Zaterdag 7 september

[fleurtje]

@Bor, het verbaast me niet dat je hebt toegegeven. Niet omdat ik denk dat je t niet kan. Ik denk dat jij krachtig en koppig genoeg kan zijn om eender wat te bereiken. Maar tussen sigaretten zitten zo vroeg in je proces is de kat bij de melk zetten. Doe dat de eerste weken maar niet. 

 

[fleurtje]

Ik droomde van een goede vriendin van me vanochtend. Veel weet ik er niet meer van alleen dat ze een hond had met vinnen. Hoe bizar

[Vol]

het was in ieder geval geen giraffe

 

[fleurtje]

47 minuten geleden zei Sandro:

Accepteren dat ik bang mag zijn (of wat voor negatieve emotie dan ook), zorgt bij mij voor opluchting.

Er begint langzaamaan een last van mijn schouders te vallen nu ik begin te beseffen dat ik alles wat ik "moet", door mezelf is opgelegd. Niet door iemand anders, maar door mezelf. Als ik dat eenmaal los kan laten, al die dingen die ik van mezelf moet maar mezelf in feite alleen maar tegenhouden, zal ik veel zorgelozer leven. En omdat het iets is wat bij mezelf ligt, weet ik ook dat ik het zelf kan oplossen. 

Ik ben er overigens nog niet helemaal, maar ik maak wel stapjes merk ik.

Soms is natuurlijk iets dat je moet van je zelf niet perse slecht als je daardoor groeit maar ik begrijp wat je bedoelt.

Herken ik veel in

[Sandro]

50 minuten geleden zei fleurtje:

Soms is natuurlijk iets dat je moet van je zelf niet perse slecht als je daardoor groeit maar ik begrijp wat je bedoelt.

Herken ik veel in

Een gezonde dosis ambitie is prima inderdaad. 

Maar als je normen en waarden je zeggen dat je álles goed moet doen, dan zit dat jezelf enorm in de weg. Dan ga je risicoloos door het leven, uit angst om te falen (althans, dat maak je er zelf van) en bereik je helemaal niets. Maar goed, zoals je zelf al schreef, begreep je me al 

Ik moet regelmatig tegen mezelf zeggen, als iets volgens mijzelf beter had gekund:" maakt niks uit, volgende keer beter". En focussen op de dingen die wél goed gingen.

7 september 2019 bewerkt door Sandro

[Lonster]

Nou dat gebeurt anders vaak genoeg, dat je drank wordt aangeboden/opgedrongen. In een restaurant, supermarkt, op tv, bij vrienden en familie, zelfs op het werk. Waar eigenlijk niet.

 

[Lonster]

De normen en waarden van niks fout mogen doen van Sandro heb ik gelukkig niet, hoef ik die ook niet af te leren.  

Lekker herfstig weer. De zon schijnt nu weer volop, mooie wolken en mooi licht... ik hou er wel van. 

[Lonster]

Bor het is aardig als ze rekening met je willen houden, vooral in het begin. Maar verslaafden moeten nu eenmaal hun spul hebben. Het is aan jou hoe je er mee om gaat. Zo'n pak shag of sigaretten zal wel vaker in je buurt liggen. Nee dat maakt het niet makkelijker, aan de andere kant is het gewoon een training hoor. Ik heb toen ik stopte de rookpauzes op het werk niet overgeslagen, ik ging juist mee met de anderen. En er waren er wel meer die gewoon doorroken. Nee niet bij mij thuis maar wel naasten, mijn familie en vrienden bijvoorbeeld.

7 september 2019 bewerkt door Lonster

[Lonster]

Ik vond onbeheerde pakjes in het begin ook wel een trigger, maar ook dus een training. Misschien heeft het ook wel met het verhaal van Sandro te maken. Je mag voelen dat je trek hebt, dat je wilt roken of drinken. Het is een rotgevoel. Maar je hoeft er niet naar te handelen. Je kan ook wat anders gaan doen. 

[Lonster]

Kort lontje. En dat is gevaarlijk, want juist als je boos wordt wil je roken. 

Maar je bent ook heel zielig hoor, het is een * gevoel. Volgens de theorie van Sandro mag je je zo voelen, laat het maar toe  

[Sandro]

Wat betredt lijden, en het nut ervan, is dit stukje de moeite waard om te lezen (hopelijk niet te zweverig ):

Wij met onze beelden van volmaaktheid, van geluk zonder smetje, waar we elkaar de ogen mee uitsteken. Elkaar gek maken, elkaar opjagen. We mogen niet lijden, we mogen niet voelen.

Het is misschien wel het grootste taboe in deze tijd; lijden. Als we kijken naar de beelden die we van onszelf maken op de sociale media, dan is ieders leven volmaakt, is de een nog gelukkiger dan de ander en niemand heeft last van wat toch echt bij ons menselijk leven hoort; namelijk lijden aan de onvolmaaktheid van het leven. We hebben daar de grootste moeite mee, wij als moderne, westerse mens met name.

Wij met onze beelden van volmaaktheid, van geluk zonder smetje, waar we elkaar de ogen mee uitsteken. Elkaar gek maken, elkaar opjagen. En als we dan inderdaad door de hoge eisen van een volmaakt leven, opgebrand raken, dan heeft de reguliere psychologie of psychiatrie eigenlijk maar een antwoord; de pil. De pil die ons gevoel van onbehagen, ons lijden onderdrukt.

We mogen niet lijden, we mogen niet voelen. Of is het zo dat we de kunst van het lijden hebben afgeleerd? Tijd is geld, we moeten snel door, door met geld verdienen, door met het voldoen aan de steeds hogere eisen van de economie. En als we in die zin niet meer functioneel zijn, geen geld meer opbrengen, dan is ons leven misschien wel voltooid en mogen we daar met behulp van deskundigen een einde aan maken. Of kunnen we die dood overwinnen door wat wij wetenschappelijke vooruitgang noemen, waardoor we instaat zijn om een letterlijk bionische mens te scheppen, half mens, half robot. Een onoverwinnelijk wezen waar het lijden geen vat meer op heeft.

Heel herkenbaar dat heel ons systeem, zowel ons persoonlijke als ons collectieve systeem gericht is op het ontwijken van het gevoel van onbehagen, gevoel van leegte, van lijden. Tegelijkertijd ontkomen we er niet aan. In ieders leven komen momenten voor die ons brengen aan de rand van onze persoonlijkheid. Daar ligt onze kans, daar ligt onze groeimogelijkheid. En wat is er dat dan eigenlijk groeit? Bewustzijn. Bewustzijn is wat groeit op het moment dat we de moed hebben om iets van ons menselijk lijden toe te laten. Te voelen dus. We zijn zo bang om te voelen. En dat is logisch. Omdat ons systeem, onze persoonlijkheid niet in staat is om ons lijden te dragen.

Onze persoonlijkheid alleen, ons ego, gaat gebukt onder de last van ons lijden. Eigenlijk is het een stukje sterven. En wie zoekt dat nu vrijwillig op? Het bijzondere, het wonder misschien, is dat in dit stukje sterven, een geboorte verborgen ligt. De geboorte van ons bewustzijn. Dat bewustzijn is geen onderdeel van ons ego, dat is onderdeel van wat je onze essentie zou kunnen noemen. Dus als we in staat zijn om in onszelf een stukje van ons menselijk lijden toe te laten, sterven we een stukje, sterft ons ego een stukje, maar tegelijkertijd wordt ons bewustzijn geboren. En dat bewustzijn is wonderwel in staat om ons lijden te dragen. En zo kan er een nieuw mechanisme ontstaan, dat niet langer gericht is op het ontwijken van ons lijden, maar dat gericht is op het stukje bij beetje toelaten van ons lijden om van daaruit ons bewustzijn geboren te laten worden. Lijden wordt dan vreugde, wordt dan geluk, wordt dan liefde.

Dat klinkt misschien allemaal heel mooi en je zou je kunnen afvragen, doe ik dat dan helemaal voor mezelf alleen? Nee, want dat proces van het sterven van ons ego en het geboren worden van ons bewustzijn is niet alleen goed voor onszelf, maar ook voor de wereld. Je zou het zelfs een stap in onze menselijke evolutie kunnen noemen. Verbeter de wereld, begin bij jezelf.

Een van de belangrijkste menselijke patronen om ons menselijk lijden buiten de deur te houden, is het projecteren van wat ons wordt aangedaan, buiten onszelf. De ander is de oorzaak van onze pijn (die we in dit patroon dus niet toelaten). Alles wat een bedreiging vormt voor het systeem dat ons ego heeft opgebouwd, dient bestreden te worden. Te vuur en te zwaard. Zo ontstaan oorlogen, in het groot, in het klein, we zijn elkaars vijanden in de oneindige poging om het innerlijk lijden buiten de deur te houden.

Het mag duidelijk zijn dat op het moment dat we in staat zijn, dat we de moed hebben, om in onszelf iets van ons lijden toe te laten, dat we dan dit patroon van projectie van de vijand buiten onszelf, doorbreken. Het is een gekke omkering, want ons doel veranderd radicaal van het bestrijden van de vijand buiten ons, naar het bijna dankbaar zijn voor de pijn die de ander ons aandoet. Want dit biedt de kans om iets van ons lijden in onszelf toe te laten en te transformeren naar bewustzijn. Naar vreugde, van innerlijk geluk, van liefde. Dat wordt natuurlijk bedoeld met heb je vijanden lief. Maar het is tegelijkertijd het moeilijkste van allemaal, omdat het bewustzijn vraagt, een groot bewustzijn, dat maar langzaam van binnenuit geboren wordt.

7 september 2019 bewerkt door Sandro

[Myle]

Sandro, wow. Dat raakt.

[fleurtje]

Dienen tekst is mij te lang om te lezen 

Wow jullie zijn hardcore! Zo zie je iedereen is anders. Ik vind mezelf nogal koppig en heel vastberaden maar ik zou er in t begin van mijn proces nooit aan gedacht hebben om mezelf op die manier uit te dagen. Dat is bijna masochistisch voor mij. 

Is bijna als door de drankgang lopen als je grote trek hebt.

Kan natuurlijk een boost voor je zelfvertrouwen zijn. 

 

[fleurtje]

Ik zou nooit van mijn leven hier in huis sigaretten willen hebben. Zelfs nu na een aantal jaar nog niet.

Ken jezelf 

Daar komt t op neer

[Quinn]

Knuffel @Bor dat stoppen is flink ruk he?

@Sandro misschien aardig om ook even aan bronvermelding te doen? 

Aan de antibiotica hier, eens kijken hoe dat dit keer gaat vallen. Kan het dagpact niet vinden, maar ga toch maar niet drinken vandaag. 

[Sandro]

@knakkerik weet niet of je nog wel eens wat drinkt, maakt verder ook niet uit, maar mag ik je vragen waarom je dat deed?

M.a.w. waarom dronk je?

7 september 2019 bewerkt door Sandro

[Lonster]

Ik vind de tekst ook te lang, maar ik haak ook af als er voor mij gedacht wordt;. "Wij" die elkaar op social media media gek maken met perfectie. Ik heb vrienden op Facebook die juist hun misère etaleren. Weer uitzaaiingen. Kat laten inslapen. Psychische nood. Weer regen op vakantie. Misschien ligt het wel aan mij dat ik niet zulke volmaakte vrienden heb dan. 

[Sandro]

5 minuten geleden zei Lonster:

Ik vind de tekst ook te lang, maar ik haak ook af als er voor mij gedacht wordt;. "Wij" die elkaar op social media media gek maken met perfectie. Ik heb vrienden op Facebook die juist hun misère etaleren. Weer uitzaaiingen. Kat laten inslapen. Psychische nood. Weer regen op vakantie. Misschien ligt het wel aan mij dat ik niet zulke volmaakte vrienden heb dan. 

Dat stukje tekst over social media geldt ook niet voor mij hoor, ik zit niet op social media. Kan me voorstellen dat je dan afhaakt. Denk dat er voor een groot deel van de mensen echter wel een kern van waarheid in zit. Wat wel voor mij geldt, is dat ik mezelf niet toe sta te falen, wat dat dan ook precies is.

Het gaat ook niet alleen maar om social media; het "niet mogen lijden" zit dieper in de maatschappij (denk ik) en wordt ook wel benoemd in het artikel. 

7 september 2019 bewerkt door Sandro

[Lonster]

Ik wil de tekst ook niet afbranden Sandro. Het is natuurlijk ook maar wat je er zelf uit haalt. Het is geen thema dat in mijn leven speelt, het niet mogen falen. Bij mij thuis was het motto eerder 'niet je kop boven het maaiveld steken'. Ofwel; je kunt je maar beter klein en gedeisd houden. Als je geen verwachtingen hebt, kun je ook niet falen. 

[Sandro]

13 minuten geleden zei knakker:

Sinds vier maanden drink ik niet meer, geen alcohol althans. De vraag waarom ik dronk is te complex om eenlijnig te kunnen beantwoorden . Maar in mijn specifieke geval had het niet te maken met het moeten verdoven van gevoelens die ontstonden door niet te kunnen voldoen aan een al dan niet opgedrongen streven naar volmaaktheid. Het was bij mij eerder omgekeerd: het overmatig cultiveren van duistere gevoelens ofzo. Het mij intrigerende beeld van De Gekwelde Tobber, wanhopig drinkend en worstelend met het leven. Daar ben ik al drinkend beangstigend veel op gaan lijken. Meer dan strikt gezien nodig was. Nu de flessen met de vuilnisman mee zijn ben ik gelukkig veel meer weer de zorgeloos door het leven huppelende lambal.

Goed bezig!

Ben je schrijver, schilder of doe je iets anders creatiefs toevallig?

[Sandro]

34 minuten geleden zei Lonster:

Ik wil de tekst ook niet afbranden Sandro. Het is natuurlijk ook maar wat je er zelf uit haalt. Het is geen thema dat in mijn leven speelt, het niet mogen falen. Bij mij thuis was het motto eerder 'niet je kop boven het maaiveld steken'. Ofwel; je kunt je maar beter klein en gedeisd houden. Als je geen verwachtingen hebt, kun je ook niet falen. 

Met afbranden zou ik geen moeite hebben hoor. Voor de discussie kan het juist leuk zijn, moet je wel het artikel gelezen hebben 

Wat was voor jou de reden om te drinken trouwens, als ik vragen mag?

Nu ik iedereen zo loop te bevragen, is het misschien wel netjes om wat context te geven bij mezelf. Ik ben ook nooit gepusht hoor, door mijn ouders. Dus daar komt de "faalangst" niet vandaan. Grootste deel is persoonlijkheid in mijn geval. Ander deel is het gevoel dat mijn vader wilde dat ik anders was dan ik was. Was altijd een dromer en dat waardeerde hij totaal niet. Dat is blijkbaar traumatischer geweest dan ik ooit had gedacht.

@Bor ik ben afgestudeerd in de psychologie. Qua werk doe ik echter heel wat anders. Maar ben dus wel geïnteresseerd in de psyche, ja 

7 september 2019 bewerkt door Sandro

[Smaragd]

53 minuten geleden zei knakker:

 Nu de flessen met de vuilnisman mee zijn ben ik gelukkig veel meer weer de zorgeloos door het leven huppelende lambal.

@knakker moest erg lachen om dat woord lambal  

Met teveel flessen kun je ook een lambal zijn bedenk ik mij dan, maar dan idd geen huppelende. Snap je hoor, heerlijk beschreven. Jij straalt ook iets gelukkigs, opgeluchts uit. Kan daar erg van genieten. 

@Bor wacht maar op die praktijkondersteuner. 2 dingen tegelijk aanpakken kan voor sommigen werken maar niet voor iedereen. Stap voor stap. En ik snap dat je kwaad werd, echt dat zou ik ook geworden zijn. Had dat pakje shag zo onder het water gehouden. Ik niet, jij zeker niet. Heel kinderachtig maar snap die trigger wel. Zeker thuis en zeker als je het ook nog eens hebt aangegeven..

@Quinn beterschap, pijnlijk een oorontsteking.

Vandaag veel opdrachten nagekeken van leerlingen die ik begeleid. Ja in mijn vakantie, onder/tijdens het werk is daar geen tijd voor:( Geeft een goed voldaan gevoel.Zij moeten ook verder natuurlijk.

Fijne avond allemaal.

 

7 september 2019 bewerkt door Smaragd
toevoeging

[Sandro]

2 minuten geleden zei Bor:

Oh dan zat ik nog aardig goed.

Is de faalangst jou reden (geweest?) om te gaan drinken dan?

Ja, volgens mij wel. Faalangst/onzekerheid. 

Ik begon al vrij jong, in de vroege puberteit. Is ook wel een leeftijd waarin onzekerheid naar voren kan komen natuurlijk.

[Lonster]

Nu het wat minder theoretisch en meer persoonlijk wordt, is het wel interessant om te lezen.

Hoe staat het met jouw drinken @Sandro? Nog niet zo lang geleden plaatste je hier een soort noodkreet.

Waarom ik dronk heeft meerdere redenen. Uit verlegenheid vroeger. Ik vond het heerlijk om met een vriendengroep door te zakken. En natuurlijk om allerlei gevoelens niet te voelen; vermoeidheid, stress, verdriet, verveling, boosheid en ga zo maar door. 

7 september 2019 bewerkt door Lonster
@ lukte niet te taggen

[Lonster]

In mijn omgeving was het heel normaal om veel te drinken. Pas na drank kon ik over mijn gevoelens praten. 

Het jammere vind ik dat het wel zijn nut heeft gehad, deels, dat drinken. Maar dat ik niet op een gegeven moment gedacht heb dat ik er maar eens mee op moest houden. Echt stoppen, dat heb ik tot vorig jaar nooit serieus overwogen. Om daar nou eens de moeite voor te doen, zoals ik dat met nicotine wel deed. 

Nu terug kijkend vind ik dat vreemd. Ik vond mensen die niet dronken saai, een beetje belerende types. Nu ben ik zelf zo'n type geworden. 

7 september 2019 bewerkt door Lonster