KRC

@Kannietmeer, Zeker op jonge leeftijd gaan statistisch gezien vrouwen vaker naar de huisarts, gemakshalve tel ik "geruststellen" maar niet mee. ' Wat je zegt over de dossiers en dat er vervelende spelletjes worden gespeeld begrijp ik nog steeds niet. ' Kan ik niet goed uitleggen in een paar woorden. Ik kreeg het middel niet omdat ik het zo graag wilde. Toen het mis ging, werd er aardig wat gerationaliseerd. Het medisch dossier kan dienen als verdediging voor het handelen van de arts ... En de verstrekking van het middel is gekoppeld aan het dossier, en je komt er niet altijd met het verwijderen van een paar regels ... en <regel verwijderd> <regel verwijderd op verzoek patiënt> door het hele dossier, dat gaat toch niet goed. Ik denk dat je zelf een (grotendeels) positieve ervaring hebt met het fenomeen arts (ik herinner me ook iets over een antidpressivum, die zal je wel min of meer op jouw verzoek zijn voorgeschreven). Bij het woord "arts" krijg ik eerder een rood waas voor de ogen ... ' Maar je hebt gelijk dat je altijd wel bij een huisarts terecht kan in geval van nood, maar ik weet ook zeker dat je nooit kan verwachten dat je dan echt de beste hulp krijgt. Dat is in zo'n senario gewoon niet mogelijk. ' Als ze toch geen positief beeld van je kunnen krijgen en ze geen idee hebben wat er werkelijk speelt betreffende je lichamelijke functioneren ... voor je het weet mag je naar de psychiater, i.p.v. dat je een goede verwijzing krijgt. En dan heb je hier dus lokaal dat hechte clubje waar alle huisartsen elkaar kennen ... Een arts vertrouwen is één van de gevaarlijkste dingen die je in je leven kunt doen. Onderliggende lichamelijke problemen waar je geen behandeling voor kunt krijgen (dan heb ik het niet over "ontwennen") kunnen wat dat betreft veel verzieken. Iatrogene schade als gevolg van medische fouten ... het moet al gauw wat anders zijn ...

@Kannietmeer, Man ... ´ maar in veel gevallen wordt er voor behandeling waar dan ook een verwijzing van de huisarts gevraagd. ´ moet ie dat wel willen, en dan niet met een foute verwijsbrief ... beter voor eigen rekening goed naar de specialist, dan een halfbakken verwijzing. Je kunt ook als passant terecht bij een huisarts, al willen ze dat vaak niet ... ´Wat bedoel je met vervelende spelletjes spelen? Koppelen van recepten aan het dossier? ´ Een middel wordt voorgeschreven, en zonder dat dossier heb je natuurlijk de ´bron´ voor dat middel niet ... dan kan er wat rommel in het dossier komen etc. Het dossier dat dient als juridische verdediging van de huisarts etc. Ik weet het, vrouwen hebben wat vaker een band met de huisarts. Als kind heb ik maar één of twee keer een huisarts gezien. Kinderziektes, griep, buikgriep maar daar helpt geen huisarts tegen ...

@Kannietmeer, Daarvan heb ik in het verleden ladingen van voorgeschreven gekregen; ik kreeg zelfs nog een herhalingsrecept mee voor 3 maanden. Gaat natuurlijk niet eeuwig mee, maar ik hou het zowiezo niet eeuwig vol. Ze kunnen inderdaad hele vervelende spelletjes spelen; koppelen van de recepten aan het dossier etc. Nog even een opmerking: het idee dat je een huisarts nodig hebt is mij wezensvreemd. In de eerste 40 jaar van mijn leven heb ik bijna nooit een huisarts gezien en in het algemeen deed het meer kwaad dan goed ...

Ik heb nu dus wel het adres van een Duitse internet apotheek, maar om een Nederlandse arts zover te krijgen dat de Librium het voorschrijft ... dat kan nog wel eens lastig zijn. Mede ook omdat ik nu geen huisarts heb en het dossier in de papierversnipperaar is gegaan ... Ik heb natuurlijk wel wat documentatie van de Rivotril, maar dat werd vroeger ook niet altijd bijgehouden.

Mijn ervaring is wel uniek. Ik heb voor mij wel de ergste huisarts in Nederland gehad. Cumulatieve iatrogene schade. Laat ik het kort houden. Je krijgt een hele andere reactie van artsen als ze zelf verslavingsgedrag vertoont/ je zelf om het middel vraagt vanwege bv stress. Dan is het duidelijk. Als een arts zelf het initiatief genomen heeft tot voorschrijven, voor iets heel anders ... Denk je dat je ooit de juiste diagnose "iatrogene schade" veroorzaakt door "medisch fouten" krijgt ? Niet dus. Het moet wat anders zijn ... ' Ben je bang om af te bouwen '' Mijn lichamelijke gezondheid is afgebouwd. Angst is wel het minste probleem. Er wordt al helemaal niet meer "gewoon normaal doorgeleefd". Wat ik heb is inderdaad "niet invoelbaar". Daar is wel intensief naar toe gewerkt. En dat valt inderdaad buiten het bestek van het thema van dit forum. En dat snap ik, je wilt benzo coach worden/zijn.

@Kannietmeer, In de kern werken artsen zoals ze het vak geleerd hebben. Rationaliseren kunnen ze heel goed.Niets menselijks is hen vreemd. Ook niet psychische stoornissen ... Vaak is het zo dat zolang je goed behandeld bent, ze dat ook blijven doen. Wel alert blijven. Maar als het éénmaal misgaat ... soms gaan ze dan los. Het is erg als je er te laat achter komt. Wat ik heb, dat schijnt niet te kunnen ...

Het zijn vaak van die koninkrijkjes, ze doen wat ze willen. En wat benzodiazepines betreft geldt inderdaad: "tevreden gebruiker" "psychisch of psychiatrisch" "het is een verslaving" Ik kan er nog meer over schrijven, maar in Nederland is zeker de huisarts nog altijd God. Wie tikt ze immers op de vingers ? Je kunt maar beter ongelofelijk doortrapt en bij de pinken zijn, als ze eenmaal die spelletjes met de pillen beginnen ... En die machtspositie, zeker die huisartsen zijn allemaal collega's , en die vertrouwen ze vaak onvoorwaardelijk ... gewoon een beerput.

Het is niet in de eerste plaats een kwestie van de opleiding. Hoewel ik denk dat het van de universitaire studie geneeskunde>huisartsenopleiding>praktiserend huisarts steeds erger wordt. Dit is Nederland. In de gezondheidszorg is de afgelopen 40 jaar maar weinig veranderd. "medicijnen" hebben alleen therapeutische effecten en de bijwerkingen die in de Nederlandse bijsluiter staat. Je kunt wel allerlei rechten hebben volgens de WGBO, maar die huisartsen eisen al gauw vertrouwen. In de huisartsenpraktijk komt het al gauw neer op diagnose=prognose=behandeling=wat de arts je waard vindt. diagnostiek huisarts.pdf

@Kannietmeer, lat ik nou net gevoelig zijn voor de vloeibare vorm.... Ik heb al een mail gekregen van de internationale apotheek (Orly), Librium ' Dit geneesmiddel valt onder de verdovende middelen wet, om deze geneesmiddelen te mogen verhandelen is een speciale vergunning nodig, deze hebben wij (nog) niet.' Er zijn mensen die het wel kunnen krijgen.

@Annie87, Huisartsen schrijven het niet zo vaak voor, maar het gebeurt af en toe toch. ' Ik wilde zo graag naar psychiatrie want ik dacht; daar hebben ze er verstand van! Psychiaters zijn heel goed in het toekennen van psychiatrische diagnoses, en ze kunnen pillen 'therapeutisch' vooschrijven. Meer weten ze ook niet. Hooguit dat het eigenlijk niet goed is wat ze doen. @Kannietmeer, ' Op 15 maart zie ik een voor mij nieuwe psychiater. Was de eerste kans om hem te zien. Dus ik ben alvast begonnen met afbouwen. Ben benieuwd hoe hij reageert. Zie er tegenop want ik heb dus al 1,5 jaar niemand gezien, geen huisarts of psychiater. Ik heb gewoon geen zin in een gesprek met een hoop ongeloof of ontkenning. Ben gewoon bang... dat is het .... trauma speelt hier ook weer mee. ' Ik kan het me voorstellen ! Ik heb dus een keer telefonisch met een neuroloog gesproken. Dat bevestigt dat artsen zeker in Nederland alleen maar klinisch kunnen denken. Als ze fysiek niets vinden mag je al gauw naar de psychiater, want dan zal het wel tussen de oren zittten. En pillen hebben alleen therapeutische eigenschappen, en bijwerkingen die niet in de bijsluiter staan bestaan niet. Wat dat betreft lijken alle Nederlandse artsen één pot nat. Iatrogene schade ? Toch niet in Nederland ! Wij zijn zo goed ! https://www.ntvg.nl/artikelen/afhankelijkheid-en-abstinentieverschijnselen-bij-gebruik-van-benzodiazepinen/volledig is wel een heel gedateerd verhaal. Als je het middel maar uit het lichaam krijgt dan is het ergste zo over ...

@Kannietmeer, dat was inderdaad het idee. Of het zou werken, geen idee.

@Kannietmeer , het idee was: voor "afbouwen" (van clonazepam), maar dat verandert je antwoord niet. Iemand heeft hier ooit eens het web adres van een Duitse internetapotheek geplaats, maar een beheerder heeft dat weer verwijderd.

@Kannietmeer en anderen, Ik heb even rondgekeken naar de mogelijkheid om Librium uit Duitsland te halen aangezien het in Nederland uit de handel is. Permanent. Een hele tijd terug las ik iets over iemand die het uit Duitsland haalde. Nu heb ik een paar Duitse internetapotheken gezien die wel medicijnen waarvoor recepten nodig zijn leveren, maar geen levering naar het buitenland ! DocMorris beantwoord geen emails. Wat de internationale apotheek/regenboogapotheek betreft : https://www.regenboogapotheek.nl/voor-professionals/chloordiazepoxide-librium/ Daar kom je ook niet verder mee ? Iemand een idee ?

@madeliefje, Je zou natuurlijk slaaphygiëne kunnen proberen. De nachten dat je wel slaapt, korter slapen. Bijv. maximaal 8 of 6 uur. En overdag bezig blijven, geen koffie (thee?), regelmatig leven. Misschien kun je dan wel bijna elke nacht slapen. Het kan zijn dat het niet werkt, en makkelijk zal het zeker niet zijn. " Is dit het gevolg van het afbouwen en hoe lang kan dit nog duren? " Dit valt al gauw in de catergorie "het duurt zolang als het duurt". Mijns inziens heb je de beste kansen op spoedig herstel als je gewoon gezond en normaal door blijft leven ... Niet lullig bedoeld, maar "ziek zijn" heeft al gauw zijn eigen dynamiek.

@Aliese, Ik ga er maar even van uit dat je Nederlandse bent. Dat soort zaken kunnen gebeuren. De huisarts heeft een zorgplicht, zie ook de WGBO (wet). Dat betekent dat hij na langdurig gebruik niet zomaar mag stoppen met het voorschrijven van dat middel. 8 jaar is lang, ik vraag me of in welke mate er sprake is van fysieke afhankelijkheid. Als die er echt is, is een paar weken te kort. 15 mg is overigens een hoge dosering, en dat hij dat zolang dagelijks heeft voorgeschreven was waarschijnlijk een teken dat het geen goede arts was. Ik zou zeggen: denk er eens over na. Wil je stoppen, denk je zonder te kunnen functioneren, en hoeveel tijd wil je er voor uit trekken ? Mijn suggestie is om het gesprek met de arts aan te gaan en iemand mee te nemen die je steunt en die voor je opkomt/een bemiddelende rol kan vervullen. Hou in gedachten dat je ook rechten hebt.

@Kannietmeer, Voetnoot: er zijn zoveel dingen die je niet ziet als je er niet selectief naar zoekt. Zoals je zelf al schreef, Nederlandse artsen denken klinisch. Ik begrijp dat een radioloog alleen mag zeggen: "afwijking" of "geen afwijking" (zoeken op pathologiëen, zoals men het vak geleerd heeft) . Je kunt met hele andere zaken komen dan het oorspronkelijke probleem.

@pixel, @Kannietmeer, Die klachtenlijstjes zeggen niet zoveel. Eigenlijk is alles mogelijk. Dingen kunnen op elkaar inwerken, die pijn in je knie kan erger worden bij onttrekking van alprazolam. Die arts had natuurlijk nooit zolang zoveel mogen voorschrijven.

@Pierre, Ik schrik. Een psychiater heeft je op 12,5 mg clonazepam gezet ???? Niet negatief naar jou toe, maar wat onverantwoord ! Het equivalent van 250 mg diazepam ... het doet er wat mij betreft niet toe of je er zelf om gevraagd hebt, die man (vrouw?) had beter moeten weten. Roche produceert zelf ook clonazepam druppels, maar niet iedereen kan goed tegen die vloeibare vorm. Het is mij niet duidelijk wat het voordeel van die strips zou zijn, zeker bij hogere doses. Je hebt immers ook tabletten van 2 en 0,5 mg. Als patiënt-slachtoffer hou je dan toch minder de regie.

@karel12, @Kannietmeer, Laat ik het nog één keer proberen. Kijk, als een arts jarenlang met je gezondheid rotzooit kun je de gekste dingen krijgen. En als die Rivotril daar ook nog eens tussendoor komt (heb wel eens geprobeerd af te bouwen, als er één ding belangrijk is, is het gezondheid/fysiek incasseringsvermogen) en dat al een probleemmiddel is waar je niet mee kunt omgaan m.b.v. truukjes als diazepam ... Een frase "met Rivotril functioneert het lichaam anders ..." En om een lang verhaal kort samen te vatten, die huisarts heeft mij fysiek helemaal de vernieling in gewerkt. Op een gegeven moment verdwijnen oude problemen en krijg je er nieuwe voor in de plaats ! Medische fouten, iatrogene schade etc. Zoals je uit het bovenstaande hebt kunnen concluderen, Nederlandse specialisten werken evidence based, volgens protocollen. Ze kijken naar formele ziekte pathologiën ("zoals men het vak geleerd heeft") . Er zijn natuurlijk heel veel fysieke zaken die niet netjes in die hokjes passen. En wat ik dan begrepen heb, als er iets moet gebeuren wat fysiek is maar niet binnen die formele ziektepathologiën valt, is het de taak van de huisarts om aan te geven dat er wat gedaan moet worden ... Onderhand heb ik dat huisartsendossier door de papiervernietiger gehaald ... Mijn beeld is: een nieuwe huisarts ziet me al aankomen ! Ze willen werken zoals ze hun vak geleerd hebben. met een vreemd verhaal zonder dossier naar een nieuwe huisarts ? Ha ! het moet wel normaal blijven. Citaat van een Nederlandse huisarts "in Nederland word je geacht gezond te zijn totdat het tegendeel bewezen is". Voordat je het weet moet eerst die Rivotril afgebouwd worden, en dan wil men nog wel eens zien of er iets behandeld moet worden.... Een kreet als "leer er maar mee leven" "een psychiater" o.i.d. kun je verwachten ... Misschien kan er wel wat, maar dat voor elkaar krijgen ? Dan had ik de oude huisarts moeten hebben, die zijn medische fouten nog voor de procedure ontkende. Een deel van het probleem is natuurlijk dat ze niets weten. Het zal wel wat warrig klinken, maar die "huisartsendingetjes" heb ik niet. Diagnostiek op basis van "klachten en symptomen" ? Ik moet er niet aan denken. Ik denk dat de kern van de vraag is, of je nog iets gedaan kunt krijgen of dat je je over al die zogenaamd onverklaarbare medische problemen maar even heen moet zetten ... Kijk, ik weet wel ongeveer wat er speelt maar de regel is dat artsen zo niet kunnen werken. Dit is dus niet het thema van deze website. Is hiervoor wel een geschikte bron ? Ik denk dat de mentaliteit in de Nederlandse 1e lijn gewoon fout is. Historie: ik kom met ongemak een huisartsenpraktijk binnen, ga met iets heel ernstigs weer naar buiten. Voor wat het waard is ! Ik vermoed dat er in de praktijk niets haalbaar is. De "wij vinden onszelf zo geweldig club" heeft het goed voor elkaar. Voor zichzelf dan. Denkt men.

@Kannietmeer, ik heb het één en ander meegemaakt in de Nederlandse gezondheidszorg. ' Ik denk dat als een specialist iets vind wat afwijkt en deze daar op moet anticiperen, deze specialist dat zeker zal doen, zonder met de huisarts te overleggen. ' Om het even heel kort te houden, een neuroloog kijkt naar de aanwezigheid van bekende neurologische aandoeningen. En dat is het niet. Er wijkt natuurlijk van alles af, maar dat past niet in de bekende hokjes. Bij diagnostiek op basis van de bekende neurologische aandoeningen zal er waarschijnlijk wel niets gevonden worden. Of je krijgt op een gegeven moment ook de reactie dat eerste de Rivotril afgebouwd moet worden. Fysiek is het allemaal wel. Ik heb gewoon allerlei zaken die op elkaar inwerken en waar Nederlandse artsen niet mee om kunnen gaan. Vrijwel iedereen hier heeft te maken gehad met een huisarts/psychiater die wel behulpzaam wilde zijn, mij is heel wat anders overkomen. Ongelofelijk gerotzooi is wel het minste wat ik kan zeggen. ' En in NEDERLAND zijn ze behoorlijk ontwikkeld hoor. ' de Nederlandse gezondheidszorg kent zoveel barrières ... en als het in de 1e lijn al goed mis gaat ... elders had ik niet met zo'n idiote poortwachter te maken gehad die van alles uitgevreten heeft. En die feitelijk boven de wet staat. Ik snap dat je moeite hebt om het te volgen, voor mij is het eigenlijk ook onvoorstelbaar ... Ik heb je ook het hele verhaal niet verteld, daar ging het ook niet om. Ik snap wel wat je bedoelt. Mijn verhaal past ook niet echt binnen het thema van deze website.

@karel12, @Kannietmeer, Recent heb ik contact gehad met een neuroloog van de bovengenoemde website. Netjes behandeld, beleefd, vriendelijk. In de kern was het onderwerp mijn fysieke afhankelijkheid van de Rivotril (eufemisme), de gezondheidsproblemen die daar mee samenhangen en andere gezondheidsproblemen. Een neuroloog zou het nooit zomaar hebben voorgeschreven. Zoals @Kannietmeer zei, ze bekijken het klinisch. De neuroloog suggereerde neurologische diagnostiek, naar onderliggende neurologische problemen. Ook de woorden psycholoog en psychiater vielen tijdens het gesprek. Iets als een psychiater weet meer van medicijnen ... nee, ze kunnen zaken therapeutisch voorschrijven ... en als het niet goed gaat, kun je een nieuwe diagnose en nieuwe pillen krijgen ... Ik heb het bewust simpel gehouden, ik slik die troep al zoveel jaren en er is al zoveel gebeurd. Ook gedachten van die neuroloog als 'de Rivotril werkt versuffend', 'je wordt alerter als je stopt'. Wat het eerste betreft: zo voelt het niet, hoewel het netto dempende effect misschien nog een beetje helpt qua slaap. Maar dan hebben we het niet over de fysieke problemen die de slaap verstoren ! En wat het tweede betreft: het is veel ingewikkelder, het cognitief functioneren gaat eerder achteruit. Kijk, zo'n neuroloog werkt mensen natuurlijk niet zo in de vernieling dus veel dingen weet hij niet. Artsen willen gewoon hun vak uitoefenen zoals ze het geleerd hebben. De gewone Nederlander wordt geacht niets over medische zaken te weten, dat is voor de huisarts/de prutser. Zo'n neuroloog is gewend aan neurologische diagnostiek en behandeling te doen. Van de erkende neurologische aandoeningen. Veel meer weet hij niet. Of hij doet in elk geval alsof hij het niet weet. De Nederlandse gezondheidszorg heeft zoveel beperkingen. Dat heeft ook te maken met de historische schaarste aan artsen, en de zesjes cultuur. Artsen vormen eigenlijk een gesloten kaste. Ik begrijp dat als een specialist af zou moeten wijken van de gebruikelijke werkwijze, dat het de taak is van de huisarts om dat aan te geven ! Onderhand heb ik geen huisartsendossier meer, de huisarts heeft alle medische fouten ontkend. Ik zit dus met allerlei zaken die op elkaar in werken. Die Rivotril heeft geen kalmerende werking, het is iets anders. Ik weet wel ongeveer wat, maar die artsen weten dat niet. Ze weten slechts hoe ze hun vak kunnen uitoefenen. Een paar aforismen 'als de arts het niet weet, bestaat het niet', 'als de arts het niet ziet, dan is er niets', 'ik ben de arts, ik ben god'. Artsen kunnen alleen van elkaar leren, niet van de patiënt. Het klinkt misschien niet aardig, maar in de kern voelt men zich ver verheven. Ook een beetje afhankelijk van de respectievelijk maatschappelijk positie, maar de gedachte "ik behoor tot de medische elite" is er toch altijd. En Nederland is nou eenmaal Nederland. Die huisarts weet zijn eigen 'falen' aan mij ... Ze hebben mij gewoon in een onmogelijke situatie gebracht. Het systeem is dus dat in principe alle gezondheidsproblemen voor de huisarts zijn, tenzij de huisarts het nodig acht te verwijzen. En de huisarts weet niets ... Wat ze allemaal niet denken te weten. Ongebruikelijke effecten van medicijnen, dat (er)kennen ze al helemaal niet. Wat ze niet doorhebben: mijn problemen liggen in de toekomst, niet het verleden. Als ik niet oppas, willen ze mij op psychiatrische pillen zetten. (in bepaalde situaties "dat hebben ze zo geleerd"). Daar kan ik al helemaal niet tegen. "Dan zit er niets anders op dan het gewoon rustig af te bouwen" Mag ik alsjeblieft 5 jaar terug in het verleden ? Je kent de frase: in Nederland gebeurt alles 30/50 jaar later ?

@BartMeso, Je bent al gestopt, nietwaar ? Mijn inschatting is dat het niet verstandig is opnieuw te beginnen en dan alsnog af te bouwen. Een maand is niet zo lang, en 0,5 mg is niet zo hoog. Tinnitus is een veelvoorkomend ontrekkingsverschijnsel. Ik vermoed dat het wel goed zal gaan. Ongemak hoort erbij. Wel plaats ik mijn vraagtekens bij het roken. De nicotine heeft zowiezo invloed op wat men in het Engels de 'nicotinic receptors' noemt, waar acetylcholine (neurotransmitter) op werkt. Die receptoren en acetylcholine kunnen juist uit balans raken bij het stoppen van een benzodiazepine. Het lijkt mij het overwegen waard te stoppen met roken.

@karel12, Dank je. Heb even contact gezocht, eigenlijk bedoeld voor CZ ... Het is wel handig als een een concrete , normale, simpele hulpvraag voorlegt ! In mijn situatie is het zo dat alles op alles inwerkt. Nou ja, je weet hoe ik over die huisartsen denk. Specialisten zijn in het algemeen supergespecialiseerd ... Ik zal wel eens zien ... hersenen, aangetast. Andere zaken, ook aangetast.

Het wordt een beetje spammerig ... Vandaag heb ik toch nog even nagedacht over de mogelijkheden tot medische hulp. Ik weet dat dit niet echt het forum ervoor is. Mijn situatie: helemaal de vernieling ingewerkt door huisarts. Kern: medische fouten, obstructie van mijn pogingen te stoppen met Rivotril, fysieke problemen die niet, te laat of fout zijn behandeld en algeheel gerommel met 'medicijnen'. Tuchtklacht, toen kwam pas de rest van het dossier en het heel verhaal naar boven. De niet zo beste man gaat binnenkort met pensioen. En aangezien hij volhardde in zijn ontkenning ("geen medische fouten", wat ik beschreven heb als oorzaak "het moet wat anders zijn") heb ik hem in niet zo Nederlands gebruik ontslagen. Ik heb nog een stevige voorraad Rivotril. Het dossier heb ik laten vernietigen, ik heb van hem een brief waarin hij het heeft over "de logica" en dat hij geen vragen van een nieuwe huisarts zal beantwoorden. Twee kanten: een andere arts zal zijn verhaal niet overnemen, maar hij neemt ook geen verantwoordelijkheid voor wat hij gedaan heeft. Volgens mij tellen medische fouten in de 1e lijn niet tenzij je dood bent. Ik heb dus allerlei zaken die op elkaar inwerken. NB. bijna geen verwijzingen gehad, echt de huisarts ! In de huisartenpraktijk hanteert men het biopsychosociaal model. In veel situaties ligt de nadruk op het psychosociaal ... sta ik er nu goed voor, ben ik nog werkzaam ? Nee. Voordat je het weet krijg je "is het niet psychisch"". De gedachten gaan toch uit om iets te proberen bij een andere huisarts voor het geheel. Maar als ik kritisch nadenk ... Ik weet wat die Rivotril ongeveer doet, een huisarts niet ... als een huisarts nou echt een biomedische benadering zou accepteren ... maar ik vrees het ergste. 1e lijn tevreden gebruik, psychisch/psychiatrisch/verslaving. mensen van de specialist weghouden is toch al gauw een hobby ! Ik wil evt. best naar België of Duitsland maar zit niet te wachten op reacties als "dan moet de Rivotril eerst afgebouwd worden" en bovendien woon ik daar niet. Enerzijds ... kan er niets ? ... anderzijds houd ik mijn hart vast. Het middel geeft geen ongemak, ik heb er geen "last van", ze hebben de boel zo verkloot dat ik slechts op een heel verwrongen wijze kan functioneren. Het is wel heel schadelijk en uniek. Slachtoffers van medische fouten komen er in Nederland in het algemeen heel beroerd van af. Ik qua idiotie is mijn situatie wel een record.