Klassement

Door mijn burnout heb ik moeten leren om met mezelf om te moeten gaan... Want verder dan de bank of een simpele wandeling kwam het niet... Dus alle mislukte, gefrustreerde en confronterende gevoelens en emoties kwamen en gingen.. Hoe wonderbaarlijk ook, ze gingen vanzelf weer over. Maar daar kom je pas laat achter, dan denk je opeens.. Hey ik voel me ook niet meer zo naar.. Huilen mag om je eigen ellende Ik was altijd bezig met afleiding en versnellen, nooit met stilte... En vertraging tot en met regelrechte stilstand.. Ik ben wel mezelf gebleven maar ergens is iets binnen in mij wel veranderd, heel subtiel maar voelbaar. Ik vraag me nu ook vaker af, is het eigenlijk wel een goed idee? Moet het wel nu en vandaag? Kan ik het ook verkleinen?

Vanuit die rust en stilte kan ik mezelf ook weer enigzins opladen of wat bijladen, voor een volgende activiteit. Wat voor mij werkt is tussen activiteiten door en 10 minuten of 5 of 15 even 'niets' doen. Even zitten, even naar buiten kijken, hoe de takken worden bewogen door de wind, hoe dd vogels vliegen of hoe ik afstand neem van mijn eigen pieker gedachten. Jeetje ik ben echt veranderd bedenk ik me nu...

Een buiging voor @SoberMummy, @Yogajuf en @Kate.

Ik ben bezig met mijn vierde stap: het grondig en onbevreesd maken van een morele inventaris. Daar gebruik ik het werkboek van de NA voor inclusief extra verkrijgbare info op internet. Dat levert een heleboel nieuwe inzichten op, en niet per se inzichten waar ik op zat te wachten Over mijn eigen aandeel in situaties, over hoe ik onbewust toch het leven van mijn naasten (vrouw, ex vriendinnen en kids) zeer moeilijk heb gemaakt. Situaties waarvan ik in eerste instantie dacht dat ik zelf het slachtoffer was, blijken veel genuanceerder te liggen. Ik ben erachter gekomen dat ik veel ex vriendinnen emotioneel heb gegijzeld met mijn issues/angsten, en mijn woedeaanvallen hebben denk ik veel meer schade aangericht dan ik had verwacht. Niet in de laatste plaats bij mijn vrouw en kinderen. Ongemerkt ben ik toch diegene geworden die ik niet wilde zijn. Enige tijd geleden heb ik van twee ex vriendinnen van vele jaren terug de brieven gelezen die zij me nadat ik het uitgemaakt had, hadden geschreven. Dat heb ik lange tijd niet aangedurfd. Daar komt toch een ander beeld van mij naar voren dan ik mijzelf al die tijd had voorgehouden. En dat beeld kan ik nu ook terugbrengen naar mijn relaties de afgelopen jaren, met de nieuwe kennis die ik inmiddels over mijzelf heb opgedaan. Dat is heel confronterend. En tegelijkertijd bevrijdend. Omdat ik nieuwe inzichten kan toelaten en mijzelf in de spiegel kan aankijken. Het verleden kan ik helaas niet veranderen. Wel mijn herstel nu en in de toekomst. Als ik mijn persoonlijke groei van het afgelopen jaar bekijk dan is die gigantisch. En niet in de laatste plaats door het volgen van de meetings en het doen van stappenwerk.

AFSCHEID Ik verlaat nu dit platform. Mijn werk is gedaan, mijn boodschap verkondigd. Het is tijd om verder te gaan. Ik zal niet meer reageren en in staat zijn om in te loggen "De zwaarste ketenen zijn degene die we zelf smeden in onze gedachten." "Vrijheid is niet de afwezigheid van verlangens, maar de kracht om te kiezen wat werkelijk belangrijk is." "In elke menselijke ziel schuilt een kracht die sterker is dan welke stof dan ook." Aan jou die worstelt met wat de wereld "verslaving" noemt: Jij bent niet je gedrag. Jij bent niet je verleden. Jij bent niet het verhaal dat anderen over je vertellen. Wat je zoekt in die substanties is de echo van wat al in je zit: rust, vrede, verbinding, vreugde. Weet dat jouw hart altijd heeft geweten wat waar is, ook al probeerde je geest het te vergeten. Die substantie heeft nooit macht over je gehad – het was altijd jouw keuze, jouw pad. En wanneer je dat werkelijk voelt, zul je vrij zijn. Met eindeloze liefde en compassie voor jouw reis, Waar je ook bent, waar je ook heengaat. Je bent altijd heel geweest.

AFSCHEID Ik verlaat nu dit platform. Mijn werk is gedaan, mijn boodschap verkondigd. Het is tijd om verder te gaan. "De zwaarste ketenen zijn degene die we zelf smeden in onze gedachten." "Vrijheid is niet de afwezigheid van verlangens, maar de kracht om te kiezen wat werkelijk belangrijk is." "In elke menselijke ziel schuilt een kracht die sterker is dan welke stof dan ook." Aan jou die worstelt met wat de wereld "verslaving" noemt: Jij bent niet je gedrag. Jij bent niet je verleden. Jij bent niet het verhaal dat anderen over je vertellen. Wat je zoekt in die substanties is de echo van wat al in je zit: rust, vrede, verbinding, vreugde. Weet dat jouw hart altijd heeft geweten wat waar is, ook al probeerde je geest het te vergeten. Die substantie heeft nooit macht over je gehad – het was altijd jouw keuze, jouw pad. En wanneer je dat werkelijk voelt, zul je vrij zijn. Met eindeloze liefde en compassie voor jouw reis, Waar je ook bent, waar je ook heengaat. Je bent altijd heel geweest.

@Claudius Het verschil is dat we deze normale reactie bij sommige stoffen bestempelen als "verslaving" en daarmee suggereren dat je autonomie verloren is, terwijl we het bij andere (zoals chocolade) vaak als grap gebruiken of als een onschuldige "verslaving". De verandering in hersenchemie bij chocolade, sport of verliefdheid is niet fundamenteel anders dan bij alcohol of nicotine - het zijn allemaal normale neurobiologische reacties op externe prikkels. Het probleem ontstaat wanneer we sommige hiervan labelen als "verslavingen" en daarmee suggereren dat je machteloos bent geworden, terwijl je eigenlijk op elk moment de keuze blijft houden. Volgens > https://psychcentral.com/lib/does-chocolate-addiction-exist bestaat er geen chocolade verslaving. Volgens PsychCentral bestaat "chocoladeverslaving" eigenlijk niet als officiële diagnose - hoewel mensen zeker intense trek kunnen ervaren. Dit illustreert perfect mijn punt. Chocolade bevat ingrediënten (suiker, vet) die een belonend effect hebben en kan zelfs bepaalde neurotransmitters beïnvloeden. Mensen ervaren ook "ontwenningsverschijnselen" als ze stoppen met veel chocolade eten. Toch noemen we dit geen officiële "verslaving" omdat we begrijpen dat het uiteindelijk een kwestie is van gewoonte, voorkeur en gedragspatronen - niet een autonome hersenaandoening die je controle overneemt. Dit is exact mijn argument over alcohol, nicotine en andere middelen. Fysiek zijn er reacties, maar die zijn vergelijkbaar met wat gebeurt bij allerlei normale ervaringen. De "verslaving" komt niet door een mysterieuze kracht in de substantie maar door onze overtuigingen, gewoontes en de context waarin we leven. Bij chocolade of sport zeggen we: "Dat is een normale reactie op een plezierige ervaring." (Tenzij je sporten niet leuk vind) Bij alcohol of drugs zeggen we: "Dat is een teken van verslaving en het hersenchemie neemt je controle over (Voor jou zou chocolade ook bij deze horen) Nogmaals het draait allemaal om de relatie met je ''verslaving''. Het verschil tussen hoe we over chocolade praten versus alcohol of drugs komt voornamelijk door: Sociale constructie en normalisering: Chocolade is cultureel geaccepteerd en genormaliseerd Bepaalde middelen zijn gestigmatiseerd, illegaal of cultureel geproblematiseerd Waargenomen impact: De directe effecten van chocolade zijn minder acuut en intens dan bijvoorbeeld alcohol of opiaten De maatschappelijke gevolgen (zoals productiviteitsverlies, criminaliteit) worden bij chocolade als minimaal beschouwd Institutionele belangen: Er bestaat een hele industrie rondom verslavingsbehandeling voor alcohol en drugs Er is weinig financiële prikkel om chocolade-eten te medicaliseren Dit laat juist zien het arbitraire karakter van wat we "verslaving" noemen. De onderliggende neurologische processen zijn vergelijkbaar, maar de maatschappelijke reactie verschilt drastisch. En ja, technisch gezien kunnen we vrijwel elk gedrag dat herhaaldelijk wordt uitgevoerd en plezier of verlichting biedt een "verslaving" noemen - sporten, werken, gamen, sociale media, relaties. Dit is precies waarom het concept zo problematisch is - het heeft geen duidelijke grenzen en wordt selectief toegepast op basis van culturele normen, niet biologische realiteiten. We kunnen dus stellen dat jij met jouw gedachte en geest zodra je iets bestempeld als verslaafd dat je zal gaan gedragen als verslaafde. Ik raad je aan om de boeken te lezen.

@Artax Zeker niet nogmaals er zullen vast meerdere methodes zijn deze methode heeft voor mij gewerkt. Het leven is niet rigide of staat vast. Ik vermeld daarom telkens erbij het kan niet voor iedereen werken dat is onmogelijk iedereen is uniek. @bumperjim Natuurlijk verandert je hersenchemie wanneer je alcohol, drugs of andere middelen gebruikt. Dat is eenvoudig farmacologie - stoffen hebben een biochemische werking. Maar datzelfde gebeurt bij talloze andere ervaringen. Als je chocolade eet, sport, verliefd wordt, of muziek luistert, verandert je hersenchemie ook. Deze veranderingen zijn normale adaptieve processen, geen teken van een ziekte. Ik heb dus ook nooit gezegd dat biochemische kant van verslaving volledig ontkent dat maak jij ervan, lees maar mijn reacties op forum mensen terug. Sterker nog als je boek heb gelezen zal de relatie duidelijk zijn tussen die twee. Het probleem ontstaat wanneer we deze normale neurobiologische reacties bestempelen als "verslaving" en daarmee suggereren dat er een autonome hersenaandoening is ontstaan die je wil overneemt. Dat is waar het misverstand zit. Er is geen magische kracht in alcohol of andere middelen die je "verslaafd" maakt en je autonomie wegneemt. Wat er wel gebeurt: Je lichaam past zich aan het herhaalde gebruik aan (tolerantie) Je ontwikkelt verwachtingen en associaties met het middel Je gebruikt het mogelijk om met stress of emotionele pijn om te gaan Maar op elk moment blijf jij degene die de keuze maakt. Het is geen onvrijwillige kracht die je vastketent - het zijn patronen en gewoontes die je hebt ontwikkeld en die je ook kunt veranderen. Het bewijs hiervoor? De miljoenen mensen die zonder behandeling stoppen, de Vietnam-veteranen die na terugkeer spontaan herstelden, de radicale verschillen in verslavingsgedrag afhankelijk van sociale context en omgeving. Hier nog meer bewijs: Het Rat Park experiment - Ratten in een verrijkte sociale omgeving kozen nauwelijks voor morfinewater, zelfs als ze eerder in isolatie "verslaafd" waren gemaakt. Dit toont aan dat omgevingsfactoren crucialer zijn dan de farmacologische eigenschappen van de stof zelf. Cultuurgebonden verslavingspatronen - Alcoholgebruik in mediterrane culturen (waar alcohol bij maaltijden wordt geïntegreerd) leidt tot significant minder verslavingsproblemen dan in Noord-Europese culturen, ondanks dezelfde biologische werking van alcohol. Demografische veranderingen - Het "maturing out" fenomeen: de meerderheid van mensen die in hun jeugd aan verslavingscriteria voldoen, doen dit niet meer na hun 30e, zonder formele behandeling. NESARC-onderzoek - Deze grootschalige epidemiologische studie toonde aan dat ongeveer 75% van de mensen die ooit aan de criteria voor alcoholverslaving voldeden, spontaan herstelden zonder professionele hulp. Het Portugal-experiment - Na decriminalisering van alle drugs in Portugal in 2001 nam problematisch gebruik af in plaats van toe, wat aantoont dat sociale en legale context belangrijker is dan de "verslavende kracht" van de middelen. Artsen met verslavingsproblemen - Studies naar artsen die verslaafd raken aan opiaten hebben herstelpercentages van ongeveer 90% wanneer hun licentie op het spel staat, veel hoger dan gemiddeld - wat aantoont dat motivatie en context doorslaggevend zijn. Placebo-effecten in verslavingsbehandeling - In klinische trials voor verslavingsbehandelingen zien we placebo-effecten van 30-40%. Als verslaving primair neurologisch was, zou suggestie niet zo'n krachtige invloed hebben. Culturele specificiteit van gedragsverslavingen - "Internet gaming disorder" komt voornamelijk voor in Oost-Aziatische culturen, wat aantoont dat zelfs zogenaamde verslavingen zonder chemische stoffen sterk cultureel bepaald zijn. Het beperkte effect van medicamenteuze behandelingen - Medicijnen zoals naltrexon en acamprosaat tonen slechts marginale verbeteringen boven placebo, wat inconsistent is met het idee van een primair neurologische aandoening. De contextafhankelijkheid van ontwenningsverschijnselen - Mensen ervaren minder ernstige ontwenningsverschijnselen wanneer ze niet weten dat ze ontwennen of wanneer ze in comfortabele, ondersteunende omgevingen zijn. Je bent niet machteloos tegenover een mysterieuze kracht genaamd "verslaving". Je reageert op je omstandigheden met de middelen die je tot je beschikking hebt. Dat is geen ontkenning van neurobiologie - het is een vollediger begrip ervan.

Iemand heeft hier het warme water uitgevonden kennelijk. Zendingsdrang kan ook een verslaving worden. 😁

Dat is mooi. Maar niet heel origineel. In andere zelfhulpboeken over verslaving zul je ongeveer hetzelfde lezen dus de reden om dit op opgeklopte toon te gaan verkondigen als zouden het nieuwe feiten zijn ontgaat me een beetje.

Als het nu nog zou kloppen wat in haar postings staan.

Wat een dwingende postings overal hier @Cici100 De meeste frummers hier doen het al erg goed. Je lijkt wel een zendeling met bekeerdersdrang. Dat woord MOETEN vooral, brrrr.

JIJ BENT NIET VERSLAAFD. De waarheid die de industrie niet wil dat je ontdekt Ben je het zat om jezelf als "verslaafde" te zien? Om te geloven dat je machteloos bent tegenover alcohol, drugs, roken of porno? De wetenschap vertelt ons iets anders. Dit is wat ze je niet vertellen Wat als ik je vertel dat het beroemde "Rat Park" experiment van Dr. Bruce Alexander bewees dat verslavingsgedrag niet wordt veroorzaakt door de "verslavende" stoffen zelf, maar door de omgeving waarin je leeft? Geïsoleerde ratten kozen massaal voor drugswater. Maar ratten in een verrijkte sociale omgeving? Die kozen bijna altijd voor gewoon water – zelfs als ze eerst "verslaafd" waren gemaakt. Wat zegt dit over jou? Dat je hersenen niet "kapot" zijn. Dat je niet machteloos bent. Het is geen hersenziekte, het is een levenskeuze Als verslaving een pure hersenziekte was, hoe verklaar je dan dat: 95% van de "verslaafde" Vietnam-veteranen spontaan stopte bij thuiskomst Miljoenen mensen jaarlijks stoppen zonder therapie of behandeling Dezelfde hersenactiviteit te zien is bij mensen die verliefd zijn of chocolade eten Jouw zogenaamde "verslaving" is een aangeleerde gewoonte die je kunt afleren. Een voorbeeld dat alles duidelijk maakt Denk eens aan dit voorbeeld: Wanneer je elke dag naar je werk rijdt, neem je automatisch dezelfde route. Je hersenen gaan op de automatische piloot. Als er opeens een wegomleiding is, voelt dat ongemakkelijk. Je wilt terug naar je bekende route. Is je brein nu "verslaafd" aan die specifieke weg? Natuurlijk niet! Je hebt simpelweg een gewoonte ontwikkeld. Zo werkt het ook met alcohol, sigaretten, drugs of porno. Je lichaam is niet "verslaafd" aan de stof zelf - je hebt gewoontes en verwachtingen ontwikkeld. Je drinkt na het werk omdat je gelooft dat het je ontspant. Je rookt bij stress omdat je denkt dat het kalmeert. Als een medicijn je deze patronen zou "afnemen", waarom gaan dan zoveel mensen die nicotinepleisters of ontwenningsmedicijnen gebruiken uiteindelijk toch weer roken? Omdat het niet de stof is - het zijn je overtuigingen en gewoontes. Verslaving is net zo reëel als spookverhalen. Angstaanjagend in je hoofd, maar bij nadere inspectie: niet bestaand. Jij bent niet verslaafd, zielig of gek Jij bent een mens, een volwaardig persoon, jij mag er zijn. Je hebt alleen voorkeuren gebouwd en logische fouten in je hoofd waardoor je "verslaving" de credits geeft – of het nou zogenaamd je emoties oplost, stress verlicht of verveling verdrijft. Het wordt tijd dat je gaat ontdekken en je ware potentieel gaat bereiken. Ontdek de bevrijdende waarheid in mijn boekenserie In mijn boeken over alcohol, roken, drugsgebruik en pornoverslaving onthul ik wat gevestigde belangen niet willen dat je weet: Je bent niet kapot - Je reageert normaal op moeilijke omstandigheden Je bent niet machteloos - Je maakt elke dag keuzes, ook als het niet zo voelt Je hebt geen levenslange therapie nodig - Je kunt je gedragspatronen veranderen Wat lezers zeggen "Na twintig jaar 'verslaving' las ik je boek over alcoholmisbruik. Het was alsof iemand een licht aandeed in een donkere kamer. Ik besefte dat ik altijd degene was die koos. Drie maanden later drink ik niet meer en voel ik me eindelijk vrij." - Mark, 43 Waarom je kiest om het te lezen Elke dag dat je jezelf als "verslaafde" blijft zien, is een dag dat je je eigen kracht ontkent. In deze boeken vind je geen valse beloften of magische formules – alleen harde, bevrijdende waarheden. Maak vandaag nog de keuze om je echte potentieel te ontdekken. Deze boeken hebben honderdduizenden mensen geholpen hun leven terug te nemen. Want vergeet niet: jouw "verslaving" is geen hersenziekte. Het is een emotioneel probleem. Een overtuigingsprobleem. En het kan worden opgelost. Het verzinsel van "triggers" en "hunkering" "Triggers" en "hunkering" zijn niets meer dan normale gedachten die JIJ machtig maakt. Denk aan dit voorbeeld: Je rijdt langs een benzinestation en ziet mensen roken. Je denkt: "Ik wil een sigaret". De verslavingsindustrie noemt dit een "trigger" die onweerstaanbare "hunkering" veroorzaakt. Maar wat is het echt? Gewoon een gedachte. Niets meer. Als je datzelfde benzinestation passeert nadat je partner net heeft ingebroken, wekken die rokende mensen geen enkele "hunkering" op - ook al zijn de "triggers" identiek. Waarom? Omdat het nooit om de trigger ging. Het gaat om je INTERPRETATIE. Je "hunkert" niet naar sigaretten/alcohol/drugs. Je hebt een gedachte die je gelooft. Als je gelooft dat je machteloos bent, voel je je machteloos. Geloof anders, voel anders. Lees de boeken: https://rookvrijekeuze.blogspot.com/2025/03/rookvrije-keuze-boek-gratis.html. Neem de tijd en omarm het ongemakkelijke nieuwe weg! Het is mij ook gelukt net als vele anderen, nogmaals de grote groep kan dit. Mythe van de verslavingsgen Ouders en grootouders je bepaald gedrag hebben aangeleerd - net zoals gebeurt bij religies en culturele gewoonten. Dat gaat over van grootouder naar > ouder > naar kind. Tot 1 kind zegt ik wil niet meer geloven in religie x of y of ik heb geleerd van mijn fouten van mijn vader of moeder die ''verslaafd' was. Denk eens na over hoe belachelijk het idee van een "verslavingsgen" eigenlijk is: Alcohol is een door mensen gemaakte stof. Hoe zou ons DNA "weten" dat het een gen moet maken specifiek voor alcohol? En wat betreft modernere zaken zoals porno of gamen - hoe zou ons DNA, dat miljoenen jaren evolutie heeft doorgemaakt, plotseling een "pornogen" of "smartphonegen" kunnen ontwikkelen? Het is alsof je zou zeggen: "Ik heb een genetische aanleg voor het kijken naar Netflix." Dat is onmogelijk - Netflix bestaat pas sinds kort! En stel je voor dat je je hele leven "verslaafd" bent aan Netflix, en dan zegt je kind later: "Ja, het zit in de familie, in onze genen!" Dat is toch absurd? Netflix, alcohol, drugs, porno - dit zijn allemaal door mensen gemaakte producten die geen bewustzijn hebben ze zijn levenloos. Ze zijn geen natuurlijke substanties die miljoenen jaren bestaan waarmee ons DNA heeft kunnen co-evolueren. Biologie en DNA reageren niet op menselijke uitvindingen en hebben geen bewustzijn om plotseling een "gen" aan te maken voor iets dat de mens net heeft bedacht. Ons DNA weet niet wat alcohol is. Het weet niet wat een smartphone is. Het weet niet wat porno is. DNA is simpelweg een moleculaire code die informatie bevat over hoe eiwitten te maken - het is geen bewuste entiteit die "ziet" wat we doen en dan besluit nieuwe genen te maken voor menselijke gewoontes of producten. Wat we "verslaving" noemen is een aangeleerd gedragspatroon dat van generatie op generatie wordt doorgegeven via gewoontes, overtuigingen en cultuur - niet via onze genen. Wat je als "verslaving" ervaart, is in werkelijkheid een zeer krachtige conditionering. Hoe langer je geconditioneerd bent, hoe echter de "verslaving" voelt. Maar het komt niet door een ziekte of een genetisch defect - het komt door onjuiste informatie, culturele patronen en persoonlijke overtuigingen.

Hallo, Ik raad je aan de boeken te lezen. https://rookvrijekeuze.blogspot.com/2025/03/rookvrije-keuze-boek-gratis.html Wat je nu ervaart is een strijd wat niet goed is en dat laat zien dat je nog steeds hunkert en dat je niet daadwerkelijk naar jezelf heb gekeken verlangens en overtuiging heb gekeken. Voordat ik informatie uit de boeken nog niet kende, had ik precies dit ''gevecht'' wat gewoon niet bestaat. Het moet geen mentale strijd zijn of onderdrukte iets. Ik raad je aan om de boeken te lezen alles zal duidelijk worden. Succes je bent krachtig genoeg.

Ik dwing mezelf soms te vertragen. Valt niet mee, maar het is altijd een goed idee. maar jongens, wat geniet ik van het buiten zijn nu. Zo fris groen alles. En pinksterbloemen zijn mijn lievelings. En fluitekruid, en hondsdraf, groot en klein hoefblad. Het is geweldig!

Ja dat zou ik weer eens kunnen oppakken. Wel een tijdje gedaan en toen weer mee gestopt. Ik doe het meestal als mn hoofd helemaal over de toeren is, maar ook de leegte zou ik gewoon eens bij kunnen gaan zitten. Hardlopen helpt overigens altijd 😜

Beste mensen die er over denken hoe ze tot het drinken zijn gekomen, mijn verhaal (hoewel niet compleet) Ik weet t niet, t was lekker. De eerste keer dat je dronken bent natuurlijk niet (kamer ondergekotst e.d., dat is niet leuk). Maar de vrijheid die t gaf, je kon zeggen wat je wilde, maakte niet uit. De volgende dag weet je t toch niet meer, behalve als ze je er naar vragen (klinkt wel erg Theo Maassen achtig). Studententijd: geen ouders (pleegmoeder) meer die mij zei wat ik wel of niet moest doen. Werd lid van de sooscie en had de sleutel van t clubhuis. Zaterdagsavonds gratis drinken!!!) En dat deed ik ook! Na (on)afgemaakte studie weer thuis. Blijven drinken bij verschillende verenigingen., maar ook thuis. Later bij een echte vaste baan 's avonds aan de Wodka om de stress, spanning en werk te kunnen vergeten. Gaat jaren lang goed totdat je er een keer op word aangesproken. Was al diverse keren overspannen geweest, dus meldde me ziek. Nu al weer 6 jaar thuis (ziektewet en WAO) maar nog steeds niet van die drank af! Hoewel 3 keer geprobeerd. Nu is t niet lekker meer, ik drink omdat ik moet. 2-3 dagen niet en dan mag ik weer en zoek de grenzen op (letterlijk met vallen en opstaan). Hoop nog eens zover te komen dat ik sociaal kan drinken maar denk dat ikgewoon moet stoppen. De geest wil wel maar t lichaam is zwak.