depressie en hartinfarct na stoppen met benzo's

[toni67]

Beste Allemaal.

Ik ben , na drie jaar lang matig temesta gebruik (0,5 mg/dag gemiddeld) , vorige zomer in helse depressie en rollercoaster rit van rebounds beland, tot ik in oktober besloten heb helemaal af te bouwen. Dokters en diverse psychiators geloofden niet dat ik zwaar verslaafd was, en stelden me , wegens mijn zogenaamde angststoornis, xanax retard voor. Heb uiteindelijk toch arts gevonden die voorstelde om te schakelen naar valium en af te bouwen op een jaar. Ik ben begonnen met 20 mg valium en na 6 maand volledig kunnen stoppen. MAAR : mijn depressie was helemaal nog niet voorbij, maar omdat ik de indruk had dat de SSRI's en de Mirtazipine ook niets deden, ben ik die ook beginnen afbouwen. Venlafaxine is gelukt op 2 maand, mirtazipine, waardoor ik 7 kg was aangekomen , zit ik nu op 7.5 mg en kom van 45. Alhoewel ik gezond at, niet veel alcohol gebruikte en 1,5 uur per dag sportte, heb ik op 8 juni, als 52-jarige die volgens huisdokter niet bij de risicogroepen behoorde, een zwaar hartinfarct gehad. Gelukkig was ik vlug op de spoed, anders was ik nu zo dood als een pier. Na de opluchting kwam algauw de depressie in verschrikkelijke vorm terug, zo erg dat ik vaak dood wil zijn nu. Ik zoek hier vooral steun, omdat de rebound rollercoaster waar ik vorige zomer opzat, mij zo getraumatiseerd heeft, dat ik nu mijn hartinfarct, nauwelijks kan bevatten laat staan aanvaarden. Onrechtstreeks wijt ik de schuld van mijn hartinfarct, aan de benzo's die de dokters me jaren lang voorgeschreven hebben, en dat maakt me boos.

[Robbin]

Hallo @toni67 Welkom! Wat een binnenkomer zeg. Wel een beetje schrikken denk voor iedereen hier? Ik wel in ieder geval. Wat een nachtmerrie dat hartinfarct ( depressie ook natuurlijk ), ik ben blij dat je er nog bent! Ik schrik eerlijk gezegd ook wel een beetje van de uitspraak dat je vaak dood wilt zijn nu? Dat gaan we niet doen toch neem ik aan? Ik kan niet beoordelen of je infarct veroorzaakt is door de benzo, hebben ze in het ziekenhuis daar niets over kunnen vertellen? Tuurlijk kunnen we je hier steunen, heb je zin om bij ons in de huiskamer te komen?

[Kannietmeer]

HI @toni67
Wat vreselijk dat je je zo voelt. Ik heb persoonlijk ook een diepe duisternis ervaren van een zware depressie en eerlijk gezegd vond ik dat nog erger, als ervaring, dan de benzo ontwenning. Ik kon gewoon niet bestaan.... En ik snap je gevoel dat je liever dood wilde.
Misschien kan je naar een natuurarts gaan en vragen of die ondersteuning kan bieden bij deze periode.
Afbouwen van de venlafaxine in 2 maanden is rap, en zonder iets anders dat de serotonine aanmaak goed opgang brengt kan het nog wel even duren.
Ik bouw nu zelf de venlafaxine ook af, en heb ter ondersteuning vit B3, zodat de tryptofaan uit voeding netjes omgezet kan worden in serotonine ipv  ook in vit B3. Als je dit met een natuurarts bespreekt kan die ook spiertesten of het goed voor je is het te nemen ( of ze kunnen het soms met je hartslag voelen).  Daarnaast kan je ook denken aan een hoge dosis cucumine  en misschien heb je er wat aan om Bacopa Monieri te nemen.

Afbouwen van de benzo is mogelijk wat sneller gegaan dan goed was, en ook de AD kan roet in het eten hebben gegooid en je lichaam heeft veel tijd nodig dit te herstellen. Maar het kan zeker wel herstellen. Heel veel sterkte bij je proces en genezing.

Mocht je willen, dan kan je ook ondersteuning/ contact zoeken bij het depressieforum. Toen ik geteisterd werd door een depressie heb ik daar toch ook veel wat aan gehad.
Als je denkt dat het benzo-ontwenning gerelateerd is kan je het ook gewoon met ons doen ;-). We steunen je graag door je proces heen richting gezondheid.

hoe lang geleden was je benzo-afbouw en hoe ging dat?
Ik denk dat je 20 mg afbouwen in 6 maanden ook  heel snel is net als de afbouw van de venla in 2 maanden.  Heb jij dat ook allebei als moeizaam ervaren of was dat prima?
 

[Lynn86]

2 uur geleden zei Robbin:

Hallo @toni67 Welkom! Wat een binnenkomer zeg. Wel een beetje schrikken denk voor iedereen hier? Ik wel in ieder geval. Wat een nachtmerrie dat hartinfarct ( depressie ook natuurlijk ), ik ben blij dat je er nog bent! Ik schrik eerlijk gezegd ook wel een beetje van de uitspraak dat je vaak dood wilt zijn nu? Dat gaan we niet doen toch neem ik aan? Ik kan niet beoordelen of je infarct veroorzaakt is door de benzo, hebben ze in het ziekenhuis daar niets over kunnen vertellen? Tuurlijk kunnen we je hier steunen, heb je zin om bij ons in de huiskamer te komen?

Ik schrok er inderdaad ook van. Dat is mijn grootste angst een hartinfarct krijgen. Jakkes hoop niet Dat dat benzo gerelateerd is

[toni67]

Hey lieve ondersteuners. Ik ben vier jaar geleden temesta beginnen slikken, omdat het me voorgeschreven werd door huisarts, toen ik geheel in paniek zijn kabinet binnenstormde, na mijn eerste pil paroxetine, die me voorgeschreven was wegens burn-out (ik was manager in een staalbedrijf, op hoog niveau, en was er helemaal onderdoorgegaan door het moeten reorganiseren van een afdeling). Ik heb toen de eerst keer 7,5 mg temesta ineens moeten slikken, om enigszins te kalmeren ! Sinds dan kwam ik op een rollercoaster van angstaanvallen, om de 2 a 3 dagen, die ik telkens temperde met temesta. Ik had toen nog niet door, dat ik al op de rebound rollercoaster zat, want ik dacht dat de angstaanvallen kwamen door depressie en burnout. Na 5 weken paroxetine in combinatie met temesta, ben ik gestopt met paroxetine, omdat ik dwanggedachten kreeg (bij het zien van een schaar in de badkamer s nachts, raakte ik in complete paniek , en dacht dat ik mijn partner ging vermoorden). Ik kreeg een ander AD, anafranil , dat wel enigszins werkte, maar ik bleef de temesta in kleine dosis slikken ( 1 a 0,5 mg per dag). Toen ging het een jaar redelijk goed met me, ik had gesmeekt me te ontslaan (ik had een dikbetaalde managersjob met BMW :-) en ben moraalfilosofie gaan studeren. Na een jaar steeds hogere dosis anafranil, in combinatie met temesta, kwam ik helaas weer in een depressie door een reeks zware tegenslagen (oa mijn beste jeugdvriend kreeg kanker en stierf) . Ik ben toen op aanraden psychiater , om te kunnen slapen,  mirtazipine beginnen nemen, en eerst siprelaxa en later venlafaxine. Maar ik bleeft ook temesta voorgeschreven krijgen, omdat ik kloeg over angst, die nu vanaf de eerste secondes morgens heftig toesloeg. Ik begon meer temesta te nemen s avonds, met de hoop morgens niet geheel in paniek wakker te worden. Ik had toen nog niet door dat het juist de temesta was die de angst ' s morgens veroorzaakte, en ook de dokters zeiden dit me niet, en bleven voorschrijven , en beweren "dat ik niet verslaafd zou worden, wegens de kleine dosis". Uiteindelijk ben ik zo depressief geworden, dat ik vorige zomer drie maand in dagopname ging in de psychiatrie. De arts daar lachte een beetje met mijn klein temestagebruik, noemde " het even slecht als rode wijn" en zei dat mijn angststoornis met therapie perfect konn behandeld worden, "en dat ik maar moest proberen af en toe een paar dagen zonder temesta". Ik probeerde dit, maar werd dagelijks dan bijna krankzinnig van onrust, zo erg dat ik, vooraleer we de relaxatietherapie begonnen, ik temesta begon te slikken. Ik kreeg ook opnieuw zware dwanggedachten (het vermoorden van mijn echtgenoot), met een pijnlijk dieptepunt een zware aanval van deze intrusies , op een rockkonsert van mijn lievelingsband, door de combinatie met alcohol denk ik nu. Psychiaters zegden me nog altijd niet dat ik verslaafd was aan temesta, en heel langzaam moest afbouwen. Ondertussen zat ik dagelijks op een rollercoaster van rebound en ondragelijk onrust. Ik dacht toen dagelijks "dat ik dood ging gaan hieraan" en regelde ook een testament. Ik werd ontslagen uit de psychiatrische kliniek, met een voorschrift....xanax retard, maar dus niet met het advies heel kalm af te bouwen. Uiteindelijk heb ik op internet de ashton manual gevonden en deze site, en huisdokter gevonden die meeging in mijn omzet- naar- valium verhaal. Hij sprak van afbouw 1 jaar, maar heb het dus op half jaar gedaan. Ik had geen rebounds meer, werd wel heel somber, maar het werd meestal leefbaar en ik kreeg hoop dat ik het zou overleven. Heb zelfs een cursus op universitair niveau "economie" als onderdeel van mijn studie moraalfilosofie, gedaan en in januari geslaagd voor examen. Maar ik bleef zeer depressief, met een heel zware inzinking op skivakantie (skien was ooit mijn grootste passie, maar ik voelde geen enkel plezier in de sneeuw en de zon)  ,ook toen ik 4 april de laatste mg valium feestelijk slikte. Ik gaaf aan mijn arts aan, dat ik ook wou stoppen met de AD, omdat ze volgens mijn niets uithaalden, en mij alleen maar de bijwerkingen gaven (ik was 7 kg aangekomen, heel tegen mijn zin, omdat ik 1,5 uur per dag sport, gezond eet, niet veel drink etc) en ik mijn leven terugwilde (ik had tenslotte 48 jaar zonder pillen geleefd, en de meeste stressoren waren uit mijn leven, alhoewel ik ondertussen invalide was, maar wel begonnen  met vrijwilligerswerk). En toen kwam 8 juni kwam het infarct, enkele dagen na dat ik nog met plezier op rollercoasters had gezeten in duits pretpark.  Tijdens die paar dagen intensive care in het ziekenhuis voelde ik me zo beroerd dat ik dood wou zijn, huilend tegen de verpleesters praatte, omkijkend naar een open raam om uit te springen, omdat het voor me een soort voorgevoel was dat uitgekomen was : dat de door diverse artsen niet-ingeschatte rebound rollercoaster mijn hart vorige zomer zo zwaar belast heeft (ik durfde tijdens deze crisissen mijn bloeddruk niet te nemen, bang dat ik was dat die telkens meer dan 20 was, en dat moet ook zo geweest zijn) dat het effectief mijn dood ging zijn. Men heeft me dan voorgesteld mij enkele dagen in de PAAZ afdeling op te nemen ,wat ik niet wou : ik wou naar mijn echtgenoot, mijn poes, mijn cd's en boeken. Ik heb nu een therapeut waar ik elke week zal naar toe gaan, drie keer in de week revalidatie, en ergens begint nu wel een stemmetje te zeggen soms dat het goed komt. Alleen lukt het me niet aan vrienden uit te leggen, wat die temesta-rebound-rollercoaster geweest is, en daarom zoek ik hier naar mensen die het wel weten hoe heftig en belastend het is. Mijn huidige therapeut zei ook direct tegen me "temesta maakt depressief" en natuurlijk voelt het zo klote dat ik eraan begonnen ben 4 jaar geleden, door slecht te reageren op AD paroxetine. Dit is mijn verhaal en eigenlijk wil ik over deze hallucinante jaren, een boek schrijven. Ik ben beginnen geloven , omdat ik het overleefd heb, ik dit MOET doen om te waarschuwen voor temesta, ook in kleine dosis, in combinatie met depressie. En ik wil vooral horen hier, dat die depressie zal verdwijnen, zoals ze gekomen is. Opnieuw opstarten met anafranil mag ik niet van de cardiologen. 

 

[EefjeJ]

Jeetje mina wat een verhaal @toni67 ik lees het met tranen in mijn ogen pfoe... Ongelooflijk wat je allemaal voor je kiezen hebt gekregen en ongelooflijk wat een onkunde weer van artsen en psychiaters! En dan ook nog eens een hartinfarct... Wel erg fijn dat je huidige therapeut je steunt en je gelooft, dat moet al erg fijn zijn. En dat het stemmetje nu af en toe terug komt is ook zeer positief! Dat stemmetje gaat vast en zeker vaker komen Zelf heb ik geen ervaring met een echt depressie, ik voel me wel vaak neerslachtig, maar ook dat komt door die rotpillen die ik maar zeer kort geslikt heb... Ik hoor en lees niet anders dat het goedkomt en daar ga ik ook steeds meer in geloven en daar moeten we ook in blijven geloven. Er is licht aan het einde van de tunnel

[Lynn86]

@toni67

Ik slik al 8 jaar lorazepam=temesta

In combinatie met sertraline is een AD en die combie ging vanaf het begin af aan goed.

Ik ben nu afgebouwd van 8mg per dag  naar 6mg en daar stabiliseer ik even op nu.

Ook ben ik met sertraline. Van 150mg naar 50mg gegaan 

Nu even pauze.

Ik vind het erg naar voor je wat je allemaal hebt moeten doorstaan. Vreselijk. Maar hier op het forum ben je aan het juiste adres. Veel ervaringsdeskundige die door verschillende rollercoasters zijn gegaan net als jij en ik.

We zijn hier om elkaar te steunen. Iedereen heeft hier zijn of haar goede en slechte dagen. En hier zul je erkenning vinden. 

En ja er is echt licht aan het einde van de tunnel. Geloof daarin met de juiste steun hier en van je huisarts ga je heel ver komen. 

Persoonlijk zou ik niet meer gaan switchen van medicijnen nu. Ook daar krijg je weer ontwenning en rare klachten van. Ik schrik van de lijst aan medicatie die jij allemaal voorgeschreven hebt gekregen. Wat een rotzooi. En ze schrijven maar voor zonder te weten wat het echt met ons doet. 

Luister goed naar je lichaam. 

Sterkte en blijf vooral schrijven hier.

Groetjes Lynn

[Cyclad58]

@toni67, wat een verhaal. Ik weet, dat bij temesta/lorazepam de waarschuwing wordt gegeven voorzichtig te zijn als er sprake is van een verminderde hartfunctie. Nu is het ook zo, dat je diverse andere middelen geslikt hebt die in principe ook problemen geven.

Wel bizar dat je zo heftig reageerde op paroxetine. Dat is mij ook gebeurd de eerste dagen, dat kostte mij 10 dagen ziekenhuis en het leverde een voorschrift voor 4 mg Lorazepam per dag op. Daar ben ik nu wel vanaf, maar nog niet geheel klachtenvrij. Paroxetine slik ik nog steeds. 
Ik snap helemaal hoe heftig en belastend zo'n benzo ontwenning is. En ja, familie , vrienden en collega's die het zelf niet hebben meegemaakt snappen er inderdaad niets van.

Nog even over de depressie: het is zonneklaar dat de benzo's iets doen met je gemoedstoestand. Ik was en ben ook niet altijd het zonnetje meer in huis, op goede dagen is mijn stemming prima en op slechte dagen bedrukt en neigend naar somber. Als de depressie benzogerelateerd is gaat het zeker over, al kan het soms even duren. Dan moet je echt in maanden denken, soms langer. Als het eenmaal beter gaat en de klachten afnemen verbetert de stemming eigenlijk als vanzelf. 

Heel veel sterkte gewenst, goed dat je het hier van je afschrijft. Blijf dat doen! 

[RonaldW]

@toni67 Verschrikkelijk om te lezen. Wat kan er toch een hoop tegen zitten. Je verhaal is voor mij wel herkenbaar. Ook ik kreeg last van dwanggedachten door een AD in combinatie met Oxazepam. Ik heb beide medicijnen korte tijd geslikt om mij door een naderende burn out heen te helpen. Achteraf had ik nooit medicijnen moeten gaan slikken. Mijn klachten werden alleen maar erger. Inmiddels ben ik met beide 3 maanden gestopt. Ik voel me nog steeds klote, maar ik heb vertrouwen in een goede afloop. Ik merk aan kleine dingen al dat mijn lichaam aan het herstellen is. Ik raad je aan om de alcohol Iniedergeval te laten staan. Ik wens je veel sterkte, vertrouw op beterschap. Ook op de meest donkere momenten. Je lichaam gaat herstellen, en dit kost tijd. Heel veel beterschap! 

[Annie87]

Beste @toni67

wat een verschrikkelijk verhaal ook weer. Je hebt je er tot nu toe ontzettend knap doorheen weten te slaan. Elk verhaal grijpt me zo ontzettend aan. Dokters zijn prutsers. In mijn ogen is het allemaal drugs; AD, benzo’s, anti psychotica etc. Bij de een pakt het goed uit en bij de ander is het een ware hel. In plaats van dat artsen gaan denken; iemand moet dat middel niet slikken, denken ze dat het ene middel de bijwerkingen van het andere middel zal verhelpen. Voor je het weet zit je op 5 pillen en zijn je hersenen compleet in de war. Met alle gevolgen van dien. En dan heb je opeens een “angststoornis”. Ik vind het afschuwelijk de hele psychiatrische tak. Leef met je mee, ben inmiddels afgebouwd maar heb het nog steeds heel zwaar en kan niet werken. Hoe bouw je de mirtazapine verder af? Taperingstrips of met een vijl methode? Ik twijfel geen seconde aan je verhaal. Heel veel sterkte

[Robbin]

@toni67 ik vroeg gister of je zin had om bij ons in de huiskamer te komen, maar daar zit je natuurlijk al. We reserveren gewoon een vast plekkie voor je, op zo’n grote comfortabele stoel en daar mag je net zolang blijven zitten als jij wilt! Hoe vindt je dat? Ik geloof er in dat je depressie over gaat. Goed idee ook van dat boek. Blijven posten Toni, wij steunen je! 

[Kannietmeer]

lieve @toni67 Welke oorzaak je depressie ook heeft. Ik geloof dat het zal genezen. Ook als je niets meer neemt. Er zijn goede alternatieven om depressie te behandelen. Maar voorlopig heeft je lichaam vooral rust en tijd nodig om te herstellen en dingen op een rustige manier weer in balans te brengen. Voordat er antidepressiva bestond, hadden mensen ook depressies en burnouts, maar nooit herstelden ze zo slecht als nu, in het tijdperk van de pillen. Genezing wordt door deze pillen niet echt bevorderd, maar leid er toe dat mensen kwetsbaarder worden, en de hersenen niet meer gezond functioneren en mensen herhaaldelijk periodes van ellende gaan beleven. De cijfers van de laatste honderd jaar laten dit patroon duidelijk zien.


Zeker weg blijven bij alcohol in totaal want dat is groter gif voor je lichaam dan je zou denken en werkt ook nog eens op de gabareceptoren die al aardig te lijden heb gehad door de benzo's.

Je bent hier echt van harte welkom en ik ben blij te zien dat velen je verhaal al gelezen hebben en je een warm hart onder de riem hebben gestoken. Dikke knuffel voor jou en heel veel sterkte de komende tijd.
Met de gezonde levensstijl en de beweging ( kan je dat nog, sporten?) samen, kom je vanzelf aan het einde van deze rit als overwinnaar uit de bus, want de benzo en de AD zijn er al af.

Liz
 

23 juni 2019 bewerkt door Kannietmeer

[toni67]

beste allemaal

 

Het doet deugd deze hartverwarmende reacties te krijgen. Ik beloof te vechten en wil blijven geloven in herstel van de depressie. Uiteindelijk was het al gelukt van mijn temesta-verslaving af te geraken in een half jaar. Wij alleen weten wat het is om een benzo-probleem te hebben , en niet echt begrepen te worden door artsen of mensen die het nooit meegemaakt hebben.  Ik zit nu op 7,5 mirtazipine  (AD)en weet niet of dit nog veel doet, maar ik wil ze ook afbouwen. Heeft iemand enige goede ervaring met sint janskruid? Ik weet dat de meesten van jullie Nederlanders zijn, maar ik ben Belg, uit Gent. Deze foto is genomen op mijn 52ste verjaardag, 5 dagen voor mijn infarct.

22 juni 2019 bewerkt door toni67

[toni67]

[toni67]

15 uur geleden zei Kannietmeer:

lieve @toni67 Welke oorzaak je depressie ook heeft. Ik geloof dat het zal genezen. Ook als je niets meer neemt. Er zijn goede alternatieven om depressie te behandelen. Maar voorlopig heeft je lichaam vooral rust en tijd nodig om te herstellen en dingen op een rustige manier weer in balans te brengen. Voordat er antidepressiva bestond, hadden mensen ook depressies en burnouts, maar nooit herstelden ze zo slecht als nu, in het tijdperk van de pillen. Genezing wordt door deze pillen niet echt bevorderd, maar lijd er toe dat mensen kwetsbaarder worden, en de hersenen niet meer gezond functioneren en mensen herhaaldelijk periodes van ellende gaan beleven. De cijfers van de laatste honderd jaar laten dit patroon duidelijk zien.


Zeker weg blijven bij alcohol in totaal want dat is groter gif voor je lichaam dan je zou denken en werkt ook nog eens op de gabareceptoren die al aardig te lijden heb gehad door de benzo's.

Je bent hier echt van harte welkom en ik ben blij te zien dat velen je verhaal al gelezen hebben en je een warm hart onder de riem hebben gestoken. Dikke knuffel voor jou en heel veel sterkte de komende tijd.
Met de gezonde levensstijl en de beweging ( kan je dat nog, sporten?) samen, kom je vanzelf aan het einde van deze rit als overwinnaar uit de bus, want de benzo en de AD zijn er al af.

Liz
 

Ja ik ben er ook van overtuigd geraakt, dat psychofarma uiteindelijk meer slecht dan goed doen, gemiddeld gesproken. Van de ene pil ben ik in de andere "gerold". Ik heb nog niet eens de Etumine en de Seroquel besproken die ik ook een tijdje gekregen heb, van een psychiater die me "ongeneeslijk ziek" verklaarde, mijn benzo-gebruik niet goedkeurde, maar ook niet voorstelde l heel langzaam af te bouwen. Ik had plots een ongeneeslijke angststoornis ! Maar ik ben helemaal niet angstig opgevoed, en eigenlijk nooit ergens bang voor geweest : niet voor vliegtuigen, winkels, autorijden etc en mijn hobby en passie is ski en bergwandelen en zwemmen, ook in de oceaan in Biarritz. En ik was safety and security manager met 30 brandweermannen en 20 securityagenten onder mij, in een groot staalbedrijf. Maar eens ik aan de temesta zat, kreeg ik angst in het zwembad, werd ik bang voor elke crisissituatie op het werk (en ik was verantwoordlijk voor het crisisteam bij rampen haha)  en dwanggedachten over het vermoorden van mijn partner.

 

 

[Difficult]

Hoi @toni67

Welkom

Herkenbaar wat je schrijft. Depressie is angst. Ik blijf ook in cirkels denken. De hallucinaties heb ik ook gehad en het enge? Dat er ook waarheid is in wat je gezien hebt. Ik heb wakker in een nachtmerrie gezeten en de werkelijkheid wordt dan anders geschept. Er is geen werkelijkheid alleen het nu dat wat we gezien hebben kost mega veel tijd om te verwerken, maar lieverd je bent ook wakker geworden. Ga in het nu geloven, lees en luister naar boeken van Echart Tolle. Hans Laurentinus luister ik ook graag naar. Het gevoel angst bestaat niet, het wordt vanaf heel klein al aangeleerd om niet te vertrouwen op onszelf en verbintenis. Dit is dit. Tijd heelt alle wonden. Eerlijk denk ik dat ieders grote nachtmerrie bij jou gebeurd is en dat is out of controle een hart aanval krijgen! Je gaat die angst de baas worden let maar op- het komt goed!

Ik ben door de medicatie afbouw in psychose gekomen en ben alles kwijt. Rock buttom bah.

Hou vol hou vol.. uit een dal klimmen is dit en je komt er

[toni67]

Op 20-6-2019 om 21:35 zei Kannietmeer:

HI @toni67
Wat vreselijk dat je je zo voelt. Ik heb persoonlijk ook een diepe duisternis ervaren van een zware depressie en eerlijk gezegd vond ik dat nog erger, als ervaring, dan de benzo ontwenning. Ik kon gewoon niet bestaan.... En ik snap je gevoel dat je liever dood wilde.
Misschien kan je naar een natuurarts gaan en vragen of die ondersteuning kan bieden bij deze periode.
Afbouwen van de venlafaxine in 2 maanden is rap, en zonder iets anders dat de serotonine aanmaak goed opgang brengt kan het nog wel even duren.
Ik bouw nu zelf de venlafaxine ook af, en heb ter ondersteuning vit B3, zodat de tryptofaan uit voeding netjes omgezet kan worden in serotonine ipv  ook in vit B3. Als je dit met een natuurarts bespreekt kan die ook spiertesten of het goed voor je is het te nemen ( of ze kunnen het soms met je hartslag voelen).  Daarnaast kan je ook denken aan een hoge dosis cucumine  en misschien heb je er wat aan om Bacopa Monieri te nemen.

Afbouwen van de benzo is mogelijk wat sneller gegaan dan goed was, en ook de AD kan roet in het eten hebben gegooid en je lichaam heeft veel tijd nodig dit te herstellen. Maar het kan zeker wel herstellen. Heel veel sterkte bij je proces en genezing.

Mocht je willen, dan kan je ook ondersteuning/ contact zoeken bij het depressieforum. Toen ik geteisterd werd door een depressie heb ik daar toch ook veel wat aan gehad.
Als je denkt dat het benzo-ontwenning gerelateerd is kan je het ook gewoon met ons doen ;-). We steunen je graag door je proces heen richting gezondheid.

hoe lang geleden was je benzo-afbouw en hoe ging dat?
Ik denk dat je 20 mg afbouwen in 6 maanden ook  heel snel is net als de afbouw van de venla in 2 maanden.  Heb jij dat ook allebei als moeizaam ervaren of was dat prima?
 

Inderdaad was het afbouwen wat te snel , maar ik wou het absoluut omdat ik zo verlangde naar een normaal benzo-vrij en vreugdevol leven, maar besefte wel dat de depressie niet weg zou zijn de dag dat ik mijn laatste mg valium nam...ondertussen probeerde ik wel zo gezond mogelijk te leven , me te verplichten opnieuw tot sociale contacten en geen enkel vermijdingsgedrag te tonen...alleen het heropnemen van mijn oude passie, zwemmen, lukte totaal niet.  Maar ging wel m elke dag motorrijden. Ik wou zo snel mogelijk af van de venlafaxine, ik zat  al bijna 10 maand op 150 mg en voelde geen effect, ik heb nog eens proberen opdrijven naar 225 mg in samenspraak met mijn arts, ik hoopte als het ware op een wonder, maar dat wonder bleef uit, ik kreeg enkel grote agitatie en gevoel dat mijn bloeddruk explodeerde en daarbij dus ook de angst voor infarct. Het stoppen lukte me redelijk makkelijk, al herinner ik me elke dag huilbuien in die periode van 8 weken. De mirtazipine vervloek ik , omdat ze me 7 kilo bijgegeven heeft, en overgewicht zoals gekend een risicofactor is voor hartinfarct. Dus in feite had ik altijd het voorgevoel gehad dat door die benzo's  en AD, ik een hartinfarct zou krijgen, hoe gezond en stressloos ik ook probeerde te leven. Vandaar waarschijnlijk ook de totale inzinking toen het toch gebeurde en ik het gevoel had van de berg te tuimelen , waar ik bijna de top van had bereikt.

 

 

[toni67]

Op 21-6-2019 om 09:19 zei EefjeJ:

Jeetje mina wat een verhaal @toni67 ik lees het met tranen in mijn ogen pfoe... Ongelooflijk wat je allemaal voor je kiezen hebt gekregen en ongelooflijk wat een onkunde weer van artsen en psychiaters! En dan ook nog eens een hartinfarct... Wel erg fijn dat je huidige therapeut je steunt en je gelooft, dat moet al erg fijn zijn. En dat het stemmetje nu af en toe terug komt is ook zeer positief! Dat stemmetje gaat vast en zeker vaker komen Zelf heb ik geen ervaring met een echt depressie, ik voel me wel vaak neerslachtig, maar ook dat komt door die rotpillen die ik maar zeer kort geslikt heb... Ik hoor en lees niet anders dat het goedkomt en daar ga ik ook steeds meer in geloven en daar moeten we ook in blijven geloven. Er is licht aan het einde van de tunnel

Dank voor de woorden, je geeft me moed!

[toni67]

58 minuten geleden zei Difficult:

Hoi @toni67

Welkom

Herkenbaar wat je schrijft. Depressie is angst. Ik blijf ook in cirkels denken. De hallucinaties heb ik ook gehad en het enge? Dat er ook waarheid is in wat je gezien hebt. Ik heb wakker in een nachtmerrie gezeten en de werkelijkheid wordt dan anders geschept. Er is geen werkelijkheid alleen het nu dat wat we gezien hebben kost mega veel tijd om te verwerken, maar lieverd je bent ook wakker geworden. Ga in het nu geloven, lees en luister naar boeken van Echart Tolle. Hans Laurentinus luister ik ook graag naar. Het gevoel angst bestaat niet, het wordt vanaf heel klein al aangeleerd om niet te vertrouwen op onszelf en verbintenis. Dit is dit. Tijd heelt alle wonden. Eerlijk denk ik dat ieders grote nachtmerrie bij jou gebeurd is en dat is out of controle een hart aanval krijgen! Je gaat die angst de baas worden let maar op- het komt goed!

Ik ben door de medicatie afbouw in psychose gekomen en ben alles kwijt. Rock buttom bah.

Hou vol hou vol.. uit een dal klimmen is dit en je komt er

Dank voor de moedgevende woorden !

[toni67]

Op 21-6-2019 om 09:48 zei Lynn86:

@toni67

Ik slik al 8 jaar lorazepam=temesta

In combinatie met sertraline is een AD en die combie ging vanaf het begin af aan goed.

Ik ben nu afgebouwd van 8mg per dag  naar 6mg en daar stabiliseer ik even op nu.

Ook ben ik met sertraline. Van 150mg naar 50mg gegaan 

Nu even pauze.

Ik vind het erg naar voor je wat je allemaal hebt moeten doorstaan. Vreselijk. Maar hier op het forum ben je aan het juiste adres. Veel ervaringsdeskundige die door verschillende rollercoasters zijn gegaan net als jij en ik.

We zijn hier om elkaar te steunen. Iedereen heeft hier zijn of haar goede en slechte dagen. En hier zul je erkenning vinden. 

En ja er is echt licht aan het einde van de tunnel. Geloof daarin met de juiste steun hier en van je huisarts ga je heel ver komen. 

Persoonlijk zou ik niet meer gaan switchen van medicijnen nu. Ook daar krijg je weer ontwenning en rare klachten van. Ik schrik van de lijst aan medicatie die jij allemaal voorgeschreven hebt gekregen. Wat een rotzooi. En ze schrijven maar voor zonder te weten wat het echt met ons doet. 

Luister goed naar je lichaam. 

Sterkte en blijf vooral schrijven hier.

Groetjes Lynn

Dank voor de moed die je me geeft Lynn !

[toni67]

1 uur geleden zei Difficult:

Hoi @toni67

Welkom

Herkenbaar wat je schrijft. Depressie is angst. Ik blijf ook in cirkels denken. De hallucinaties heb ik ook gehad en het enge? Dat er ook waarheid is in wat je gezien hebt. Ik heb wakker in een nachtmerrie gezeten en de werkelijkheid wordt dan anders geschept. Er is geen werkelijkheid alleen het nu dat wat we gezien hebben kost mega veel tijd om te verwerken, maar lieverd je bent ook wakker geworden. Ga in het nu geloven, lees en luister naar boeken van Echart Tolle. Hans Laurentinus luister ik ook graag naar. Het gevoel angst bestaat niet, het wordt vanaf heel klein al aangeleerd om niet te vertrouwen op onszelf en verbintenis. Dit is dit. Tijd heelt alle wonden. Eerlijk denk ik dat ieders grote nachtmerrie bij jou gebeurd is en dat is out of controle een hart aanval krijgen! Je gaat die angst de baas worden let maar op- het komt goed!

Ik ben door de medicatie afbouw in psychose gekomen en ben alles kwijt. Rock buttom bah.

Hou vol hou vol.. uit een dal klimmen is dit en je komt er

Dank voor de moedgevende woorden...en steun...

[Kannietmeer]

20 uur geleden zei toni67:

Ja ik ben er ook van overtuigd geraakt, dat psychofarma uiteindelijk meer slecht dan goed doen, gemiddeld gesproken. Van de ene pil ben ik in de andere "gerold". Ik heb nog niet eens de Etumine en de Seroquel besproken die ik ook een tijdje gekregen heb, van een psychiater die me "ongeneeslijk ziek" verklaarde, mijn benzo-gebruik niet goedkeurde, maar ook niet voorstelde l heel langzaam af te bouwen. Ik had plots een ongeneeslijke angststoornis ! Maar ik ben helemaal niet angstig opgevoed, en eigenlijk nooit ergens bang voor geweest : niet voor vliegtuigen, winkels, autorijden etc en mijn hobby en passie is ski en bergwandelen en zwemmen, ook in de oceaan in Biarritz. En ik was safety and security manager met 30 brandweermannen en 20 securityagenten onder mij, in een groot staalbedrijf. Maar eens ik aan de temesta zat, kreeg ik angst in het zwembad, werd ik bang voor elke crisissituatie op het werk (en ik was verantwoordlijk voor het crisisteam bij rampen haha)  en dwanggedachten over het vermoorden van mijn partner.

 

 

 

19 uur geleden zei toni67:

Inderdaad was het afbouwen wat te snel , maar ik wou het absoluut omdat ik zo verlangde naar een normaal benzo-vrij en vreugdevol leven, maar besefte wel dat de depressie niet weg zou zijn de dag dat ik mijn laatste mg valium nam...ondertussen probeerde ik wel zo gezond mogelijk te leven , me te verplichten opnieuw tot sociale contacten en geen enkel vermijdingsgedrag te tonen...alleen het heropnemen van mijn oude passie, zwemmen, lukte totaal niet.  Maar ging wel m elke dag motorrijden. Ik wou zo snel mogelijk af van de venlafaxine, ik zat  al bijna 10 maand op 150 mg en voelde geen effect, ik heb nog eens proberen opdrijven naar 225 mg in samenspraak met mijn arts, ik hoopte als het ware op een wonder, maar dat wonder bleef uit, ik kreeg enkel grote agitatie en gevoel dat mijn bloeddruk explodeerde en daarbij dus ook de angst voor infarct. Het stoppen lukte me redelijk makkelijk, al herinner ik me elke dag huilbuien in die periode van 8 weken. De mirtazipine vervloek ik , omdat ze me 7 kilo bijgegeven heeft, en overgewicht zoals gekend een risicofactor is voor hartinfarct. Dus in feite had ik altijd het voorgevoel gehad dat door die benzo's  en AD, ik een hartinfarct zou krijgen, hoe gezond en stressloos ik ook probeerde te leven. Vandaar waarschijnlijk ook de totale inzinking toen het toch gebeurde en ik het gevoel had van de berg te tuimelen , waar ik bijna de top van had bereikt.

 

 

Je bent duidelijk een capabel man. Ookal moet je misschien  dingen veranderen in je leven om jezelf weer helemaal terug te krijgen, er is heel veel hoop. Er is in de afgelopen jaren veel bewijs gevonden voor het herstellende vermogen van de hersenen en van het zenuwstelsel.  Als je goed voor jezelf zorgt, beweegt en goede voeding neemt, komt het vanzelf goed. Geef het de tijd en kom er gewoon bij in de huiskamer van de dag. Dan slepen we elkaar door de moeilijke dagen heen. 

[toni67]

Op 21-6-2019 om 09:48 zei Lynn86:

@toni67

Ik slik al 8 jaar lorazepam=temesta

In combinatie met sertraline is een AD en die combie ging vanaf het begin af aan goed.

Ik ben nu afgebouwd van 8mg per dag  naar 6mg en daar stabiliseer ik even op nu.

Ook ben ik met sertraline. Van 150mg naar 50mg gegaan 

Nu even pauze.

Ik vind het erg naar voor je wat je allemaal hebt moeten doorstaan. Vreselijk. Maar hier op het forum ben je aan het juiste adres. Veel ervaringsdeskundige die door verschillende rollercoasters zijn gegaan net als jij en ik.

We zijn hier om elkaar te steunen. Iedereen heeft hier zijn of haar goede en slechte dagen. En hier zul je erkenning vinden. 

En ja er is echt licht aan het einde van de tunnel. Geloof daarin met de juiste steun hier en van je huisarts ga je heel ver komen. 

Persoonlijk zou ik niet meer gaan switchen van medicijnen nu. Ook daar krijg je weer ontwenning en rare klachten van. Ik schrik van de lijst aan medicatie die jij allemaal voorgeschreven hebt gekregen. Wat een rotzooi. En ze schrijven maar voor zonder te weten wat het echt met ons doet. 

Luister goed naar je lichaam. 

Sterkte en blijf vooral schrijven hier.

Groetjes Lynn

dank Lynn voor de steun, heb dit echt nodig nu, sommige dagen voel ik me beter, andere dagen huil ik 

 

[Lynn86]

48 minuten geleden zei toni67:

dank Lynn voor de steun, heb dit echt nodig nu, sommige dagen voel ik me beter, andere dagen huil ik 

 

Dat heb ik ook. Vandaag had ik echt een mindere dag met veel tranen. En dan vraag ik me af, doe ik het wel goed. Smorgens ben ik enorm onrustig en dat duurt wel even voordat ik daar kalm wordt. Ik volg nu online een 16 weekse therapie sessie vanuit België. En het begint te helpen. Dat is om je angst te kunnen overwinnen. En vooral anders leren denken. Het blijft een zwaar traject. Maar wij zijn tijgers, vechters de sterkste als je t míj vraagt. Het komt goed. Hou vertrouwen. Ookal is die soms heel erg ver weg. We komen er allemaal. Stap voor stap. Dag voor dag.

[toni67]

Op 21-6-2019 om 19:13 zei Cyclad58:

@toni67, wat een verhaal. Ik weet, dat bij temesta/lorazepam de waarschuwing wordt gegeven voorzichtig te zijn als er sprake is van een verminderde hartfunctie. Nu is het ook zo, dat je diverse andere middelen geslikt hebt die in principe ook problemen geven.

Wel bizar dat je zo heftig reageerde op paroxetine. Dat is mij ook gebeurd de eerste dagen, dat kostte mij 10 dagen ziekenhuis en het leverde een voorschrift voor 4 mg Lorazepam per dag op. Daar ben ik nu wel vanaf, maar nog niet geheel klachtenvrij. Paroxetine slik ik nog steeds. 
Ik snap helemaal hoe heftig en belastend zo'n benzo ontwenning is. En ja, familie , vrienden en collega's die het zelf niet hebben meegemaakt snappen er inderdaad niets van.

Nog even over de depressie: het is zonneklaar dat de benzo's iets doen met je gemoedstoestand. Ik was en ben ook niet altijd het zonnetje meer in huis, op goede dagen is mijn stemming prima en op slechte dagen bedrukt en neigend naar somber. Als de depressie benzogerelateerd is gaat het zeker over, al kan het soms even duren. Dan moet je echt in maanden denken, soms langer. Als het eenmaal beter gaat en de klachten afnemen verbetert de stemming eigenlijk als vanzelf. 

Heel veel sterkte gewenst, goed dat je het hier van je afschrijft. Blijf dat doen! 

dank voor de bemoedigende woorden, heb het echt nodig, zit heel erg diep nu