ik ze afleiden. Door een balletjes te gooien, ze een kambeurt aan te bieden of mijn rug naar ze om te draaien en te vragen of ze mee wilde komen? (dat laatste heb ik geleerd van een paarden coaching en een hondentrainer voor gehandicapte honden, zelf een doel stellen naar waar je heen wil, en niet omkijken) Gelukkig waren er veel ramen waarin ik ze kon zien, dus kon ik nog eens mijn uitnodiging herhalen om mee te gaan maar ik draaide dus niet om. En tot mijn grote verbazing kwamen ze me dan ook echt achterna.
Ik heb ze elke keer wel beloond hoor, maar elke keer op een andere manier, begon met een koekje, toen een borstelbeurt, toen een knuffelbeurt en toen enthousiaste woorden dat ze echt heel lief waren en ik trots op ze was. Ik weet niet maar daarna en dat vond ik nog wel het mooiste, liet ik ze weer buiten om even te kunnen plassen en kakken en ging ik gewoon zitten, en kwamen ze me gewoon naast me zitten. En gromde ze alleen nog maar, en blafte een beetje en als ik dan mijn hand op ze legde en dacht het is de bedoeling dat je niet gaat blaffen nu, dan deden ze het ook niet.
Voor mij een hele leuke ervaring in ieder geval. Voor vandaag, want kan de volgende keer weer anders zijn natuurlijk. Wat ik wel jammer vond om te merken vandaag, is dat mijn baas, zich dus ergert aan het honden geblaf maar wel met de honden naar de dierenarts gaat als dat moet, maar verder eigenlijk niks met de hondjes heeft. Want toen ik deze vroeg of ze andere brokken hadden gekocht omdat ik voor het eerst tijdens mijn werken daar ze brokken zag eten, had deze geen idee.
Verder heb ik een gesprek ingepland met de poetsfirma waarvoor ik werk, hoe ik deftig aan mijn baas duidelijk kan maken dat haar honden opvoeden niet mijn taak is. En dat deze zelf eigenlijk een beetje mag veranderen om iets aan dit probleem te doen. Wat op dit moment eigenlijk alleen deze zijn eigen probleem is. Bij dieren problemen kies ik toch altijd wel de kant van het dier. En dan kan ik nogal hard en kort door de bocht op mensen reageren. En aangezien juist die hondjes mijn werkdag heel leuk maken omdat de kids inmiddels allemaal uit huis aan het studeren zijn gegaan, wil ik het gewoon niet verprutsen met mijn grote mond.
Verder ga ik morgen naar de sauna! Lekkerrrr!