Hallo. Doodeng.

[Lika]

-update- 

praatsessies ingepland met professional. Heb het gevoel dat ik in cirkeltjes rondga. Of dat er iets heel erg broeit onder de oppervlakte. Zodat ik mij uitspreek over mijn verlangen alleen te gaan wonen stromen er tranen. Zodra ik gevoel heb dat ik contact met buitenland moet verbreken ook. Ze komen gewoon en gaan stromen.

ik wil niet iets onderdrukken (met ijs nu!) van mezelf. Daar word ik ziek van. Heb ik al meegemaakt. Ik wil niet iets voeden wat nergens op slaat. Gewoon laten zijn? 

Och, och, och, wat is het duidelijk waarvoor ik drank gebruikte. Contact maken met en luisteren naar mezelf: geen idee hoe! Iemand moet zeggen dat ik het goed doe. Au! 

[Lika]

En het is eigenlijk nog erger.... iemand moet zeggen wat ik voel!

hmmmmm

[Pytje]

Misschien hetzelfde doen als jij deze week van je moeder vroeg: sluit je ogen en beweeg mee.....Juist nu hoef je even niets. De regie van het hele toneelstuk gaat toch gewoon door...altijd

[kruidenthee67]

De compassie die je hebt ervaren voor je ouders...voor jezelf 

[kruidenthee67]

Mooi gezegd Etty. 

Ik heb daarin een driekwart jaar terug een paar stappen mogen zetten...dat ging om verantwoordelijkheid nemen voor mijzelf. Waardoor ik met compassie naar mijn ouders kon gaan kijken. Kon gaan communiceren...heb dat ervaren als een keerpunt. In de crisissituatie voor hen die een paar maanden later volgde heb ik zoveel kunnen doen wat anders onmogelijk was geweest. Ze letterlijk vastgehouden, me kunnen uitspreken, hen laten spreken....dat was anders echt onmogelijk geweest. Tegelijkertijd ook het besef dat ik niet hun leven kan 'oplossen'. Wat bij hen hoort bij hen laten...maar met compassie ja. Dat was en is heel waardevol. Ja..keerpunt...vanuit mezelf. En ook een soort van onomkeerbaar. En ja, dit was nodig op het pad van zelfacceptatie. Wat gebeurt er een hoop...als je nuchter bent...ik realiseer me steeds meer waar ik toe in staat ben. En dat dat mag. Ja, dat ik dat ook wil! Sorry Lika, moest het ff kwijt  Acceptatie en Compassie...

[Lika]

Ja, het is een ‘oei-ik-groei’ moment. Zeker. En prachtig om ter plekke te ervaren.

Tegelijk deze week weer 6 stappen terug. Oude angsten, onzekerheden duiken op. Boos omdat ik ‘daarnou wel vanaf’ dacht te zijn.

Maar....ik herken ze, kan ze duiden en aankijken nu. Morgen wordt een zware werkdag met dingen waar ik me heel druk om maak. Kern is dat ik bang ben afgewezen te worden. Hoe kun je nou zo dom zijn om te denken dat....! ? En ik heb het net zo naar mijn zin op mijn nieuwe plekje dus wil niet dat ‘ze’ (= de baas= de ouder?) boos zijn.

Tegelijk heb ik me duidelijk kunnen uitspreken tegen mijn man mijn behoefte aan alleen zijn en wonen. Zonder boos, zonder van hem  begrip te eisen. Ook dat is groot realiseer ik me nu. Dat mijn behoefte er ook zonder begrip (= goedkeuring) van de ander mag zijn!

Ach Likaatje, Likaatje, ga maar proberen meis....

En ja Thee. Kunnen we alleen maar helder en nuchter voor elkaar krijgen dit. Hoe zwaar ik het soms ook vind. 

Man zei vandaag: ‘ ik wil bier drinken en in slaap vallen’. Toen realiseerde ik me dat ik dat eigenlijk nooit meer denk. Hoe ingewikkeld en pijnlijk ik het soms ook vind wat zich in mij afspeelt. 

 

[kruidenthee67]

Yeah! 

[Lika]

-update-

Na dagen van me zeer zwaar en ellendig voelen, knapte er gisteren iets terwijl ik bij mijn schoonvader was. Bij hem zitten huilen over mijn relatie. Net daarvoor was man boos over de afstand die hij voelt....Schoonvader zei: ''kun je niet een heel klein beetje toneelspelen?"". Eerst was ik boos. Maar toen...

Misschien geen toneelspelen, maar ik kan wel -denk ik- mijn gevoel een beetje de positieve kant op duwen. Ik ben mijn gegraaf een beetje zat. Het IS belangrijk mijzelf niet weg te stoppen, geen dingen tegen mezelf in te doen. Maar... Ik heb nu eenmaal dit leven en het is een goed leven. Hoe zou het zijn als ik me daar eens compleet aan ga overgeven? Brrrrrrr....eng!!!! Maar: ik ga het een kans geven. Het is de moeite waard. 

Opeens werd de lucht weer helder en verdween mijn rugpijn. Ik verwacht geen trompetgeschal, geen hallelujah, maar een beetje gewoon leven is goed genoeg. Kijken of ik dat kan. Ben heel benieuwd.

Realiseerde me vandaag dat de boosheid die ik vorig jaar nog had, verdwenen is. Dat verongelijkte is weg. Er is de wereld aan gevoelen, daar niet van, maar dat ellendige, rottige wegvretende onbestemde: FOETSIE. 

3 juni 2018 bewerkt door Lika

[kruidenthee67]

O Lika...ingewikkeld of simpel? Ik weet het niet...benieuwd hoe je pad gaat..zonder boosheid fijner...

[Lika]

Ik weet het ook niet. Als het (te) ingewikkeld blijkt, dan heb ik het in ieder geval geprobeerd!

[Lika]

Ik voel ipv tevreden, moe en neerslachtig. Begrijp het niet goed. Denk dat dit gebeurt met mij als ik me onder druk voel staan. Terwijl IK degene ben die mijzelf onder druk zet. Raar, maar waar. 

Ik denk dat ik alcohol ook voornamelijk gebruikte om gevoelens als deze uit de weg te gaan. Daarvoor kreeg ik paniek- en angstaanvallen. En ik rende weg. Toen de alcohol dus. En erdoorheen.

En nu is er een mens dat voelt dat ze moet kiezen/iets moet vinden. Eng!!! 

Maar het mens gaat dat maar even voelen gewoon. Wegrennen kan altijd nog. Zucht.

[Lika]

Ik denk dat er gewoon bij komt kijken dat ik moet leren wat ik nog nooit heb gedaan...

 

Alcohol is stilstand. Nu gaat het beginnen met wat ik eerder liet liggen. 

4 juni 2018 bewerkt door Lika

[kruidenthee67]

Alcohol is je leven op de pauze stand zei een groepslid.

Door nuchter te zijn heb je weer op 'play' gedrukt. Tenminste zo ervaar ik het. Het eerste nuchtere jaar....alles komt de eerste keer nuchter voorbij..daar waar ik het vroeger verzoop. En het 2e jaar komen vast andere dingen weer voor de 1e keer voorbij...dat wat ik vroeger zou willen verzuipen. Het is geen optie. Ik moet ver terug, naar waar het ooit stopte. Dat is een zware, negatieve gedachte. Maakt me verdrietig en neerslachtig. Toch kan ik die gedachte niet negeren. Ze is er. Ik ben er. Probeer de gedachte op waarde te schatten. Kan ik terug? Nee. Ik kan alleen maar nu handelen. Wat kan ik nu doen, of niet doen. Soms ook laten. Wilde dat ik gisteren wat had gelaten. In plaats van me (weer) mee laten slepen in mijn emotie. Met alle kwetsende gevolgen van dien.  Wat ik gelaten heb...is drinken, verdoven. Hoe de situatie ook was, dat is pure winst.  Geen schaamte/schuld...wel kunnen zien dat het anders mag de volgende keer. De draad weer sneller samen oppakken ipv wegzakken in mijn eigen donkere wereld. 

Ja, er doorheen...elke keer weer opnieuw....maar ook op afstand kunnen kijken...leren, keuzes maken. En dat allemaal voor jezelf. Met een beetje compassie. 

[bumperjim]

Ladies 

[Lika]

Ja voor mezelf, maar ook voor mijn gezin. Als ik het voor elkaar krijg me hier weer een beetje happy te voelen (hetgeen nu opeens het geval is...) dan is dat winst voor iedereen. Daar probeer ik mezelf de ruimte voor te geven ( en een klein duwtje). lukt het niet, ok. Maar dat zien we dan.

Want dat is namelijk wel veranderd na het weer op play drukken. Tijdens de pauze zijn er kinderen geboren, heb ik de tijd van mijn man gebruikt en ook zijn zorg genoten. 

De laatste tijd kon ik bijna niet ademen thuis, wilde ik niet thuis zijn. ik probeer nu iets anders te kijken. Ik leg meer de nadruk op wat wel fijn is. Wat je aandacht geeft groeit. Zoiets. Ik weet niet of het gaat lukken, maar ik zou het mezelf en ons gunnen. Dus ik probeer het.

5 juni 2018 bewerkt door Lika

[kruidenthee67]

Dat is mooi Lika.

 

[Rosee]

[Lika]

Vooralsnog voel ik een enorm begrip voor alles en iedereen. Ben heel tevreden en heb knallende hoofdpijn. Het lukte me twee dagen voornamelijk in het hier en nu te zijn. Man wat is dat fijn! Ik voel gevoelens komen, kon ze bekijken en kiezen hoe ermee om te gaan. Nog nooit zo duidelijk ervaren. Spannend en fijn. 

Morgen kan alles weer anders zijn, maar dit zijn twee waardevolle dagen met mooie ontmoetingen en contacten.

Veel geknuffeld met de kinderen ook. Dankbaar. 

[Pytje]

[Lika]

En toen kwamen er weer andere dagen. Andere gevoelens en angstgedachten. ‘Ik doe het niet goed. Op mijn werk zien ze (nog) niet hoe slecht ik eigenlijk ben....! Ik hou ze voor de gek!!!’

en toen gingen die gedachten weer weg. 

En toen kwam het buitenland weer even wat meer in beeld. En wist ik even niet wat ik daarmee wil of moet. Of eigenlijk weet ik het wel. Ik wil dit bijzondere contact aanhouden op de manier zoals het nu is. Dat durf ik hem, die nu opeens meer lijkt te willen, niet te zeggen. Ik zou hem dolgraag willen zien, maar dat is het ook denk ik. Ik mag van mezelf eindelijk van meer mensen houden. Ik voel ruimte. Ieder op zijn eigen manier. Mijn intentie moet heel helder zijn. Dan kan ik dat ook liefdevol met de ander delen. En dan kan aanvaarden wat voor de ander goed is. 

Even op kauwen. En zien. Ik durf gewoon heel veel niet, maar het helpt om te zien. Tijd te nemen en vooral zien en accepteren. Van daaruit kan er iets (wat dan ook) verder. Zien en verdoven was de reactie op zien en niet accepteren. 

Ik loop hier al mij. Hele leven mee te worstelen. Niet gek dus dat het niet in 2 dagen: Hup, anders is!!!

Er gebeurt zoveel de laatste weken. Ongelofelijk. 

Iets waar ik heel trots op ben: kinderfeestje (slaapfeestje)  gevierd zonder stress/verzet. Overdreven inzet van mijn kant. Gewoon ik was er, het is niet mijn hobby, maar ik was er en was er helemaal bij. Het was goed.

 

file

[Lika]

-update-

ik weet niet precies wat er aan de hand is, maar ik voel een enorme rust. Heel diep van binnen. Een onherkenbaar gevoel. Niet het blije gevoel van ‘alles is goed, want vanaf nu wordt alles anders’,  maar het wordt hoogstwaarschijnlijk niet allemaal anders. Prima. Dat is al zo anders.

Acceptatie en dankbaarheid.

[Nietmeer]

Dat klinkt mooi Lika, beloning voor al het harde knokken.

[kruidenthee67]

O wat mooi Lika. 

Ik word altijd een beetje kriegel van 'alles is goed'  (dat zegt iets over mij)

Hahaha...'houden zo'...ervaren dat het kan geeft moed en kracht. Geniet ervan.

 

[Lika]

Nou, het is al over hoor! Te laat opgestaan, kleren ( de goede!!!) niet gevonden, dus andere, weer andere, verkeerde oorbellen, stampen op de trap, pijn in rug en knie nu EN ik zie er NIET uit. En het erge is dat er nog van alles MOET vandaag en ik dat niet doe, want ik ben er niet (met dochter mee naar sporten) en ik ga naar Ikea en ik zie er NIET uit. 

[kruidenthee67]

Adem in.....