Spring naar bijdragen

Heeft iemand overwogen om stappen te ondernemen (medisch tuchtcollege) tegen de voorschrijver?


Bert2

Aanbevolen berichten

In mijn geval is dat Rivotril. Het is off label voorgeschreven, en op initiatief van de toenmalige arts.

Beetje zwaar middel voor een spierontspanner ...

 

Wat denk  je ? Is het een "medische fout" ? Ik ben uiteraard niet adequaat gewaarschuwd ...

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Hoi Bert2, 

 

Voordat je naar het tuchtcollege stapt is het in eerste plaats belangrijk om te weten wat je wil bereiken met die stap. Wil je graag je gelijk halen? Wil je anderen behoeden voor dezelfde 'fout'? Misschien kan het helpen om eerst een brief te schrijven naar de arts, of de instelling waar deze werkt, tegen wie je een klacht wil indienen en vragen om uitleg. Dan weet je misschien meer over de beweegredenen van de arts die jou dit heeft voorgeschreven. Als je van de arts, of instelling, geen bevredigend antwoord krijgt kun je natuurlijk altijd nog hogerop gaan. 

 

Hoop dat je hier wat aan hebt, 

 

Groetjes, 

Loof

Link naar opmerking
Deel via andere websites

@Bert het speelt wel regelmatig door m'n hoofd. Gaandeweg het proces begreep ik dat de huisarts in ieder geval een brief had moeten schrijven om me wijzen op het langdurige benzogebruik. In mijn geval heb ik 4 jaar lang niets van hem gehoord. Nu is het misschien ook wel lastig want ik had van een kennis die internist is de tip gekregen om Rivotril te gaan gebruiken. Ik ben toen naar de huisarts gegaan en die schreef het gewoon voor. Natuurlijk had hij iets moeten zeggen toen het gebruik in de loop der tijd vervijfvoudigde maar dat heeft hij ook nooit gedaan. Pas toen ik aan het afbouwen was en ik het hem vertelde kijk hij in de computer en zei toen: "shit, ik wist niet dat dat spul zo sterk was!".

Ik heb recent nog flink zitten zoeken in uitspraken van rechtbanken en jurisprudentie over allerlei medicaties en diagnoses maar het lijkt bijna geen haalbare kaart. De maffia is te sterk en je zult jarenlang moeten procederen om misschien gelijk te krijgen. Ik beschik niet over de financiële middelen om dure advocaten te betalen. En als ik dan gelijk mocht krijgen, wat dan? Schadevergoeding? En hoe bepaal je die schade dan?

Ik ben in ieder geval nog nergens jurisprudentie tegengekomen die me sterkt in het idee om een zaak te beginnen.

Vermits we met een paar honderd mensen zijn.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

hallo Bert2.

 

Nee, hoor, gaat niet lukken.

Er zijn miljoenen mensen, die deze ellende meemaken.

Het is heel wrang, maar veel artsen komen er nu pas achter, hoe verslavend die pillen zijn. 

Veel mensen hebben moeten afkicken van benzodiazepinen, omdat de pillen niet meer werden vergoed.

De ontwenningsproblemen en complicaties, worden steeds bekender onder psychiaters/apothekers, zo heb ik gemerkt.

Als je beschadigd raakt, als gevolg van pillen en/of therapieën, dan blijf/ben  je verantwoordelijk voor de gevolgen.

Het is hard, maar het is wat het is.

Schadevergoeding of wat dan ook....no way...

Eindeloos trekken aan een dood paard, vrees ik.

bewerkt door sneeuwhoen
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Schadevergoeding lijkt mij in elk geval erg lastig, omdat je slechts aantoonbare financiële schade vergoed kan krijgen.

 

Maar een veroordeling door het medisch tuchtcollege ? Het geeft in elk geval een signaal af, en misschien leidt het in de toekomst tot een betere behandeling. Mijn huisarts heeft er wel een potje van gemaakt, in meerdere opzichten. Hoewel hij natuurlijk zijn verhaal heeft, en onbekend is met de Rivotril. Net zoals bijna elke andere arts in Nederland.

Ik heb het wel overwogen, het lijkt me wel veel werk. En wat mijn huidige huisarts betreft (die overigens niet diegene is die er mee gestart is), dan heb ik natuurlijk wel een verbroken arts-patiënt relatie.

 

Ik vond dit: http://www.knmg.nl/Dossiers-9/Dossiers-thematrefwoord/Geneesmiddelen-3/Offlabel-voorschrijven-3.htm

 

http://www.henw.org/archief/volledig/id142-off-label-voorschrijven-medisch-handelen-en-motieven-van-huisartsen.html

 

Die Rivotril is overigens niet zomaar een benzo, in Nederland is het middel alleen geregistreerd voor epilepsie en volgens het facmacotherapeutisch kompas beperkt het indicatiegebied zich tot epilepsie.

2 mg is natuurlijk een heel hoge dosis, hoewel dit niet zo lijkt.

 

Het fenomeen dat artsen elkaar dekken is mij bekend. En hoe bewijs je dat je schade hebt geleden, en is dat wel nodig ?

bewerkt door Bert2
Link naar opmerking
Deel via andere websites

@Bert ik heb op enig moment er maar voor gekozen om mijn energie te richten op herstel. Er zijn vanaf 2007 inderdaad veel strengere richtlijnen gekomen voor de (huis) artsen. En op enig moment werd besloten de benzodiazepines niet meer te vergoeden, men hoopte dat daardoor er meer mensen zouden stoppen.

Het tegendeel bleek waar. Het aantal chronische gebruikers loopt nog steeds op. 

 

Ik kwam zojuist nog een oude documentaire tegen waarin Prof.Dr. Thomas aan het woord is. Deze man heeft dus de generatie huisartsen die wij nu hebben als opgeleid. Hij is/was dus hoogleraar huisartsgeneeskunde. 

Bij het horen van deze man komt er zowat stoom uit m'n oren. Ik zou hem haast verdenken van een dubbele agenda.

 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

@Gaba,

 

Dat vergoedingenbesluit was inderdaad een beetje flauwekul. Er zijn zoveel schadelijke pillen.

 

En alweer, ze hebben het hier over slaap en kalmeringpillen en dat is die Rivotril toch echt niet.

Alsof je er met motivatie komt, en je bij stoppen opleeft. Misschien bij de mildere pilletjes, en bij de "lichtere gevallen". Als je die Rivotril gedurende een half jaar moet afbouwen is dat zelfs onder de beste omstandigheden een "opgave". Laat ik maar niet zeggen hoe die huisarts zich met de afbouw heeft bemoeid (lorazepam!), wat overigens nooit gebeurd zou zijn als ik geen andere gezondheidsproblemen had gehad.

 

Filmpje is niet zonder onjuistheden. Ik kreeg die herhaalrecepten altijd via de assistente, daar kwam geen handtekening van de arts aan te pas !

 

Het is mij overigens niet duidelijk wat ik bij het medisch tuchtcollege gedaan zou kunnen krijgen. Dat richten op herstel herken ik, maar ik heb toch spijt dat ik dat heb laten zitten.

bewerkt door Bert2
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Bert wat geeft jou de overtuiging dat Rivotril zo verschilt van andere benzo's behalve dat het equivalent 10x Diazepam is? Ik heb het idee dat het uiteindelijk allemaal hetzelfde doet,namelijk grijpen op de GABA receptoren. Hooguit kan er nog een verschil zijn in welke GABA subunits Clonazepam aangrijpt,maar dat heb ik nooit kunnen vinden. 

Wat mij wel opviel indertijd was dat Diazepam heel anders leek te werken dan Clonazepam. Ik merkte dat heel sterk bij de overschakeling. Voor mij had Diazepam een totaal ander effect. 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik heb vroeger wel eens incidenteel een hypnotische benzo geslikt (temazepam, lormetazepam, loprazolam, flunitrazepam). 'gewoon' een slaapmiddel. Daar sliep ik gewoon op.

Ik weet nu ook wel hoe diazepam, oxazepam en lorazepam 'aanvoelen'.

 

Overigens, 10x diazepam ? De meeste tabellen stellen dat 2 mg clonazepam equivalent is aan 40 mg diazepam.

 

Het effect dat clonazepam nu op mij heeft is zo extreem ... Ik weet niet goed hoe ik dat onder woorden moet brengen. Voor mij totaal anders dan al die andere benzos. Een heel erg fysiek middel, dat meer naar voren treedt als ik slechter functioneer. Neurotransmitters, hormonen etc. Vroeger voelde ik vrijwel alleen de spierontspannende effecten.

 

Rivotril is een hels middel, waarvan de effecten mij totaal overvallen hebben. Ik denk overigens ook niet dat andere benzos iets kunnen geven dat op een 'absence seizure' lijkt.

 

Diazepam grijpt toch wat anders aan. Het zou o.a. meer affiniteit hebben voor de alpha 1 en 5 'subunits', voor een deel ook elders in de hersenen. Heb jij ook een snel optredende tolerantie t.a.v. de sederende effecten van diazepam ervaren ?

 

Ik had het overigens nooit in mijn hoofd gehaald om 40 mg diazepam te slikken ...

bewerkt door Bert2
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik vergiste me met dat equivalent, je hebt gelijk. Het verschil tussen Rivotril en Diazepam zou volgens de "experts" niet al te groot zijn. Ik gebruikte van de Rivotril een equivalent van 300 Diazepam en functioneerde nog redelijk. Toen ik overschakelde naar 20 mg Diazepam liep ik de hele dag als een zombie rond.Ik heb me hoofd gebroken over de affiniteit op de subunits maar daar nooit een sluitend antwoord op kunnen vinden.

 

Ik heb de Diazepam te kort gebruikt om een snelle tolerantie te krijgen. Voor de Rivotril gebruikte ik hooguit een Zolpidem eens per maand.

Op de Zolpidem reageerde ik trouwens ook wel goed.

 

Hier nog zo'n overzicht. https://wiki.tripsit.me/wiki/GABA_Receptors_and_Subunits_Info

Link naar opmerking
Deel via andere websites

ik heb zelf nooit een epileptische aanval gehad tijdens ontwennen van een langwerkende benzo, zoals flurazepam of diazepam, maar het komt wel voor.

rivotril is een heel potent middel, sterk.

dat 0,5 mg al gelijk is aan 10 mg diazepam, zegt genoeg.

meestal weten gebruikers dit niet.

dit wordt ze natuurlijk ook weer niet verteld.

het ontwennen van flurazepam was een hel en van diazepam idem dito.

binnen de psychiatrie worden benzodiazepinen tegenwoordig veel minder voorgeschreven.

het gebruik is enorm teruggedrongen.

bewerkt door sneeuwhoen
Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • 2 years later...

Ik heb vaak gedacht aan het tuchtcollege om mijn huisarts aan te klagen.

inmiddels weet ik door jullie verhalen en mijn eigen ervaringen, dat er veel onwetendheid is, over hoe erg het wel niet is. Ik wist dat het verslavend was als apothekers en doktersassistente. Maar had geen idee dat het zo heftig was. En dat ik na een week al niet kon stoppen. Lichamelijk dan. Ik zou niet weten wie ik zou moeten aanklagen bij het tuchtcollege. De hele farmaceutische industrie? Artsen? Psychiaters? 

Ik zit wel vaak te denken als ik beter ben wil ik iets met dit verhaal. Weet even niet goed wat. Op tv? Zembla? 

Ik vind het een schandaal. Als ik me bedenk dat in Frankrijk de Diane pil uit de handel is gehaald vanwege een kleine trombose kans van 7 op 10000 mensen ten opzichte van de gewone microgynon pil 4 op 10000 mensen. Dan denk ik jeetje! Kijk wat deze benzo’s doen!! 

Zoveel zorgkosten, afkickkosten, werkeloosheid... dit kan toch niet waar zijn denk ik dan.

 

denk dat genoeg mensen hier hun verhaal voor de camera aan Zembla willen doen. Maar misschien ga ik nu te ver in mijn fantasie? 

 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

2 uur geleden zei Annie87:

Ik heb vaak gedacht aan het tuchtcollege om mijn huisarts aan te klagen.

inmiddels weet ik door jullie verhalen en mijn eigen ervaringen, dat er veel onwetendheid is, over hoe erg het wel niet is. Ik wist dat het verslavend was als apothekers en doktersassistente. Maar had geen idee dat het zo heftig was. En dat ik na een week al niet kon stoppen. Lichamelijk dan. Ik zou niet weten wie ik zou moeten aanklagen bij het tuchtcollege. De hele farmaceutische industrie? Artsen? Psychiaters? 

Ik zit wel vaak te denken als ik beter ben wil ik iets met dit verhaal. Weet even niet goed wat. Op tv? Zembla? 

Ik vind het een schandaal. Als ik me bedenk dat in Frankrijk de Diane pil uit de handel is gehaald vanwege een kleine trombose kans van 7 op 10000 mensen ten opzichte van de gewone microgynon pil 4 op 10000 mensen. Dan denk ik jeetje! Kijk wat deze benzo’s doen!! 

Zoveel zorgkosten, afkickkosten, werkeloosheid... dit kan toch niet waar zijn denk ik dan.

 

denk dat genoeg mensen hier hun verhaal voor de camera aan Zembla willen doen. Maar misschien ga ik nu te ver in mijn fantasie? 

 

Ik ben het eens en zoek, en zal blijven zoeken naar de manier om dit opnieuw aan de kaak te stellen, maatschappelijk breed. Wie is uiteindelijk verantwoordelijke..... misschien gewoon de regering? De opleiding van huisartsen moet veranderen!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

5 minuten geleden zei Kannietmeer:

Ik ben het eens en zoek, en zal blijven zoeken naar de manier om dit opnieuw aan de kaak te stellen, maatschappelijk breed. Wie is uiteindelijk verantwoordelijke..... misschien gewoon de regering? De opleiding van huisartsen moet veranderen!

Ik ga me hier zeker mee bezig houden als ik beter ben. Er is hier teveel onwetendheid over. Ik ben nu een kasplantje dus nu heb ik er geen energie voor. Maar het is ongelooflijk dat mensen dit meemaken. 

 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Op 27-1-2019 om 11:11 zei Kannietmeer:

Ik ben het eens en zoek, en zal blijven zoeken naar de manier om dit opnieuw aan de kaak te stellen, maatschappelijk breed. Wie is uiteindelijk verantwoordelijke..... misschien gewoon de regering? De opleiding van huisartsen moet veranderen!

Het is niet in de eerste plaats een kwestie van de opleiding. Hoewel ik denk dat het van de universitaire studie geneeskunde>huisartsenopleiding>praktiserend huisarts steeds erger wordt.

Dit is Nederland. In de gezondheidszorg is de afgelopen 40 jaar maar weinig veranderd. "medicijnen" hebben alleen therapeutische effecten en de bijwerkingen die in de Nederlandse bijsluiter staat. Je kunt wel allerlei rechten hebben volgens de WGBO, maar die huisartsen eisen al gauw vertrouwen.

In de huisartsenpraktijk komt het al gauw neer op diagnose=prognose=behandeling=wat de arts je waard vindt. diagnostiek huisarts.pdf

 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Het zijn vaak van die koninkrijkjes, ze doen wat ze willen.

En wat benzodiazepines betreft geldt inderdaad: "tevreden gebruiker" "psychisch of psychiatrisch" "het is een verslaving"

Ik kan er nog meer over schrijven, maar in Nederland is zeker de huisarts nog altijd God. Wie tikt ze immers op de vingers ? Je kunt maar beter ongelofelijk doortrapt en bij de pinken zijn, als ze eenmaal die spelletjes met de pillen beginnen ... En die machtspositie, zeker die huisartsen zijn allemaal collega's , en die vertrouwen ze vaak onvoorwaardelijk ... gewoon een beerput.

bewerkt door KRC
Link naar opmerking
Deel via andere websites

@KRChoewel ik pijnlijk getraumatiseerd ben door de artsen, en door de medicatie etc vind ik toch dat je vrij ongenuanceerd en hard oordeeld en altijd hetzelfde blijft herhalen. Ik kan daarin niet helemaal met je  meegaan. Wel begrijp ik zo goed dat je boos bent en verdrietig en dat je er zoveel behoefte aan hebt gehoord te worden. Maar waarschijnlijk ben je tegelijk zo boos, dat ik denk dat als je 10 artsen zou vinden in Nederland die het heel erg vinden wat er met je gebeurd is, je het niet zou kunnen ontvangen.

Ik ben geen artsen tegengekomen die opzettelijk iemand het verkeerde advies geven. Hun intenties zijn nooit geweest om ons pijn te doen. Het probleem is dat we proberen te communiceren met mensen die al hun hele leven overtuigd zijn van iets. Bijvoorbeeld: de lucht is blauw, de aarde is plat.... Als er dan dingen gebeuren die iets anders lijken te communiceren, dan kunnen ze het niet integreren in hun systeem van denken. Wat trouwens heel normaal is, want zo zijn we genetisch en sociaal geprogrameerd. Mensen blijven graag vasthouden aan de waarden en feiten die ze van jongs af aan geleerd hebben, want de veiligheid zit in de grote groep evolutionair gezien. Wanneer je dus een andere mening krijgt is dat eng en daar beschermt de mens zich onbewust tegen. Daarom is het zo moelijk voor mensen om iets anders te gaan geloven als ze ergens zeer van overtuigd zijn. Maar dat maakt hen nog geen slechte mensen.

Tegelijk ben ik de eerste bij wie de stoom uit de oren komt, als een arts hier met mij over zou praten en ik zou merken dat ie echt totaaaal niet hoort wat ik zeg. Maar Ik wil toch ook open blijven voor de mensen die wel in gesprek willen en op een dag vragen gaan stellen. Hoe we dat kunnen bereiken, een open dialoog, een veranderend gezichtspunt ten aanzien van benzo's en AD's... ik weet het nog niet precies. Maar belangrijk is het wel, en alleen maar hier je gal spuwen over de machtpositie en de beerput en de onwil van dokters voelt voor mij niet zo heel behulpzaam. Het mag er wel tussen zitten, want op zijn tijd doen we dat allemaal. Maar niet alleen maar gal spuwen en kritiek in alle toonaarden lossen zonder dat je ook laat zien hoe je zelf aan de slag gaat, want die reacties lees ik nooit van je. In mijn optiek gaat dat niet helpen.

Misschien zie ik het wel verkeerd, dus ik ben benieuwd wat @Cyclad58 vindt. Kan jij reageren op mijn reactie zodat ik weet of ik me hier vergis?

bewerkt door Kannietmeer
Link naar opmerking
Deel via andere websites

@Kannietmeer,

 

In de kern werken artsen zoals ze het vak geleerd hebben. Rationaliseren kunnen ze heel goed.Niets menselijks is hen vreemd. Ook niet psychische stoornissen ...

Vaak is het zo dat zolang je goed behandeld bent, ze dat ook blijven doen. Wel alert blijven. Maar als het éénmaal misgaat ... soms gaan ze dan los. Het is erg als je er te laat achter komt.  Wat ik heb, dat schijnt niet te kunnen ...

Link naar opmerking
Deel via andere websites

40 minuten geleden zei Kannietmeer:

@KRChoewel ik pijnlijk getraumatiseerd ben door de artsen, en door de medicatie etc vind ik toch dat je vrij ongenuanceerd en hard oordeeld en altijd hetzelfde blijft herhalen. Ik kan daarin niet helemaal met je  meegaan. Wel begrijp ik zo goed dat je boos bent en verdrietig en dat je er zoveel behoefte aan hebt gehoord te worden. Maar waarschijnlijk ben je tegelijk zo boos, dat ik denk dat als je 10 artsen zou vinden in Nederland die het heel erg vinden wat er met je gebeurd is, je het niet zou kunnen ontvangen.

Ik ben geen artsen tegengekomen die opzettelijk iemand het verkeerde advies geven. Hun intenties zijn nooit geweest om ons pijn te doen. Het probleem is dat we proberen te communiceren met mensen die al hun hele leven overtuigd zijn van iets. Bijvoorbeeld: de lucht is blauw, de aarde is plat.... Als er dan dingen gebeuren die iets anders lijken te communiceren, dan kunnen ze het niet integreren in hun systeem van denken. Wat trouwens heel normaal is, want zo zijn we genetisch en sociaal geprogrameerd. Mensen blijven graag vasthouden aan de waarden en feiten die ze van jongs af aan geleerd hebben, want de veiligheid zit in de grote groep evolutionair gezien. Wanneer je dus een andere mening krijgt is dat eng en daar beschermt de mens zich onbewust tegen. Daarom is het zo moelijk voor mensen om iets anders te gaan geloven als ze ergens zeer van overtuigd zijn. Maar dat maakt hen nog geen slechte mensen.

Tegelijk ben ik de eerste bij wie de stoom uit de oren komt, als een arts hier met mij over zou praten en ik zou merken dat ie echt totaaaal niet hoort wat ik zeg. Maar Ik wil toch ook open blijven voor de mensen die wel in gesprek willen en op een dag vragen gaan stellen. Hoe we dat kunnen bereiken, een open dialoog, een veranderend gezichtspunt ten aanzien van benzo's en AD's... ik weet het nog niet precies. Maar belangrijk is het wel, en alleen maar hier je gal spuwen over de machtpositie en de beerput en de onwil van dokters voelt voor mij niet zo heel behulpzaam. Het mag er wel tussen zitten, want op zijn tijd doen we dat allemaal. Maar niet alleen maar gal spuwen en kritiek in alle toonaarden lossen zonder dat je ook laat zien hoe je zelf aan de slag gaat, want die reacties lees ik nooit van je. In mijn optiek gaat dat niet helpen.

Misschien zie ik het wel verkeerd, dus ik ben benieuwd wat @Cyclad58 vindt. Kan jij reageren op mijn reactie zodat ik weet of ik me hier vergis?

Ook ik vind de mening van @KRC, hoe begrijpelijk deze ook is, ongenuanceerd. 
Ik ben het met jou eens dat verreweg de meeste artsen het beste met hun patiënten voor hebben. Dat ze daarbij soms inschattingsfouten maken is inherent aan het vak. Dat mag misschien niet, maar ook ik heb een gespecialiseerd vak en maak ook fouten en volgens mij doet iedereen dat. 

Natuurlijk moet er een hoop verbeteren binnen de gezondheidszorg en van medicatie zoals benzo's en AD hebben veel artsen te weinig kennis. Dat is geen onwil of onkunde denk ik. Het is hen zo bijgebracht. Gelukkig merk ik al een piepkleine omslag, al zal er nog een lange weg te gaan zijn voordat de artsen uitdragen wat ervaringsdeskundigen al weten. 

Ik heb een arts ook weleens mijn mening gezegd omdat ik het niet meer haar eens was. Ik bespeurde geen onwil, maar een luisterend oor. Of er wat mee gebeurt is een tweede natuurlijk. 
Misstanden aan de kaak stellen mag, moet zelfs. Dingen die in de zorg fout gaan benoemen en daarover klagen ook prima. 
De hele medische business over één kam scheren met het motto "deugt niet, het zijn allemaal eigen BV'tjes etc en ze zijn er niet voor de patiënt" werp ik echter ver van me. Dat is ook beslist niet zo. 

bewerkt door Cyclad58
Link naar opmerking
Deel via andere websites

2 uur geleden zei Cyclad58:

Ook ik vind de mening van @KRC, hoe begrijpelijk deze ook is, ongenuanceerd. 
Ik ben het met jou eens dat verreweg de meeste artsen het beste met hun patiënten voor hebben. Dat ze daarbij soms inschattingsfouten maken is inherent aan het vak. Dat mag misschien niet, maar ook ik heb een gespecialiseerd vak en maak ook fouten en volgens mij doet iedereen dat. 

Natuurlijk moet er een hoop verbeteren binnen de gezondheidszorg en van medicatie zoals benzo's en AD hebben veel artsen te weinig kennis. Dat is geen onwil of onkunde denk ik. Het is hen zo bijgebracht. Gelukkig merk ik al een piepkleine omslag, al zal er nog een lange weg te gaan zijn voordat de artsen uitdragen wat ervaringsdeskundigen al weten. 

Ik heb een arts ook weleens mijn mening gezegd omdat ik het niet meer haar eens was. Ik bespeurde geen onwil, maar een luisterend oor. Of er wat mee gebeurt is een tweede natuurlijk. 
Misstanden aan de kaak stellen mag, moet zelfs. Dingen die in de zorg fout gaan benoemen en daarover klagen ook prima. 
De hele medische business over één kam scheren met het motto "deugt niet, het zijn allemaal eigen BV'tjes etc en ze zijn er niet voor de patiënt" werp ik echter ver van me. Dat is ook beslist niet zo. 

Okay, dank voor de feedback. Soms moet er even iemand met me meekijken wat ik schrijf, want ik wil graag redelijk blijven en fair, en tegelijk eerlijk.

@KRC Ik begrijp wel dat je hoe dan ook worsteld met de pijn in je leven die mogelijk niet zo erg was geweest als een arts beter had geweten wat te doen, en mogelijk anders met je gecommuniceerd had.

Wat betreft afbouwen met een vloeistof: ik bedoeld dus niet afbouwen met vloeibare Ritrovil, maar elke dag zelf je pilletje zo behandelen dat het voor jou meetbaar wordt hoe je afbouwt. Het feit dat je het oplost in water of een andere suspensie maakt, geeft dan geen verschil in samenstelling van je medicatie. Je kan aan de apotheker vragen of ze kunnen meedenken. Dan kan je zelf met een spuitje een beetje van het 'water' er af halen en zo je pil afbouwen.

Ben je bang om af te bouwen @KRC?

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Mijn ervaring is wel uniek. Ik heb voor mij wel de ergste huisarts in Nederland gehad. Cumulatieve iatrogene schade. Laat ik het kort houden.

Je krijgt een hele andere reactie van artsen als ze zelf verslavingsgedrag vertoont/ je zelf om het middel vraagt vanwege bv stress. Dan is het duidelijk. Als een arts zelf het initiatief genomen heeft tot voorschrijven, voor iets heel anders ... Denk je dat je ooit de juiste diagnose "iatrogene schade" veroorzaakt door "medisch fouten" krijgt ? Niet dus. Het moet wat anders zijn ...

' Ben je bang om af te bouwen '' Mijn lichamelijke gezondheid is afgebouwd. Angst is wel het minste probleem. Er wordt al helemaal niet meer "gewoon normaal doorgeleefd". Wat ik heb is inderdaad "niet invoelbaar". Daar is wel intensief naar toe gewerkt. En dat valt inderdaad buiten het bestek van het thema van dit forum. En dat snap ik, je wilt benzo coach worden/zijn.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

17 minuten geleden zei KRC:

Wat ik heb is inderdaad "niet invoelbaar".

Ik denk dat het wel degelijk invoelbaar is voor de meesten van ons.  Onbegrepen zijn door de gezondheidszorg zijn we eigenlijk allemaal,  en ook ziek door medicatie die een arts heeft voorgeschreven. Wat mij betreft valt ook het onderwerp voor iedereen goed te begrijpen, en ook voor mij als medicatie of benzo coach prima in te voelen. 

Ik gun je heel oprecht dat je gevoelsmatig verder komt met dit onderwerp en dat je een mogelijkheid vindt om je leven en gezondheid in eigen handen te nemen. Waardoor je in plaats van alleen slachtoffer ook weer iets meer van jezelf kunt laten zien, aan ons hier en aan de wereld.  Je hebt vast meer in je,  dan alleen de boosheid op de gezondheidszorg, maar die raakt ondergesneeuwd hierdoor. Ik zou graag meer van jou zien. 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Mooi geschreven @Kannietmeer

Ik merk dat ik op mijn slechtste dagen denk; grrr ik zou mijn huisarts hetzelfde toewensen. Op mijn betere momenten denk ik weer nuchter en ga ik ervanuit dat ze me nooit opzettelijk dit heeft aangedaan. Maar dat begrijp ik nu pas sinds ik op het forum zit en lees dat er zoveel artsen zijn, zelfs de artsen die hier juist in gespecialiseerd zouden moeten zijn, (zoals verslavingsartsen en psychiaters) er te weinig vanaf weten. En dit weet ik inmiddels ook uit eigen ervaringen. 

Daardoor bedenk ik me maar, artsen hebben geen idee hoe erg het werkelijk is of kan zijn. Of misschien willen ze het wel niet geloven idd. Omdat de werkelijkheid te erg voor woorden is, dat zo’n middel ooit op de markt is gekomen. 

Maar rustig relativeren zit er op sommige dagen niet bij idd. Ik sprak vanmiddag mijn psychiater weer en de momenten waarop ik niks kan, blijft ze op angst gooien. De angst om iets te doen? Pffffftt de moed zakt me dan in de schoenen. Mijn man zat er naast en heeft niks gezegd en zijn tong zowat afgebeten. Mijn man heeft ontslag genomen onlangs. (Vanwege de zorg en steun voor mij) Daar zei ze wat van; wat een heftig besluit. Ik zei dat ik het het liefste vond wat ie ooit gedaan had voor me. En dat dit ook iets heel heftigs is als zoiets je overkomt en dat er dan soms heftige maatregelen genomen moeten worden. Toen bleef het stil. Ik laat het maar gaan. Ik heb soms wel het idee (zo zei mijn man het vandaag ook) dat artsen een soort arrogantie hebben over zich zoals; ik ben arts dus ik weet het beter. Ik heb er namelijk voor geleerd. (Natuurlijk niet alle artsen) en ik heb het idee dat de verpleegkundigen die ik heb gezien, het meer geloven en serieuzer nemen. En ik heb er heel wat gezien. Het valt me gewoon op. 

Het is misschien ook moeilijk te geloven als je iets hebt geleerd van een dure studie, waar je veel tijd, geld en energie in hebt gestopt, toch anders blijkt te zijn dan de werkelijkheid... 

en soms denk ik ook op mijn goede momenten. De benzo’s zijn niet alleen maar slecht. Ze kunnen in eenmalige toendiening zeer nuttig zijn, zoals bij een insult. En voorheen heeft de oxazepam mij succesvol zonder zenuwen door 2 praktijk examens geloosd. Maar goed dat waren ook eenmalige acties en dan raak je natuurlijk niet verslaafd. (Maar dan moet ik wel echt goede momentjes hebben, als ik daar aan denk ;) 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...