Ach, kijk nou eens. Ik kijk hier nu en dan nog wel eens mee en inloggen doe ik echt nog maar heel af en toe, meer niet dan wel, maar nu keek ik hier weer even en zie een woord dat onmiddellijk mijn aandacht trekt en dat me ineens de onweerstaanbare drang geeft om toch even in te loggen en wat te schrijven. Van onweerstaanbare drang heb ik (nog) altijd veel last, maar vroeger heette die drang "trek", gerelateerd aan drank, en nu is het gewoon onweerstaanbare drang in het algemeen maar nooit meer betrekking hebbende op drank, m.u.v. koffie. Nou ja, sorry, ik gebruik weer ouderwets erg veel woorden om eigenlijk bijna niets te vertellen.
Het woord waardoor ik getriggerd werd was 'Zweden'. Aankomende zomer mogen we weer. Dit keer gaan we echter, met het campertje uiteraard, via een omweggetje, via de Baltische staten.
Zoals misschien bij een enkeling bekend, kwam mijn vader daar vandaan (Riga) maar uiteraard konden we daar vroeger nooit eens op vakantie naar toe om familie te bezoeken. We zagen hier elke zomer de Turken (er zaten en zitten er hier in de stad erg veel, zoveel dat hier zelfs een Turks consulaat gevestigd is) met volgeladen oude Mercedessen, Ford Taunussen en Ford Transits met hele gezinnen richting hun vaderland vertrekken (en weken later afgepeigerd weer terugkeren), maar voor ons zat zoiets er niet in, dankzij het IJzeren Gordijn en het statenloos zijn van m'n vader.
Toen ik volwassen, het ijzeren gordijn neergehaald en mijn vader overleden was, was bij mij de behoefte om die kant op te gaan er niet meer.
Maar nu, met de voortgang der jaren en de dreigende situatie in (o.a.) Oost Europa kwam toch de behoefte om die kant een keer op te gaan voordat het om wat voor reden misschien niet meer kán. Per slot van rekening ligt een gedeelte van m'n wortels daar en heb ik het sterke vermoeden dat ik m'n zwaarmoedige kanten ook aan dát wortelgedeelte 'te danken' heb 😒. Eens kijken/ervaren of dat vermoeden inderdaad enigszins te bevestigen is.
Nog steeds sta ik niet jubelend te juichen bij het idee die kant op te gaan, maar aan de andere kant spreekt het verkennen van nieuwe horizonten me ook wel weer aan. De bedoeling is om via Polen de Baltische staten in te gaan en dan om in Estland de veerboot naar Finland te nemen. We moeten dan wel voor de honden in Estland op zoek naar een dierenarts omdat die ze een ontwormingspil moet geven en het dierenpaspoort moet tekenen tussen de 1 en 5 dagen vóór we Finland in gaan. Dan in Finland de plek bezoeken waar we in 1992 een wereldmeeting met 'lelijk eendjes' bezocht hebben (Sjeesus, 33 jaar geleden alweer...😶) en dan richting Rovaniemi om nog eens bij de echte kerstman op bezoek te gaan Dat is dus ook al 33 jaar geleden voor het laatst (en eerst) geweest. Daarna het ons inmiddels zeer vertrouwde Zweden weer in en daar langzaamaan de terugreis aanvaarden.
Mijn ega werkt nu nog 2 dagen per week, maar omdat ze sinds een aantal maanden ook gepensioneerd is mag ze wat langer vakantie opnemen. We hebben dit jaar vijf weken te besteden aan deze reis. Dat lijkt me wel genoeg. Al met al is het voor ons in elk geval best een avontuur waar ik, ondanks m'n in m'n jeugd ingepaplepelde aversie tegen Oost Europa, toch wel naar uitkijk.
Zo. Dit wilde ik even kwijt nadat ik eenmaal ingelogd had, nadat ik dus door @bumperjim getriggerd werd, waarvoor bedankt. ❤️
Groetjes voor iedereen hier.