Klassement

Ik reageer weinig, maar lees jullie wel. Zo ook de draad van gisteren en eerder over mensen die terugvallen. Ik vind het lastig om de goede woorden te vinden, bang ook dat ik anderen hiermee kwets. Want ik voel ook boosheid, gewoon omdat het jullie zo anders gun. Dat jullie niet hoeven teruggrijpen naar de drank. Maakt me ook verdrietig. Mij is het wel gelukt om na het besluit om te stoppen, nu bijna 10 maanden geleden, niet meer te drinken. Geen druppel. En ten opzichte van de groep hier, voel ik me bijna schuldig om dit te zeggen. Ben dan bang dat jullie denken dat hier niet thuis hoor, omdat mij te gemakkelijk af gaat. Dat laatste is niet het geval. Waarom het mij wel lukt en anderen niet, ik weet het niet. Ook ik heb hele lastige emotionele momenten gehad, en nog. Waarin het gemakkelijker zou zijn geweest om te gaan drinken. Niet meer willen voelen, wegvluchten, klaar zijn met dit leven. Steeds de keuze gemaakt om niet te drinken. De eerste niet drinken. En nog steeds is er de kans op een terugval, daar ben ik me terdege van bewust. Want ik voel dat er eentje nemen, voor de gezelligheid (nog) niet in zit. Dus ja, ik ga voor absoluut geen alcohol. Delen op dit forum vind ik lastig. Omdat ik met de keuzes die ik maak, anderen mogelijk kan kwetsen. Omdat zij aan de andere kant zitten van het verhaal. Zoals het contact verbreken met mijn ouders. Een keuze die voor mij goed is, maar absoluut niet de gemakkelijkste is geweest. En nog worstel ik daar mee. Temeer omdat mijn dochter haar opa en oma nu niet ziet en andersom. Maar ik besef ook dat het delen, mijn worsteling, ook anderen kan helpen. En jullie helpen mij, door alleen al jullie verhalen te delen. Ik voel me verbonden. Heb het allemaal goed vandaag.

Hutttula, Ben het helemaal met je eens, zou er ook nog verveling aan toevoegen of geen zin om een taakje uit te voeren. Ging ik vroeger altijd "eerst maar even een peukie roken". Heel soms vliegt er nog trek door me heen, vaag hoor, en dan denk ik tegen mezelf : wat haal je je nu in je hoofd?? Je bent een niet roker. Mijn laatste sigaret heb ik in Marokko gerookt. Ik stond te praten met een Marokkaanse jongen bijrijder op een toeristenbus met Japanners en hij rookte. Voor ik het wist had ik er 1 gebietst, maar ik vond het zo smerig en bitte, dat ik hem terug heb gegeven en de bus ben ingegaan om mijn aansteker te halen. Hij was die van hem n,.l kwijt. Waren van die vieze local sig. Gisteren zocht ik iets in de schuur en het is daar nogal donker, ik zag iets, wat is dat? Waren 2 glazen (vieze) asbakken en er ging een hoeratje door me heen. Die heb ik niet meer nodig. Dit heb ik niet voor Huttula geschreven, maar voor degenen die het nog moeilijk hebben of nog twijfelen.

Trusten Lady Jane, schrijf en lees ze nog even Peet, nu weer een liedje over een waitress in a cocktailbar, net al over Mai Tai...je weet ze wel uit te zoeken zeg...straks nog Ronnie en de Ronnies met Beestjes?

.

Veel sterkte Mai. Mijn man houdt nogal van architectuur Lieselot, vandaar. Valentijnsweekend :-)

Thanx Kate, lief groetje :)

Goediemorgen, Kastjanje, gefeliciteerd met je 10 maanden! Ik heb ook het contact met mijn familie eens voor langere tijd verbroken. Dat was toen nodig en heeft me goed gedaan. Ik bedoel hier niet mee te zeggen dat het wel weer goed zal komen, maar dat het goed kan zijn om voor jezelf te kiezen. Dat is op dit moment misschien sneu voor je dochter, maar daarmee laat je haar ook zien dat iemand zijn eigen keuzes mag maken. Daar hoef je je niet schuldig om te voelen. Ik vind het sterk van je, Kastanje.

Natuurlijk is hier ruimte voor jou. En weet je, ik heb mezelf ook een stuk egoïsme aan moeten leren. We hebben daar recht op en het is gezond hoor. Je mag dat, want je bent de enigste op de wereld die belangrijk is voor jezelf. Anders wordt het als je alleen maar met jezelf bezig bent dat is geen gezond egoïsme maar narcisme en dat is niet goed maar jezelf helemaal wegcijferen voor anderen daarmee doe je jezelf erg tekort en put erg uit.

Hoi mensen, Het geeft me nog iedere dag een goed gevoel niet te hoeven drinken. Ik kwam in een periode op het forum dat niet alles met de mantel der liefde en een hoop hartjes en roosjes werd afgedaan. Ik kreeg af en toe knap de wind van voren en ik vond dat helpend! Ook kreeg af en toe een goeie schop onder mijn kont. Ik trok me op aan hen die het gered hadden en dacht wat zij kunnen moet mij ook lukken. De mogelijkheid dat ik ooit nog zou kunnen stoppen was ver weg! Het forum (een aantal zeer gemotiveerde mensen) sleepte mij er door. Nog iedere dag prijs ik me gelukkig en ervaar het aangename wat er voor in de plaats is gekomen. Van een zombie die geestelijk-fysiek en financieel was uitgerangeerd tot een redelijk tevreden mens. Een leven zonder problemen is een utopie, maar men gaat er op een betere manier mee om. Het laat zich alles beter hanteren. Voor de fles zijn mooie alternatieven in de plaats gekomen. Mijn hoop is dat dit nog lang stand mag houden en eigenlijk denk ik dat wel. Een tweede keer dit traject in gaan zal me niet meer lukken denk ik. Als de drank ontregelend gaat werken is stoppen een mooi alternatief. Een groet. Aanpassing voutjes. Beetje gehaast.

Het blijft feesten hier!! Lady wat heb je toch mooie felies! Ik ga nog steeds super top! En nu begin ik zowaar trots op mezelf te worden. Dingen afspreken en weten dat ik ze ook kan nakomen b.v. Ik HOEF niet meer, wat een geluk. Jan1000 voor jou Succes allemaal.

Agnieta meis, ik weet niet goed hoe te reageren nu. Ik weet dat je onredelijk was en ben gelukkig op tijd uitgelogd om niet met een rotgevoel naar bed te gaan. Maar het blijft me wel bij als ik je 2 dagen niet of nauwelijks lees. De diskussie van vanavond doet me ook veel. Ik ben wel iemand die de rest van mijn leven droog wil blijven. Ik leef als nooit tevoren, ben eindelijk tevreden met mezelf en zie dat mijn vrienden en kinderen dat ook hebben. dat doet me extra goed. Ik bemerk bij mezelf dat ik dat de mensen hier ook zo zou gunnen, en liefst vóór de leeftijd van 55. ik ben een laatbloeier, en misschien wel juist daardoor ben ik extra blij met de manier waarop ik nu leef. Maar ik kan niet die keus aan een ander opdringen (al zou ik dat best wel willen, iedereen bekeren en we leefden nog lang en gelukkig, ha ha) Soms kan ik mild zijn met mensen die uitglijden en soms voel ik me boos doordat ik er machteloos onder ben. maar ik voel me niet persoonlijk gekwetst Agnieta. Ik brand hier kaarsjes voor mensen die het moeilijk hebben, en dat is dan wat ik kan. Waarschijnlijk meer om mijn machteloosheid dan te verzachten? Maar in gedachten en energetisch ben ik wel betrokken met de mensen. En een van de redenen dat ik hier blijf schrijven is ook omdat ik blij ben me hier te kunnen laten raken door jullie. Er worden hier mooie dingen geschreven, ook de moeilijke en emotionele. Het pad dat wij hier lopen, gaat wezenlijk over ons en wat we tegen komen.

De vaak gevaarlijke dag 5 is droog voorbij en ik meld dit omdat ik op het dagpact sta. Was helemaal vergeten dat dat de bedoeling is, komt ook doordat er bijna niemand op staat en er al helemaal niemand zich heeft afgemeld sinds ik er weer op sta. Jaap, zoals jij het beschrijft vergaat het mij het laatste jaar ook, maar het zal ook beter worden en vergeleken bij hoe het was is het al een wereld van verschil. Was net met oude foto's bezig en zag wat een rode plofkop ik had, dat is toch al lang niet meer zo. In Marokko zaten we, de groep, in een restaurant en niet elk rest. heeft een alc. vergunning. De reisleider nam dan 2 fl. rood en 1 wit mee en daar hadden we (114, niet iedereen dronk) genoeg aan. Maar ik keek soms toch wel stiekum of het wel gelijk verdeeld was. Op een keer zei iemand dat het niet gaf als het op was omdat er geen alcoholisten bij waren. Zoiets. Ik flapte er toen uit dat ik herstellend alcoholist was, niemand die het geloofde en men ging verder alsof het niet gezegd was. Toch was ik blij dat ik kennelijk al zover ben dat mensen die mij niet kennen zo reageren. Dat is bij andere reizen wel eens anders geweest. Het is natuurlijk wel zo dat je op een terras in Marokko niet even een alc. versnapering bestelt, die zijn er gewoon niet. Maar ik miste het ook niet. Wilde dit toch even delen hier, het gaat vooruit, maar babysteps. Welterusten allemaal

Vandaag 11 maanden.. Gisteren een reünie gehad van de kliniek die ik 11 maanden geleden binnenkwam. Lang niet iedereen was er, niet iedereen heeft t gered. Jammer, degene die er wel waren hebben ongeveer hetzelfde verhaal en dat is er 1 van groei. Wat zijn we kalmer geworden, wat voelen we ons beter! Zeker in je eerste jaar voel je de winst, als je op de momenten dat t tegenzit doorzet.. Jammer dat niet iedereen dit mag ervaren.. Het is het waard!

Bammetje en Nien in plaats van bloemen enjoy!