Ik mis Femke, verslaving van ruim 40 jaar.

[Lonster1]

Als je de lunch overslaat, ga je dit later inhalen en teveel eten. Dat is wat er gisteren gebeurde, toch? Regelmaat is ook belangrijk.

[renaldo61]

Maaltijden overslaan wordt inderdaad niet aangeraden @Lonster1 . Maar ik denk dat ik tegen de avond steeds teveel eet. 

gisteren om 03:23 bewerkt door renaldo61
Verkeerd woord

[knakker]

Bij mij werkt het het best om op gezette tijden afgemeten hoeveelheden te eten. Van nature ben ik een zwelger of een ontbeerder. Alles of niets. En daar slingerde ik dan alsmaar tussen heen en weer. Nu ga ik er eerst even goed voor zitten om een klein hapje te eten. En daar geniet ik dan vervolgens enorm van. Vele malen meer dan van het mateloze schuiven. In der Beschränkung zeigt sich der Meister.

[renaldo61]

24 minuten geleden zei knakker:

Bij mij werkt het het best om op gezette tijden afgemeten hoeveelheden te eten. Van nature ben ik een zwelger of een ontbeerder. Alles of niets. En daar slingerde ik dan alsmaar tussen heen en weer. Nu ga ik er eerst even goed voor zitten om een klein hapje te eten. En daar geniet ik dan vervolgens enorm van. Vele malen meer dan van het mateloze schuiven. In der Beschränkung zeigt sich der Meister.

Ik ben inderdaad iemand van alles of niets. De ene moment kende ik tijdens mijn schooltijd zo goed als niets van wiskunde. Ik kwam nog uit een periode dat hoofdrekenen in de lagere school een groot ding was. Bij mij keerde het om toen ik besefte dat wiskunde juist hetzelfde was als 1 en 1 optellen. Vanaf toen blonk ik er in uit. Het hielp mij ook in andere theoretische vakken. 

In sporten was het ook alles of niets. Ik kon niet snel lopen, maar ik bleef doorgaan. Zeker in het fietsen werd het zo. Geen afstand was te groot en geen beklimming te steil, alhoewel ik steeds overgewicht had. 

Ik denk dat ik ook op mijn werk zo bezig was. 

Spijtig genoeg heeft de alchohol zeer veel hersencellen gedood. Ook is mede door de vele langdurige opnames mijn spiermassa gekrompen. 

In eten en drinken ben ik nog steeds overmatig. 

Ook als ik mij verbonden voel tot iemand heb ik het zeer moeilijk om die persoon weer terug los te laten. 

[knakker]

Ja, maar ik bedoel juist dat dat alles of niets ook een valkuil is. Dat we als ‘niets’ weer eens mislukt we bijna automatisch terugvallen in ‘alles’. Terwijl een matige tussenweg ook is aan te leren. Met eten, bedoel ik hier.

[renaldo61]

39 minuten geleden zei knakker:

Ja, maar ik bedoel juist dat dat alles of niets ook een valkuil is. Dat we als ‘niets’ weer eens mislukt we bijna automatisch terugvallen in ‘alles’. Terwijl een matige tussenweg ook is aan te leren. Met eten, bedoel ik hier.

Dat is een moeilijke voor mij. Als iets me niet beviel of niet goed lukte had ik steeds de neiging om op te geven, zoals leren zwemmen. Alhoewel ik daarin toch wel meerdere pogingen in ondernomen heb. Nu ben ik aan 't opgeven om matig te eten. 

Matig alchohol drinken is iets wat altijd bij mij gedoemd was te mislukken. Ik wou bijvoorbeeld in het café laten zien hoeveel ik wel kon drinken. Later als thuisdrinker dronk ik nog veel meer op een dag. Zoveel dat ik wel eens zo dronken was dat ik niet meer recht kon staan en de politie zich een weg binnen baande en ik naar spoed werd afgevoerd. 

[renaldo61]

Meer als 20 jaar geleden toen ik besefte dat ik een probleem had, ben ik met allerlei mensen gaan praten op het internet. Ik zocht ook professionele hulp, het ging niet om alcohol, want wat alcohol betreft leefde ik steeds in ontkenning. Het ging om mijn ander duidelijk probleem. Ik praatte toen met msn Messenger met mensen die ik via een schrijver-site had leren kennen. 

Er was daar een waar ik zo goed als een verslaafd gedrag bij vertoonde om mee te chatten, ik bleef tot 4 uur in de ochtend op tot ze verscheen op msn. Ik moest er toen wel om 6u30 weer uit om gaan te werken. Na een tijd wilde ze geen contact meer met mij. Bekend verhaal voor mij, iedereen laat me vroeg of laat in de steek. Misschien rond die tijd begon ze aan haar enigste roman die ze schreef te schrijven. 

Nu heb ik vandaag dat boek gereserveerd van een bibliotheek. Of ik er veel ga in lezen weet ik nog niet, waarschijnlijk niet, want ik ben zeker geen boekenlezer. 

O ja, zij was een van de twee personen die mij vertelde dat ik te veel alcohol dronk, de andere was een buur. Maar zij kende me alleen van de chat op msn. 

[renaldo61]

Ik ga er vrede mee moeten nemen dat ik op sommige vragen nooit een antwoord ga krijgen. Bijvoorbeeld ik sprak vandaag nog met een vrouw die al zeer dikwijls hervallen is en telkens zeer korte opnames heeft. Terwijl ik maar eventjes 486 dagen opgenomen was. Waarom? Moet ik daar ergens naar schuldigen zoeken? 

[Mormel]

@renaldo61:
Een poos geleden hebben we al enkele berichten gewisseld over je opname en ik ga mezelf herhalen als ik zeg dat je vrijwillig 486 dagen bent opgenomen geweest. Ik heb zelf in het verleden een gedwongen opname gehad en dat verloopt via de vrederechter, waarbij je in het begin een termijn van 40 dagen krijgt, terug gehoord wordt door de vrederechter (samen met je advocaat) en om de gedwongen opname dan te verlengen moeten ze eigenlijk al met stevige argumenten aankomen. Daarnaast kwam ik hierdoor terecht op een gesloten afdeling (dus geen weekends naar huis en de afdeling zelf verlaat je enkel onder begeleiding), en daar zat niemand met louter een verslavingsproblematiek. Als er sprake was van verslaving dan ging dit meestal gepaard met ernstige mentale problemen. 

Zoals in je laatste bericht heb je soms de neiging om je in een slachtofferrol te plaatsen, iemand die alles overkomt (schuldigen zoeken, iedereen laat me in de steek) en kennelijk weinig invloed heeft op zijn eigen leven. Heel eerlijk, als psycholoog van de toog: je vermeld enkele malen je moeder, misschien is het nuttig voor jou om een psycholoog op te zoeken en dat jeugdtrauma uit te klaren en te kaderen opdat je niet telkens hervalt in die kindrol. 

Hoop dat je beseft dat ik dit niet schrijf om je te kwetsen en maak er een fijne droge dag van.

[renaldo61]

Ik voel me inderdaad een slachtoffer @Mormel. Ik had tijdens die opname twee verantwoordelijke psychiaters. Mijn huidige psychiater wilde de opname. Het is waar het was geen gedwongen opname, al vind ik niet dat ze me de keus lieten. Op de afdeling waar ik eerst terecht kwam is de hoofdpsychiater de baas, ik vind dat die totaal niets nuttig voor mij deed. Tenzij me terug naar de alchohol leidde. Op de tweede afdeling waar mijn huidige psychiater verantwoordelijk is verbleef ik veel minder lang. Ik blijf haar dankbaar voor wat ze voor me doet en deed. Maar ik ben wel nog steeds boos op haar, want ik acht haar verantwoordelijk voor de lange opname. De andere psychiater betreur ik alleen maar, haar hoofdbekommernis is volgens mij patiënten opgesloten houden tegen hun wil. Ik zeg opgesloten omdat het een afdeling is met deuren die op slot zijn.

Had ik een kans om te verzetten tegen mijn opname? Misschien wel, maar dat werd me dan toch verzwegen.  

[Mormel]

@renaldo61: gewoon om te antwoorden op je laatste vraag, natuurlijk had je de kans om je daartegen te verzetten. Zoals ik eerder zei verloopt een gedwongen opname via de vrederechter. Zonder dat deze tussenkomt kunnen ze je niet tegen je wil vasthouden. 
Natuurlijk had het kunnen gebeuren dat wanneer jij aangaf te willen vertrekken en voet bij stuk hield, dat ze dan de procedure opstarten voor een gedwongen opname, alleen weet ik niet of ze dit hard kunnen maken als er enkel sprake is van verslaving. 

Eigenlijk is er niets dat je daaraan nog kunt veranderen, maar misschien is het nuttig om dit te onthouden voor de toekomst. (Al gaan we er natuurlijk vanuit dat die situatie zich niet meer voordoet).

[renaldo61]

Sinds ik de laatste keer terug naar huis mocht/ging @Mormel  en ik terug mijn Femke bij me had, had ik een kaars branden om nooit meer opgenomen te worden. En om mijn Femke bij me te kunnen houden. Mijn Femke heb ik niet meer en mijn begeleiding vind een brandende kaars nu niet langer brandveilig. Dus ik zal al maar een kamer in de kliniek reserveren. Dit klinkt weer als een klaagzang, maar ik heb het gevoel dat alles mij ontnomen word. 

Over mijn moeder ga je gelijk hebben, zij liet me daadwerkelijk lichamelijk in de steek en geestelijk heeft ze zich nooit om mij bekommerd. 

[lady jane]

net zo sfeervol en verspreiden geen ongezonde fijnstof.

[renaldo61]

4 minuten geleden zei lady jane:

net zo sfeervol en verspreiden geen ongezonde fijnstof.

Dat zal ik misschien moeten overwegen, de begeleiding wou er al een voor mij gaan halen.