Klassement

Dat we dit echt niet willen weten we, zeilbootbewoner. Meestal uit eigen ervaring. Je weet het zelf ook. Maar andersom: denk eens aan al die mensen hier op het forum die al een tijd droog staan. Dat wil je echt wel!!! Alles beter dan hoe je je nu voelt. En dat kan door vanaf nu die eerste achterwege te laten. Niets meer, niets minder. Nogmaals sterkte.

Het gaat eigenlijk goed met me. Al vind dit zelf altijd lastig om te zeggen. Ga dan snel twijfelen. Is het wel zo ? Ga ik iets niet uit de weg ? Ben ik iets aan het verstoppen ? Dus ik zeg het niet zo gauw, maar probeer dit gevoel er te laten zijn. Zonder het te hoeven verklaren of te analyseren. Er is wat er is, in het hier en nu.

Goedemorgen, het is officieel, mn eerste muggenbult is een feit.....ik ben gewoon te lekker......

Je bent ook altijd zoooooo vaag, ProudMary....

Zeilbootbewoner, je hersens mogen nu dan misschien even niet optimaal werken met alcohol in je lijf, maar zelfs als je niet zo helder denkt kun je bedenken dat het inderdaad nóóóóóit zal lukken droog te blijven als je drinkt. Probeer nou eens niet te denken aan droog en aan blijven.. droog blijven.. maar probeer je nou eens te focussen op dat ene glas, die ene slok NIET nemen. Daarmee hoef je je alleen maar bezig te houden met waar je NU mee bezig bent, dat drinken van die ene teug.. niet doen, die ene teug!! De rest komt later. Oeioeioei... daar komt m'n hand met een glas, een fles.. GA TERUG HAND!! GA TERUG... TERUG... AF!! BRAVE HAND..

Drankgebruik schrijf je goed eline. Meeste mensen weten er goed mee om te gaan. Bij mij wordt het al snel drankmisbruik. In gezelschap kan ik me prima beheersen, maar eenmaal thuis ga ik in mijn eentje wel los. Wens je veel plezier woensdag met PM.

Sugar, woensdag zit ik met PM met 25 graden op een terrasje te genieten.....en zullen we ons misschien verbazen over drankgebruik links en rechts om ons heen en nog weer eens dankbaar zijn dat we er af kunnen blijven en hopen dat het zo blijft, elke dag opnieuw ben ik dankbaar en er zijn ook dagen dat ik denk......pfff zou wel even lekker zijn maar niets is zo lekker als katerloos wakker worden je bewust zijn van je keuzes en groeien als mens....en daardoor ook kunnen geven en betekenen... Waar is Ploffie eigenlijk?

En nu gaat deze heldin richting terras......wel 2 km verderop...

met tuinaarde onder mijn nagels .... mag ik toch koffie pakken Yvonne? Wat een fantastisch weer! Tot later, voor iedereen die het lukt; geniet!

Dank je wel lieverds, mijn hoofd weet ook wel hoe t moet, mijn hart wil alleen nog niet luisteren. Maar t is allemaal nog zo vers en loslaten is nu eenmaal niet mijn sterkste ding. 8 jaar vlak je niet zomaar uit. T doet gewoon hartstikke veel pijn. En een relatie die in boosheid en frustratie verbroken wordt heeft eigenlijk geen eind. En dat maakt t des te moeilijker. Daar waar onverwerkt oud zeer bij beiden heeft gemaakt dat t niet werkte . Er nog wel liefde is maar dat op de ern of andere manier niet genoeg lijkt te zijn. Ik weet dat hij ook pijn heeft, maar de boosheid overheerst. Loslaten in liefde is zo moeilijk

Goeiemorgen lieve mensen, Wat maakt een ochtendzonnetje het leven toch stukken prettiger. Sowhat, heb je t gelezen? We krijgen nog een ware ijsvogeltjesplaag dit jaar: http://www.volkskrant.nl/binnenland/record-1000-broedparen-ijsvogel-in-zicht~a3948751/ Kaboutertje, sterkte met de hoofdpijn vandaag. ik heb net gelezen dat er een heus kabouterbos is in Nunspeet! Dacht dat je een grapje maakte, maar 't is echt. Heel veel zin in. En heb ook al ideeën voor mijn picknickbijdrage. Extra zondagsknuffel voor erik

Ik zal d'r maar eens mee lachen, maar blij ben ik niet.

een maand duurt soms 10 x zo lang en soms voorbij voor je t weet PM en Fruit de jaren vliegen al zo hard count your blessings month by month

Goed dat relatie tussen haakjes "" staat want die is er niet (meer) feitelijk. Ik weet het antwoord op deze ogenschijnlijke simpele vraag niet en dat is het hele punt dus. Ik hoop dat ze leert omgaan met haar beperkingen en zelf ergens zingeving uithaalt die ik niet voor haar verzinnen kan. Dat ze er weer gat in ziet of een keuze maakt niet meer te willen maar daarvoor hulp te zoeken anders als de hogesnelheidstrein of pillen. Ik kan best omgaan met dat er voor mensen te weinig overblijft om elke dag pijn te hebben, de dag door te komen. Al tijden kunnen we het over euthanasie hebben maar echt dood wil ze ook niet. Dat is ook wat er achter de pillen zit en het spoor opzoeken, ze wil het niet werkelijk maar ze zoekt een oplossing voor een leven waar ik ook gillend gek van zou worden. Als ik met mijn hoofd denk en calculeer wat ik er voor terug krijg is het niks maar als ik voel hoeveel ik als vriend om haar geef dan heb ik dat met heel weinig mensen gehad. Wat ik wel weet is dat ik bewondering voor haar heb dat ze ondanks de teleurstelling van jaren studeren maar maar 1 jaar hebben kunnen werken, altijd die pijn, elk jaar op jaar een beetje minder vanaf haar diagnose op haar 28ste nu 43. Maar stel het is medelijden wat ik vooral heb dan zou ik dat zelf vreselijk vinden als iemand eigenlijk alleen dat met me heeft. Maar medelijden is het niet alleen maar denk en hoop ik. De bewondering en vinden dat ze beter verdient door zo hard haar best te doen met tegenslagen. Ik hoop ergens dat ze door op bezoek gaan een keer naar buiten met mooi weer, iets ondernemen anders als in bed zelf de zin weer hervind. Nee ik zit niet te vissen naar dat het zo goed is dat ik haar help of dat ze me zou moeten waarderen om wat ik doe......dat hele ons als vrienden is maar bijzaak zo weinig verwacht ik ervan. Ik hoop dat ze een voor zichzelf acceptabel leven vind omdat ze dat verdient. Zo eenzaam en geen oplossingen meer zien gun je je vijand niet laat staan iemand om wie je veel geeft. Maar wat ik wel zou waarderen is dat ik met haar kan praten wat donderdag bijvoorbeeld voor mij betekent zonder dat het haar een schuldgevoel oplevert. Dat je als vrienden onder elkaar kan zeggen dat iemand erg belangrijk is en dat wat er gebeurd is mij veel doet, emoties ook bij mij oproept. Dat haar wanhoop en verdriet er mag zijn en aandacht mag hebben alsmede dat van mij. Zij zit echter zo in haar emoties dat ze die van mij in mijn beleving nogal kil afhoud. Wat ik ook wel begrijp want zij zit aan haar tax ik aan mijn tax nu even. Zoals het was tot donderdag met af en toe eens langskomen een kopje thee en zo 2x per week facebook contact en verder zij haar keuzes en ik mijn werk/studie/sporten.....was een contact wat we beide prima vonden. Ik werd ergens mee geconfronteerd donderdag, ik zat er opeens midden in en deed reageren terwijl het allemaal zo hectisch was. Voor mij was dat contact van een paar weken terug prima. Voor haar is het nu net zo uitzichtloos als voor donderdag en zal er niks veranderen. Dat er geen oplossingen zijn moet zij leren dat ik daar niks in kan betekenen is mijn les. En verder weet ik het even niet meer.......en toch vind ik bij haar thuis zijn fijn. Wat ik er behalve vorige week altijd ervaar is dat ik helemaal mezelf en ontspannen kan zijn bij haar. Dat is niet niks, dat heb ik niet vaak. En dat is wederzijds als we f2f contact hebben. Online gaat het niet altijd even ontspannen.

Huttula, wat een grote stap! Ik moet wel even slikken dat je nog een half jaar vrijwillig gaat wachten (het zal de verslaafde in mij zijn..........ik wil het en ik wil het NU) terwijl je er zelf klaar voor bent. Des te meer respect. Je bent een voorbeeld. Dank je voor het delen in je reis naar binnen.