Spring naar bijdragen

Maandag 18 november


Mai

Aanbevolen berichten

het leven is gewoon K** en gaat nergens over, houdt niets in

en we gaan allemaal dood, de een met nog meer ellende dan de ander

het is allemaal inhoudsloos, eindig en pijnvol...

 

als je dat accepteerd, ga je de kleine mooie dingen zien...

want dat is het enige wat telt

maar ja zo hebben we allemaal onze waarheid..

 

niet teveel denken, bezig blijven, mensen ontmoeten en troost vinden

bla die bla bla

Link naar opmerking
Deel via andere websites

kohtje helemaal waar!!

leven in het nu en het goede willen zien..

wat ik al eerder zei, het leven is een aan een schakeling van nu momenten,

niets meer niets minder.

als je zo denkt, maakt leeftijd of wat dan ook niet uit.

gewoon het beste maken van volgende nu moment

klinkt leuk, maar zo verrot moeilijk...

we maken het onszelf moeilijk als we naar het verleden en toekomst gaan kijken

gewoon kinderlijk kijken naar het volgende moment en open staan helpt, denk ik

of brabbel ik.....hmmmmm. you live and you learn :blush:

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Goedemorgen allen, Sunyata waarom drink je dat? Is het reinigend?

 

Yep! In de ochtend is je lichaam in de reinigingsfase en dan heeft het vooral behoefte aan water en licht verteerbaar voedsel, bij voorbaat fruit, zeker omdat ik half vijf al opsta is dat voor mij een vereiste. Een Keltisch Zeezout oplossing is zo'n beetje het beste wat je kan doen om je lichaam van zuivere mineralen te voorzien en appelazijn  is anti-biotisch en anti-sepisch en is een natuurlijke versterker van je PH-balans.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Hallo mensen,

 

Ik ga het doen vandaag, uit de kroeg blijven, voor het eerst sinds tijden. Maar ik moet, nu geen smoezen en uitstel meer, anders wordt het echt 100% stoppen. Zolang ik mn gedachten maar kan verzetten, mezelf bezighouden is er weinig aan de hand. Ik ga vanavond maar eens authentiek Chinees koken, komend weekend experimenteren voor een Oosters getinte jaarwisseling eind volgende maand, doe ik graag...

 

Succes allemaal...

 

groet,

 

Law

Link naar opmerking
Deel via andere websites

En spijt, dat ik niet veel eerder een stap heb durven nemen in mijn leven, ik voel me een lafaard, omdat ik gewoon te laf

ben geweest om te scheiden, te laf, te lui, veel teveel gedoe, gemakshalve maar bij hem gebleven...

Ineens merk ik dat J ook geen liefde meer voor mij op kan brengen en alles wat hij zijn hele leven lang heeft verstopt, alle

gevoelens en alle ellende, lijken er nu uit te komen...zijn ogen staan star en boos...

 

Wijfie, ik heb in een gelijke situatie gezeten. De muziek was al jaren uit mijn huwelijk, mijn ex en ik leefden met elkaar onder hetzelfde dak, enig raakvlak ons kind. Ik zat iedere dag na werk in de kroeg, vluchtend van de realiteit. Uiteindelijk toch de knoop doorgehakt en gescheiden.

 

Mijn ex staat inmiddels, nu 1,5jr later, alweer op het punt te gaan trouwen, is zwanger, onvoorstelbaar. Ik woon nog altijd alleen in hetzelfde huis, met alle herinneringen en pijn die dat oproept, iedere dag weer. En toch zou ik de beslissing niet terugdraaien. Dan maar die eenzaamheid. Het is beter zo..

 

Ik wens je heel veel sterkte, take care.

 

Law

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Het is zoals het is, wijfie, en da's andere koek dan wat ik gisteren nog dacht.  Spijt over wat je in het verleden niet gedaan hebt heeft geen zin. Je kunt beter kijken hoe je nu in deze situatie verder kunt, wat je nu wél kunt doen. 

Ik ben geen mediator maar een herstellende verslaafde. Ik kan je niet zeggen wat je met je huwelijk aan moet, maar wel dat het voor jou in elk geval van levensbelang is dat je niet gaat drinken. De omstandigheden zijn ideaal om in schuldgevoel en zelfmedelijden weg te zakken. Maar zelfmedelijden vertekent je kijk op de realiteit.

Nee, je laat iemand niet verrotten, helemaal niet als je al zo lang bij elkaar bent, ook niet als je niet (meer) van iemand houdt. Je kunt niet meer dan je best doen, zowel voor hem als voor jezelf. Stel je eisen niet te hoog, vooral niet voor jezelf.. Doe dát wat je eigen gemoedsrust ten goede komt.

 

Sterkte en liefs, koh.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik had me er net bij neergelegd dat een naast familielid weinig om me geeft.

Dat ik geen initiatief meer zou nemen.

Echt net op weg naar huis de beslissing genomen. Ben er al een tijd mee bezig in mijn hoofd.

Kom ik thuis, heb ik ineens een lange mail. Voor het eerst in maanden. Waarin hij meer vertelt dan ooit.

Wat moet ik daar nou mee.

Weet niet of ik blij moet zijn of niet.

Weet niet eens wat ik daarbij voel.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Wijfie ik heb altijd van mijn manneke gehouden maar doordat hij ziek was had ik geen contact meer met hem dus het delen van gevoelens, waar hij altijd al erg veel moeite mee heeft gehad, kon toen helemaal niet meer. Zorgen, verdriet enz. namen de overhand en het houden van verdween op de achtergrond. Maar het was er nog wel. Dat merkte ik toen hij er niet meer was.

Jij hebt hem nog steeds nodig want als hij er niet is, mis je hem. ;)

Ja en ook het alleen maar bezig zijn met zichzelf herken ik heel goed. Dit is altijd wel zo geweest bij mijn manneke maar als zo iemand dan ook nog eens ziek wordt, wordt hij helemaal geconfronteerd met zichzelf en dat doet de hele wereld er niet meer toe, iedereen kan dood vallen maar als hij maar alle aandacht krijgt.

Het is een bodemloze put Wijfie waar alles in verdwijnt, en alles wat je geeft is te weinig.

Jammer maar je zal er mee door moeten meid. :rose:

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...