Spring naar bijdragen

Zondag, 18 januari 2015


jowan

Aanbevolen berichten

Goede dag beste mensen,

 

Ik zie kans om zelfs zonder spokende kater een slechte nacht te maken. Ooit zal het wel goed komen.

Ik zit zo in de auto voor familiebezoek, gevolgd door een bezoekje aan mijn zoon.

Tot vanavond.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik worstel met de uitglijder van Blondie. Niet met hoe zij er mee is om gegaan. Nee, petje af Blondie hoe je jezelf weer oppakt en weer gaat op de ingeslagen weg. Moedig ook hoe open je er over bent en hoe je hulp hebt ingeschakeld.

Nee, het confronteert me met mezelf. Zou ik dat kunnen: 1 misstap en mezelf dan weer oppakken of zou ik het bijltje erbij neergooien. In mijn hoofd zit een stemmetje: uitproberen ?? Expiriment aangaan ?? Zien hoe ver ik ben, kijken of ik dat kan, mezelf uitdagen, mezelf testen. Gevaarlijk zijn die gedachten. Ik betwijfel namelijk zeer of ik mezelf zou kunnen oppakken. Of ik dan die moed heb.

Dus die stemmetjes maar laten praten. Ik ben nu zover dat ik het expiriment niet aanga. Al is de trek ook bij mij soms behoorlijk sterk. Komt door de nieuwe fase waar ik nu in zit. De onmacht van het niet weten. Het oude is dan zo bekend en toch ook veilig, dat trekt. Het nieuwe is eng omdat ik niet weet wat het me zal brengen.

En toch ga ik de nieuwe weg in, zonder drank en zonder expiriment daarmee.

Gisterenavond was gezellig met mijn dochter. Heerlijk kunnen kletsen over school. En dan niet over het huiswerk. Gewoon over meidendingen. Gegiechel over jongensaandacht. Jongens in haar klas die te kinderachtig zijn. Fijn om dit soort gesprekken te hebben. Voor ons alletwee heel nieuw.

Vandaag ook een rustige dag. Wat huishoudelijke klusjes, verder niet zoveel bijzonders. Lezen, relaxen. Het is goed zo.

Heb het allemaal goed vandaag.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ikzelf denk niet dat ik het bijltje er bij neer zou gooien na een terugval. Ik heb zo'n fijn leven nu, en wil dit gewoon altijd houden. Ik kan dus bijna met zekerheid zeggen dat ik die zekerheid heb, nooit meer terug naar af.

Als ik ooit trek krijg dan komen de herinneringen van vroeger met drank weer heel duidelijk naar voren en denk ik meteen "nee dat dus nooit meer".

Dus nee ik ben niet bang om terug te vallen, en ik kan dit met 99.9999999 % met zekerheid zeggen. ;)

bewerkt door bolletje
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Hoi Kastanje,

 

Mooie momenten zijn dat zo, met je dochter. Geniet ervan (dat doe je), de volgende keer zit je weer met je puberdochter die tegendraads is. En dat hoort erbij én het gaat ooit over.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Dag Mede-droogtrommels, ik heb gisteren en vandaag door zitten lezen en niets toe te voegen aan (1) Blondie's moed om aan de bel te trekken en (2) ieders' werkelijk hartverwarmende reactie en (3) de grijze gruwelijke grauwheid buiten. Waar blijft de klimaatverandering als je er behoefte aan hebt? 

 

iedereen sterkte en warmte toegewenst. 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

ad 3) de grijze gruwelijke grauwheid buiten.

Voeg daar in mijn geval familiebezoek aan toe, waar ik geen zin in heb.

Zondag, een ouderwetse zondag dit.

Maar ... ik houd het droog én weet dat het heel vaak meevalt, achteraf.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik droomde dat ik had gedronken en droomde dat ik wakker werd en niets meer wist van de vorige avond.

Die droom was al zo akelig

En in t echt is het nog vele malen erger om dat te ontdekken dat je dat toch hebt gedaan

Blondie ❤❤

Je hebt niemand kwaad gedaan. Je hebt jezelf getest en zet ons ook op scherp. We staan we allemaal een armlengte van af *

Knap dat je je zelf herpakt.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Dag Mede-droogtrommels, ik heb gisteren en vandaag door zitten lezen en niets toe te voegen aan (1) Blondie's moed om aan de bel te trekken en (2) ieders' werkelijk hartverwarmende reactie en (3) de grijze gruwelijke grauwheid buiten. Waar blijft de klimaatverandering als je er behoefte aan hebt? 

 

iedereen sterkte en warmte toegewenst. 

Hoi Walrus, dit is de klimaatverandering c.q. opwarming... Natte en herfstachtige winters, helaas  :(

Link naar opmerking
Deel via andere websites

 

Al ruim anderhalf uur wakker en koffie al op :)

Vandaag op mijn eerste vrije weekenddag (zondag en maandag is voor mij 'weekend') lekker naar de film.

 

Het gaat goed met me. Heb een zinvolle en in balans zijnde weekinvulling. Zo ontdekte

ik afgelopen vrijdag dat mijn nieuwe Jiu-jitsu trainingslocatie ook een sauna heeft in de herenkleedkamer.

Zo kan ik ook de week sportief en ontspannen doorbreken met zaterdag nog even een drukke 'postdag'.

 

Wie zou er zo af en toe eens mee naar bijv. de film willen? Zou een gesprek met een 'lotgenoot' wel

bijzonder kunnen waarderen. Stuur me maar een pb'tje. Misschien een idee om hier een aparte draad

voor op te starten?  :clock:  :excl:

 

Dagpact zondag:

Jowan

Blondie

Kaboutertje

Vol 

Joris

 

Lotgenoten vind je vooral op de zelfhulpgroepen van AA, NA  en vele anderen. Ik kom er graag, tegenwoordig zo'n vier keer in de week, heerlijk!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik ben er niet zo zeker van of ik mezelf na een misstap meteen weer op het rechte pad krijg.

 

Al jaren heb ik geen trek ervaren in de zin van "onweerstaanbaar naar gebruik getrokken worden".

M'n laatste terugval is nu ruim zes jaar geleden.

Ik zat toen negen maanden actief in het 12-stappen herstelprogramma en was ook negen maanden clean.

Ik was nog "te jong" om bewust, met een zgn. veilig gevoel, een glaasje te nemen. Dat glaasje waar ik toen mee

begon, nam ik omdat het - buiten alle beter weten om - onweerstaanbaar trok. Het water liep me

als het ware in de mond bij de gedachte eraan. Gezond verstand werd uitgeschakeld omdat m'n

verslaving op dat moment sterker was dan m'n standvastigheid in m'n herstel.

Het heeft me destijds enkele weken gekost om met veel hulp, steun en begrip vanuit de fellowship, mezelf te hervinden

en het glas weer te kunnen laten staan.

 

In die zin heb ik nu al jarenlang geen trek ervaren.

Niet omdat m'n ziekte verslaving nu weg is, maar omdat ik m'n gezonde verstand in dienst heb gesteld van de

ziekte verslaving. Door constant op m'n hoede te zijn, te kijken naar m'n eerlijke motieven als er iets van zucht

ontstaat, aan mezelf te durven toegeven dat die zin in een glaasje niets anders is dan de behoefte te vluchten

voor de realiteit (of dat nu pure ellende is of slechts een beetje verveling of een ongemakkelijk gevoel van vreugde),

kan ik het toegeven aan m'n verslaving met dat gezonde verstand toch steeds een stap voorblijven.

 

Ik schreef van de week nog over het feit dat ik me wel eens afvraag of na jaren clean zijn één enkel glaasje nou écht zo

gevaarlijk is. Daarbij haalde ik de zin "als wij ons leven op orde hebben, denken wij met drugs (alcohol) om te kunnen gaan" uit de

NA-literatuur aan.

Dit "afvragen of..." zie ik niet als trek maar als een vorm van ongeloof of misschien nieuwsgierigheid.

Ongeloof en nieuwsgierigheid prikkelen me om m'n relatie tot dát wat ik me afvraag te onderzoeken.

En dán komt mijn gezonde verstand met het antwoord ruim voordat de verslaving het kan overnemen.

 

Ik ben niet bang voor een terugval. Zolang ik mijn zelfkritiek en zelfonderzoek op mezelf blijf toepassen heb ik niet

veel om voor te vrezen.

Zodra echter de échte trek de kop op zal steken, die trek waar ik geen weerstand aan kan bieden, die het gezonde

verstand in een mum van tijd op non-actief zet, ja dan zal ik, denk ik, "verloren" zijn voor onbepaalde tijd.

 

Gelukkig weet ik, als ik dan ooit weer uit die neerwaartse spiraal van onverschilligheid, fatalisme en hopeloosheid kan breken,

dat er een manier is om een goed leven zonder alcohol te leiden. Ik weet óók dat dat in m'n uppie

een helse klus is, vooral de eerste maanden, maar ook dat dat kan op een manier waarop ik het allemaal wel zelf, maar

niet alleen hoef te doen.

 

Ik ben ontzettend blij met m'n "achterban" van herstellende verslaafden.

Ze zullen er zijn als ik echt terug zou vallen, maar ze zijn er ook nu, preventief. Ik bezoek nog altijd één à twee meetings

in de week. Ik blijf ook op dit forum verschijnen. Niet omdat dat nou moet maar omdat dat een heel gewoon onderdeel van m'n leven is geworden.

Sterker nog, ik verheug me regelmatig op een meeting. Daar kan ik mijn mate van herstel telkens toetsen en bijstellen..

Aan de monitor, zogezegd...

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ikzelf denk niet dat ik het bijltje er bij neer zou gooien na een terugval. Ik heb zo'n fijn leven nu, en wil dit gewoon altijd houden. Ik kan dus bijna met zekerheid zeggen dat ik die zekerheid heb, nooit meer terug naar af.

Als ik ooit trek krijg dan komen de herinneringen van vroeger met drank weer heel duidelijk naar voren en denk ik meteen "nee dat dus nooit meer".

Dus nee ik ben niet bang om terug te vallen, en ik kan dit met 99.9999999 % met zekerheid zeggen. ;)

Ik ben wél bang om terug te vallen. Ondanks dat mijn verstand me ingeeft dat ik NOOOOOIT meer terug wil naar waar ik vandaan komt, heb ik nog steeds de ziekte verslaving, waarvan ik weet dat die toeslaat op het moment dat ik zwak ben. Daarom ben ik er dagelijks mee bezig, mijn eigen ontwikkeling die ertoe moet leiden dan ik welbevinden, rust en liefde in mezelf vind en daar niets externs voor nodig heb; geen middelen en geen mensen.

 

Als ik zou besluiten vanavond terug te vallen en ik zou éénderde nemen van wat ik pleegde te nemen, vóór 26 oktober 2012, zou ik morgenvroeg niet meer wakker worden.

Ik zou het zelfs lichamelijk niet meer aankunnen.

Naast de ellende die we allemaal kennen van gebruiken, bleeehhhh!

 

Zuipen staat voor mij gelijk aan doodzuipen. Niks gezelligs, sociaals of lekkers aan. Ik kan goed zonder en mis helemaal niks. Ik doe nu meer dan ik ooit gedaan heb.

Ik hoef het gelukkig niet meer, ik heb een keuze!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

De angst om terug te vallen wordt wel met de dag kleiner. 

15 januari was ik 7 maanden droog. Heb het toch met een spaatje rood gevierd in mijn 1tje  :)

Omdat ik soms zo graag even niet wil voelen.  Niet omdat ik depressief of zo ben maar gewoon even meer ontspannen wil zijn. 

Het zonnetje schijnt. En mijn oude gewoonte was om naar het strand te lopen met de hond. Daar er een paar te nemen en weer terug naar huis te hobbelen om daar verder te gaan. 

Gisteren scheen het zonnetje en dan overvalt mij soms dat gevoel om het te willen. 

Het mij voorhouden van dat die ene keer niet zo kwaad kan en ook soms de boosheid dat anderen het wel kunnen. 

En daar ook niet over hoeven na te denken. 

Maar ja ! Dan kan dus niet misschien ooit over 4 jaar of zo. Ik wil het niet over nooit hebben. 

Dat is te ver weg. 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

HIER HEEFT HET OOK MET HET ETEN TE MAKEN pLOF, oeps caps :blush:

maar ik ga niet over op zachtvoer, want kater lust wel hardvoer, maar haalt de lekkere er uit

en wacht op aanvulling. Tja en overbuurman geeft m jouw dure merk, dus bij mij

moet hij altijd omschakelen. Hij lust trouwens alle merken zachtvoer en is gek op mn zelfgekookte

prutjes. In het levernat week ik dan een stevige volkoren boterham, en soms prak ik er

groente doorheen of linzen/rijst whatever.

maar hij moet brokjes van mij, hij is kerngezond maat wat verwend dus.

Als ik een hele dag wegblijf is de brokkenschaal bijna altijd zo goed als leeg. En als ik naar bed ga

krijgt ie ook een portie dus honger kan het echt niet zijn.

We zullen nog eens zien wie hier de langste adem heeft ;):)

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...