Klassement

MijnGerrit en de hond van Akkordeon: omdat droog staan soms niet goed is... Was een super gezellige en veilige dag. Dank Loen en de rest!

Lunchpakketten klaar, flesje water mee. Nederland: here I come!

Vanuit de dagdraad hier naar toe gekopieerd, kan ik het zelf weer eens vinden.: Ik heb een behoorlijke periode van drankmisbruik achter de rug. Vroeg mee begonnen en jaren "op karakter" mee doorgegaan. De laatste tien à vijftien jaar had ik wel in de gaten dat ik me een steeds groter probleem aan het bezorgen was. Ik gebruikte stiekum en alleen. Als alleenstaande kon dat gemakkelijk. Ik dacht ook werkelijk dat ik het zo kon verstoppen en verbergen dat niemand in mijn omgeving het inde gaten had. Ik was niet verslaafd, eg nie! Het kwam niet eens in me op. Mijn ego liet me geloven dat ik elk moment kon stoppen of in elk geval minderen. Ik loog en manipuleerde mijn hele leventje linksom en als dat beter uitkwam rechtsom. In werkelijk raakte ik serieus geïsoleerd, familie, vrienden, kennissen en andere sociale structuren stuurde ik de laan uit. Ik wilde gebruiken en daar kon ik geen pottekijkers bij gebruiken. Bovendien haalde ik dan mijn target niet en stel je voor dat ze mee wilden drinken, dan zou mijn hele logistieke plannen in het honderd lopen. Nee, verslaafd was ik niet, eg nie! Verslaafden waren van die junks van de nachtopvang of sliepen in bananendozen op het station. Dat waren geen nette mensen zoals ik: een huurhuis (je moest eens binnen kijken....), een auto, en een baan (jaja, daar gebruikte ik zoveel mentaal en verbaal geweld dat men wel uitkeek me voor de voeten te lopen...) De werkelijkheid was dat ik steeds minder mensen onder ogen durfde te komen. Schuchter zei ik mijn straatgenoten gedag als dat niet anders kon. Ik haalde één bak (sociaal geaccepteerd..) uit mijn auto als ik naar die goedkope groothandel net over de grens was geweest. Daar kon ik even mee vooruit. Die andere kisten pakt ik 's avonds wel eruit als iedereen te bed lag of er niemand meer op straat was. Waarom ik nog met een telefoon rondliep verbaast me nu helemaal: ik had niemand om te bellen en niemand belde mij. In mijn leventje gebeurde helemaal niks meer dan zuipen. Mijn lijf ging er ook aan geloven. Allerlei kwalen, soms ernstige, staken de kop op. Mijn vooruitzichten namen met de week af. Op een zaterdag overwerken zag ik op een kantoor bij verslavingszorg waar ik ICT werk deed, die AA poster tegen een kast hangen van dat paar sombere ogen met de tekst eronder: "Ik wil dit niet meer!" Dat bleef hangen. Ik zou toch niet verslaafd zijn? Nee, toch! In augustus had ik een operatie aan mijn rug waarbij ik wakker moest blijven. Ik heb die operatie bezopen meegemaakt....... Op 9 september zat ik achter mijn pc te zoeken en te lezen. Wat ik las deed me de ogen open: Verslaving is een ziekte in je hoofd van progressieve en terminale aard. Het is een ziekte, geen morele tekortkoming. Bovendien was het verloop van de ziekte te beïnvloeden door te stoppen met gebruiken. Daar waren zelfhulpprogramma's voor. Niemand kan zeggen dat je verslaafd bent, dat is een overweging die je zelf moet maken. Dat deed ik op dat moment en ik nam meteen het besluit erbij ermee te stoppen, helemaal en voor altijd. Ik was verslaafd per 9 september 2012. Later leerde ik dat meteen stoppen medisch volstrekt onverantwoord was, gezien mijn gebruiksduur en de hoeveelheden die ik wegzette. Ik zocht hulp en vond hulp. Alleen zaten daar nog zo'n zes weken tussen, werkelijk helse weken. Bij een bokswedstrijd is nog een scheidsrechter die het gevecht stillegt, die had ik niet. Op 26 oktober 2012 was het net alsof ik met de laatste energie de stap over de drempel van de Detox kliniek zette.Ik was er! Ik had het gehaald! Nu was het over en was ik er helemaal klaar mee. Een einde aan de ellende, Goddank! Het is begrijpelijk dat het pad van herstel vanaf daar niet uitsluitend over rozen liep, maar ik was eraan begonnen. Vanaf die dag drink ik geen alcohol meer. Vanaf die dag heb ik geleerd verantwoordelijkheid te nemen voor mijn eigen leven en het ten volste te genieten. Dat is wat ik nu doe. Ik heb mijn ziekte verslaving in mijn leven geïntegreerd, ga wekelijks naar verschillende bijeenkomsten, heb dagelijks contact met fellow verslaafden, al of niet in herstel en doe diensten voor zowel de AA als de NA. Daarnaast breidt mijn sociale kring, ook met mensen die niet met verslaving bekend zijn, nog bijna wekelijks uit. Ik houd een agenda bij en die heb ik harder nodig dan ooit! Ik leef weer ten volste. Ik ben verslaafd, daar werk ik dagelijks aan, maar in tegenstelling tot ooit toen ik er niets van wilde weten, wordt mijn leven er nu dagelijks beter in plaats van slechter van. Vandaag precies 1100 dagen......

Meld me droog af, dag 7.

welkom Lana, Formule 1 is (een) topsport, wat jij nu doet óók he. Stoppen, daar is de eerste weken heel veel focus voor nodig en daar moet heel veel voor wijken. Heel stoer dat je de handschoen oppakt. Maar je kunt het inderdaad niet alleen, dat kan bijna niemand. ik niet in ieder geval. Het gesprek met je man kun je als vreemd interpreteren. Je kunt het ook laten gaan. Alles wat je er over wilt zeggen, is invullen. Je schaamt je voor alles wat je gedaan hebt, dat herken ik wel. Gaandeweg heb ik geleerd dat schaamte, waar je werkelijk onder gebukt kunt gaan, je niets oplevert. Je schuld kun je op je nemen / je verontschuldigingen aanbieden (óók aan je zoon), maar schaamte is zinloos geweld. Zelfkastijding. Gebruik alles waar je je voor schaamt als munitie om niet weer die eerste te nemen, meer kun je niet doen. Het viel me tegen hoe lang het duurde vóórdat de omgeving het vertrouwen weer in mij had. Kennelijk had ik toch wat te vaak beloofd dat ik iets aan mijn alcoholgebruik ging doen. Te veel gelogen over hoe weinig ik vandaag maar gedronken had. Te vaak de mensen om mij heen gemanipuleerd. Het duurde lang. Dit duurde niet dagen, geen weken maar máánden. Ik had de tijd, en dat heb jij ook. Onze verslaving heeft zijn tijd genomen, ons herstel zal óók maanden de tijd nemen. Hou vol.

Yep, Super fijne wandeling en super fijne mensen. Wie er niet bij was heeft wat gemist! ( maar er komt vast een volgende gelegenheid) Dank voor de foto's Loen!

De wandeling was super! De mensen die ik ontmoet heb ook! Thuis raken was iets moeilijker: dat is me pas net gelukt. Maar dat is een verhaal voor morgen. Wie er niet bij was heeft iets gemist! Fijne avond iedereen en slaap lekker straks!

Dylan 3 1/2 jaar alweer,

Bedankt voor de steun Lana Ik zit me ook af te vragen wat ik zal zeggen Ga vertrekken het is echt dik tegen mijn zin. Heb mijn mobiel bij dus als het echt niet gaat kom ik op het forum Doei

Wat een mooie dag vandaag. Zit buiten in de zon en het is best warm. Hannah doe dit ook eens. Plaats een stoel buiten en geniet van de zon

Hoi Lana, Welkom! Heel veel succes

Welkom Lana, en heel veel succes

Hoi Happiness, De meeste 'stoppers' focussen veel op het alleen maar willen 'goed voelen', terwijl ze zijn vergeten dat het om het VOELEN gaat van ALLE emoties, dus ook het verdriet, eenzaamheid, somberheid etc, immers we hebben jarenlang (soms wel 10, 20 of dertig jaar) deze gevoelens willen verdoven. Alcohol is dan ook een downer, en geen upper (een algemene misvatting van het grote publiek). Wees verbaasd maar ook accepterend, als je ook spontaan een huilbui krijgt. Ik ben weer blij dat ik weer zo langzamerhand alles voel.

Hoi en welkom! Dat gevoel had ik zeker nog met drie maanden, maar wilde ook liefst binnen een paar dagen al me helemaal top voelen. Ik heb nu geleerd om geduld te hebben, alles komt zoals t komt, maar elke dag dat je niet drinkt is herstel voor je lichaam! Wat betreft die smileys: ik schrijf altijd alleen met mn phone dus gebruik gewoon die smileys. En volgens mij werkt dat ook

Vandaag nog door zien te komen en dan heb ik mijn eerste week weer in the pocket. Zolang ik bezig blijf, gaat het mij vrij gemakkelijk af. Alleen de avonden dan, zittend op de bank. Misschien tijd om mijn sporten wat intensiever op te pakken. Laat de dag maar beginnen...

Hoi Happines, Ook van mij welkom hier! Voel je vooral geen groentje. Ik ben minder lang nuchter dan jij, en ik mag ook mee spelen. Van harte proficiat met je 100 dagen! Een kater gevoel in de ochtend had ik nog niet. Wel migraine de eerste 2 maanden. Nu alleen nog maar hoofdpijn af en toe. Gaat dus beter. De dromen zijn wel vaak eng en heel realistisch. Vorige week bij het ontwaken was ik er zeker van dat ik die nacht op spoed was geweest :-) Veel succes de komende tijd! En vooral vandaag. Want vandaag nemen we de eerste niet.

Hoi Lana, Wat goed dat je de motivatie hebt gevonden om wat te gaan doen! De kapotte rem is inderdaad genetisch. Maar wat je daarmee doet is helemaal jouw keuze! Jij kan de verslaving de baas worden! Die is het gevolg van die kapotte rem. De eerste dagen zijn het moeilijkste. Veel sterkte dus! Gelukkig heb je mensen rondom die je steunen. Geef niet op: je bent het zo waard!

Ik ga iets doen, wat niet mag.... * Omdat muziek en houding en mimiek meer zeggen dan woorden En de moderators kennen me.. Fijne nacht allen!

Ik geloof dat ik iets probeer te zeggen dat niet te zeggen valt Nachtbraker

Welkom Lana Mooi pad ingeslagen. Succes ook jij kan het. Goed dat je hulp hebt ingeroepen.

Wow, dit had ik effe nodig. Dank je wel voor het delen van je verhaal.

Rudy met je gevolg van de eerste van de maand weer de tijd vliegt als je eenmaal zo lang helder en nuchter bent en blijft

N.a.v. de vraag van Klavertje4: Ik heb een behoorlijke periode van drankmisbruik achter de rug. Vroeg mee begonnen en jaren "op karakter" mee doorgegaan. De laatste tien à vijftien jaar had ik wel in de gaten dat ik me een steeds groter probleem aan het bezorgen was. Ik gebruikte stiekum en alleen. Als alleenstaande kon dat gemakkelijk. Ik dacht ook werkelijk dat ik het zo kon verstoppen en verbergen dat niemand in mijn omgeving het inde gaten had. Ik was niet verslaafd, eg nie! Het kwam niet eens in me op. Mijn ego liet me geloven dat ik elk moment kon stoppen of in elk geval minderen. Ik loog en manipuleerde mijn hele leventje linksom en als dat beter uitkwam rechtsom. In werkelijk raakte ik serieus geïsoleerd, familie, vrienden, kennissen en andere sociale structuren stuurde ik de laan uit. Ik wilde gebruiken en daar kon ik geen pottekijkers bij gebruiken. Bovendien haalde ik dan mijn target niet en stel je voor dat ze mee wilden drinken, dan zou mijn hele logistieke plannen in het honderd lopen. Nee, verslaafd was ik niet, eg nie! Verslaafden waren van die junks van de nachtopvang of sliepen in bananendozen op het station. Dat waren geen nette mensen zoals ik: een huurhuis (je moest eens binnen kijken....), een auto, en een baan (jaja, daar gebruikte ik zoveel mentaal en verbaal geweld dat men wel uitkeek me voor de voeten te lopen...) De werkelijkheid was dat ik steeds minder mensen onder ogen durfde te komen. Schuchter zei ik mijn straatgenoten gedag als dat niet anders kon. Ik haalde één bak (sociaal geaccepteerd..) uit mijn auto als ik naar die goedkope groothandel net over de grens was geweest. Daar kon ik even mee vooruit. Die andere kisten pakt ik 's avonds wel eruit als iedereen te bed lag of er niemand meer op straat was. Waarom ik nog met een telefoon rondliep verbaast me nu helemaal: ik had niemand om te bellen en niemand belde mij. In mijn leventje gebeurde helemaal niks meer dan zuipen. Mijn lijf ging er ook aan geloven. Allerlei kwalen, soms ernstige, staken de kop op. Mijn vooruitzichten namen met de week af. Op een zaterdag overwerken zag ik op een kantoor bij verslavingszorg waar ik ICT werk deed, die AA poster tegen een kast hangen van dat paar sombere ogen met de tekst eronder: "Ik wil dit niet meer!" Dat bleef hangen. Ik zou toch niet verslaafd zijn? Nee, toch! In augustus had ik een operatie aan mijn rug waarbij ik wakker moest blijven. Ik heb die operatie bezopen meegemaakt....... Op 9 september zat ik achter mijn pc te zoeken en te lezen. Wat ik las deed me de ogen open: Verslaving is een ziekte in je hoofd van progressieve en terminale aard. Het is een ziekte, geen morele tekortkoming. Bovendien was het verloop van de ziekte te beïnvloeden door te stoppen met gebruiken. Daar waren zelfhulpprogramma's voor. Niemand kan zeggen dat je verslaafd bent, dat is een overweging die je zelf moet maken. Dat deed ik op dat moment en ik nam meteen het besluit erbij ermee te stoppen, helemaal en voor altijd. Ik was verslaafd per 9 september 2012. Later leerde ik dat meteen stoppen medisch volstrekt onverantwoord was, gezien mijn gebruiksduur en de hoeveelheden die ik wegzette. Ik zocht hulp en vond hulp. Alleen zaten daar nog zo'n zes weken tussen, werkelijk helse weken. Bij een bokswedstrijd is nog een scheidsrechter die het gevecht stillegt, die had ik niet. Op 26 oktober 2012 was het net alsof ik met de laatste energie de stap over de drempel van de Detox kliniek zette.Ik was er! Ik had het gehaald! Nu was het over en was ik er helemaal klaar mee. Een einde aan de ellende, Goddank! Het is begrijpelijk dat het pad van herstel vanaf daar niet uitsluitend over rozen liep, maar ik was eraan begonnen. Vanaf die dag drink ik geen alcohol meer. Vanaf die dag heb ik geleerd verantwoordelijkheid te nemen voor mijn eigen leven en het ten volste te genieten. Dat is wat ik nu doe. Ik heb mijn ziekte verslaving in mijn leven geïntegreerd, ga wekelijks naar verschillende bijeenkomsten, heb dagelijks contact met fellow verslaafden, al of niet in herstel en doe diensten voor zowel de AA als de NA. Daarnaast breidt mijn sociale kring, ook met mensen die niet met verslaving bekend zijn, nog bijna wekelijks uit. Ik houd een agenda bij en die heb ik harder nodig dan ooit! Ik leef weer ten volste. Ik ben verslaafd, daar werk ik dagelijks aan, maar in tegenstelling tot ooit toen ik er niets van wilde weten, wordt mijn leven er nu dagelijks beter in plaats van slechter van. Vandaag precies 1100 dagen......

Je denkt misschien dat je in tien jaar tijd terug bent bij af, dat je in cirkels rond gaat. Maar kan het zijn dat het geen cirkel is, maar meer een spiraal? Je komt dezelfde dingen tegen als toen, maar nu op een ander, hoger niveau, met meer kennis? In elk geval heb je mij in mijn draadje de afgelopen week flink vooruit geholpen. Heb echt dagen op je opmerkingen lopen kauwen. Had je dat tien jaar geleden ook gekund? Sterkte.