Dinsdag 20 augustus 2024

[Dune]

Goedemorgen lieve Frummers,

aan mij de eer om de gordijnen weer open te doen 😁

halfje al meteen genomen, kom steeds beter in een goede mindset, komt wel goed met mij

voor jullie allen een mooie dag

dagpact

Dune

[Yvonne]

Goedemorgen frummers, en goedemorgen Dune. 
Zo, voor het eerst weer eens lekker geslapen tot de wekker om half zeven ging, heerlijk. 
De dieren zijn weer verwend, nu tijd voor een bakje dus, lekker nog even helemaal rustig...

[Fonny]

Goedemorgen allemaal!🌞☕️lekker Yvonne..koffie!! 

dagpact:

Dune

Fonny

 

 

[Yvonne]

Jij ook een goedemorgen Fonny... 

DAGPACT:
Dune
Fonny
Yvonne
 

[Maja]

Goedemorgen! Gisteravond metaal bij elkaar gebonden en op straat gezet voor grofvuil. Ruimt op. Morgenavond mag ander grofvuil de deur uit. Nu naar werk, maar eerst koffie! 

DAGPACT:
Dune
Fonny
Yvonne

Maja

[bolletje]

Goeie morgen.                        

[lady jane]

goeiemooiemorgen frummers

straks bij oud-vollebalmaatje op bezoek,
hij is al een paar jaar dementerend in een verpleeghuis
maar niemand wist waar hij zat, en toevallig fietste ander maatje
in die stad en kwam hem tegen op zo'n duofiets met begeleider.
Zal wel een ongemakkelijk  bezoekje worden want hij herkent geen mensen meer.
Gisteravond Roosen en Borst gekeken, maar het is dus heel moeilijk om op tijd
vast te laten leggen of, dat, en wanneer er euthanasie mag volgen.
Bijzonder hoe die 2 mensen, na eigen ervaringen met moeders, dit heikele
punt uitdiepen en bespreekbaar maken.
 

[Dune]

@Roberto gisteren ook mooi op het juiste pad gebleven? Was even benieuwd naar je 

[rapilos]

Wat een regen zeg !

Fantastisch voor de tuin 

[Spud]

Roosen en Borst ook gevolgd, ik snoep eigenlijk mee van elk programma wat over dementie of euthanasie gaat.

Pas toen mijn moeder haar gewenste euthanasie heeft gekregen, kreeg ik eigenlijk pas door hoe vergeetachtig ze eigenlijk al was. Ze had mijn broer nog gevraagd om doosje sigaren te kopen, terwijl ik bij het opruimen van het huis nog 15 doosjes met sigaren vond en ook nog tig aan mini marsen om uit te delen aan die vriendelijke mensen rond haar.

Toen wist ik dat mijn mum tot haar einde toe zich groot heeft proberen te houden voor ons.

Mijn broers geloofde niet dat ons mam zou gaan, ik wel want als ons mam om iets vraagt is dat serieus. Maar ook ik had er een dubbel gevoel bij omdat ons mam nog zo goed leek. Pas toen ik het huis op ging ruimen en de volle baxters vond en al de maaltijden die een vriendin van haar voor haar kookte heeft ons mam in mijn ogen doelbewust naar haar einde toegewerkt en blijf ik niet met het gevoel achter dat ik mijn moeder misschien al te vroeg opgegeven heb. 

Doodgaan is wel gewoon een eenzaam proces nog steeds. Voor de diagnose van dementie hebben ons mam en ik het heel veel over leven en dood gehad. Maar tijdens het proces van de euthanasie aanvraag tot aan de uitvoering. Kon mijn moeder mij geen antwoorden meer geven op bijvoorbeeld hoe voelt het voor jou om je kinderen los te laten? Het was alleen nog blij zijn voor ons mam als ze weer een onderzoek goed afgerond had. En ook de spanningen delen van dat het mis kan gaan omdat er iets gebeurt buiten je waar je geen controle op hebt. Ons mam was eindelijk nog eens verliefd geworden en die man is 2 maanden voor haar euthanasie overleden aan corona. Daar was ons mam behoorlijk van slag van en de dokters hadden bijna gezegd dat mijn moeder alleen maar dood wilde vanwege liefdesverdriet. Ze mocht dat gemis aan die man dus ook niet uiten als ze haar euthanasie wilde krijgen. Ik vind dat behoorlijk heftig. Want die aanvraag voor euthanasie had ze al gedaan voor zijn dood. Maar omdat ze er zo van slag door was leek het een reden te zijn om haar verder niet meer te helpen.

Ze heeft een heel grote rouwkrans voor die man laten bezorgen en elke dag een kaars gebrand en verder er niks meer over gezegd. Ik had zijn voicemail bericht op audio gezet zodat ze het over de boxen kon horen. En dat heeft haar nog een beetje laten rouwen.

Op de dag dat ze  zelf doodging, branden er nog steeds een kaars voor hem. En die heb ik laten branden met een soort gevoel van nu zijn jullie weer samen.

De dag van sleutel overdracht ging deze uit. Maar ik heb het schoteltje meegenomen en heb thuis een kaars aangestoken voor hem en ons mam. En die brand nog elke dag, want ik heb heel veel kaarsen van ons mam georven. En dat is nu bijna 4 jaar geleden.

Aangezien ik van nature blijkbaar heel goed ben in mijn eigen rouwverwerking, ik kon de hulpverlener meer vertellen dan zij mij. Heb ik een 3D ervaring aangeboden gekregen om eens te kunnen voelen hoe dementie eigenlijk is.

Ik denk dat ik niet alles meegekregen heb, maar voelde wel fijn omdat ik toch wel het gevoel had dat ik mijn moeder beter begreep. Dementie is vooral heel erg vermoeiend, want je hele leven is ineens een ontdekkingstocht, van koffie zetten tot aan mensen die jou nog wel kennen en jij hen niet.

Maar oude herinneringen komen wel binnen en zijn niet zo vermoeiend.

Dus ook al ben je een vreemde voor degene, als je geen vragen stelt maar gewoon dingen verteld over dingen die je met degene meegemaakt hebt kan je wel nog contact krijgen.

Ik ga nu om met dementerende ouderen die ik helemaal niet ken. Ik ben daar dan poetsvrouw en als ik de verhalen van het verleden een beetje beu begin te worden, ga ik gewoon de keukenlade opruimen en kom ik dingen tegen waarbij ik me echt afvraag waarvoor wordt dit gebruikt? Dus dan ga ik wel vragen en dan krijg ik veel meer te weten dan waar ik om gevraagd heb maar wel heel leuke verhalen en die klant wordt er ook vrolijk van.

Gewoon jezelf blijven dus bij een dementerende. En het niet ongemakkelijk maken door herkent te willen worden en een intensief gesprek willen voeren.

Ik vind het elke keer weer leuk als ik niet hartelijk ontvangen wordt door een klant. Maar dat ze me met een lach uitzwaaien en ook zeggen dat ik voorzichtig moet zijn. Of ze me nu wel of niet herkennen is dan niet zo erg meer. En het uitpuzzelen om die dag dan weer een leuke dag te maken, vind ik leuk. En soms lukt het niet dat is ook goed!

 

[Ayla89]

13 uur geleden zei lady jane:

Gisteravond Roosen en Borst gekeken, maar het is dus heel moeilijk om op tijd
vast te laten leggen of, dat, en wanneer er euthanasie mag volgen.
Bijzonder hoe die 2 mensen, na eigen ervaringen met moeders, dit heikele
punt uitdiepen en bespreekbaar maken.
 

Ik hoor hele goede verhalen over dit programma en dat het direct, confronterend, maar toch ook heel integer is. Goed dat ze dat maken! Ik word er alleen altijd (net als met bijvoorbeeld OML) verdrietig van en steek de meeste dagen liever mijn hoofd in het zand. 

15 minuten geleden zei Spud:

Ze mocht dat gemis aan die man dus ook niet uiten als ze haar euthanasie wilde krijgen. Ik vind dat behoorlijk heftig. Want die aanvraag voor euthanasie had ze al gedaan voor zijn dood. Maar omdat ze er zo van slag door was leek het een reden te zijn om haar verder niet meer te helpen.

Wat heftig lijkt me dat. Zelfs als je alles dus weloverwogen voorbereidt (wat als ik het stuk van jane lees al een uitdaging op zich is), moet je nog oppassen dat je geen "aanleiding" geeft waardoor dat voornemen niet meer serieus genomen wordt.

Anywayyy, weer een droge dag vandaag. Ik ga dit weekend naar Zandvoort. Dat wordt een nieuwe uitdaging, maar ik heb er vertrouwen in. Ik zorg dat we nog een stuk met de auto moeten, dan Bob ik, zodat ik niet kan drinken. 

[Lika]

Lieve @Spud, wat schrijf je dat lief. Ik hoop dat ik wat liever voor mijn moeder ga worden. Ik heb zo weinig geduld, het is er zo warm en ze is zo doof… ik moet meer ‘gewoon gaan doen’ ipv toestemming te vragen of te vragen hoe zij het wil. Moeilijk. Bed verschoond vandaag, was teruggebracht en weer nieuwe mee. 

[lady jane]

Het bezoek werd nergens ongemakkelijk. Hij wist onze namen niet meer
maar zijn gezicht lichtte blij op toen we zijn kamer binnenkwamen. Dus
dat was een goed teken al. Maatje had 6 A4 uitgeprint met groepsfoto's
die we elk jaar maakten, en had daar de namen steeds onder geschreven.
Dat is een lumineus idee gebleken, er kwamen herinneringen boven,
soms wist hij ineens een naam, hij werd levendig en genoot net als wij enorm.
Daarna hebben wij bij maatje thuis nog wel een lang gesprek gehad over (levens)testamenten,
memorandum, resomeren i.p.v. cremeren, wie ze uit mogen voeren enz enz.
Hij heeft alles al piekfijn vast liggen en deels geregeld. Ik moet nog beginnen natuurlijk