Onze h . kamer 4-9-2019

[bolletje]

Vannacht m'n teen gestoten na het plassen. Dat deed verdomde pijn dus wilde ik gauw op bed zitten om even te wrijven, ga ik bijna naast m'n bed zitten.

Nou als m'n hondjes konden lachen zouden ze dubbel gelegen hebben.

Afijn, hoe hebben we geslapen? Ik redelijk. Vandaag weer een dagje thuis. Heb er zin in.

4 september 2019 bewerkt door bolletje

[EefjeJ]

Goeiemorgen allemaal

Ohhhh dat is erg pijnlijk Bolletje! Maar ik zie het ook nu even helemaal voor me hoe je naast je bed gaat zitten maar niet leuk natuurlijk... Geen zere billen?

Ik heb tot half 4 geslapen, daarna kwam ik amper meer in slaap, misschien nog een uurtje bij elkaar...voel me wat unheimlich, lastig uit te leggen. Straks weer naar groepstherapie, hoop dat ik mijn ogen open kan houden Vanmiddag maar even rusten in ieder geval...

Hoe gaat het met de rest vandaag??

[doorbijter]

Ik heb voor t eerst sinds we van vakantie terug zijn weer eens lang geslapen. De laatste weken was ik steeds rond de klok van 7 wakker en sliep dan ook niet meer. Vanmorgen toch weer in slaap gevallen.

En volgens mij voor t eerst sinds ik volledig over ben op de diazepam niet s nachts naar de wc geweest. Daarvoor moest ik nooit s nachts, maar sinds de overstap echt elke nacht. Niet echt fijn, maar niks vergeleken met de klachten die ik had bij de lora. Ik hoop dat ik er voorgoed vanaf ben, haha. 

Verder vandaag niks op de planning. Heerlijk rustig dagje

[Annie87]

Hoi allemaal! 

@bolletje jeetje Haha, hoop dat het goed gaat met je teen! 

Ik ben vandaag 6 maanden benzo vrij. Joepie. (Al voel ik me nog steeds erg slecht). Toch is het een fijn idee om al 6 maanden die rotzooi niet meer in mijn lijf te hebben. Op naar de volgende 6 maanden. Hopelijk ben ik dan weer een stuk verder met mijn genezing. 

 

[Kannietmeer]

@bolletje Kan me zeker voorstellen dat het er idioot moet hebben uitgezien! Hoop wel dat je geen pijn meer hebt X.

@EefjeJ Ik denk ik dat ik absoluut begrijp hoe je je voelt. Unheimlich is een goed woord voor dat gevoel. Het klopt niet, je gevoel is "off"  en het is aan de negatieve kant, alsof er iets mis gaat.  Ik voel me regelmatig nog zo, maar ik keer het dan maar de rug en toe en ga aan de slag me wat ik wil doen die dag. Vaak trekt het wel weg in de loop van de dag, of toch zeker aan het einde van de dag.

@doorbijter Wat heerlijk dat je slaap zoveel beter aan het worden is! Dat zie ik graag Slaap is zo gezond en helpt je lichaam herstellen.  Laten we hopen dat het zo door blijft gaan

@Annie87 Wat een prachtige mijlpaal lieverd! Zo is het , 6 maanden is een prachtige tijd en je lichaam heeft al heel veel tijd gehad genezing uit te werken. Er komt echt een moment dat je dat allemaal gaat ervaren en zien. Voel je je weer wat rustiger nu bij je moeder in huis? Hoe heb je geslapen vannacht?

[Annie87]

52 minuten geleden zei Kannietmeer:

@bolletje Kan me zeker voorstellen dat het er idioot moet hebben uitgezien! Hoop wel dat je geen pijn meer hebt X.

@EefjeJ Ik denk ik dat ik absoluut begrijp hoe je je voelt. Unheimlich is een goed woord voor dat gevoel. Het klopt niet, je gevoel is "off"  en het is aan de negatieve kant, alsof er iets mis gaat.  Ik voel me regelmatig nog zo, maar ik keer het dan maar de rug en toe en ga aan de slag me wat ik wil doen die dag. Vaak trekt het wel weg in de loop van de dag, of toch zeker aan het einde van de dag.

@doorbijter Wat heerlijk dat je slaap zoveel beter aan het worden is! Dat zie ik graag Slaap is zo gezond en helpt je lichaam herstellen.  Laten we hopen dat het zo door blijft gaan

@Annie87 Wat een prachtige mijlpaal lieverd! Zo is het , 6 maanden is een prachtige tijd en je lichaam heeft al heel veel tijd gehad genezing uit te werken. Er komt echt een moment dat je dat allemaal gaat ervaren en zien. Voel je je weer wat rustiger nu bij je moeder in huis? Hoe heb je geslapen vannacht?

@Kannietmeer 

dat unheimliche gevoel heb ik ook nog heel vaak, een soort vreemd gevoel in mijn hoofd alsof er iets raars gebeurt in mijn hoofd/lichaam. Het voelt idd heel akelig. Ik kan mijn rust niet vinden. Van mijn moeder ben ik welkom van mijn stiefvader niet. Die zegt je bent welkom, maar ondertussen zegt hij ook; maar dan ga ik wel heel veel weg en ik weet niet hoe lang ik het trek etc. 

De vorige keer zei hij nog; ik trek dit niet nog 2 maanden. Dus tja. Lekker dan. Mijn gevoel richting mijn stiefvader verandert ook behoorlijk moet ik zeggen. Voel me daar dus erg ongewenst. Ze zijn nu even met vakantie maar als ze terug zijn ga ik weer weg. Ik zie het wel. Ik weet het allemaal echt niet meer. Hulp van mijn familie krijg ik ook zo goed als niet. Ik weet niet of ik ooit hieruit ga komen maar ik zal voorgoed anders in het leven staan als ik hier wel uitkom. Ook naar mijn familie toe. Daarnaast blijft mijn familie maar rare dingen zeggen; dat ik een huis moet gaan kopen (laat me niet lachen! Waarvan??? Heb 1000 euro UWV en scheiding is nog niet rond. Alimentatie is niet geregeld en met het afkoopbedrag kan ik nog geen huis kopen). Geen baan en kan nog niet werken. Ik erger me kapot aan mijn omgeving omdat ze dingen blijven roepen die geen oplossing zijn. Voor eerst ga ik weer terug naar mijn vader over een paar dagen. Hopelijk kan ik daar nu rustig verblijven, herstellen en dan langzaam mijn leven gaan oppakken. Mensen zeggen vaak dingen zonder dat ze zich in de situatie verdiept hebben. Ik zei ook tegen mijn moeder, jij hebt jaren geleden je eigen zaak verkocht en bent voor je liefde naar Amsterdam verhuist. Stond niet ingeschreven voor een woning. Vlak daarna kreeg ze kanker. Stel dat je toen ook aan de kant gezet werd? Wat had je dan gedaan? Daar stond je dan; ziek, niet in staat om te werken dus geen inkomen, je was niet getrouwd dus geen alimentatie en stond niet ingeschreven voor een woning dus sociale huurwoning geen optie. 

Want zo ligt het dus even bij mij. Toen zei ze; dan zou ik tegen je vader hebben gezegd dat ik alimentatie nodig heb. 

Zucht! Dat had dus niet gekund want ze was gaan samenwonen en daarmee vervalt je recht op alimentatie. Dus ik erger me dan zo. Ik loop constant tegen dat soort dingen aan, zogenaamde goedbedoelde adviezen waar ik niks aan heb en ik word er moe van. Ik heb daardoor geen zin meer om met mensen uit mijn omgeving te praten. Trek me terug. Het is denk ik goed dat ik naar een psycholoog ga, om te praten over wat ik allemaal heb meegemaakt in mijn huwelijk en wat me is overkomen. Heb denk ik een behoorlijke verwerkingstijd nodig. En door hoe zwaar ik het nu heb, leer ik mijn familie nog beter kennen. Ik wil zeker niet zielig gaan zitten doen hoor, maar ik vind bepaalde dingen en hoe mijn familie mij nu “steunt” wel erg. Mijn vader is overigens wel een steun maar die heeft zichzelf in een ingewikkelde situatie gebracht waardoor hij me niet heel goed kan steunen nu, omdat hem ook zaken boven het hoofd groeien. 

Mijn moeder zit tussen mij en mijn stiefvader in en zat vorige week te huilen. Ze zei zelfs; en anders ga ik ook scheiden en gaan wij wel met z’n 2en verder en zien we wel hoe we ons redden. 

Ik vind het echt bizar. Ik heb zelf geen kinderen maar zou toch denken als ik een man had, die kinderen had uit een vorig huwelijk en die zaten zo in nood, geen twijfel mogelijk, we gaan helpen. Daarnaast wordt het er wel heel erg opgegooid dat mijn stiefvader het hoofdinkomen heeft en het dus zijn huis is. Maar in de woning zit ook geld van mijn moeder. Ik krijg gezien mijn verleden, echt de kriebels van dat gedrag, als mannen er zo in staan.

sorry beetje lang verhaal geworden ;)

[doorbijter]

@Annie87 ik kan je verhaal helemaal volgen hoor en kan en ben het helemaal met je eens hoe er met ons wordt omgegaan. Dat wat jij schrijft herken ik ook, al is het gelukkig niet in de extreme mate als jou. Ik heb lieve ouders en schoonouders en een broertje die ons, ja natuurlijk is vriendlief er ook nog, maar heel veel mensen hebben me de rug toegekeerd en vinden me een aansteller, die zich altijd maar achter mn ziek zijn verschuilt. Zo heeft mn inmiddels ex schoonzus t letterlijk geappt. Mensen hebben werkelijk waar geen idee waar wij doorheen gaan, in welke ellendige en voor ons gevoel vaak uitzichtloze situatie we ons bevinden. Ze proberen zich niet eens in te leven, laat staan dat ze een helpende hand bieden. En soms is een appje al genoeg, maar dat kan er zelfs niet vanaf.

Lieve Annie, ik hoop zo dat je je snel ietsje beter gaat voelen en de weg omhoog weer kunt vinden. Dat je lieve mensen om je heen krijgt die er wel voor je zijn. Dat verdien je ontzettend. 

Dikke knuffel

[Annie87]

Thx @doorbijter 

ik denk dat als mensen zich een beetje inleven en echt luisteren ze het echt wel kunnen snappen. De ziekte en hoe het voelt niet nee... ik kan sommige verschijnselen zelf niet eens goed uitleggen, zoals ik voel me vreemd. Ik heb me nog nooit eerder zo gevoeld en het voelt niet hetzelfde als dronken zijn ofzo. Maar wel raar. Alsof ik zelf soms golf of een bepaalde kant op ga. En dan nog alle andere vage verschijnselen. Misselijk is iedereen wel eens geweest, dus dat valt makkelijk te snappen. Het erge is gewoon dat niet alles aan de buitenkant te zien is. Ik zei laatst nog; misschien zijn er wel degelijk veranderingen te zien in mijn hersenen als je een scan voor en na had gemaakt. Ik denk het wel want met antidepressiva schijnen ze ook veranderingen te kunnen zien. Daarna zei ik; als iemand een gebroken been heeft zie je dat toch ook niet altijd? Dat zie je toch ook pas op een foto? Ook niet zo door je broek heen? Dat betekent wel dat diegene pijn heeft en niet kan lopen etc. Maar eerlijk gezegd ben ik alle gesprekken erover meer dan beu. Ik heb gelukkig geen moeite met alleen zijn, vermaak mezelf altijd prima. Ik hoop dat het over een half jaar stukken beter gaat en ik in elk geval parttime kan gaan werken, maar dat weet ik natuurlijk niet. Mis het werken en wil graag mijn zelfstandigheid weer terug. Als ik dat kan, ga ik kijken of ik een huurwoning kan regelen. 

Ik was eerst heel droevig om mijn omgeving te moeten verlaten maar dat wordt wel steeds minder. Mijn ex heeft hele verhalen over mij lopen ophangen en iedereen vind hem zielig. Ik heb niet eens zin meer om mensen mijn verhaal te vertellen. Het interesseert me eigenlijk niet eens meer. Eerst maakte ik me daar nog heel druk om, maar inmiddels niet meer. In 4 maanden tijd ben ik daar nu inmiddels wel heel hard en makkelijk in geworden. Als mensen mij niet eens gaan vragen hoe het werkelijk is en alles slikken voor zoete koek zegt dat meer over die mensen en waren dat niet mijn vrienden. Deed pijn maar ben er inmiddels al overheen gestapt. Heb nog vrienden in Groningen en die contacten zijn er nog steeds. Als ik beter ben kan ik dat wel oppakken, ze weten wat er speelt. Nu heb ik er geen puf voor. Had afgelopen week een vriendin aan de telefoon en die heeft mijn man nooit gemogen en hem altijd al ontzettend dominant gevonden. (Dat wist ik altijd al) ze hebben zelfs een keer ruzie gehad waar ik bij was 5 jaar geleden. Het verbaast haar allemaal niks. Als ik ooit weer iemand ontmoet gaat diegene eerst door haar gekeurd worden Haha. 

Dikke knuffel voor jou ook! Ben blij dat jij in elk geval goede ouders en schoonouders hebt en een lieve vriend die je steunen! Die heb je zo hard nodig nu. Xx

[ELL]

Auw @bolletje, niet fijn!

@EefjeJ: ja ook herkenbaar dat gevoel. Vaak helpt het inderdaad om maar wat te gaan doen. Al is half 4 nog wel heel vroeg om in actie te komen... 

@doorbijter: goede berichten mbt je slaap!

Heb jou net wat teruggestuurd @Annie87. Ja die klachten blijven zeer vreemd. Als je het niet zelf meemaakte zou je het bijna niet geloven. Ik had bijv na de CT stop van Zolpidem dat ik stil zat op de bank, en dan leek het opeens alsof iemand me onder mijn voeten heel hoog optilde. Doodeng toen. Als ik eraan terugdenk lijkt het ook alsof zulke dingen niet zijn gebeurd omdat ze zo raar zijn, aan de andere kant kan ik het nog precies terughalen. 

Goed dat je de volgende man laat keuren       ;-) . Niks aan, van die dominante types. Ook bizar dat hij die verhalen heeft verspreid. Je bent hem in een moeilijke tijd kwijtgeraakt, maar hij heeft zijn ware aard duidelijk getoond....

[Annie87]

3 minuten geleden zei ELL:

Auw @bolletje, niet fijn!

@EefjeJ: ja ook herkenbaar dat gevoel. Vaak helpt het inderdaad om maar wat te gaan doen. Al is half 4 nog wel heel vroeg om in actie te komen... 

@doorbijter: goede berichten mbt je slaap!

Heb jou net wat teruggestuurd @Annie87. Ja die klachten blijven zeer vreemd. Als je het niet zelf meemaakte zou je het bijna niet geloven. Ik had bijv na de CT stop van Zolpidem dat ik stil zat op de bank, en dan leek het opeens alsof iemand me onder mijn voeten heel hoog optilde. Doodeng toen. Als ik eraan terugdenk lijkt het ook alsof zulke dingen niet zijn gebeurd omdat ze zo raar zijn, aan de andere kant kan ik het nog precies terughalen. 

Goed dat je de volgende man laat keuren       ;-) . Niks aan, van die dominante types. Ook bizar dat hij die verhalen heeft verspreid. Je bent hem in een moeilijke tijd kwijtgeraakt, maar hij heeft zijn ware aard duidelijk getoond....

@ELL je omschrijft het gevoel behoorlijk goed eigenlijk! Denk dat we hetzelfde gevoel bedoelen. Ik heb dat rare gevoel nog vaak. Vanmiddag ook in de auto en dan probeer ik rustig te blijven en kan mezelf nu goed rustig houden maar het is heel erg naar. Daarna stond ik geparkeerd en schrok ik omdat ik dacht vanuit mijn ooghoek dat er iemand stond wat niet zo was. Lekker vaag! Om gek van te worden. Ik heb dit sinds de benzo’s. Ik kan wel redelijk rustig blijven eronder nu, maar kan niet wachten tot het ooit voorbij is. 

[ELL]

Ja raar dat gevoel he @Annie87. Ik wist toen nog niet dat het benzo-ontwenning was. Hoe kan zoiets nou he? Dat je dat kunt voelen. Gelukkig ben je er niet meer bang voor. Je hersenen nemen een  loopje met je. 

[Annie87]

2 minuten geleden zei ELL:

Ja raar dat gevoel he @Annie87. Ik wist toen nog niet dat het benzo-ontwenning was. Hoe kan zoiets nou he? Dat je dat kunt voelen. Gelukkig ben je er niet meer bang voor. Je hersenen nemen een  loopje met je. 

Ik weet ook niet wat het is, maar meer mensen hebben het erover. Volgens mij valt het onder depersonalisatie? Ik heb het ook weleens als ik loop. 

[EefjeJ]

15 minuten geleden zei Annie87:

@ELLDaarna stond ik geparkeerd en schrok ik omdat ik dacht vanuit mijn ooghoek dat er iemand stond wat niet zo was. Lekker vaag! Om gek van te worden. Ik heb dit sinds de benzo’s. Ik kan wel redelijk rustig blijven eronder nu, maar kan niet wachten tot het ooit voorbij is. 

Ik zie ook af en toe dingen of mensen die er niet zijn  heel vaag idd... 

[ELL]

Ja rare klacht, ook dingen zien die er niet zijn herken ik. 

Wat ik qua vergeetachtigheid zo erg vond, was dat ik me niet meer kon herinneren dat de oma van mijn vriend was overleden (door alle omstandigheden was ik ook niet bij de begrafenis, ik zag haar ook weinig). Mijn dochter had het erover. Ik: nee joh, ze is niet dood. Savonds tegen mijn vriend gezegd. Hij: uh.... ze is ook overleden. 

Eerst moest ik heel hard lachen, daarna voelde ik me heel rot. Niks voor mij om zoiets te vergeten. Ook vreemd toch , dat het uit mn geheugen was. 

[Deligaf1]

Ik heb daar tijdens de ontwenning ook veel last van gehad depersonalisatie het is niet fijn maar dat neemt wel een deel van de pijn weg. Tijdens het afbouwen had ik zelfs last van zelfvervreemding weet niet of dat bestaat in termen maar biks voelde van mij.

[Annie87]

4 minuten geleden zei ELL:

Ja rare klacht, ook dingen zien die er niet zijn herken ik. 

Wat ik qua vergeetachtigheid zo erg vond, was dat ik me niet meer kon herinneren dat de oma van mijn vriend was overleden (door alle omstandigheden was ik ook niet bij de begrafenis, ik zag haar ook weinig). Mijn dochter had het erover. Ik: nee joh, ze is niet dood. Savonds tegen mijn vriend gezegd. Hij: uh.... ze is ook overleden. 

Eerst moest ik heel hard lachen, daarna voelde ik me heel rot. Niks voor mij om zoiets te vergeten. Ook vreemd toch , dat het uit mn geheugen was. 

OW ja dat is wel heel erg idd, maar kan je niks aan doen. Bizar dat je dat gewoon helemaal kwijt bent dan...

oke dat schrikken van dingen of mensen die er niet zijn ben ik dus niet alleen in ook. Heel vaag is dat en ook echt maar 1 seconde. Daarna denk ik weer; jeetje mens! Tegen mezelf. Het is niet hetzelfde als hallucineren in elk geval. Zo ervaar ik het niet. Maar ik zie voorwerpen voor iemand aan ofzo. Zoals vandaag de condens op mijn raam ( beetje schaduwachtig) dacht ik dat er iemand stond en schrik ik me dood. Maar ik zie dan wel meteen dat dat niet zo is. Maar ik heb dit wel heel extreem en nooit zo gehad. 

[Kannietmeer]

4 minuten geleden zei Deligaf1:

Ik heb daar tijdens de ontwenning ook veel last van gehad depersonalisatie het is niet fijn maar dat neemt wel een deel van de pijn weg. Tijdens het afbouwen had ik zelfs last van zelfvervreemding weet niet of dat bestaat in termen maar biks voelde van mij.

zelfvervreemding en depersonalisatie lijken voor mij synoniemen. Hoe onderscheid jij die twee?

[Annie87]

5 minuten geleden zei Deligaf1:

Ik heb daar tijdens de ontwenning ook veel last van gehad depersonalisatie het is niet fijn maar dat neemt wel een deel van de pijn weg. Tijdens het afbouwen had ik zelfs last van zelfvervreemding weet niet of dat bestaat in termen maar biks voelde van mij.

Tim heb jij dat ook zo ervaren? Zweverig alsof je wegviel of juist gelift werd ofzo? 

[Kannietmeer]

@Annie87 Wat een k situatie is het toch voor je!  Ik hoop dat je snel een beetje stabiliteit krijgt, want al die stress is niet bevorderlijk.
Het gevoel dat je het niet meer wilt uitleggen snap ik heel goed. Een psycholoog waarmee je aan het werk gaat om alles te verwerken is een top idee en een stuk veiliger, tenminste, als die luistert en begrijpt, en niet ook onzinnige dingen gaat roepen. Komt ook wel eens voor.

[Annie87]

25 minuten geleden zei Kannietmeer:

@Annie87 Wat een k situatie is het toch voor je!  Ik hoop dat je snel een beetje stabiliteit krijgt, want al die stress is niet bevorderlijk.
Het gevoel dat je het niet meer wilt uitleggen snap ik heel goed. Een psycholoog waarmee je aan het werk gaat om alles te verwerken is een top idee en een stuk veiliger, tenminste, als die luistert en begrijpt, en niet ook onzinnige dingen gaat roepen. Komt ook wel eens voor.

Haha nou idd! Een klik is wel belangrijk. Ooit kom ik uit deze rotsituatie maar gaat nog lang duren ben ik bang. Pffff