Spring naar bijdragen

Hallo


Gekko

Aanbevolen berichten

Gekko, stel  he, dat achteraf blijkt dat je je misdragen hebt...kun je dan niet het beste open kaart spelen naar je collega's? Uitleggen dat je een alcoholprobleem hebt en dat je besloten hebt geen alcohol meer te gebruiken? Je kunt ze ook vertellen hoe erg je je schaamt, dat je zulk gedrag verafschuwt bij jezelf. Dan begrijpt men heus dat het je alcoholprobleem is geweest en dat dat niet betekent dat het jouw normen en waarden zijn, de manier waarop jij wilt leven. En dat het ook niet meer voor zal komen!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Hier heb ik ook al aan zitten denken inderdaad. Maar ik werk bij een bedrijf met een stuk of 300 collega's, en om dit nou met iedereen te delen... Ik moet maar ff zien hoe ik dit aan ga pakken. Eerst mijn ouders maar s op de hoogte stellen, aangezien mijn vader tevens mijn collega is :blush: hier kijk ik gigantisch tegen op...

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Gekko, als je alle energie die je in drinken en the days after stopte,  gaat stoppen in nuchter en helder blijven,
dan zul jij eens zien hoe snel kollega's, en ook je vader, weer respect krijgen voor jou.
Want dan hoor je ineens tot de positieve uitzondering.
En bang hoef je niet te zijn dat je dat niet kunt, want reken maar dat mensen die al jarenlang een alcoholprobleem bevechten
veel sterkere mensen zijn dan ze zichzelf realiseren, zolang ze nog drinken. zet m op he, die knop mag om nu!

bewerkt door lady jane
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Mijn vader was er (gelukkig) niet bij die avond. 

Ik denk dat ik zou zeggen dat je je niet te druk moet maken. Je bent nu op de goede weg en daar gaat het om. (Maar goed, ik vind het voor mezelf nogal moeilijk om zo te denken aangezien ik nog steeds niet weet wat er wel of niet gebeurd is, en ik nog steeds als de dood ben dat mijn man me hierdoor gaat verlaten) 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik heb al met mijn man gepraat hierover, hij zegt mocht t zo zijn dan zien we dan wel weer. Hij is erg vergevingsgezind, maar goed, voor hem is ook een keer de maat vol natuurlijk...

Ik hou mijn hart vast.

Dit blijft mijn drijfveer, ook als het achteraf toch mee valt allemaal wil ik mij nooit weer zo voelen! En ik wil nu ook wel eens een goed voorbeeld voor mijn 3 kinderen zijn. (Ook al zijn ze nog jong, 4 2 en 6 maanden) mijn gezin betekend alles voor mij!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

@Cleo66 dit herken ik zo goed. En als je jong bent of je doet zulke dingen in je studententijd, wordt het enorm grappig gevonden, dit 'wilde' gedrag. Maar als je ouder wordt, wordt het nogal triest gevonden. Gek eigenlijk. (Men vond mij  vroeger heel grappig, dronken op de bar dansen en ervan af lazeren. Nu wordt daar toch anders tegenaan gekeken denk ik)maar het gaat erom hoe je over jezelf denkt, vind ik nu.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Morgen een week gestopt, en het valt me nu op hoe vaak je met alcohol wordt geconfronteerd. Net weer: ik was met mijn dochter naar de kapper, vroeg ze me of ik ook een fles wijn mee wou hebben. (Vanwege de feestdagen kreeg elke klant een flesje mee) heb natuurlijk nee gezegd, maar het voelt bijna of je je moet verantwoorden waarom je niet hoeft. 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

3 uur geleden zei Rosee:

@Cleo66 dit herken ik zo goed. En als je jong bent of je doet zulke dingen in je studententijd, wordt het enorm grappig gevonden, dit 'wilde' gedrag. Maar als je ouder wordt, wordt het nogal triest gevonden. Gek eigenlijk. (Men vond mij  vroeger heel grappig, dronken op de bar dansen en ervan af lazeren. Nu wordt daar toch anders tegenaan gekeken denk ik)maar het gaat erom hoe je over jezelf denkt, vind ik nu.

Dit zet me aan het denken. Ik heb zelf vrienden van middelbare leeftijd die nog net zo leven als toen ze jong waren. Zuipen, blowen, seksen, festivals, feesten enzovoorts. Het is een mensentype waar ik erg van houd, waar ik me best senang bij voel. Het zijn kwetsbare mensen die toch van het leven proberen te genieten.

Als jongere gedroeg ik me ook zo (alleen had ik nooit seks, want met vreemden vond ik dat doodeng): ik zoop me elke avond klem en dan danste ik de hele nacht in discotheken of ik sprong rond op feesten. Men zag mij als een spontaan, lekker wild jong meisje, misschien omdat ik onvermoeibaar leek en dergelijk gedrag ook wel past bij een jongere die de wereld nog moet ontdekken. In wezen ging het heel slecht met me, want ik was zwaar aan de drank en ik ging niet meer naar school. Dat rondzuipen en rondspringen was mijn leven. Maar het was niet mijn karakter, ik was niet zoals ik me voordeed met drank, ik was en ben juist verlegen en onzeker in plaats van wild en bruisend.

Op een dag, ik was 23 (!!!!) ging het niet meer. Ik was op. En toen stopte ik met uitgaan. Niet met drinken, maar ik minderde wel.

Sommige vrienden uit die tijd, inmiddels in de 40, 50, 60 (!!!) zelfs zijn nog steeds min of meer in staat op een dergelijke manier te leven. Aan een kant vind ik dat ook wel aantrekkelijk aan ze, maar het feit dat het veroorzaakt wordt door drank en drugs vind ik weer verre van benijdenswaardig. Het is namelijk niet zo dat ze van nature allemaal "lekker wild" zijn, dat "vrije" gedrag komt echt door hun verslavingen, want als ze niet gebruikt hebben gedragen ze zich niet zo hoor, dan zijn de meesten wat mat, saai en katerig. :D En ook echt oud! ;)

Jongeren weten niet beter, die proberen maar wat, zoals ik indertijd. Gevaarlijk en ook best stom, maar de meesten stoppen er wel mee. 

Het is denk ik vooral dat van volwassenen verwacht wordt dat ze beseffen dat dergelijk gedrag schadelijk is voor jezelf en voor anderen, maar ook dat je niet zo "bent": je bent helemaal niet wild en vrij, de drank maakt dat je je zo gaat gedragen.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Grappig Gekko...voor jou voelt dat als geconfronteerd worden met. Denk dat dat voor mensen die geen alcoholprobleem hebben heel anders voelt.  Waarmee ik wil zeggen dat 'de relatie' met alcohol 'uit balans' is.  Ik heb nooit gerookt maar kan me voorstellen als je stopt met roken je plotseling ook overal sigaretten ziet..zoiets. Overigens vind ik inmiddels ook dat alcohol wel een heel 'normaal' middel is om ons heen...helaas.

Schuld en schaamte...daar ga je nu doorheen. Dat is een zure appel, I know.  Maar je hebt redenen genoeg om door te bijten nu. Je kinderen, je relatie...maar het allerbelangrijkste jijzelf. Jouw zelfrespect. 

Ik ben zelf zeker in het begin wat voorzichtig geweest met 'delen'.  Dat is voor iedereen anders.  Je naasten op de hoogte brengen is wellicht een goede stap.  Ik heb me er tot nu toe nog steeds goed bij gevoeld het dicht bij mezelf te houden, de verslaving en hoe ik daar mee bezig ben. Waar ik wel openhartig kan delen is met ervaringsdeskundigen. En nu ik me wat steviger in mijn schoenen voel staan ook af en toe met anderen. Waarbij ik onderscheid maak tussen the whole story of het 'het is gezonder voor me om geen alcohol te drinken', zoiets.

En al bijna een week zonder..top!

 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik heb het ook nog met niemand gedeeld. Wil het graag aan mijn ouders vertellen maar telkens als ik bij ze ben durf ik het niet. Bang dat ik ze er verdriet mee doe. (Terwijl ik wel weet dat als ik door zou gaan met drinken dit hun veel meer pijn doet)

 

Net ff 5 km gelopen, morgenochtend maar weer! 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • 4 years later...

5 april ben ik straks 2 jaar gestopt met alcohol. Super trots op mezelf natuurlijk maar....

Ik kan alleen niet zeggen dat ik me nu veel beter (in de zin van gelukkiger) voel. Ik ben moeder van 3 jonge kinderen en heb vaak ontzettend drukke ochtenden. Zonder de kater zou je denken dat dit nu een stuk makkelijker zou gaan maar helaas. Neem nou vanmorgen: alle 3 zijn ze rond 6 uur wakker en ik dus ook. (Op mijn vrije dag) afijn wij naar beneden met zijn viertjes, man was al weg naar zijn werk. Ze gingen mooi samen aan tafel zitten eten en kleuren tot dusver prima. Ik ga naar boven en dan barst de bom. Razen gillen schelden.. slaande ruzie met zijn 3en. Ik kwaad en schelden. Alle 4 huilen. Ff kort omschreven. Zo gaat het bijna elke morgen en dat breekt me helemaal op. Kan er absoluut niet meer tegen elke dag ruzie en geschreeuw. Heb totaal geen geduld meer, ben op. Nu zijn ze op school en ik blijf met een k*t gevoel achter. 

Wanneer komt het fijne gevoel van leven zonder alcohol?? Sommige dagen heb ik echt het gevoel dat er niks meer is om naar uit te kijken, geen beloning voor al het harde werken. Hoe ervaren jullie dat? Ik heb niet gedronken en ben het ook absoluut niet van plan maar wou mezelf zo graag weer s wat beter voelen. Blij, gelukkig trots met en op alles wat ik heb (bereikt) 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik zou zeggen: de oorzaak zoeken en proberen er aan te werken dat het verbetert. Kinderen apart van elkaar zetten misschien, als ze ruzie gaan maken? En bij jezelf wel waarnemen dat er gegild wordt en hoe je je daarbij voelt maar niet je eerste reactie volgen en zelf eraan mee gaan doen. Ik noem maar wat.

Dat soort processen gaat wel degelijk beter zonder dan met alcohol, maar je moet er misschien stap voor stap aan blijven werken als het niet "vanzelf" komt.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...