gelukkigzonder

Goeiemorgen, we zijn inmiddels 6 weken verder en het gaat goed. Ik merk dat de alcohol wat meer verdwijnt uit mijn dagelijkse gedachten. Dat is zo fijn en bevrijdend. Verder ben ik erg druk met mijn bedrijf en dat zorgt ervoor dat ik voldoende afleiding heb. Super fijn. Wel ben ik veel bezig met de vakantie. Enerzijds natuurlijk super veel zin in, anderzijds is het een vakantie waarin alles voor het grijpen ligt.

vandaag dag: 32. Man oh man, de tijd vliegt bijna voorbij. Ik ben vandaag een aantal uren met mijn bedrijf bezig geweest. Dat voelde goed. Sinds dat ik gestopt ben, heb ik mezelf nog niet echt eerder okay gevoeld. Het was huilen, paniek voelen, angst en onzekerheid. Nu merk ik ietsjes verbetering en dat geeft lucht.

goeiemorgen, ik ga vandaag weer wat werken. Ik streef naar maximaal 4 uur. Ik ben dus zo'n iemand die over grenzen gaat. En dat wil ik voorkomen. Ik wil genieten van de rust die ik mezelf gun. Anderzijds, ik heb oa een eigen bedrijf en dan is ziek zijn lastig.

Wat heerlijk, de sauna. Veel plezier alvast.

Ik heb genoeg meet momenten en de meeste van mijn vriendinnen werken in de zorg/ psychiatrie. Ik merk dat dat erg fijn is om daarmee te praten. Ik ben alles behalve zuinig en geef mijn geld graag uit aan verbetering.

Ik bedenk me dat het wel een tof idee is om mezelf te belonen met een mooie theepot. Ik word nog een thee muts

Wat ik nu lastig vind, is de zaterdagavond. Wijn hoort erbij, althans, zo zag ik dat tijden. Ga zo maar een grote kop thee zetten en wat leuks op tv kijken.

Klopt, rust is zeker belangrijk. ik kan mezelf weleens verliezen in het doorrennen. Mij zal je nooit horen zeggen: het gaat lekker z'n gangetje ik houd wel van uitdagingen. Maar daar zitten ook nadelen aan. Ik ga me richten op het positieve. Dingen die wel goed gaan. Dingen die wel geslaagd zijn. Alles waar je je aandacht op richt, wordt groter.

Zo gek of bijzonder eigenlijk. Ik ben best goed (al zeg ik het zelf) in begeleiden en coachen. Het is mijn werk. En nu sta ik zelf voor een probleem en weet ik er niet mee om te gaan. Ik veroordeel mezelf en weet ook dat het proces dan alleen maar langer duurt. Ik schrijf veel en dat is wel helpend. Ik weet dat positieve affirmaties helpen dus ga er zelf ook maar wat bedenken.

Verdriet en boosheid overheerst nu. Ik heb vorig jaar een abortus ondergaan. Dit na 2 gezonde kinderen. De abortus was nodig, omdat het een gevaar was voor mijn lijf en dat van de baby. Ook al was ik niet lang zwanger, ik heb het nooit kunnen verwerken. De schaamte is er, maar ook het gevoel; wat als ik wel had doorgezet. Ook was de kans maar 10/15 % dat het wel goed zou gaan, misschien had ik door moeten zetten. Ipv in mijn rouwproces te stappen, ben ik gaan drinken. En heel hard werken en voor anderen zorgen. Ik kan dus niet meer. Ik ben op dit moment gewoon niet ' normaal' met mijn emoties. Weet even niet hoe ik het om moet buigen.

Lady Jane: wat fantastisch . Ik vind zelf yoga en mediteren erg fijn, maar dit lijkt een beetje op ‘cirque de soleil’ .

Okay, het is op zich knap. ik heb 380 redenen/ momenten kunnen bedenken om wel te drinken. Ik vind het momenteel gewoon pittig. ik kom mezelf zo tegen. Bleehhhh

Wat ik merk nu na een maand te zijn gestopt, dat mijn filter kapot is. Dus alles komt harder binnen. Ik moet meer gaan kijken wie ben ik en wat wil ik. Het eeuwige pleasen komt erbij kijken. Dat breekt me op. Het is wellicht een compensatie geweest bewust en onbewust. Mbt uitstel gedrag, wat ik al heel lang doe is in de ochtend 3 dingen opschrijven die ik voor 10.00 gedaan wil hebben. En de vervelendste doe je eerst. Zoals: iemand bellen waar je geen zin in hebt (instandsties bijv), een mail sturen of iets schoonmaken waar je al tijden tegen aan zit te hikken. Ik werk ook met week en maanddoelen. Dat geeft mij net dat ene zetje

Dank je wel, ik vind 4 weken niet knap. Alhoewel, het is me nog niet echt eerder gelukt de afgelopen jaren

Dank je wel, lief

Klopt. Patronen die ineens de kop op duiken. Ik lijk soms de controle te verliezen. Het is of huilen of boos worden. Ik lijk wel 16 maar ik ben potverdomme een volwassen vrouw. de verantwoordelijkheid naar anderen en het geluk van anderen is zo groot dat ik merk dat het een probleem is geworden. Want ik ben niet verantwoordelijk voor anderen. Slechts voor mezelf en gezin. ik heb weinig plezier momenteel terwijl ik normaliter wordt bestempeld als: positief, gezellig en humoristisch. Ik schrijf trouwens alles op, dat helpt mij. hoe lang ben jij gestopt eigenlijk? Waar liep jij tegenaan? Hoe ziet jouw leven er nu uit?

Wat een fijne reacties van jullie allemaal de focus op mezelf is direct lastig want ik heb vandaag woorden gehad met mijn partner omdat ik vroeg: hoe gaan we het morgen doen? Ik kreeg een antwoord: ik moet morgen werken dus het enige wat ik kan doen, is de jongste naar school brengen. Ik was zo teleurgesteld . Gewoon omdat het vaak op mij neer komt. Hij is super begripvol. Drinkt elke avond thee mee maar om nu te zeggen dat hij bijv voor oppas zorgt. Nee! nu pas voel ik hoeveel ik altijd doe en hoe moe ik daarvan ben. Ik wil het gewoon even niet.

Dag lieve mensen, ik heb longontsteking. Niet gek dus dat ik me al weken niet goed voel. Wel al 4 weken gestopt met de drank. Dat voelt goed. Ik merk nog geen halleluja moment, zo van: nou nou, wat knap. Maar goed, dat komt vanzelf wel. Voor mij is dus nu de focus om te herstellen. Ipv anderen gaan appen, hoe het gaat. Ik vind dat echt de grootste uitdaging. Herkennen jullie dat? Overigens ga ik het boek ' De fontein' van Els van Steijn. Dit gaat over familieopstellingen. Welke plek heb jij binnen jouw systeem. Ps het huilen Lika, gaat wel, lief dat je ernaar vraagt.

Nu is het dag 26 en hebt vandaag voor het eerst niet gehuild. Overwinningsmomentje

ik werd 30, bijna 10 jaar geleden en kan me ervan herinneren dat ik dus al eerste naar huis ging omdat ik TE dronken was. Ik had een zaal afgehuurd en het was 1 en al gezelligheid. Maar was dus al vroeg thuis omdat ik te dronken was. Dat is natuurlijk niet hoe ik mijn 40ste verjaardag wil doorbrengen. Wat wel alvast gepland staat, is dat ik dit dag sowieso op vakantie ben. Dus alleen met mijn gezin. Dat is toch minder spannend dan naar de kroeg gaan Fijn dat jullie ook zo open zijn, dank je wel

klopt, excuses. Wist niet dat dit zo hoorde. Zal het bij mijn andere topic houden

voordat je je echt beter gaat voelen. Ik bezig in het hilarische boek :,, Chardonee'. Super herkenbaar geschreven en met een groot gevoel voor humor. Zoals al eerder beschreven, ben ik op zoek naar dat GROTER gevoel. Het gevoel van rust maar ook euforie na het stoppen. Nu stond er in het boek een heel mooi stuk over dat het gemiddeld 100 dagen duurt voordat je dit gevoel bereikt. Dat het sonde is als je opgeeft, dat dit ook heel begrijpelijk is maar dat we moeten doorzetten. Ik zit nu op dag 25, ik wil enerzijds niet met de dagen bezig zijn maar anderzijds, merk ik ook, dat het me steunt. Nog 75 dagen te gaan

Tja, ik word dit jaar 40. Een tijd geleden droomde ik van een te gek feest met veel champagne en mijn dierbaren om me heen. Nu denk ik: okay, hoe ga ik in godsnaam mijn 40 ste verjaardag vieren zonder een drankje. Blijkbaar koppel ik eigenlijk bijna alles aan alcohol. Word er iets gevierd, hoort daar op zijn minst een goed fles wijn bij. Hoe gaan jullie om met dit soort momenten? Vandaag dag: 24 dat ik niet drink.