Even voorstellen: ik ben nieuw en heet Jannigje

[smart]

 

[Jannigje]

Op 22-7-2017 om 01:05 zei Sita2:

Stoppen met antidepressiva is heel heftig. Sorry als ik het zou moeten weten, maar heb je nog begeleiding hierbij? Ik zou daar zeker contact mee opnemen. Je zal de eerste niet zijn, die suïcidaal geworden is door de afkick.

Begeleiding is een rekbaar begrip Sita. De psychiater "vindt alles best". Wil je geen pillen meer? Dat is goed. Wil je wel pillen? Dat is ook goed. Dat klinkt misschien wat flauw, maar haar maakt het niet uit. Ik ben gestopt omdat ik de bijwerkingen niet meer kon verdragen en omdat ik uitging van een leveroperatie. De levertumor schijnt ook verantwoordelijk te zijn Voor sommige symptomen, alleen kan niemand zeggen van welke in in welke mate. Om het effect te kunnen beoordelen, wilde ik ook zonder AD zijn. Nu gaat die operatie niet door maar krijg ik een andere behandeling. Nu met medicatie. Een van de twee is een vorm van chemo, daar kan ik ook last van krijgen. Ik wil weten wat door wat komt. Althans dat was mede het plan, maar nu weet ik niet of ik dat aankan. Maar in deze fase nieuwe AD zie ik ook niet zitten. 

Ik heb nog wel een soort na-therapie omdat de groepstherapie is gestopt, maar zij is niet voor medicatie en vindt dat im. Let proberen dit vol te houden.

[Jannigje]

Op 22-7-2017 om 06:49 zei Harp:

Trek je in ieder geval niet terug, houd ritme en regelmaat en blijf hier schrijven.

Ik probeer me niet terug te trekken, maar dat is moeilijk. En ritme en regelmaat is wat me nu absoluut niet lukt. En daar baal ik dan weer van en geef ik mezelf voor op mijn kop. Helpt ook niet.

Op 22-7-2017 om 08:20 zei Lika:

Lieve Jannigje, de kleine dingen die mooi zijn. Ze zijn er ook voor jou. 

rust en regelmaat ja. Wandelen. Met aandacht. Het helpt mij erg, maat ik vind het ook moeilijk.

Dat wandelen, moet ik eigenlijk van mezelf, lukt me niet. Stom vind ik dat! Waarom doe ik dat niet elke dag! Waarom kook ik niet gezond, waarom eet ik niet regelmatig? Waarom ga ik niet op tijd naar bed?

Waarom doe ik dat allemaal niet? Waarom niet?

Het lukt me niet, ik voel me zo lam geslagen! Sorry ik kan het niet uitleggen.

[Lika]

Lukt mij ook niet hoor. Niet boos zijn. Ik heb geleerd 'te dansen' met mijn innerlijke criticus, maar dat lukt ook niet altijd. Ik denk dat ik je heel goed begrijp. Misschien werkt het beter als je niet en hoeft te wandelen en hoeft te koken en regelmatig hoeft te zijn en, en, en..... dan zou ik ook niets meer kunnen. En dat gebeurt me dan ook regelmatig! 

Zodra ik een beetje toegeef en iets heel kleins doe, voel ik me vaak iets beter. En het idee dat ik niet iets laat waardoor ik slecht handel, maar mezelf iets geef waardoor ik me beter voel. Maar hé, ik ben niet gaan sporten deze week. Waarom niet? Wandelen lukte ook niet echt. Dan gaat ook de spiraal weer de verkeerde kant op.

Maar we kunnen de goede kant weer op. Mildheid ....

[kruidenthee67]

Jannigje

Geen sorry, je hoeft het niet uit te leggen.

Waarom, waarom, waarom.....niet?

Ik hoor er zoveel 'oordeel' in naar jezelf. Je op de kop geven. Herkenbaar hoor 

Wat Lika al schrijft, probeer met wat meer mededogen naar jezelf te kijken. Lief zijn.  Dat mag

 

Ik wil je één tip meegeven. Ik lees 'waarom wandel ik niet elke dag?' En zo nog meer goede voornemens.

Wanneer ik 'iets' wilde veranderen, vond ik ook dat het meteen elke dag en altijd moest...wat mij helpt is om dat wat kleiner te maken.

Wandelen? Drie keer in de week? Dat bleek haalbaar...elke dag is meestal de lat te hoog. Als je dan een keertje niet kunt voelt dat als 'falen'.

En dat is nou precies waardoor je dan weer in die negatieve flow komt, 'zie je wel, ik kan het toch niet volhouden'

 

Geef jezelf wat ruimte....

 

 

 

 

 

[lady jane]

[Sita2]

((Jannigje))

[Lika]

Ja Thee. Bedoelde ik te schrijven, maar kreeg het er niet goed uit. Ga ik me ook aan vasthouden!

Jannigje; 

[nelleke]

Jannigje,

Ook ik kan dat allemaal niet. En nog heel veel meer niet. Wat jij wel kan is mensen een lach en een traan bezorgen met je berichten en verhaaltjes. Ik heb ze allemaal gelezen en voelde me even geen mislukkeling maar een mens. Dat betekende en betekent op het moment vooral meer dan je denken kan. Hoe is het?? Trek je niet terug in je schelpje...die is te kwetsbaar! Bouw een huis...met ons, met mij. X

[Sita2]

Lieve Jannigje, hoe is het met je? Ervaar je meer ruimte voor en naar jezelf?

[smart]

Hoe gaat ie meid?

[Gast]

Och jannigje toch....

Zo bezig met mezelf dat ik dit helemaal gemist Had.  Wat ongelooflijk naar en wat beschrijf jij feilloos hoe lastig het nu voor je ís: boem. Binnen. 

En...Ja ook.... ik schrijf dan altijd wel over eigen aandeel enzo maar Pfoei hè. ... je zal maar zo kwetsbaar zijn en dan dit allemaal op je pad vinden.  Je moet t ook maar kunnen! 

En je moet t ook maar kunnen wíllen....

Ik heb diep respect voor je. Heb je niets aan, maar t Is wel zo. Knuffel. 

 

 

 

[Jannigje]

De veenbrand

Tatu tatu. Het veen brand, help. 
Roep de brandweer. Die is onderweg, hoor maar tatu tatu.
Alle hens aan dek, slangen uitrollen en spuiten maar. Na een tijd geeft de leider het sein “ brand meester”. 
Probleem  opgelost, crisis afgewend.
Een stukje natuur kapot, wat vegetatie verdwenen, enkele dieren gedood, maar dat herstelt zich wel.
Nog een paar uren nacontrole, voor alle zekerheid.
Maar dan: we kunnen weg, het is over.
Ieder haalt opgelucht adem.

Terug naar de bezigheden van alledag. Vergeten is het veen.

En het veen?
In het veen?

Opeens een knisper? Geknetter? 
Niemand hoort het, niemand ziet het. 
Dan…… opnieuw een brandje! Maar het gaat weer uit zonder dat iemand het heeft gezien, gehoord of gevoeld.

Is er dan niets te zien? Geen enkel signaal?
Voor de meeste mensen niet. Alleen zij die goed kijken en het veen kennen hebben hun vraagtekens. 
De oplettende toeschouwer zou misschien eens voelen naar de temp van de grond. Die zou wellicht merken dat er nogal wat plekken warm aanvoelen en dat als signaal zien.
Maar over het algemeen lijkt het rustig op, in en rond het veen.

Maar het woekert, onder de grond grijpt het om zich heen, onzichtbaar maar onstuitbaar. Tot de volgende uitslaande brand. Tot je er dan weer niet meer omheen kunt.
En dan is men verbaasd, het vuur was toch uit? De crisis afgewend? Het probleem opgelost?
Niet te vatten dat veen. Hoe kan dat nou?

Ja hoe kan dat nou?
Omdat het probleem van het veen dieper gaat dan men in één oogopslag  kan zien , het is veel groter dan men denkt. De oplossingen veel moeilijker dan even een brandje blussen.

Zo gaat dat met het veen.
En niet enkel met het veen.

 

 

[Jannigje]

Woensdag 16 maart word ik opgenomen. Die dag is ook de ingreep.

Ik ben bang.

[Lars]

Och lieve @Jannigje klopt 16 maart wel? 

[lady jane]

woensdag a.s. is de 16e, dan al Jannigje? ik zou ook bang zijn. Hoop dat je ook daarnaast vertrouwen aan kunt boren.

 

[Jannigje]

Oh nee Lars, natuurlijk niet. 16 augustus!! Ik ben er niet goed bij met mijn hoofd. 

Op dit moment ben ik alleen maar bang Jane, het vertrouwen voel ik nu niet, maar ik ga er wel vanuit dat zij hun uiterste best zullen doen. Maar vertrouwen, ik kan het niet vinden, nu. 

[Lars]

Dat is al snel. Je hebt er weinig aan maar ik denk aan je en zal woensdag heel hard voor je duimen dat alles goed gaat

[lady jane]

weet je al een tijd Jannigje?

[Jannigje]

Dank je Lars, daar heb ik wel iets aan hoor!

Nee, Jane, ik moet er om 8.45 uur zijn en dan hoor ik het wel. Ik moet me op de verpleegafdeling melden, daar kom ik na de ingreep ook terug. Als er geen spoedgevallen zijn, zal ik wel vrij snel geholpen worden. 

[Lika]

Lieve Jannigje. 

[lady jane]

dat is fijn, is de chirurg ook nog vers♥
in gedachten ga ik ook bij je zijn hoor.

 

[Jannigje]

Dank je wel 

[Lika]

En ik... Ik schrijf het in mijn boekje en geef je nu een knuffel.

[Jannigje]

Dank je Lika, kan ik nu goed gebruiken.