Musashi

@bumperjim was beginnen lezen op jouw draadje...maar 3,5 jaar is een beetje lang om in een trek te lezen ;-). Het viel me op dat je in het begin dan ook wel struggelde met een bepaalde sfeer op het werk en je dienstreizen...heb je daar in die 3,5jaar een betere omgang mee kunnen vinden?

Ik denk erover na...forget how they feel...heeft dat een grens...? Als kind van een narcist lijk ik geneigd van te zeggen natuurlijk wel! Als ik er verder over nadenk/ voel (oefenen hè) vraag ik me luidop af: ja je moet dat vergeten, er niet aan denken...je concentreren op je eigen gevoel...en dat heeft als gevolg...als iemand in mijn omgeving zich niet goed voelt, voel ik dat ook aan en voel ik me ook niet goed...dan kan ik er aan werken om me beter te voelen door de ander beter te laten voelen...zonder jezelf op de eerste plaats te zetten, kan je ook niet het best voor de ander zorgen...beetje vergelijken met een kan water, als die van jou leeg is, kan je die van de ander ook niet vullen...dat kan pas als jij eerst voldoende hebt...andere metafoor is die van het zuurstofmasker in het vliegtuig...reflex is om eerst dat van je kind op te zetten maar dat is niet de beste strategie. Je moet eerst je eigen zuurstofmasker opzetten anders kan je de ander ook niet genoeg helpen..,

@Quinndie grenzen ja...ook een van mijn obstakels waar ik met ‘de opvoeding’ tegen aan botste...ik had nl geen grenzen (dacht ik) laat staan dat ik ze kon uiten...ondertussen ook geleerd dat grenzen met voelen te maken heeft...wat jij voelt dat jouw grens is...dat is m, heel individueel, niets met ‘de norm’ te maken...en kan een moment anders zijn dan het andere...is niet constant...ik ben daar ook volop mee ah oefenen... ik zou blij zijn als iemand mijn ramen komt wassen maar het idee van ‘begluren’ maakt het Idd wel heel ongemakkelijk...mss kan je haar laten weten dat je dat wel apprecieert (als dat zo is) maar dat het voor jou minder verschietachtig is, als je het op voorhand weet? Dat je vb in je blootje slaapt en toch zeker wil zijn dat je kleren aan hebt (of net niet )

Hoe bedoel je precies? Dat ik er in doorslaag? Ik wil er gerust over praten maar weet niet of het allemaal in woorden kan omgezet worden...woorden zijn denken en ik probeer nu net meer te voelen...minder denken...

Goeie morgen, succes @Lieke7777! sterkte @Cleo66! vandaag ga ik door met de cursus. Het is al heel verhelderend geweest ivm vastgeroeste overtuigingen. Die zijn al een stukje helderder. Nu leren hoe ik die kan veranderen... fijne dag iedereen!

En moest je het nog niet weten: ik vind jou superlief en begripvol en vriendelijk en meelevend en... En niet klef! Maar ik wel af en toe...en dat mag ook! en voor jou! en Ps wat jij hier op dit forum doet rechtvaardigt op zich al jouw bestaan! Dus die Check kan daar sowieso al achter...voor zover dat nodig zou zijn...

Een voor jou. Ik heb je gelezen en herkend en gespiegeld maar twijfelde of mijn eerste reactie wel helpend voor jou zou zijn...daarom niet gedaan...nu wel dan... ik ben bijna jaloers op je instabiele werkverleden...ik vind dat sterk...toegeven dat het niet gaat... ik kan dat niet, ik durf dat niet, ik mag dat niet. voor alles moet ik me daar sterk houden, doen alsof...ik vind dat heel erg hoe ik dat aangeleerd heb gekregen en dat niet kan uitschakelen in mezelf: werk is het aller aller belangrijkste en al het andere is ondergeschikt... zo zit het in mij, ik weet dat dat niet klopt maar het is heel moeilijk om mezelf (en mijn geliefden) voor/ boven mijn werk te zetten... Zoals ik al zei...wellicht niet helpend...maar ik vind het sterk van jou!!

Hoi Q, het spijt me zo dat jij je slecht voelt of gevoel veroordeeld te worden. Ik kan niet voor iedereen spreken maar denk ook niet dat dat de bedoeling was hoor...het is gewoon een onderwerp waar iedereen wel een mening over heeft tegenwoordig... zoals ik heb gezegd, wij hebben het ook al gedaan maar gewoon niet goed (we deden maar wat) waardoor ik het gruwelijk vond. maar in se vind ik het de allerbeste manier: weet wat je eet! soit, nog maar weer een mening... kop op! Hoop Idd vooral dat je een fijne dag hebt gehad met je vrienden!! (En dat je binnenkort eens mag proeven dan). btw bij ons waren het wel kippen en ik had er vol-au-vent van gemaakt! maar dat moet ik dan mss ook niet zeggen of dan zijn we weer vertrokken...tja spijtig dan...

Ja ik hou ook van koriander maar soms wordt het teveel, de smaak gaat dan overheersen en dan moet ik het niet meer hebben... soms wel soms niet dus kan ook...

Vind het ook frappant hoe eigenlijk niemand hier heeft gezegd: “dat moet je doen joh, zo’n kans pakken”. Want dat is wat ik verwacht had, wat ik denk dat je ‘moet denken’... maar het is niet denken hè, het is voelen

Hoi @Lieke7777 ja ik heb beslist om mijn zin te doen. En ik heb dus zin om niet te gaan, om NEE te zeggen...nu alleen nog dat gezegd krijgen...;-)

That’s the spirit!

Niet die zin, MIJN ZiN!

De nagel op de kop...want heb me dus net bedacht als volgt: ik heb gewoon zo hard geleerd om voor mezelf excuses aan te halen die aan mezelf verantwoorden dat het beter is om mijn zin niet te doen...sociale, professionele, maatschappelijke, persoonlijke excuses...die excuses verplichten mij net om m’n zin niet te doen. Die excuses waren/ zijn een automatisch denkpatroon die ik altijd gevolgd heb en mijn zin verdoofd met alcohol. ik las hier ooit bij iemand (ik denk yana?) “wat is de zin van het leven?” ”waar heb je zin in?” dat is me bijgebleven. Dat moet ik doen, die zin.

Mijn plaat blijft ook weer hangen.

Ja het is net als met alcohol. Allerlei gedachten/excuses die in me opkomen om dat dus net niet te doen.... maar daar mag ik dus niet naar luisteren...ik moet dus eigenlijk gewoon nee zeggen...en dat is moeilijk....

Ja is voor mij ook zeker zo...hoef niet professioneel/ privé zo te mixen maar het wordt precies zo verwacht of zo? En ik vind het eigenlijk precies zelf ook niet echt leuk als anderen professioneel/ privé (te) hard mixen? wanr er is vandaag dan ook nog een extra professionele reden bijgekomen waarom ik eigenlijk zou moeten gaan, los van het sociale...dan wordt het weer moeilijker om nee te zeggen...maar mss is dat nu net de oefening te doen...?

Pff het spookt gewoon allemaal wat door mijn hoofd...ben gespannen erdoor...weet het allemaal gewoon niet...lijstjes ben ik niet goed in...mijn moeder adviseerde/t dat ook altijd... professioneel voel ik me precies altijd echt verplicht/ moet ik gewoon altijd heel hard mijn best voor doen/ voor alles was dat belangrijk... wat heeft het me gebracht? ik weet het allemaal echt niet, hoe het moet. ik weet het wel want ik doe het. Maar ik kan of wil het niet (meer) ik weet het allemaal echt niet...

Bij mij was/ is het weekend lastig omdat ik denk dat ik in de week fit moet zijn om professionele redenen (en dus ih weekend niet). Tegenwoordig vind ik het bijna/ minstens even belangrijk om privé ook fit te zijn...dat maakt het gemakkelijker...

Tja als je het zo zegt...wellicht niet...want ik moet nu ineens weer huilen... Nee denk ik niet...masker kan niet af... ...rest lees ik straks verder...nu moet masker op...ah werk... dank je @Etty!! Om me er goed van bewust te maken dat het allemaal meer inhoudt dan ja/nee te zeggen op de trip!

Ik hoop dat ook! Ik vond haar woorden altijd wijs. Ik hoop ook harp want zijn bijdragen waardeerde ik ook enorm!

Goh het uit zich zowel professioneel (vb weerstand bieden om mee te werken aan projecten onder mijn verantwoordelijkheid) als privé (vb niet reageren op mijn Posts op de groepschat maar over elkaar heen duiken met medeleven bij berichten van anderen) ik zegt het, voor mij hoeft dat niet te veranderen, heb me er al bij neergelegd...maar doordat het zo’n hechte groep is voel ik druk om me ‘aan te passen’, mee te doen met een soort happy flappy gedoe waar ik me niet in thuis voel... Wat ik van hen verwacht? Excuses eigenlijk, inzicht in de situatie ipv enkel maar hun eigen gezichtspunt koppig te behouden, medeleven, begrip,erkenning,... grappig eigenlijk nu ik het zo schrijf, is dit eigenlijk wat ik van mijn verwekker verwacht(te). Oh boy eigenlijk helemaal niet grappig, wel confronterend, wtf is dat eigenlijk allemaal voor projectie?

Mmm ja @Etty ja veel leren! Als ik dat kan doorstaan (zonder drank sociaal zijn met mensen die me niet liggen) dan denk ik dat ik de wereld aan kan...dus in dat opzicht kan het zeker een opsteker zijn...maar als ik het niet kan of het is moeilijk dan zijn 5 dagen in een ander land wel ontzettend lang... en ja dat goedmaken...eigenlijk vind ik dus niet dat dat van mij moet komen...integendeel, het zou hen sieren moest het van hen komen, maar ja dat gaat niet gebeuren denk ik...en dan voelt het eigenlijk ook weer aan zoals een situatie met mijn vader: wij moeten schuld erkennen hoewel we niets fouts deden, me klein maken, laten vernederen, me inpassen in een groep, geen koppen boven het maaiveld uitsteken, gewoon ja knikken en meedoen...wil ik dus eigenlijk niet (meer) maar voelt als noodzakelijk ‘voor de groepssfeer’ (die anderen oh zo belangrijk vinden maar die me eigenlijk worst kan wezen)... ik vind het niet erg dat het zo is als het is maar wil het ook niet erger maken denk ik...maar ja ook wel het gevoel dat het van twee kanten mag komen en niet enkel mijn inspanning hoeft te zijn...

Jij bent toch it-er Vocatus? Kan je niet zo’n app ontwikkelen (of bestaat die al) waarbij je een baby/kind-die-de-nacht-doorslaapt ritme kan op simuleren? Dan pak je al de slaap die je kan pakken, gewoon omdat het kan. Mijn kind bepaalt mijn slaapritme dat vrij tot zeer regelmatig is! Ik werk graag mee ad app!