Klassement

Hulp vragen ondersteunt het idee dat je het niet alleen hoeft te doen. Het zet je in een andere toestand dan dat je het allemaal alleen moet en hoort te doen. Hulp maakt het gemakkelijker om met jezelf om te gaan, zaken te accepteren die je niet kunt veranderen en vind je meer moed om zaken te veranderen die je wel kunt veranderen. Zo werkt dat voor mij, althans.

@Agnieta: Ja, die zelfhulpgroepen zijn mijn nieuwe manier van leven geworden, ik wil niet meer zonder en ik geloof ook dat ik dat niet kan........ Daar heb je een punt. En ik iets om over na te denken. Ik kom erop terug.

Refusal, Naltrexon enz. Soms, als een auto het niet meer doet, moet je met een andere auto of accu starthulp bieden. Als het ding weer zelfstandig werkt en zijn eigen accu weer zover heeft bijgeladen dat zelfstandig starten weer mogelijk is, zijn er geen externe hulpmiddelen meer nodig en kunnen losgekoppeld worden. Nu gaat beeldspraak altijd mank voor degene die dat wil. Maar afhankelijk willen zijn van externe hulpmiddelen lijkt erg veel op het afhankelijk zijn van "de middelen". Voor een overbruggingsperiode misschien ok, maar niet blijvend voor mij. Overigens heb ik ze nooit gebruikt. Ik vond mijn heil in NA en AA.

Goedemorgen Dagpact: Blondie Kaboutertje jowan Agnieta Lucide Jani Ik ben op 5 April weer eens gestopt met alcohol inname. Ik vind het lang niet altijd leuk of gemakkelijk, maar tot nu toe lukt het wel. Ik meld me op het dagpact omdat het mezelf helpt die afspraak voor de dag te maken.

Goedemorgen. Nu ik geen refusal meer gebruik wil ik op de dagdraad komen om me aan en af te melden bij het dagpact. Het draadje -refusal- was voor mij heel goed. Wat betreft hulp vragen: Hulp voor mezelf vragen deed ik TE laat. Ik meende het zelf wel op te lossen, en de ander kon toch niks voor me doen. Nu weet ik dat ik zelf blind was voor andere mogelijkheden. Dit ligt nu ruim 2 jaar achter mij. Ik ging naar maatschappelijk werk....echt een aanrader. Ze helpen je op weg. Enorm praktisch zijn ze. Op alle gebieden. En ik kwam bij verslavingszorg, daar zat mijn grootste weerstand. Het resultaat telt. Leven op de rails en leef zonder drank en zonder pillen. Het voelt nog alsof je voor het eerst op de fiets zit. 2 mensen die je fiets nog vasthouden en je dan ineens loslaten. Ken je dat gevoel? Ik ben een paar keer gedonderd, direct weer opgestaan. Gelukkig geen letsels overgehouden. En daar ga ik. Windje door mijn haar. Zon op de huid. Voelt goed die vrijheid. Fijne dag allemaal. Voor mij: dag 2... Poetsen ...en dan is ook mijn huisje op orde.

Klein feestje te vieren.. een hele week en wat voor eentje:-). Van boosheid naar gelatenheid, emoties, happy, vechten, vermoeidheid, feestjes , dinertjes en back to life, back to reality! Geen druppel.. ja, in mn haar, bier van voorbijgangers! Schijnt er goed voor te zijn ;-). Maar vandaag fris en fruitig aan het werk, geen spijt, geen black holes en totaal geen trek vandaag. Voel me goed! Heb mezelf getrakteerd op een leuke ketting! Zo lekker slapen en morgen gezond weer op:-).

Lieve allemaal, Ik heb even de vrijheid genomen om een aantal draadjes en onderwerpen door te lezen en ik denk dat ik heel veel steun kan krijgen op dit forum en hoop zeker ook die steun aan anderen te kunnen bieden. Al jaren ben ik teleurgesteld in mezelf en neem mezelf iedere dag trouw voor niet meer te drinken. En iedere dag trap ik er weer in. En niet een beetje! Ik schaam me diep. Voor mezelf en een ieder die me dierbaar is. Overdag merk je niks aan me. Ik heb een full-time job en functioneer uitstekend. Voel me ook niet katerig, of ziek..ben ook nooit ziek! (lucky me..). Maar zodra ik thuiskom, verander ik in een soort drankzuchtig monster.. ik moet en zal die wijn en die moet ook op. Eerder heb ik geen rust. Ik zak dan in een soort van coma en rond 07.00 ben ik weer wakker en begin - wederom teleurgesteld - aan de orde van de dag. Ow, ik drink heel af en toe ook een dag niet, maar dat haal ik dan weer dubbel en dwars in de volgende dag.. Vandaag struikelde ik bijna over de tas met lege flessen..die ik al een week moet wegbrengen en het jongt maar aan.. en ik dacht; Nu is het genoeg. Ben er al de hele dag mee bezig, iets dat normaal niet voorkomt, maar ik moet iets doen, voordat het echt helemaal fout gaat met me. En met het aanmelden hier op dit forum, voel ik dat ik al een major stap genomen heb. Ik ga nu naar huis, mijn trigger tegemoet, heb niks in huis, dus ik hoop echt later te kunnen melden dat ik weerstand heb kunnen bieden aan dat monster in mezelf. Lieve groet, Phaedra

Weer een mooie meeting achter de rug. We waren maar met z'n tienen. Maar wát een variaties in beleving van zowel herstel als terugval / gebruik. Wat een verhalen over terugkerend vertrouwen van familie en vrienden. Wat een verhalen over verlies van dierbaren. Wat een verhalen over frustraties, angsten, schaamte, herkenning, verwondering, verbazing. Wat een verhalen over blijdschap, herwonnen trots, herwonnen vertrouwen, herkenning, verwondering en verbazing. En wat een moed om na een terugval terug te komen en het herstel weer op te pikken. En wat een moed om je tekortkomingen onder ogen te zien en ze te delen met anderen. Zo'n meeting is net het forum, ook met koffie en thee, maar dan samengepakt in anderhalf uur en live.

Tja Wijffie, je weet het he? Zolang je die "monsters" in het leven niet hebt aangepakt, blijven ze terugkomen...

Drainagebuizen kan ik maandag of woensdag ophalen. Komend weekend dus heerlijk in de modder en klei wroeten op mijn landgoed.

radijsjes bulken letterlijk de grond uit. spinazie in pot, krijgen al blaadjes ruccola, in 3 verschillend potten gezet, zien er goed uit, maar nog erg klein broccoli ook in een pot gezet (4 stuks), ben benieuwd worteltjes van de week ook uitgeplant in pot, Kruiden, moeten nog groot worden. 2 ieni-mini tomaatjes opgekomen veldsla, wil helaas niet erg, hoop dat het nog wat wordt Leuk hoor, zo'n tuin in potten op je balkon Aardige vrije tijds besteding, echt wel!

Ik kwam de eerste keer op moddervoeten binnen. Dat brak gelijk het ijs. Tussen mijn schoonvader en mij. Met mijn schoonmoeder is het nooit meer goed gekomen.

geen probleem kohtje, daar alle ellende laatste tijd, ben ik misschien wat te snel in van mij af bijten en dat ging de laatste tijd juist zo goed.....

jaar later ik..... the famous club of 27

Hoi Phaedra, erg leuk, om je stukjes te lezen, lekker positief, moge het je goedgaan!

Hoe ik verder ga? Ik kom van ver. Compleet nieuw leven opgebouwd de afgelopen 3 jaar. Toedeloe gezegd tegen de absoluut foute man. Herstellen van de wonden. Ik ga verder met opgeheven hoofd. Ik hoef me nergens voor te schamen. Ik blijf hulp zoeken zonodig. Ik wil vooruit en verder een goed voorbeeld zijn voor mijn kinderen en inmiddels kleinkinderen. Dat verdienen ze. En dat krijgen ze.

Haha Kohje, droog als gort inderdaad. Ik schrijf hier nog maar zo weinig, meld alleen als ik hem weer heb ingenomen, doodsaai!! Het zal wel een reden hebben. Het was eigenlijk meer tegen mezelf gezegd. Blijkbaar is melden momenteel voldoende voor mij. Op het moment heb ik genoeg aan mezelf om het droge pad te bewandelen. En te weinig power om helpende verhalen te produceren. Ik bevind me in een periode van nederigheid en verbazing tov de mensheid en heb niet veel te melden daarom. Verbijstering, verwondering en nederigheid zijn woordenloos. Aanwezigheid is al meer dan genoeg. Ik blijf eerst gewoon melden wanneer ik de refu weer genomen heb. Een prima stok achter de deur.

Je hebt gelijk Agnieta, dat zou zo moeten zijn. Bij mij is het anders gaan werken. Mijn overleving is altijd geweest om naar de ogen van een ander te kijken en wist hierdoor eigenlijk niet meer wat ik wil, wat mijn behoeftes zijn, wat mijn mening is. Dacht ik helemaal niet over na. Dit begint nu te veranderen, maar voelt nog steeds als heel wankel. Ik begin te leren dat ik kan luisteren naar adviezen, meningen van anderen, dit meenemen, maar dat dit niet hoeft te betekenen dat ik dit over moet nemen. Hierin mag ik nog steeds mijn eigen keuzes maken.

iedereen moet gewoon doen wat voor hem of haar werkt zonder een oordeel te hebben. lijkt me een goed begin...

Mooi thema op de dagdraad. Hulp/advies vragen, afhankelijk zijn, op eigen benen staan, onafhankelijk willen zijn. Precies dat waar ik mee worstel op dit moment. Wanneer ben ik afhankelijk en wanneer niet. In mijn systeem zit heel erg gebakken dat als ik onafhankelijk wil zijn dat ik geen hulp mag vragen en het allemaal alleen moet doen. Want als ik hulp/advies vraag aan mensen dan raak ik zo in de war, dat ik mijn eigen stem (hart) niet meer kan horen. Dus vraag ik maar geen advies of ik praat pas met mensen als ik een uitgewerkt plan heb, wat ik ook zo presenteer. En dan is dat plan ook nog eens iets waarvan ik weet (vooraf inschat) dat dit geen weerstand oproept bij mensen. Zeer aangepast dus. Hierin ben ik aan het onderzoeken, aan het ontdekken. Voor mij een hele lastige. Onderscheidt maken. Ik ben altijd zo verweven geweest met de ander (kan iedereen zijn), dat het een deel van mezelf is geworden. Me hiervan losmaken, van dit patroon is waar ik nu mee bezig ben. En dat begint met bewustwording. Het is een heel verhaal geworden, maar het helpt mezelf bij de ontwarring.

Goeiemorgen Net even in het zonnetje gestaan. De blauwe druiven zijn grote knoeperds dit jaar. Het kleine bloeiende wilde viooltje heeft zich verspreid. Het aangewaaide aardbeiplantje bedekt ook al een hele hoek van de tuin. En de merel zit al een week of 3 in haar diepe, zelfgebouwde nest. Dat deed ze met kop en snavel vol modder en mos. De staart steekt er een stukje bovenuit. Over 1 of 2 weken hobbelen hier weer van die onhandige donzige jongen rond. Gaaf.

Mooi berichtje An. En leuk je hier weer op de dagdraad te zien. Ik vind het mooi te zien hoe je vrijheid omschrijft. Ik had mezelf ook altijd wijsgemaakt dat ik alleen vrij kon zijn als ik van niets en niemand afhankelijk was. Het laatste wat ik zou willen was hulp. Dat zou betekenen dat ik iets niet kon, dat ik ergens van afhankelijk zou zijn, en dat was dus géén vrijheid. Nu, met hulp, voel ik me vrijer dan ooit omdat de angst om het fout te doen, wat altijd een schaduw wierp over m'n vermeende vrijheid, nu weg was. Ik heb het voor mezelf wel vergeleken met koorddansen. Eerder dacht ik me vrij te voelen als ik koorddanste zonder tips en trucs van mensen die ervaring hadden met koorddansen. Ik zou het zelf allemaal wel uitvinden. En ook nog eens zonder vangnet, want dat zou een gebrek aan zelfvertrouwen betekenen. Maar m'n angst om in de afgrond te storten belette me om werkelijk van m'n escapades te genieten, om me vrij te voelen. Nadat ik van dat koord gevallen was en me nog net had weten te redden door aan m'n pink aan het koord te blijven hangen begon ik te denken dat het misschien zo gek nog niet was om hulp in te schakelen. Nou was het zoeken van passende hulp ook nog een hele zoektocht, maar ik stond er in elk geval niet meer alleen voor. Met hulp inschakelen had ik voor mezelf in elk geval een vangnet gecreëerd. Daarmee was de sensatie van het koorddansen niet weggevallen, maar wel de angst om totaal verloren in de afgrond te vallen. Mét hulp voel ik me vrijer, mét hulp is er voor mij ruimte gekomen om te experimenteren met het omgaan met gevoelens (wat ik nog altijd erg moeilijk vind), met omstandigheden die me niet bevallen, met grote sh*t en met grote vreugde, zonder de angst mezelf meteen te vernietigen als ik 't even niet kan handelen. Wat weer niet wil zeggen dat ik roekeloos kan zijn. Ik moet mezelf goed in de gaten houden en m'n oren en ogen open houden. Goed naar mezelf luisteren, maar óók naar anderen. Dat laatste dreunt er wel eens in, maar niet zo hard als te pletter slaan op de bodem van de put. Succes An. Keep your mind open.

kaboutertje, je lijf geeft aan dat er ergens iets losser mag. hulp verandert natuurlijk de situatie niet maar wel hoe jouw lijf er onder is, en je mind ook natuurlijk. Ik gebruik al tientallen jaren mijn lijf als ingang naar de rest en dat bevalt erg goed. Ik vertrouw die signalen beter dan die van mn hoofd, die is mij te slim.

Trusten iedereen! Hier ook nog steeds droog weer, geen zucht en geen gevecht! Heerlijk die vrijheid :-)

Ik meld me moe en 1 week droog, af voor het dagpact. Slaap lekker frummers!

Ik zit in een soort interval. Ook hier is het zaak om te doseren. Vast wat inlezen, uitzoeken, me voorbereiden. Heel nuttig maar daar niet in doorslaan, want dan put het me uit. Ook nog genieten van de laatste weken helemaal vrij. Wat klusjes, de gewone dingen doen, lezen en legpuzzelen. Vertrouwen is het sleutelwoord hierbij. Vertrouwen dat het zijn beloop wel zal nemen. De laatste berichten hier inspireerden me weer om dit op een rijtje te zetten en te delen. Ik voel niet altijd de aansluiting meer hier. Maar ook dat is niet erg, hoort erbij.

Ik heb een goede groepsbijeenkomst achter de rug. Kom er rustig vandaan, zoals het hoort. Waarom nu wel en de weken hiervoor niet ? Mijn mindset vooraf was anders, hoefde van mezelf niet overal op te reageren en er waren (in tegenstelling tot eerder) meer mensen die aan het woord waren. Ik hoefde dus ook geen kartrekker te zijn. Dit scheelt enorm in mijn eigen energieverbruik. Ga zo lekker mijn bed opzoeken. Nog even de dag van me afschrijven, een tip die ik meekreeg. Om patronen te kunnen herkennen. Slaap lekker voor straks.