Spring naar bijdragen

Gipsy even voorstellen


Aanbevolen berichten

Geplaatst

moedig Gips

en fijn dat je in je eigen woonplaats kon

dat maakt de drempel lager

je kunt op de fiets☺

en bouwt een heel netwerk op

van vrienden die net als jij niks nodig

meer hebben om jezelf te zijn.

Geplaatst

Ha Gipsy,

 

Ze zijn trots op je. En ik ben dat ook.

Ik weet nog hoe moeilijk ik de stap vond om naar mijn allereerste meeting te gaan. Dat was toen (nu zo'n tien jaar geleden) nog geen

NA-meeting, maar wel een bijeenkomst van verslaafden.. ik had daar allerlei door tv en films ingegeven (amerikaanse) beelden van grote zalen met

sprekers bij.. en zag dat eigenlijk helemaal niet zitten.

Tóch ben ik toen gegaan.. er was iets in me dat me over mijn grote angst en weerzin heen zette. Dat "iets" zou ik nu

kunnen omschrijven als "gehoor geven aan de wil van mijn hogere macht" ipv toegeven aan m'n eerste ingeving.

Hoewel er misschien toch ook wel sprake is van toegeven aan m'n eerste ingeving, als ik daar nieuwsgierigheid voor invul.

Want nieuwsgierig was ik ook wel. Nieuwsgierig naar het hoe en wat en waarom van het bestaan van zulke zelfhulpgroepen.

Maar dan een nieuwsgierigheid die ik nu eens niet liet overschaduwen en wegduwen door allerlei tegenwerpingen, maar die ik 

wenste te bevredigen. Misschien in eerste instantie met de foute bedoeling om uit eigen ervaring te kunnen vertellen dat

zulke groepen voor mij niet werkten en ik dus lekker door kon gaan met gebruiken..

 

Maar met het verstrijken van de tijd is me gebleken dat een bepaalde groep op zich misschien niet het "gewenste resultaat" opleverde

maar dat die zelfhulpgroepen wél iets met me deden.. toen daar later het 12-stappen programma bijkwam kon ik het

me niet meer permitteren om te blijven gebruiken.. elke keer gebruiken deed me als vanzelf nadenken over het hoe en waarom!!

 

Gipsy, hoorde jij ook dat die mevrouw die ons buiten verwelkomde en uitlegde hoe het er ongeveer aan toe ging in de meeting,

vroeg of wij vader en dochter waren?

Nee, nee.... meteen uitgelegd hoe het zat...

Maar ik moest wel glimlachen toen ze dat vroeg.

Er gingen wat later twee mijmer-stroompjes door m'n hoofd.

Het ene ging van: wat ben ik blij dat ik niet zo'n dochter heb, met al die (verslavings)problemen en zo...

Het andere ging: wat zou ik deze Gipsy een prachtdochter hebben gevonden.. m.a.w. ik ben trots op je. Trots dat je je zo kwetsbaar durft op te stellen.

Trots dat je het lef hebt om, hoe moeilijk ook, toe te geven dat je verslaving je niet brengt wat je eigenlijk zou willen.

 

Ik hoop dat je standvastig zult zijn en meerdere meetings gaat bezoeken. Lees het witte boekje een paar keer aandachtig door.

Praat met deze mensen, vraag er, als je ze wat beter leert kennen, eentje om je sponsor te zijn, iemand die je met raad en daad bij kan staan

als dat nodig is.

En ik hoop van harte dat je NIET zult vergeten dat je GESTOPT bent.. :sun: :sun: :sun:

Geplaatst

Hoi Skip,

wat mooi om dit zo allemaal te lezen en hoe je het doet!!

Ik zit met een lach op mijn gezicht  je verhaal te lezen.

Hier kan ik geen genoeg van krijgen :)

Wat ontzettend lief ook van alle anderen!

Complimenten voor iedereen!! :rose:

Geplaatst (bewerkt)

Nou Gipsy.... ik was er een paar dagen niet, maar na alles gelezen te hebben... heb ik speciaal voor jou een gedichtje gemaakt:   :)

 

Weer weten van de wind...

zwaar genietend van mijn frisse oren

en glimlachend om wat ik dacht

 

- verloren -

 

nu opgepakt

alsof het aangewaaid

me altijd bij zal blijven:

 

"Wat was het moeilijk toen"

 

Maar ik en mezelf

 

terug gevonden

en herboren.

 

mz

 

 

Lieverd: nu klinkt het alsof je er al helemaal bent/zou zijn.

Maar je snapt me vast wel?!

 

Lamme zo zeggen...: ik hoop dat dit straks voor jou zo op zijn zachtst gezegd ECHT de werkelijkheid wordt!! :lips: smart

 

 

 

lettertje dr bij

bewerkt door smart
Geplaatst

hoe vaak ga je naar een meeting? Voor sommigen helpen alleen drastische maatregelen: elke dag een meeting, 100 dagen lang. Vermoeiend? Vast wel, maar ik ken voorbeelden van zware verslaafden die op die manier echt hun leven op de rails hebben gezet.

Je kan je emoties wel de schuld geven maar je doet het zelf: die eerste snuif of slok..

Sorry als dat hard klinkt, maar het enige programma wat werkt is als jij daaraan werkt. 'ik kan stoppen met drugs' zeggen terwijl je nog gebruikt...struisvogel en zand helaas..

Geplaatst

Gipsy denk dat je zo je kans vergroot op een clean leven zeker als het voor een langere tijd is .Het zou ook in een klinik niet makkelijk zijn maar je hebt er wel meer ondersteuning en je bent weg uit je omgeving wat vaak ook helpend is .wat moedig en knap van jou deze stap te nemen

Geplaatst (bewerkt)

 Word waarschijnlijk volgende week opgenomen voor een wat langere periode.

Dus nu hop naar kliniek en hulp aanpakken.

 

 

Dat woordje "waarschijnlijk" bevat, zeker voor een aktief verslaafde, erg weinig zekerheid..

Weet je al meer, Gipsy?

bewerkt door Kohtje
Geplaatst

Gipsy ik ben blij met deze stap voor jou,

het zal niet altijd makkelijk zijn, maar ja

dat was jouw leven sowieso al helemaal niet he meis.

Als je het nu helemaal aangaat en afmaakt

ben je echt een héél eind op weg

op de Gipsy te zijn die je wilt zijn

en blijven :heart: :heart: :heart:

Geplaatst

Mooie Gipsy,

 

In onze machteloosheid en verslagenheid, in onze zwartste periodes zijn we (als verslaafden) tot niets anders in staat dan gebruiken.

Mooi dat er klinieken zijn die ons kunnen helpen om, ondanks onze machteloosheid en verslagenheid, ondanks onze "verstriktheid"

toch niet te gebruiken. Vooral mooi als we zélf deze klinieken zien als keerpunt van ten onder gaan aan

verslaving naar hoop op herstel van onze verslaving. Zélf, zélf, zélf.. het blijft een feit dat we Zélf

het voetenwerk moeten verrichten om de touwtjes die ons binden vrij spel te geven, langer te maken, en zodoende weer kunnen

gaan genieten van de patronen en lijnen in ons leven. We zijn allemaal gebonden aan allerlei wetten, machten,

krachten, regels en noem maar op. Daar is niets mis mee. Maar er is een groot verschil tussen keuzes

maken binnen deze regels (creatief leven) en keuzes(?) maken die aan regels gebonden zijn (verslaving).

 

Ik gebruikte mijn kliniek-tijd om, zonder de mogelijkheid (lees: vanzelfsprekendheid) van gebruiken, de mogelijkheden van niet gebruiken te (her)ontdekken..

Ik schrok van de hoeveelheid mogelijkheden. Ik schrok zo erg dat ik weer ging gebruiken.

Ik kon pas gaan genieten van herstel toen ik niet meer hoefde te gebruiken en begon te begrijpen dat ik niet ook álle mogelijkheden van het leven moest

benutten. Ik ging genieten van keuzes maken, van het afbakenen van mijn behoeftes en daarmee het behapbaar maken van mijn mogelijkheden.

 

Maak het klein, maak het klein.. en hou het klein. Een advies dat ik keer op keer kreeg. Een advies/suggestie met een dikke gouden rand!!

Geplaatst

Ik zal proberen kortere zinnetjes te typen.

Na plaatsing zijn de zinnen die ik zo netjes over het berichtvak had verdeeld

ineens raar afgebroken.. verbrokkeld.

Geplaatst (bewerkt)

Hey Gipsy nu doorzetten hoe moeilijk het ook is je bekomt er heel veel lvoor terug maar dat duurt maar gebeurt wel .Heel veel sterkte

bewerkt door ronja

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...