Even voorstellen: ik ben nieuw en heet Jannigje

[smart]

Oh... ik rook al wat.... verd...

Jan ik duim voor je! 

 

[Jannigje]

Dank je Smart.

Het is ongelofelijk wat angst met een mens kan doen. Ik ben niet alleen bang voor de ingreep. Het gaat veel dieper dan dat. Want hoe "moet" het verder met mij? Na deze ingreep is het een kwestie van wachten. Hoe zal mijn lijf reageren? Zal de tumor krimpen? En zo ja, hoeveel? Genoeg? Of moet er toch nog een operatie volgen?

Maar dat is nog te doen, lastig, maar toch. Maar "de rest"? Bij de GGZ gaan ze ervan uit dat ik genoeg handvatten heb gekregen en genoeg heb geleerd om de depressies te lijf te gaan! Die handvatten heb ik inderdaad gekregen. Ze helpen bij de dingen van alledag, beter mijn grenzen aangeven bijvoorbeeld. Maar ze helpen me niet tegen de diepe wanhoop. Dat probeer ik mijn therapeut nu uit te leggen. Ik heb één keer mijn echte wanhoop laten zien, ik kon het niet meer verbergen en eigenlijk wil ik dat ook niet meer. Ik ben er zo moe van altijd dat deel van mijzelf weg te houden omdat het "te groot" is of "te moeilijk"? Ik ben zo moe van het vechten en van altijd maar mijn best doen om de goede client te zijn die écht heel erg haar best doet om de depressies te lijf te gaan.

 Zij schrok en kon het eigenlijk niet hanteren. Toen moest ik haar helpen om het te kunnen verdragen. 

[Lika]

Oef Jannigje. Oef,oef,oef. Ik wilde dat ik meer wijze Indianenwoorden voor je had. En een dansje dat zou helpen.

ik begrijp je helemaal, denk ik. Niet per sé van waar ik nu in zit, maar van vroeger. De angst, de wanhoop, de hoop van iedereen dat het dan toch beter gaat en maar laten zien dat je wat kunt met die handvatten. Dat laatste herken ik van nu. 'Je hebt toch handvatten gekregen?' 

Lieve Jannigje, wat kun je doen? Eerst de ingreep. Dan is daarna de angst wellicht minder? Een klein beetje licht? 

Je hoeft je voor niemand anders voor te doen dan je bent. Maar hoe doe je dat ? Ik geef je (ZOEF!!!) heel veel liefs.

[Gast]

Jeempie, wat heftig allemaal Jannigje. Ik ga voor je duimen, zeker weten. En ja dat van die angst denk ik te kunnen begrijpen. Die kan zo enorm aanwezig zijn en dat is heel akelig en legt ook lam, weet ik helaas ook. 

En moe van het vchten, dat snap ik ook. 

Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik moet zeggen. In elk geval denk ik zeker aan jou. 

[Sita2]

Lieve Jannigje, ik denk aan je, bid voor je en stuur je zoveel mogelijk warmte als ik kan

[lady jane]

[Kore]

Lieve Jannigje

Dat het maar goed mag zijn met jou .....en dat alles wat er is mag zijn

[Gast]

Ja lieve jannigje..... dapper zacht mens. Ik weet wederom niet wat ik moet zeggen maar ook ik ben in gedachten veel bij je.

 

[Monster]

lieve dappere Jannigje, heel veel sterkte de komende periode. Je hebt al heel veel mensen geraakt en ik hoop dat je nog veel mensen zult raken. Gewoon met wie je bent.

Ik bewonder jou.

[Antoinnette]

Ik wens je heel veel sterkte Jannigje en hoop dat de operatie goed verloopt

[Sowhat]

Jannigje,Sterkte en kracht voor morgen.

[kruidenthee67]

[Lars]

Lieve Jannigje ik wens je heel erg veel sterkte morgen. Ik denk aan je

[lady jane]

[Jannigje]

Dank jullie wel lieve mensen, ik heb al jullie reactie geliked, ze doen me echt goed. 

[Jannigje]

Vandaag moest ik veel denken aan 40 jaar geleden! Toen werd ik voor het eerst opgenomen, ook omdat ik een tumor had. Alleen wist men toen niet of die goed- of kwaadaardig was. Hij zat ik mijn schildklier en dat was zorgelijk. Hij bleek goedaardig, maar dat wachten was toen ook "killing".

Ik moest maar steeds denken aan het meisje van 22 dat daar lag. Tsjonge, wat een verschil met nu. Ik kan me niet herinneren dat ik toen al zo neurotisch was. Ik zal ze jullie besparen, maar geloof me, ik heb er aardig wat opgedaan in de jaren. Misschien kan ik er ook weer een paar afleren.

Wordt vervolgd. Daag

[Lika]

Ik heb jouw bericht weer geliked, omdat je veel 'likes' verdient. 

Knuffel en misschien kunnen ze die neuroses gelijk wegopereren. Zou ook wat zijn...

liefs Jannigje, liefs

[Jannigje]

Lika 

[Berlioz2015]

Heel veel succes! We denken aan je! 

[Sita2]

Ook hier: heel veel sterkte

[Muffin1956]

veel liefs en sterkte 

[lady jane]

so far so good Jannig

nu de rest nog; beterschap

[huttula]

[Kore]

Jannigje

Ik hoorde vanmorgen op de radio dat een waterijsje na een operatie minder pijnklachten geeft, hebben ze proeven mee gedaan, ik meen in het VU.

Dus.....

[Jannigje]

Gisteren kwam ik nogal verdwaasd thuis en keek uit mijn raam naar het enorme ziekenhuis. Het was als een vreemde onwerkelijke droom. Kwam ik daar nu net vandaan! Een rollercoaster van nauwelijks 1,5 dag. Alles in rep en roer en dan weer opeens thuis, alleen en stil. Tjonge.

Wat was dit? "Dit" was heftig, goedaardig, maar toch heftig! Naast mij lag een mevrouw die nog niet wist of haar tumor kwaadaardig was en of de plekjes in haar lever uitzaaiingen waren. Och arme!! Ik kon het bijna niet verdragen, het klonk als mijn verhaal in een nog ietwat mildere vorm. Het bleek achteraf alleen niet mijn verhaal te zijn, althans niet met de uitkomst die de artsen dachten. Het was heel confronterend! Want zij heeft misschien dus wél darmkanker met uitzaaiingen. Het kwam binnen!

En dat ging over haar, nou ja, ook over mij natuurlijk. Over mij in maart. Misschien daardoor wel die verspreking Lars, maart heeft nog veel lading.

Ik voel me nu, ja hoe eigenlijk? Stilte na de storm. Het is alsof een storm over mij heen is geraasd en ik me aan een paal vast moest houden om niet weggeblazen te worden. De storm is voorbij, ik ben niet weggeblazen. Maar nu, die stilte? Wat is dit nu, wat nu?

Wachten, wachten en observeren.

En weer een draad oppakken, nou ja eerst zien te vinden en dan oppakken. 

Nu eerst maar weer een kopje thee.