Kan me voorstellen dat het in jouw situatie ook extra lastig is. Ik heb gelukkig mijn werk als afleiding dus hoef me alleen de avonden maar door te worstelen. Maar als ik de hele dag de tijd had om na te denken dan zou ik het ook veel moeilijker hebben. Daarnaast heb ik de ongelofelijke mazzel dat ik slaap als een malle. Maar inderdaad, de gedachten zijn heel geniepig. Het alcohol monster in ons is heel geniepig. Komt linksom, rechtsom, en als je het het minst verwacht.. Het doet me ineens denken aan een lied van Acda en de Munnik. Gaat over verdriet, maar ik zie een link met het monstertje.
Ik kom pas als je liggen gaatJe klaar bent voor de nachtIk kom in beelden, in fragmentenHard, ineens en onverwachtIk kom terwijl je uit het raam kijktIk zal er zijn zodra je even denktik heb er vrede meeAls je eens rustig over zee kijktEn je denkt: Nu heb ik rustHeb ik je onverwachts en zachtjesKeihard op je ziel gekustJe noemt me oud verdrietDoe wat je wilt(maar) Zo vreselijk oud ben ik nog nietIk kom het liefste als je luistertNaar een onverwacht mooi liedIk kom pas kijken, weken, maandenNa het echte grote verdriet