Ik kom ook weer om het hoekje kijken. Ik lees wel regelmatig mee, maar mis de energie of zoiets om te reageren. Ik sta nog steeds droog. Al het ik het afgelopen week wel lastig. Ik was een dag aan zee, lekker uitwaaien, zat daar heerlijk in het zonnetje, lekker eten en oh wat zou ik graag een biertje hebben gedronken. Eentje moet toch kunnen dacht ik, maar ik voelde meteen dat het gevaar heel groot zou zijn dat het niet bij eentje zou blijven. Dit vooral omdat ik een biertje of een wijntje ook heel lekker vond.
En tja waarom stoppen met drinken als het lekker is, dus niet gedaan. Ik heb het gehouden bij een alcoholvrij biertje.
Was wel goed trouwens om dit zo te ervaren. Trek is er wel dus, maar niet om iets weg te drinken, maar omdat ik het lekker vind. En daar schuilt dus voor mij het gevaar.
Ik ben aan het afronden bij mijn psycholoog. Ze is nu op vakantie en zoals het nu gepland is (door mezelf, zelf de regie hierin genomen) heb ik nog 2 gesprekken. Het wordt tijd om af te ronden omdat ik er aan toe ben.
Ook heb ik ontdekt de afgelopen weken dat ik mijn week te vol had gepland met allerlei verplichtingen, vooral leuke dingen. Dat was niet het probleem. Zo vol dat er geen ruimte was voor spontane afspraken en daar heb ik juist behoefte aan. Me vrij voelen. Met zo min mogelijk verplichtingen. Heel nieuw om te voelen, want ik plande mijn leven zo vol omdat ik niet alleen kon zijn. Ik was ook bang dat ik dagen geen mensen zou zien, me alleen en eenzaam zou voelen. Was ook zo, maar dat is veranderd.
Ik voel geen leegte meer in mij die ik op moet vullen omdat het te groot is.
Dus ik heb geschrapt in mijn verplichtingen, keuzes gemaakt. En dat voelt goed, bovendien werd er goed op gereageerd. Ik voel me begrepen en ik heb ontdekt dat ook als ik er niets voor doe mensen mij waardevol vinden.
Het zijn intensieve weken geweest, hard gewerkt aan mezelf. En nu is het tijd om de vruchten hiervan te plukken. Oogsten, genieten.
Het is een heel verhaal geworden. Maar ik vind het fijn om dit met jullie te delen.