Spring naar bijdragen

Hallo. Doodeng.


Lika

Aanbevolen berichten

Weet je, je kan die spanning en angst wel helemaal analyseren, inderdaad concluderen dat je nog een klein meisje bent en daar dan weer een waardeoordeel aan hangen.... maar dat hoeft niet per sé. Je kan ook tegen jezelf zeggen, ik ben nu mega gespannen en dan ga je rustig liggen met een muziekje of zo en wacht je tot het weer minder is. Want de spanning komt en gaat. Die hou je niet tegen maar je kunt wel even een time out nemen. 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Op 22-10-2017 om 11:13 zei Lika:

Gisteren had ik de heerlijkste avond sinds tijden. Met zijn 2-en lezend op de bank en af en toe pratend met elkaar. Echt in contact. Dat heb ik zo gemist.

Koester dit soort momenten. Angst is een slechte raadgever Lika:heart:

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ben rustiger. Ook nog heftige gesprekken met arbeidsdeskundige op het werk vanwege reintegratie. Het is ook wel alles tegelijk. Het gaat opeens beter. 

Van man hoeft contact met andere kant van de wereld niet opeens weg. Ik heb hem mijn draad hier laten lezen en veel is niet gehoord, niet aangekomen of niet serieus genomen. Achteraf vallen de puzzelstukjes op zijn plek. 

Het niet krampachtig hoeven verbreken van contact met de andere kant van de wereld ( hoewel ik alles heb uitgelegd en zelf geen contact leg) maakt dat mijn angst zakt. Ik heb ademruimte. Gek genoeg. Er is nog steeds tijd.

En nog steeds heel veel liefde voor iedereen. Kom er maar gezellig bij!

  

Link naar opmerking
Deel via andere websites

3 uur geleden zei Lika:

Ben rustiger. Ook nog heftige gesprekken met arbeidsdeskundige op het werk vanwege reintegratie. Het is ook wel alles tegelijk. Het gaat opeens beter. 

Van man hoeft contact met andere kant van de wereld niet opeens weg. Ik heb hem mijn draad hier laten lezen en veel is niet gehoord, niet aangekomen of niet serieus genomen. Achteraf vallen de puzzelstukjes op zijn plek. 

Het niet krampachtig hoeven verbreken van contact met de andere kant van de wereld ( hoewel ik alles heb uitgelegd en zelf geen contact leg) maakt dat mijn angst zakt. Ik heb ademruimte. Gek genoeg. Er is nog steeds tijd.

En nog steeds heel veel liefde voor iedereen. Kom er maar gezellig bij!

  

Het is veel, heel veel dat je onder de loep hebt. Ik krijg uit de laatste berichten wel het idee dat je man er nu ook hard aan werkt. Ik lees de liefde voor jou tussen de regels door. Waarschijnlijk verwarrend voor je maar hopelijk ook verwarmend. :heart:

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Verwarrend. ja. Ook verwarmend. Er is veel liefde van mijn man voor mij en voor ons gezin. Dat voel ik ook. Het is verwarrend omdat het mij weer op een heel ander spoor zet. Namelijk hard aan de slag om te redden wat er te redden valt.

Voel me daarover weer schuldig tegenover de andere kant van de wereld. Die ik soms ook heel erg mis. Dat is net als erge trek uitzitten. Gevoelens buitelen over elkaar heen en wisselen af. Ik wacht heel even af, en maak het thuis zo gezellig mogelijk. Dat gaat heel vanzelf.

 

bewerkt door Lika
Link naar opmerking
Deel via andere websites

2 uur geleden zei Lika:

Er valt veel op zijn plek. Mijn man vertelt net over een verslaving die hij heeft. Ook hulp voor heeft gehad, maar die toch niet over is. 

Ik wist niets. Hij heeft er ook over gelogen. Geen idee wat ik voel. Alleen dat ik het droog houd. Moet houden. En niet roken. Pffffffff... 

Wat een heftige tijd.

Heftig heftig heftig. Maar t was / werd noodzaak beiden zo open te zijn, begrijp ik. Goed dat je het droog, en dus helder , houdt. Ik wens je veel sterkte en warmte:rose:

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Nog veel gedoe hier, maar ook goed nieuws.

Contact met buitenland verbroken. Vandaag gedaan. Wil geen vertoebeling meer. Iedereen heeft en had gelijk natuurlijk, maar ik had veel behoefte aan liefde en aandacht.

Hoe ik verder moet... nog geen idee. In ieder geval nuchter.

Wel opeens een leuke nieuwe baan! Wat een week weer. Ik schiet er bijna van in de lach...

bewerkt door Lika
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik denk eigenlijk niet dat ik het erbij kan hebben. Ik begrijp dat het zijn pad is, maar ik heb er geen vertrouwen in. Denk ik. Er is zoveel gebeurd in die 20 jaar. 

Ben hypnotherapie van plan. Voor mezelf. Ik durf nauwelijks bij mijn gevoel te komen. Vind het ook gek dat ik geen echte erge boosheid voel. Meer een enorm gevoel van onverenigbaarheid. 

En intussen ontzeg ik mezelf dus het contact met het verre buitenland. Daarvan moet ik maar afwachten hoe ik me erover ga voelen. Misschien went het. Misschien blijft het net zo'n pijn doen als nu. Ik ga het merken. Maar ik wil geen schuld voelen, geen extra boosheid oproepen, geen gebruik maken van de ander enkel als koevoet.

Ik moet alle emoties maar voelen en opschrijven. Bah. 

bewerkt door Lika
Link naar opmerking
Deel via andere websites

"Weet nog niet..."

OK dus die staat aan het begin, zoals anderen hier. Nog niet zelf overtuigd, geen plan, geen volledige motivatie.

Hee maar dat kan komen hè. Geef hem ff de tijd maar samen stoppen is het mooiste en creëert weer een waanzinnige band. 

Misschien ben ik in een romantische bui maar, moed erin en gaat ervoor! 

bewerkt door bumperjim
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ook verbroken omwille van man en de lieve vrede. Ja. Elke discussie werd vertroebeld daardoor. Ik denk ook dat het goed is voor mezelf om het heel helder te houden. Bovendien kan ik dan ook zien wat het me doet. Gebruik ik deze verliefdheid alleen maar nu om een beslissing te durven nemen? Werd ik verliefd op zomaar iemand die aandacht en liefde geeft die ik miste? Hoe wordt het gevoel als ik op mijn handen zit? Als het 'meant to be'  is, dan is dat over een jaar ofzo wellicht nog zo. En zo niet, dan is het ook goed. Het kost nu te veel energie die me doodmoe maakt om alle aandacht te managen. Aandacht die ik voor mezelf nodig 

Ik bevind me even in het leven van een ander, maar het blijkt het mijne te zijn. Daaraan zal ik me overgeven en met behulp van hypnotherapie trachten te voelen wat mijn behoefte is en deze behoefte trachten te mogen voelen. 

Wat een jaartje nuchter allemaal niet met zich meebrengt..... Ik ben er erg dankbaar voor. Geen hoofd in het zand en verdoven maar. Zelfzorg en daarmee betere zorg voor mijn kinderen.

bewerkt door Lika
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...