Ik weet ook niet of vergeven uberhaupt aan ons is. Wij zijn mensen en niets menselijks is ook ons vreemd. Wat ik van mijn therapie-ervaring weet is dat ik mezelf soms hopeloos ervaar en denk dat het niets heeft gedaan voor me. Maar net als mijn onderschrift, ik ben nog niet klaar, heb nog niet opgegeven en de reis gaat door. beth. je wilt een oplossing, die is er niet zomaar. Wat jij te doen hebt is verder te gaan met je ervaringen, zij hebben je gemaakt tot die je bent, en zolang je de drank nog nodig hebt, heb je nog niet geleerd met je leven te dealen. Ik ook niet hoor, laat ik dat voorop stellen, we krijgen geen garanties als we stoppen. Wat ik wel me realiseer is dat mijn knokken voor mijn leven nu oprechter is en ik minder schuldgevoelens heb, daar had ik vroeger altijd last van. En ik ben dus minder slachtoffer.