Spring naar bijdragen

Nieuw hier


kruidenthee67

Aanbevolen berichten

  • 1 month later...

kruidenthee67,

allereerst wil ik zeggen dat ik het heel vervelend voor je vind dat het op het moment allemaal niet wil lukken.

Wel vind ik het erg moedig van je dat je het op het forum meldt. In mijn ogen laat dat zien dat je echt wel sterk bent. Verslaving is daarentegen ook heel sterk en ook al doen we het wel, voor een terugval zouden we ons eigenlijk niet moeten hoeven schamen.

Je hebt in je strijd met alcohol ook al goede, positieve stappen gezet. De tijd die je droog hebt doorgebracht is echt niet voor niets geweest. Het herstel is soms nou eenmaal 2 stappen vooruit en 1 achteruit.

Ik hoop dat je weer actief op het forum wil zijn en dat dat je een beetje extra kracht kan geven om er weer voor te gaan. Ik zal niet de enige zijn die reageert. De kracht en steun van het forum ken je denk ik zelf goed genoeg.

Heel veel succes, ik geloof dat je het kunt.

Liefs,

Lucide

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Goh Kruidjeroertzichwel hoor

ik leef mee op afstand Kruid,

het ken het zelf natuurlijk ook,

wie niet hier?

Doorgaan met ademhalen kruid, en met stoppen

in die volgorde liefst.

schuld en schaamte

horen er soms bij

en ook die kennen we hier wel,

maar die hoeven je niet te belemmeren om

weer op te krabbelen en door te zetten hoor.

Ook jij komt er! :heart:

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Lieve Thee,

 

Het hoort erbij, terugval, het is onderdeel van de dynamiek.

Een terugval zegt niet dat je slap bent, niet goed genoeg. Het zegt eerder waarschijnlijk dat er nog een deel in jou is dat nog niet helemaal is overtuigd, zich misschien nog niet geliefd voelt, nog iets nodig heeft. Dat deeltje werd ergens door getriggerd, groeide opeens, en klampte zich hoopvol (wanhopig?) vast aan surrogaatliefde.

 

Het is dan aan ons om dat deel te erkennen, te accepteren en het de liefde te geven die het nodig heeft; om de wond te helen, de behoefte te vervullen. Schaamte en schuldgevoel, hoe begrijpelijk ook, staan daar haaks op. Oordelen (over jezelf) is het tegenovergestelde van liefde geven. Je sluit de boel er mee af. Maar je kunt ook zien hoe schaamte en schuld het bovenstaande bevestigen: jezelf veroordelen zegt iets over een deel van onszelf dat nog denkt geen liefde waard te zijn.

 

Schaamte verhult verdriet en een gemis aan iets. En wat dat precies is, mag je nu gaan voelen. Ga de verbinding aan, focus om dat deel in jou, voel het, koester het. Wat mis je? Wat is je verlangen? Voel de onderliggende behoefte waardoor je terugviel, en dat brengt je weer een stapje verder. 

 

Je bent het helemaal waard, lieve Thee.  :heart:  :rose:  :lips:

Link naar opmerking
Deel via andere websites

In de spiegel kijken en het oude stemmetje laten praten, dat negatieve zinnetje uitspreken en voelen, wil nog wel eens werken.... Maar ik begrijp het hoor, het is werken, soms gaat het beter, soms minder.

Mediteren, yoga, natuur.., je doet het vast allemaal al. Voor mij is het dus yoga, en juist als ik denk dat ik het écht niet kan opbrengen, probeer ik het toch te doen. Vanochtend was bijna magisch: ik was echt heel bedrukt en ging mijn matje op. Ik ging via een huilbui door een soort van catharsis heen en toen kwam er meer vertrouwen en acceptatie en ja, nu ben ik weer rustig. Ach Thee, wat jij zegt, je leert en je gaat weer verder... Ik geloof niet dat het ooit op zal houden, dus misschien is dat wel gewoon de zin van het leven die je daar te pakken hebt.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Hoi Kruidenthee,

Vind je moedig en krachtig. Heb regelmatig gezien dat mensen wegvielen en niet meer terugkwamen. En kan me er ook iets bij voorstellen, dat hoe langer je droog staat, des te moeilijk het is om 'op te biechten'? Alsof je aan een bepaalde 'verwachting' moet voldoen?

Heb me in ieder geval heilig voorgenomen om bij een uitglijder net zo dapper te zijn als jij nu, en vooral door te gaan met vechten. lieve groet

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • 1 year later...

'Wie ben jij'

 

Plaatste ik een tijd terug op de liedjesdraad.

Me niet bewust van de hulpkreet...

Gelukkig werd ie opgemerkt door een alerte frummer.

 

Nee, echt lekker liep het  niet.

Ofwel ik zat in een terugval, vicieuze cirkel van negativiteit en zelfdestructie.

Schaamte,schuld, oneerlijkheid en onmacht. En ondertussen toch de boel draaiende houden.

 

Op maandag 27 juni heb ik de huisarts gebeld.

'Die zag ik niet aankomen'....nee, dat snap ik....aan de buitenkant...

 

Bloed prikken, afspraak met praktijkondersteuner waar ik gelukkig 's middags al terecht kon.

 

Wat voelde ik me ellendig, klein, zwak.....bang.

Zeker toen bleek dat de bloedwaardes niet helemaal in orde bleken.

'Zie je wel, ik kom er niet mee weg deze keer'...

 

Inmiddels start ik mijn vierde droge week. Daar ben ik blij mee, ook trots op.

Zoals Hut zo mooi zegt, verslaafd worden doe je niet zo maar. Ja, alle onderdrukte emoties, prikkels,

gedachtes...ze komen vol aan de oppervlakte. In de relatie is het op zijn zachts gezegd niet leuk.

Makkelijk is het niet...maar ik moet door. Door  met het droog zijn, ADB worden en alles wat daar bij komt.

Het droog zijn is de start...als ik dat niet volhoud heeft al het andere geen zin.

 

Ik heb de afgelopen weken een aantal behoorlijke triggers gehad, maar ze doorvoeld en doorstaan.

 

Waarom schrijf ik dit?

 

Ik heb een hele tijd terug mijn teksten weggehaald omdat ik me té kwetsbaar voelde.

Acceptatie..ja, ik ben alcoholist. Eerlijkheid. Naar mezelf en naar buiten. Naar buiten met kleine stapjes.

 

Ik lees veel mee op het forum. Af en toe reageer ik.

Ik moet goed op mezelf passen omdat door de ander te willen helpen

ik de focus makkelijk verleg.

Die is heel helder en ligt op mij....op het niet drinken. Punt.

 

En dan kijk ik even naar boven....en zie ik de regel van Monster,

en verdring ik de gedachte dat ik het niet waard ben.

Ja, ik ben wel dapper.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

:)  :blush:  :)

 

Dank voor de reacties.

Ja, kruidje roert zich...

 

Ik ben zo blij dat ik de stap weer gezet heb.

Kantelpunt.

Heftig allemaal...maar ik weet waarom..nog niet altijd hoe...

behalve niet drinken!

 

Jullie reacties ervaar ik als helpend.

Door herkenningen wederzijds...door het niet veroordelen...door dat ik ondanks terugvallen toch inspirerend was.

 

Mooi...nee, niet zweven, niet euforisch...kei-hard werken.

Vandaag gelukkig weer met wat lichtheid...en slow down..dat gaat vanzelf met deze temperaturen ;) .

 

We zijn het allemaal waard om helder door het leven te gaan en te zijn wie we zijn.

 

Succes allemaal.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...