je stukje raakt mij ook weer Yo
en deze zin:
Ik vermoed dat de meeste kinderen wel in staat zijn tot vergiffenis van hun ouders. Want de liefde van kinderen voor hun ouders is misschien wel per definitie onvoorwaardelijk.
heeft daar een grote rol in, dat kinderen lang loyaal blijven naar drinkende ouders.
Als kind zeg je niet snel direct; ja je hebt wel degelijk traumatische ervaringen doorgegeven met dat gezuip.
Ik denk dat het niet eerlijk is het aan kinderen te vragen zelfs, kinderen kennen vaak zelf die impact niet
en idd hun loyaliteit en liefde is vaak onvoorwaardelijk. Het kind weet ook niet beter, zeker als de situatie zo blijft.
Ik vond het heel normaal dat mijn vader zoveel dronk. Soms werd hij vervelend, en gebeurden er hele traumatische dingen.
Soms had hij een leuke dronk en werd sentimenteel. En soms was dat fijn want dan uitte hij tenminste iets van zijn gevoelens.
Drankjank herkende ik toen nog niet. En de leuke dingen die hij beloofde was hij de dag erna ook weer vergeten.
Maar de erge dingen die gebeurden vergaten de kinderen niet, nooit. En onze hele jeugd is erdoor getekend.
Ik heb door zelf te gaan drinken geleerd begrip te krijgen, en ook hem te vergeven.
Maar dat erdoor ben getraumatiseerd is een feit. En ik herken het ook bij mijn zussen en broers.
Helaas heeft het bij mij erg lang geduurd eer ik de rode draad van drank door kon knippen.
Maar ik ben en blijf dankbaar dat het wel gelukt is. En ik kan nu ook zien wat ik ook zelf tekort ben geschoten helaas.
Naast dat mijn kinderen ook van mij houden, blijft deze wetenschap in mijn bewustzijn. Opdat het nooit weer zal gebeuren.