Annie87

Hallo lieve allemaal, Ik wilde even met jullie delen dat ik zojuist een dik half uur gehuild heb, nadat ik met Erik Paling aan de telefoon heb gezeten. Het voelde eindelijk als erkenning, tijdens het telefoongesprek was ik ook erg emotioneel en na het ophangen heb ik onbedaarlijk zitten huilen, weet zelf niet zo goed waarom, opluchting? Om eindelijk iemand te spreken die niet alles afdoet als onzin? Ik heb mijn verhaal verteld, hij was heel geïnteresseerd en zei dat ik waarschijnlijk vanaf begin af aan paradoxale reacties heb gehad. Hij begon ook over de halcion affaire. Ik ben inmiddels natuurlijk wel van de rommel af maar merk dat ik nooit erkenning heb gehad en nooit een arts heb gesproken die me begreep en alles afgedaan is als burn-out of angststoornis etc... Ik ga het 2e ziekte jaar in, het uwv gaat ook vragen stellen en ik weet ook niet lekker hoe ik hiermee om moet gaan. Ze willen weten welke behandeling ik heb etc etc. Maar naar mijn weten is hier geen behandeling voor. Hij gaat mijn verhaal intern bespreken en belt me volgende week terug. Ik zei dat ik best naar Nijmegen wilde, ook al is het helemaal aan de andere kant van het land, of als hij een andere goede arts weet in Nederland die hier verstand van heeft, ook prima. Voor het eerst heb ik me begrepen gevoeld door een arts. Ik ken hem niet maar aan de telefoon klinkt hij als een hele begripvolle en geïnteresseerde arts. Wilde het even delen.

Ha Tim! Wat ontzettend fijn om te horen dat het met jou goed gaat en dat je waarschijnlijk snel geneest van de rotzooi. Ben echt blij voor je en hoop dat de laatste klachten ook snel weg gaan trekken.

Thx Robbin, ik weet dat jij ook heel wat voor je kiezen hebt gehad en er nog lang niet bent.

Thx lieve Liz, sorry zit er af en toe zo doorheen, zoals iedereen natuurlijk hier. Ik weet amper hoe ik mijn leven moet inrichten. Ik heb vannacht geprobeerd ergens anders te slapen maar werd helemaal gek; nieuw bed, andere geluiden in Amsterdam meer auto’s en lawaai. Pfff ben midden in de nacht terug gereden omdat ik wist dat ik geen oog dicht zou gaan doen. In zoveel opzichten en op elk aspect heeft het invloed op mijn leven. Op vakantie gaan zou niet kunnen, niet eens ergens logeren. Maar ik wil waarschijnlijk veel te snel en het ongeduld is zo groot. In plaats van dat ik kijk naar wat allemaal al wel weer lukt; boodschappen doen, ik kan weer op een terras zitten (al is dat soms met moeite). Angst is bij mij ook vrijwel weg inmiddels. Heb ik wel extreem gehad, zonder te weten waarvoor (chemische angst). Als ik lees dat sommige mensen 3 of 5 jaar last hebben dan denk ik pfffff.... hoe moet dat nou.

Hoi Cura, dank voor je reactie, zojuist ook jouw heftige verhaal gelezen. Jeetje zeg! Super dat je van de rommel af bent! Je hebt ook heel snel afgebouwd van een hoge dosering zeg. Dank voor je reactie. Welke klachten heb je nog voornamelijk? Veel liefs

Hoe gaat het nu met je? Bekend verhaal, ik kwam er alleen veel later achter ik heb alleen heel snel ook paradoxale reacties gekregen die werden afgedaan als stress. Pas achteraf snap ik het. Voel je je al iets beter? Sterkte

Hoi lieve benzo strijders, Ik heb eigenlijk een vraagje aan de mensen die er al langere tijd vanaf zijn. Ik ben nu bijna 4 maanden benzo vrij na een half jaar benzo gebruik inclusief afbouw. Elke dag is nog ontzettend zwaar en normaal functioneren is er nog niet bij. Voor de mensen die er al langere tijd vanaf zijn; hoe is het jullie vergaan? Hebben jullie nog veel klachten? Ging dit met veel ups en downs? Kregen jullie ook nieuwe/andere symptomen naar verloop van tijd? Veel symptomen zijn momenteel weg of bijna weg bij mij, maar ook een heleboel niet. Ook heb ik het idee dat ik nieuwe symptomen krijg; ik heb sinds een aantal weken een soort lichte schokjes en krakend geluid vanuit mijn nek/achterhoofd. Dit had ik eerst niet. Kregen jullie na zoveel maanden ook opeens nieuwe symptomen? Herkennen jullie ook dat je sommige symptomen amper kan omschrijven? Ik heb vaak zulke vreemde sensaties in mijn lichaam die zo afschuwelijk voelen. Vooral in de avond in bed als ik wil gaan slapen begin ik me heel vreemd te voelen. Heel raar zweverig, echt letterlijk en dan schok ik vaak en schrik ik vaak en gaat mijn hartslag weer omhoog. Het voelt alsof ik dan niet lekker in mijn eigen lichaam zit ofzo. Ik weet eigenlijk amper hoe ik deze sensaties moet omschrijven. Is het depersonalisatie? Geen idee. Ik heb wel depersonalisatie gehad dat mijn eigen bewegingen niet van mij voelden en mijn eigen stem leek alsof het niet van mij was. Dat was heel gek, maar is nu over. Ik heb vaak de angst voor permanente schade, ook al lees ik dat veel mensen toch herstellen. Maar hoe ga je jaren lang zo je leven doorbrengen? Zoals ik me nu voel heb ik moeite met alles; huishoudelijke taken, sociale contacten, werken zou ik nu echt niet kunnen. Gewoon omdat ik me zo ziek voel en elke dag nog standje overleven is. Mensen zien niks aan me, dat zie ik zelf ook. Aan de buitenkant zie je helaas niks. Artsen snappen er helemaal niks van en schuiven echt alles op stress. Ik zit wel in een stressvolle periode maar kan het onderscheid maken. Als ik een dag contact heb gehad met mijn ex dan tril ik idd ook van zenuwen etc, maar die gevoelens zijn anders. En trekken ook snel weg. Ook wordt er gezegd; “wat knap dat als je je zo voelt je er toch vanaf kan blijven”. Dat zegt mij dat er echt niet geluisterd wordt. Ik heb me nooit een verslaafde gevoeld van dit middel, nooit de hunkering zoals zovelen en ga nog liever dood dan dat er ooit weer een benzo in mij komt. Ik heb me nooit goed gevoeld op de benzo’s. Vele lichamelijke sensaties kan ik echt amper omschrijven. Ik voel me niet mezelf en vreemd, voel me raar in mijn hoofd alsof ik een soort lichte hersenschudding heb; duizelig en een rare druk vanuit mijn hoofd op mijn oren en kaken. Hoe vergaat het de mensen die er al langer vanaf zijn? Herkennen jullie dingen? Kregen jullie nieuwe klachten en vervaagden oude? Was/is het verloop heel grillig met ups en downs of gaat het langzaam beter? Liefs

Dat is vreselijk lieve Spirit, Ben je cold turkey gestopt? Ik herken veel maar sliep toch nog 2 uurtjes in het begin. Die schokken heb ik ook gehad afschuwelijk en soms nog steeds. Elk geluid horen ken ik ook en van elk geluid schrikken ook. Ik heb zelfs met oordoppen en oorkappen (van de bouwmarkt) eens geslapen. Ja echt idioot, dat was met oud en nieuw. Ik vond het vuurwerk afschuwelijk toen. Als je cold turkey bent gegaan, wellicht kan je dan beter over naar diazepam? en dat langzaam afbouwen? Hoe lang ben je er nu al vanaf? Hele kleine tips die een heeeeeel klein beetje hielpen: warme melk drinken voor het slapen, een bad nemen (als je die hebt, maar nu misschien niet zo lekker met dit weer), oordopjes, geen tv/beeldschermen, avondwandeling. Sterkte

Haha hij heeft geen Facebook of social media. Maar zou het ook niet doen. Maar het is afschuwelijk. Ik zal nooit kunnen begrijpen hoe zoiets werkt in iemands hoofd.

Afschuwelijk! Dat manipuleren herken ik nu heel erg. Maar het is heel subtiel en ze zijn er goed in. Maar ik weet nu waar ik op moet letten. Gelukkig heb je nu een lieverd! Dikke kus

@doorbijter nee dat is niet egoïstisch van je. Het is juist heel vervelend en naar dat je niet naar je nicht toe kan, maar je bent ziek. Het is niet dat je niet zou willen. Elke dag is gewoon overleven in benzo ontwenning. Dankje voor je lieve woorden. Snap je zo goed, merk je al verschil in omzetting dia? Ik ben heel dankbaar dat ik nog familie heb. Stel je voor dat dit je zou gebeuren en je zou echt werkelijk nergens naartoe kunnen. Dat is afschuwelijk. Dat is het nu ook natuurlijk maar toch. Dankje @Cyclad58 voor je lievie woorden ook. Ik heb lang getwijfeld of ik het hier allemaal wel moest schrijven. Ik vind het moeilijk om zo over iemand te praten. Maar aan de andere kant denk ik nu, wat zegt deze man allemaal over mij en maakt hij iedereen wel niet wijs? En het is toch anoniem dus ach... Ik denk alleen dat ik hier een hele grote knauw aan overhoud.

@EefjeJ en @Kannietmeer ik zit ook echt aan narcistische trekjes te denken, alles klopt gewoon; in het begin kan alles, niks is te gek. Ik ben er ook ingetrapt. Hij wilde zo snel mogelijk trouwen en vroeg me na 4 maanden al ten huwelijk. Binnen een jaar getrouwd. Hij heeft mij afhankelijk gemaakt ik ben daarin meegegaan. Heb een half jaartje gewerkt en vond mijn nieuwe baan niet leuk. Toen zelf ontslag genomen. Vervolgens toen ik weer wilde werken werd hij boos; je hoeft toch niet te werken? Ik verdien genoeg, als jij gaat werken gaan we langs elkaar heen leven en gaat ons huwelijk kapot. Die discussies hebben we de afgelopen jaren gehad. Wel 20x en daarmee zette hij me klem. Totdat ik er vorig jaar genoeg van had. En mijn werk weer begon op te pakken. Dat heeft hij heel vervelend gevonden. En nu kan ik niet werken, en draait hij de kraan dicht. Het is bizar. Ik heb al heel lang het gevoel dat er iets niet klopt. Het zijn kleine dingetjes die ik niet leuk vond in ons huwelijk. Ik wist alleen niet wat narcisme was en kon er nooit mijn vinger op leggen. Daarnaast heb ik ontzettend van deze man gehouden. En toen werd ik ziek en nu is het een ramp. Een vriendin van me legde vorig jaar uit wat narcisme was. Omdat ze er zelf mee te maken had. Toen begon mij wel wat te dagen. Maar toen zat ik al op de benzo’s en werd ik steeds zieker. Ook probeerde hij mijn wereldje kleiner te maken alleen ben ik daar gelukkig nooit in mee gegaan; mijn vrienden allemaal afkraken. Elke vriendin van mij mankeerde wel wat. Dat vond ik altijd zo naar. Het probleem is dat de dingen vaak zo subtiel zijn dat je je vinger er niet op kan leggen. Ik heb de afgelopen tijd veel over narcisme en manipulatie gelezen en ik herken veel manipulatie technieken zoals gaslighting. Ik ben er behoorlijk kapot van en hoop dat ik ooit iemand weer kan vertrouwen. Ik merk dat dit me behoorlijk beschadigd en dat ik heel wantrouwend ben nu naar anderen. Hoe was dat in jullie relaties?

Thx lieve Liz, het lijkt er idd op. Zit erg aan de narcistische persoonlijkheid stoornis te denken. Hij heeft in elk geval flinke trekken. Ook ben niet in het slachtoffer maar hij. (Volgens mij hebben we het allebei heel zwaar gehad door de benzooi maar goed). Ik kan gewoon niet bevatten dat iemand echt zo is. Het rare is, ik probeer het te begrijpen, maar moet me erbij neerleggen dat ik dit nooit zal kunnen begrijpen. Ik voel me vreselijk in alle opzichten; gezondheid naar de maan door de medicatie, huwelijk op de klippen en ik kom er nu achter wie hij werkelijk is, en dat voelt echt heel heel vreemd. Ik voel me een last voor mijn ouders omdat ik waarschijnlijk weer terug moet, kan nog lang niet werken en dit is iemand die de hele scheiding gaat tegenwerken, informatie zal achterhouden etc etc. Hij heeft een kluis genomen (gaat waarschijnlijk alles zwart doen nou om zo min mogelijk allimentatie te betalen.) ach ik heb er gewoon geen woorden voor. Het is ook zo raar om te zien hoe mensen erin trappen. Naar de buitenwereld weet hij iedereen te overtuigen. Ik bedenk me alleen maar; deze mensen gaan er uiteindelijk ook wel achter komen. Misschien pas over een paar jaar net zoals ik. Ik spreek onze gezamenlijke vrienden ook niet meer. Ik heb het gevoel dat hij ze zwaar beïnvloed en het voelt voor mij vreemd om dan af te spreken. Ik krijg dan het gevoel dat ik me nog moet verdedigen ook. Ik probeer me te focussen op mezelf en op mijn eigen familie en vrienden. Ik ga er maar vanuit dat karma vast nog een x op zijn pad gaat komen. En daar troost ik me maar mee. Mijn familie zegt dat ik me absoluut niet bezwaard moet voelen, maar dat zit gewoon in mij natuurlijk. Ben je verdorie 32 en moet je terug naar je ouders terwijl je ziek bent.

@EefjeJ ik heb het heel moeilijk. Niet alleen met de benzo ontwenning maar ook met de scheiding. Het is een gigantische vechtscheiding. Ik kan helaas geen kant op. Hij heeft me weggepest uit huis, voelde me totaal niet welkom meer. Doordat hij dingen zei als: ik wil weer verder met mijn leven, je zal op gegeven moment toch uit huis moeten, ik wil het huis weer naar eigen zin inrichten (terwijl ik nog niet eens woon), zal ik kledingrekken kopen zodat jouw spullen en kleren in de salon kunnen liggen? Vervolgens heeft ie geschreeuwd; volgens mij wil je niet eens beter worden, moet je jezelf zien zitten en je bent een wrak! Ik kan amper beschrijven wat dit allemaal met me doet. Was dit nou mijn grote liefde? Toen ie zijn ring afdeed zei hij; ik ga alles netjes regelen, je hoeft niks te doen. Hij is alleen maar aan het feestvieren, gaat veel naar het strand (wat ie met mij nooit wilde, maar met zijn nieuwe liefde blijkbaar wel). Voor mij voelt het alsof het huwelijk een hele illusie is geweest. Ik hoor ook steeds meer afschuwelijke dingen over hem, dat hij vrienden financieel ook zwaar bedrogen heeft. Deze beschuldigingen hoorde ik vorig jaar al een beetje, maar hij wist het altijd zo te draaien dat hij gelijk had. Ik zit alle jaren te overdenken (dat ga je dan toch doen) en heb nu bij heel veel dingen vraagtekens. Hij is 7 vrienden kwijt in de 6 jaar dat ik met hem was. En niet zomaar nee echt dikke ruzie en elkaar niet meer spreken. En het lag altijd aan een ander. En was vaak op werkgebied. Ik heb steeds meer het gevoel van “met wie was ik in hemelsnaam getrouwd? Wat is er allemaal waar van de afgelopen jaren?” Ik krijg een hele nare smaak in mijn mond hiervan, ik besef me dat ik met een abnormaal persoon te maken heb. Ik heb op zijn computer ontdekt dat hij hele nare dingen over me schrijft die niet waar zijn; ik was aan de drugs en alcohol vorig jaar (huh?????), hij heeft mijn studieschuld afbetaald (zelf gedaan), hij moest al die jaren keihard werken om 2 personen te onderhouden en loopt nu tegen een burn-out aan (Omg!). Nu wordt ik beschuldigd dat ik heb ingebroken op zijn computer (is onze computer waar ik anders ook achter zat) en heeft hij een heel boekwerk uitgeprint van alle acties die er verricht zijn op de computer. Waarschijnlijk wil ie daar werk van maken? Beetje vreemd als het onze computer is en ik het wachtwoord gewoon weet en hij zijn e-mail gewoon heeft open staan. Ach het is een groot gekkenhuis! Ik heb een voorlopige voorziening aangevraagd omdat hij niet wilde betalen. De zitting is 11 juli. Niet te geloven. Scheiden en dan zo moeten vechten terwijl je ziek bent. Het is echt de grootste fout van mijn leven deze man. Hoe gaat het met jou? Hoop dat het met jou en de rest hier wat beter gaat. Dikke kus en knuffel

@Pierre1978 wat vreselijk, afbouwen in instellingen ken ik idd ook alleen maar verschrikkelijke verhalen over. Ik denk dat het komt omdat artsen gewoon totaal niet begrijpen wat het met je doet. Ergens snap ik dat ook wel; aan de buitenkant is niks te zien. Als je zelf nog nooit derealisatie hebt meegemaakt kan je je niet voorstellen hoe vreselijk dat voelt. En het is iets wat je zelf moet ervaren om het te begrijpen. Ik vind de derealisatie en depersonalisatie ook een afschuwelijk gevoel. Inclusief alle andere klachten maakte het mij, net zoals vele anderen, ontzettend suïcidaal. Ik leef met je mee. Misschien kan je dit document aan je arts voorleggen? Gaat over het afbouwen van medicatie en waarom 10% stappen niet goed zijn. Vooral op pagina 14,15 en 16 staat het goed uitgelegd en waarom je het steeds moeilijker gaat krijgen naarmate je bij het 0-punt komt. https://www.taperingstrip.nl/wp-content/uploads/GvO_Verantwoord_afbouwen_wat-is-daarvoor-nodig.pdf klinieken willen veel te snel waardoor je alleen maar door een grote hel gaat en vervolgens met het post-ontwenningssyndroom of protracted withdrawel syndroom komt te zitten. Ik wens je heel veel sterkte en hoop dat je een goede beslissing neemt en een goede arts kan vinden.

Beste @toni67 wat een verschrikkelijk verhaal ook weer. Je hebt je er tot nu toe ontzettend knap doorheen weten te slaan. Elk verhaal grijpt me zo ontzettend aan. Dokters zijn prutsers. In mijn ogen is het allemaal drugs; AD, benzo’s, anti psychotica etc. Bij de een pakt het goed uit en bij de ander is het een ware hel. In plaats van dat artsen gaan denken; iemand moet dat middel niet slikken, denken ze dat het ene middel de bijwerkingen van het andere middel zal verhelpen. Voor je het weet zit je op 5 pillen en zijn je hersenen compleet in de war. Met alle gevolgen van dien. En dan heb je opeens een “angststoornis”. Ik vind het afschuwelijk de hele psychiatrische tak. Leef met je mee, ben inmiddels afgebouwd maar heb het nog steeds heel zwaar en kan niet werken. Hoe bouw je de mirtazapine verder af? Taperingstrips of met een vijl methode? Ik twijfel geen seconde aan je verhaal. Heel veel sterkte

Omg! Te erg.. dus eerst steeds ontkennen en zeggen dat je een angststoornis hebt. Nu toegeven dat het heel lang kan duren. Niks afweten van kindling en het chemische gepingpong in je hersenen als je steeds weer teruggaat op een middel. Ongelooflijk.

Echt om te huilen! Psychiaters zijn gewoon misdadig!

Dat is zeker de uitdaging, heb ik idd vaker gelezen dat het opeens heel snel kan gaan. Dat mensen soms maanden stil lijken te staan en dan opeens heel veel verbetering.

Tjonge jonge! Heb er geen woorden voor. Weg met die temazepam. Wat een mafkees. En is dit dezelfde psych die altijd zei dat je wellicht een angststoornis hebt? En dat je over moest stappen van de ene op andere anti depressiva en dat dat in 1 keer kon? Ongelooflijk.

Interessant Liz wist ik niet! Ik hoop ook dat ze ver komen. We gaan het zien.

@Briba ik kon in het begin ook steeds grotere stappen nemen, laatste loodjes waren steeds erger en moest dmv taperingstrips en zelf toen was het eigenlijk niet te doen. Ik weet gewoon niet hoe ik het doorstaan heb. En ik ervaar nog zoveel klachten dat ik amper weet hoe ik het doe. Maar op de 1 of andere manier doe ik het. Ik put mijn kracht uit hoop, hoop van de verhalen van mensen die zeggen dat het over gaat. @Kannietmeer erg he die “werkzaamheid” van anti depressiva. Het is gewoon allemaal drugs alleen is dit helaas legaal. Ik heb er geen goed woord voor over eigenlijk. Er zullen vast mensen zijn die er baat bij hebben. Maar laat de farmaceutische industrie met eerlijke feiten komen en patiënten voorlichten. Laat ze zelf dan kiezen op basis van de risico’s. Als we dit hadden geweten hadden we het nooit genomen.

@EefjeJ, soms worden de dingen iets minder en dan vervolgens weer heviger zo gaat het bij mij ook. Maar voel me elke dag nog ziek. Rare druk in mijn hoofd heb ik ook nog vaak. Ik ga ervanuit dat het nog lang duurt. Heb nu zoveel gelezen en gehoord hierover. Verschrikkelijk dikke knuffel voor jou ook

Hi Eefje met mij gaat het niet goed, ervaar nog veel lichamelijke klachten momenteel; trillen, onrust, pijn, hartkloppingen, duizeligheid met milde derealisatie, slapeloosheid, diarree en misselijkheid. Zijn nu de voornaamste klachten. Ik probeer me zo rustig mogelijk te houden. Het is gewoon heftig dat het zo lang duurt. Hoe is het met jou? Veel liefs

Ik slikte clonazepam en omgezet naar oxazepam dat ging helemaal mis natuurlijk. Voelde als een cold turkey. Vervolgens oxazepam afgebouwd over 3 maanden tijd van 80 Mg naar 0. Bizar. Van 80 naar 10 Mg in 1 maand en de laatste 10 Mg heb ik 2 maanden over gedaan. Ik ben bizar ziek geweest. Ik heb geen goede hulp gehad. Ik had de clonazepam met taperingstrips moeten afbouwen maar wist toen nog niet van het bestaan. Afbouwen verschilt per individu. Het laatste stapje is het moeilijkst. Ik zou gewoon op 1 x daags slikken blijven. Dat niet gaan veranderen en van 1 naar 0,5 proberen in 28 dagen. Daarna kijken of de volgende stap ook gaat lukken in 28 dagen. Je kan zelf bepalen of je het nog langzamer doet. Alles is mogelijk en ze maken ook strips op maat. Dus je kan daarna bijvoorbeeld ook van 0,5 naar 0,25 in 28 dagen (tenminste dat denk ik wel en anders bellen met Paul Harder). Maar ik zou op 1x daags slikken blijven. Anders moet je daar ook weer aan wennen. Veel sterkte