Klassement

Goedemorgen, misschien loop je tegen overspannen aan @alesto? Dit wordt nu mijn 4e week thuis... Diagnose overspannen.. En niet van mijn werk... Maar prive Een half jaar geleden ben ik gestopt met mijn blow verslaving, die had ik al een half jaar toen, verruild met mijn alcohol verslaving.. Toen dacht ik nuchter, mooi! Maar het was niet zo mooi... Tussen 9 en 10 op bed, oh wat was ik moe.. Toen brak de zomervakantie aan met de kids, niet op vakantie, 3 week thuis. Waarvan echt de eerste anderhalve week, elke dag bijna 10 uur slapen, nuchter.. En chagarijnig om de kleinste dingen.. Een lege wc rol op de wc, onderbroeken van de kinderen die nog op hun kamer lagen en ga zo maar door. De lijst is eindeloos... Je zou denken, nuchter kun je alles veel beter (dat is meestal ook zo) aan, maar niet voor mij de afgelopen tijd. Uiteindelijk, na 3 week kinderen naar ex, ik 3 week zonder kinderen maar wel werken. Dat ging een paar dagen nuchter en toen weer geblowd totdat de kinderen weer terug kwamen. Na 2 week zeiden mijn ouders, want ik zat met griep thuis, als je je eind van deze week nog steeds zo moe en opgebrand voelt is ons advies bel de huisarts misschien ben je wel overspannen... Sinds dat griepje is dit nu mijn 4e week thuis. Totaal op, echt op.. Kon alleen nog denken aan de dingen die moesten gebeuren.. Ik loop structureel achter op het huishouden, op de tuin, om gek van te worden. Snel emotioneel, hoe kon ik hier in geraken? Hoe kon ik me zo voelen? Aan het staren... Aan het malen.. En er komt niet meer uit mijn handen. Ik sport niet meer, ik sauna niet meer. Ik kan op sommige momenten de kinderen maar moeilijk verdragen, duizend keer waarschuwen, Zachter!!! Ik kan er niet meer tegen, ik zit met mijn oren dicht als ik door de wasstraat met de auto ga, want het maakt teveel lawaai en ik kan er niet meer tegen. Gelukkig heb ik ook echt wel leuke momenten met de kinderen. Maar dit is mijn verhaal, in het kort van de afgelopen 4 week

Goedemorgen allemaal ☀️ @alesto Jeetje wat ellendig zeg. Ik heb daar gelukkig (nog) geen ervaring mee, maar ik kan voorstellen dat je er helemaal moedeloos van wordt. Ik kan je enkel heel veel sterkte wensen.

goeiemooiemorgen frummers ach @alesto, natuurlijk is dit niet hoe je je wilt blijven voelen. Helaas moet je hier echt doorheen. Voor mij was het eerste jaar een lange depressie ook, misschien wel de meest donkere periode ooit. Maar eigenlijk waren de jaren daaraan voorafgaand veel donkerder want toen weigerde ik te voelen wat er allemaal echt mis was. Dus toen ik ging voelen leek dat veel erger. Ik kon niks terugdraaien, maar wist ergens wel dat ik het zelf zover had laten komen. Dus als "goed" oud-katholiek zag ik dat jaar maar als een soort van boete doen. En gelukkig wist ik niet dat het een jaar zou duren, want misschien had ik het dan opgegeven? Dag per dag leven hielp me dus. Meer sporten, beter eten, zien dat fysiek ik veel sneller heelde dan psychisch. En mijn psychische verslaving bleek dus hardnekkiger dan mijn fysieke. Ik had meer invloed op het fysieke deel. Maar dat hielp me wel hoop geven, want ik voelde me fysiek beter en klampte me daar aan vast. Het forum was een van de grootste stokken achter de deur. Ik zag hier hoe het wèl kon, maar ook hoe erg terugvallen waren voor anderen. Dat hield me alert. En nog steeds helpt het mij om hier te blijven. Een nieuw ritueel, verslaving waarschijnlijk ook, maar wel een die ik bewust aanhoud. Je komt hier door hoor. Heb vertrouwen in je nieuwe ik.

Goedemorgen, Ik voel me zo, zo, zo moe en slecht. Ik heb heel veel lichamelijke klachten en dronk dan ook om maar niet te voelen. Ik wil hier zo graag doorheen. Ik ben niet uit huis te slaan, loop de hele dag in m’n kloffie, werk maar 1 dag op kantoor (dan maak ik wel wat van mezelf). Huishouden laat te wensen over enz…. Mijn vriend gaf een vrijdagmiddagborrel. Ook zo’n k*t dag, vroegen of ik erbij kwam zitten. Dit heb ik een uurtje gedaan met een sapje met ijsblokjes. Collega vond dat ik maar drank moest drinken, dan zou ik me beter voelen (gezegd dat ik me niet zo lekker voelde). Ze begonnen aan elkaar te hangen en de gesprekken werden er niet beter op. Om 00:30 uur naar bed, maar kon de slaap niet vatten door het lawaai. Volgende dag moest vriendlief nog even in de middag op bed, want hij was toch wel wat moe 🤐. Dat mis ik totaal niet en heb dan ook geen moeite om niet te drinken, maar ohw, wat zou ik toch graag even niets meer willen voelen. Ik ben depressief, kan de hele dag wel huilen. Ik wil dit zo niet meer…..

Ik woon in een wooncorporatie nu. Toevallig woont mijn halfzus hier ook. Ik koos voor deze woonvorm, zij ook. Toevallig. Min of meer. Dat delen we. We blijken meer te delen, en het is fijn te ontdekken wie zij is, hoe zij kijkt naar onze gemeenschappelijke vader, hoe zij kijkt naar mij, die baby die hun gezin uit elkaar leek te scheuren. Zij de oudste van de eerste vijf, ik de oudste van de drie daarna. Vandaag vierde zij haar verjaardag. Met haar kinderen en kleinkinderen en wat losse vrienden.. En ik was uitgenodigd. Zou voor het eerst haar kinderen zien, Mijn nichten en neven, denk ik, maar ach, wat zegt het allemaal. Ik ben compleet "van de waps" van de eigenheid van die kinderen. Van het zien dat ik ergens bijhoor, en zij bij mij horen, of ik het nou leuk vind of niet. De humor die past, de taal die klopt, de mond die eigen is en de ogen die je kent. De eigen snuitjes. Vandaag heb ik, voor ik thuis kwam, 6 biertjes gekocht. Niet goed, misschien, maar voor mij wel ok: ik ben in de war. En mijn ratio gat me niet helpen. En ik ben nog steeds niet in staat dat goed aan te vliegen zonder alcohol. Ik ga aan mezelf voorbij. Aan wat ik ikzelf echt belangrijk vind. Want dit moet, en dat hoort. Jullie kennen het wel. Trots ben ik er niet op, maar delen wil ik het wel. Want ook dít is alcoholisme. Ooit hoop ik dat beter te kunnen, anders. Dus, wat ik u schrijf is onder invloed. Het raakt me die drie mooie mensen te zen, te herkennen, terwijl ik ze niet ken. Het raakt me te merken dat we dezelfde humor hebben. Ik zie mijn (half)broer, die niet meer leeft, in één van de neven. 100% hetzelfde koppie. Maar hij leeft, en mijn broer niet. Em hij ís niet mijn broer. Ik kan niet zeggen dat het zeer doet, want dat is niet zo......maar oeh... ik zag mijn broer. Ik voelde ook "eigenheid". Iets dat ik niet ken, of althans niet echt. Eigenheid is het horen bij elkaar, ook al weet je niet of je elkaar mag of niet, past bij elkaar of niet. Eigenheid is dat oordeelloze stukje. Ik ken dat niet. Ik heb er geen mening over, ik kén het domweg niet. Maar vandaag zeg ik het, voelde ik het! Nou ja, ik kan nog heel veel schrijven, maar het wordt al snel alco-blaat. Maar ik ben in de war. En dat is ok. Denk ik. Ik heb nooit een familie gehad. En langzaam krijg ik een familie. Maar begrijpen, snappen, doe ik het nog niet ( maar dat zal de alcohol nu ook zijn).

Weekendje weggeweest. Niets gedronken, ook al dronken veel mensen om mij heen wel. Ik heb het er maar een klein beetje moeilijk mee gehad. Rond etenstijd, dat je aan tafel gaat, maar gelukkig niet aan toegegeven. Het viel me trouwens wel op dat er toch ook veel mensen niet dronken. Het lijken er steeds meer te worden....

@alesto, dat voelen valt nu tegen, maar zie het maar als een resetbeurt nu, als je de olie ververst van een auto, komt ook eerst de vieze prut boven drijven, maar eenmaal weg, en ververst rijd je weer als een zonnetje. We dronken niet voor niets, dus voor de meesten van ons, is er werk te verrichten na het stoppen. En daar hoort deze zware fase bij. Maar die gaat over, en dan leer je ook weer kleine dingen te voelen die niet negatief zijn, en zelfs positieve gevoelens ervaar je puurder na verloop van tijd. gun jezelf dus die tijd maar. Die man en kinderen zijn alleen al goud waard. En die zien iets heel erg goeds in jou blijkbaar, nu jij nog.

Ik maak een buiging voor @niks en voor @huttula.

Niet om het één of ander, @Woman, maar ik ben enorm nieuwsgierig naar dat "enz".. 😉

Wat naar dat je je zo voelt @alesto maar wat goed dat je het hebt volgehouden op die borrel! Dat is echt een overwinning en hopelijk kun je daar toch ook een beetje trots op zijn. Hou je vast aan wat ladyjane zegt, dat het beter wordt

van lastige momenten leren we het meest en ze maken ons sterker, mits we ze goed onder ogen zien. van meevallers kunnen we wel genieten, maar we groeien daar niet echt aan. Door tegenvallers met drank te "overleven" verzwakken we alleen maar. Niet alleen fysiek. Dus breid deze 9 dagen maar goed uit tot een mooie stevige basis, dan ben je over een poos een heel ander mens, je mag hier al trots op zijn! net als de pizza van Mario (reclame) beginnen we bij de bodem en bouwen we zo iets lekkers en gezonds ook nog, op.

Goedemorgen allemaal, nou m'n eerste 9 dagen zonder alcohol is een feit.Lang geleden dat ik met name in het weekend av was dus blij mee.En lekker fit wakker worden en wat aan je dag hebben is zo fijn.Op langere termijn zal t op bepaalde momenten wel wat lastiger worden denk ik.maar voor nu gaat t top en voelt t goed.

Hier is ook de antabus ingenomen!

Maandag!!!🥳busje komt zo!!🎶

Wat ga je lekker! Ja dat viel je eerst waarschijnlijk niet op, maar er zijn zoveel mensen die niet of nauwelijks drinken.

Maandag 21 oktober 2024 voor ons allemaal

Welkom hier , blijf vooral schrijven.

zie die fam. dan ook maar even als een extra stok achter dezelfde deur.

Ja het gaat goed, morgen gaat de antabus er weer in! Ik vind het een fijne stok achter de deur die even nodig is. Vorige week en deze week heb ik bijna 24/7 iemand bij me van familie. Op zich fijn maar ik mis ook echt wel tijd alleen.

Hoi Jen welkom op het forum, ga ervoor , succes gewoon dag voor dag bekijken lees hier veel en schrijf van je af,