Sandro

Realiseer me net dat ik in een maand bijna 500 eenheden minder heb gedronken dan gebruikelijk was (nu 0 namelijk). 500.....hoe verzin je het. Ik begrijp niet hoe ik dat voor elkaar kreeg al die jaren, en waarom ik mezelf dat aan heb gedaan. Zo zinloos. En ik begrijp ook niet dat ik er nog bij zit zoals ik er nu bij zit, namelijk voor zover ik weet kerngezond. Bizar is het gewoon, ik ga daar nooit meer naar terug.

Realiseer me net dat ik in een maand bijna 500 eenheden minder heb gedronken dan gebruikelijk was (nu 0 namelijk). 500.....hoe verzin je het. Ik begrijp niet hoe ik dat voor elkaar kreeg al die jaren, en waarom ik mezelf dat aan heb gedaan. Zo zinloos. En ik begrijp ook niet dat ik er nog bij zit zoals ik er nu bij zit, namelijk voor zover ik weet kerngezond. Bizar is het gewoon, ik ga daar nooit meer naar terug.

Realiseer me net dat ik in een maand bijna 500 eenheden minder heb gedronken dan gebruikelijk was (nu 0 namelijk). 500.....hoe verzin je het. Ik begrijp niet hoe ik dat voor elkaar kreeg al die jaren, en waarom ik mezelf dat aan heb gedaan. Zo zinloos. En ik begrijp ook niet dat ik er nog bij zit zoals ik er nu bij zit, namelijk voor zover ik weet kerngezond. Bizar is het gewoon, ik ga daar nooit meer naar terug.

Ben net als @Bob "Verslaafd aan liefde" aan het lezen, ben bij het laatste stukje. Ik sloeg het boek net open, begon te lezen en al na een paar zinnen kwam deze:
"Zodra er een behoefte of begeerte gevoeld wordt, is er meteen ook een zelfafwijzing en moet de begeerte bevredigd worden om de zelfafwijzing toe te dekken".
Die moest even bezinken. Maar het klopt inderdaad. Als ik zucht voel, voel ik me alleen daarom al een sukkel. Dat maakt dat ik sneller toe zal geven aan de drank, want dan is dat nare gevoel van mezelf een sukkel voelen weer weg. Niet afwijzen dus dat gevoel. Het is mijn verslaving die zucht heeft en ik bén die verslaving niet, ik heb hem alleen. 

Ben net als @Bob "Verslaafd aan liefde" aan het lezen, ben bij het laatste stukje. Ik sloeg het boek net open, begon te lezen en al na een paar zinnen kwam deze:
"Zodra er een behoefte of begeerte gevoeld wordt, is er meteen ook een zelfafwijzing en moet de begeerte bevredigd worden om de zelfafwijzing toe te dekken".
Die moest even bezinken. Maar het klopt inderdaad. Als ik zucht voel, voel ik me alleen daarom al een sukkel. Dat maakt dat ik sneller toe zal geven aan de drank, want dan is dat nare gevoel van mezelf een sukkel voelen weer weg. Niet afwijzen dus dat gevoel. Het is mijn verslaving die zucht heeft en ik bén die verslaving niet, ik heb hem alleen. 

Ben net als @Bob "Verslaafd aan liefde" aan het lezen, ben bij het laatste stukje. Ik sloeg het boek net open, begon te lezen en al na een paar zinnen kwam deze:
"Zodra er een behoefte of begeerte gevoeld wordt, is er meteen ook een zelfafwijzing en moet de begeerte bevredigd worden om de zelfafwijzing toe te dekken".
Die moest even bezinken. Maar het klopt inderdaad. Als ik zucht voel, voel ik me alleen daarom al een sukkel. Dat maakt dat ik sneller toe zal geven aan de drank, want dan is dat nare gevoel van mezelf een sukkel voelen weer weg. Niet afwijzen dus dat gevoel. Het is mijn verslaving die zucht heeft en ik bén die verslaving niet, ik heb hem alleen. 

Hangt er inderdaad vanaf.
Maar als je het over het EK hebt, of andere (sport)evenementen dan is het missen daarvan wat mij betreft helemaal niet erg. Dat zijn toch een beetje de luxere geneugtes waar ik prima zonder kan. Goed om dat dan ook zo te ervaren. Misschien laat ik me soms teveel meeslepen in onbelangrijke dingen. Nou ja, "misschien", ik weet het wel zeker.

Dank je.
Ben blij met dit draadje. Voordat ik het nog een keer terug had gelezen, had ik een bepaald beeld bij hoe het met me ging in de verschillende periodes. Dat beeld dat ik had, bleek zeker niet altijd te kloppen. Dat had ik nooit geweten als ik het hier niet allemaal opgeschreven had. Heel verhelderend. Ook pijnlijk hoe ik jaren in rondjes heb gedraaid.
Veel van jullie bijdragen lees ik nu in een heel ander licht dan toen. Jaren na dato zijn jullie berichten (wederom) waardevol. Wat een mooi forum hebben we toch. Hopelijk houden we dit in stand. De laatste tijd besluiten teveel vaste waarden om hier (tijdelijk) niet meer te komen, helaas.

Ben driekwart op weg in "Verslaafd aan de liefde". Leek mij een goed moment om na te denken wat ik bij mezelf herken en wat ik ermee kan.

Het zoeken naar complimenten voor mijn ego, herken ik zeker. Vervolgens wijs ik mezelf hierom af, omdat ik weer zo onzeker was dat ik complimentjes nodig had om mezelf goed te voelen. Wat mijn zelfbeeld alleen maar verslechtert. Nu weet ik dat ik er niet tegen moet vechten, maar het moet voelen zonder meteen in actie te schieten. En er met geduld mee om moet gaan. Ik vertoon perfectionistisch en onzeker gedrag, maar ik bén dat gedrag/die gedachten niet.

Ik vind het belangrijk om een bijdrage te leveren aan het geluk van mijn omgeving, en open te staan voor de mening van anderen. Dit manifesteert zich in gedrag om mijn ego in stand te houden en te voeden (perfectionisme, op zoek naar complimenten). Daar tegen vechten is zinloos en hoeft/moet ook niet. In plaats daarvan moet ik proberen erboven/ernaast te staan en mezelf met geduld en mildheid gewaar te worden van het mechanisme dat zich in mijn hoofd afspeelt. En me te realiseren dat het uiteindelijk allemaal neerkomt op goede intenties van mijn kant, en er mag zijn. Die gewaarwording helpt op zichzelf al, omdat het een schakel wegneemt uit de ketting die het mechanisme/de vicieuze cirkel aandrijft. Door mezelf niet meer af te wijzen.

Verder is het voor een control freak als ik belangrijk om mezelf te realiseren dat controle in absolute zin onmogelijk is. Alles verandert, continu. Kinderen worden groot, mensen komen en gaan, tijden veranderen, etc. Vastklampen, en het piekeren wat ermee gepaard gaat, heeft daarom geen enkele zin en werkt tegen me. Ik moet meer geloven in mezelf; met mijn kwaliteiten kan ik elke verandering gewoon aan. Laat het los! Maar wanneer ik dan toch pieker, straf ik mezelf niet maar laat ik het toe en bedenk ik me dat ik die gedachten niet ben, maar dat ik ze heb en en ze vanzelf weer voorbij gaan.

Mijn leven is nu relatief overzichtelijk en prettig. In de toekomst zullen er ongetwijfeld ook nare gebeurtenissen tussen zitten. En dat is waarom minderen/gecontroleerd drinken niet werkt (voor mij); wanneer ik gecontroleerd drink, ben ik voor de rust in mijn hoofd nog steeds afhankelijk van de alcohol. Dat is soms/vaak redelijk te managen in goede tijden (wat mij dan ook het valse geloof gaf dat ik kan minderen/gecontroleerd kan drinken), maar bij nare gebeurtenissen is het een illusie om te denken dat ik mijn drinken kan blijven controleren. Dat lukt uiteraard niet en voor ik het weet zit ik weer in die negatieve spiraal en ben ik zo weer een jaar verder en geen steek opgeschoten. Vandaar dat ik de drank helemaal laat staan.
Ik las mijn draadje terug en zie hoeveel verzet ik heb geleverd tegen het volledig stoppen met drinken. En hoe mijn ego daar heel sterk in opspeelde. Wat een waardevolle bijdragen van zovelen van jullie heb ik niet willen horen. Zoveel goede suggesties die ik in de wind heb geslagen...Confronterend, maar ook erg leerzaam. Ik prik nu zo door mezelf van 2/2,5 jaar geleden heen. Een stap vooruit dus.

Nu we het over kinderen hebben dan is dit ook wel een leuke.

Nu we het over kinderen hebben dan is dit ook wel een leuke.

Dank je.
Ben blij met dit draadje. Voordat ik het nog een keer terug had gelezen, had ik een bepaald beeld bij hoe het met me ging in de verschillende periodes. Dat beeld dat ik had, bleek zeker niet altijd te kloppen. Dat had ik nooit geweten als ik het hier niet allemaal opgeschreven had. Heel verhelderend. Ook pijnlijk hoe ik jaren in rondjes heb gedraaid.
Veel van jullie bijdragen lees ik nu in een heel ander licht dan toen. Jaren na dato zijn jullie berichten (wederom) waardevol. Wat een mooi forum hebben we toch. Hopelijk houden we dit in stand. De laatste tijd besluiten teveel vaste waarden om hier (tijdelijk) niet meer te komen, helaas.

Ben driekwart op weg in "Verslaafd aan de liefde". Leek mij een goed moment om na te denken wat ik bij mezelf herken en wat ik ermee kan.

Het zoeken naar complimenten voor mijn ego, herken ik zeker. Vervolgens wijs ik mezelf hierom af, omdat ik weer zo onzeker was dat ik complimentjes nodig had om mezelf goed te voelen. Wat mijn zelfbeeld alleen maar verslechtert. Nu weet ik dat ik er niet tegen moet vechten, maar het moet voelen zonder meteen in actie te schieten. En er met geduld mee om moet gaan. Ik vertoon perfectionistisch en onzeker gedrag, maar ik bén dat gedrag/die gedachten niet.

Ik vind het belangrijk om een bijdrage te leveren aan het geluk van mijn omgeving, en open te staan voor de mening van anderen. Dit manifesteert zich in gedrag om mijn ego in stand te houden en te voeden (perfectionisme, op zoek naar complimenten). Daar tegen vechten is zinloos en hoeft/moet ook niet. In plaats daarvan moet ik proberen erboven/ernaast te staan en mezelf met geduld en mildheid gewaar te worden van het mechanisme dat zich in mijn hoofd afspeelt. En me te realiseren dat het uiteindelijk allemaal neerkomt op goede intenties van mijn kant, en er mag zijn. Die gewaarwording helpt op zichzelf al, omdat het een schakel wegneemt uit de ketting die het mechanisme/de vicieuze cirkel aandrijft. Door mezelf niet meer af te wijzen.

Verder is het voor een control freak als ik belangrijk om mezelf te realiseren dat controle in absolute zin onmogelijk is. Alles verandert, continu. Kinderen worden groot, mensen komen en gaan, tijden veranderen, etc. Vastklampen, en het piekeren wat ermee gepaard gaat, heeft daarom geen enkele zin en werkt tegen me. Ik moet meer geloven in mezelf; met mijn kwaliteiten kan ik elke verandering gewoon aan. Laat het los! Maar wanneer ik dan toch pieker, straf ik mezelf niet maar laat ik het toe en bedenk ik me dat ik die gedachten niet ben, maar dat ik ze heb en en ze vanzelf weer voorbij gaan.

Mijn leven is nu relatief overzichtelijk en prettig. In de toekomst zullen er ongetwijfeld ook nare gebeurtenissen tussen zitten. En dat is waarom minderen/gecontroleerd drinken niet werkt (voor mij); wanneer ik gecontroleerd drink, ben ik voor de rust in mijn hoofd nog steeds afhankelijk van de alcohol. Dat is soms/vaak redelijk te managen in goede tijden (wat mij dan ook het valse geloof gaf dat ik kan minderen/gecontroleerd kan drinken), maar bij nare gebeurtenissen is het een illusie om te denken dat ik mijn drinken kan blijven controleren. Dat lukt uiteraard niet en voor ik het weet zit ik weer in die negatieve spiraal en ben ik zo weer een jaar verder en geen steek opgeschoten. Vandaar dat ik de drank helemaal laat staan.
Ik las mijn draadje terug en zie hoeveel verzet ik heb geleverd tegen het volledig stoppen met drinken. En hoe mijn ego daar heel sterk in opspeelde. Wat een waardevolle bijdragen van zovelen van jullie heb ik niet willen horen. Zoveel goede suggesties die ik in de wind heb geslagen...Confronterend, maar ook erg leerzaam. Ik prik nu zo door mezelf van 2/2,5 jaar geleden heen. Een stap vooruit dus.

Ben driekwart op weg in "Verslaafd aan de liefde". Leek mij een goed moment om na te denken wat ik bij mezelf herken en wat ik ermee kan.

Het zoeken naar complimenten voor mijn ego, herken ik zeker. Vervolgens wijs ik mezelf hierom af, omdat ik weer zo onzeker was dat ik complimentjes nodig had om mezelf goed te voelen. Wat mijn zelfbeeld alleen maar verslechtert. Nu weet ik dat ik er niet tegen moet vechten, maar het moet voelen zonder meteen in actie te schieten. En er met geduld mee om moet gaan. Ik vertoon perfectionistisch en onzeker gedrag, maar ik bén dat gedrag/die gedachten niet.

Ik vind het belangrijk om een bijdrage te leveren aan het geluk van mijn omgeving, en open te staan voor de mening van anderen. Dit manifesteert zich in gedrag om mijn ego in stand te houden en te voeden (perfectionisme, op zoek naar complimenten). Daar tegen vechten is zinloos en hoeft/moet ook niet. In plaats daarvan moet ik proberen erboven/ernaast te staan en mezelf met geduld en mildheid gewaar te worden van het mechanisme dat zich in mijn hoofd afspeelt. En me te realiseren dat het uiteindelijk allemaal neerkomt op goede intenties van mijn kant, en er mag zijn. Die gewaarwording helpt op zichzelf al, omdat het een schakel wegneemt uit de ketting die het mechanisme/de vicieuze cirkel aandrijft. Door mezelf niet meer af te wijzen.

Verder is het voor een control freak als ik belangrijk om mezelf te realiseren dat controle in absolute zin onmogelijk is. Alles verandert, continu. Kinderen worden groot, mensen komen en gaan, tijden veranderen, etc. Vastklampen, en het piekeren wat ermee gepaard gaat, heeft daarom geen enkele zin en werkt tegen me. Ik moet meer geloven in mezelf; met mijn kwaliteiten kan ik elke verandering gewoon aan. Laat het los! Maar wanneer ik dan toch pieker, straf ik mezelf niet maar laat ik het toe en bedenk ik me dat ik die gedachten niet ben, maar dat ik ze heb en en ze vanzelf weer voorbij gaan.

Mijn leven is nu relatief overzichtelijk en prettig. In de toekomst zullen er ongetwijfeld ook nare gebeurtenissen tussen zitten. En dat is waarom minderen/gecontroleerd drinken niet werkt (voor mij); wanneer ik gecontroleerd drink, ben ik voor de rust in mijn hoofd nog steeds afhankelijk van de alcohol. Dat is soms/vaak redelijk te managen in goede tijden (wat mij dan ook het valse geloof gaf dat ik kan minderen/gecontroleerd kan drinken), maar bij nare gebeurtenissen is het een illusie om te denken dat ik mijn drinken kan blijven controleren. Dat lukt uiteraard niet en voor ik het weet zit ik weer in die negatieve spiraal en ben ik zo weer een jaar verder en geen steek opgeschoten. Vandaar dat ik de drank helemaal laat staan.
Ik las mijn draadje terug en zie hoeveel verzet ik heb geleverd tegen het volledig stoppen met drinken. En hoe mijn ego daar heel sterk in opspeelde. Wat een waardevolle bijdragen van zovelen van jullie heb ik niet willen horen. Zoveel goede suggesties die ik in de wind heb geslagen...Confronterend, maar ook erg leerzaam. Ik prik nu zo door mezelf van 2/2,5 jaar geleden heen. Een stap vooruit dus.

Ben driekwart op weg in "Verslaafd aan de liefde". Leek mij een goed moment om na te denken wat ik bij mezelf herken en wat ik ermee kan.

Het zoeken naar complimenten voor mijn ego, herken ik zeker. Vervolgens wijs ik mezelf hierom af, omdat ik weer zo onzeker was dat ik complimentjes nodig had om mezelf goed te voelen. Wat mijn zelfbeeld alleen maar verslechtert. Nu weet ik dat ik er niet tegen moet vechten, maar het moet voelen zonder meteen in actie te schieten. En er met geduld mee om moet gaan. Ik vertoon perfectionistisch en onzeker gedrag, maar ik bén dat gedrag/die gedachten niet.

Ik vind het belangrijk om een bijdrage te leveren aan het geluk van mijn omgeving, en open te staan voor de mening van anderen. Dit manifesteert zich in gedrag om mijn ego in stand te houden en te voeden (perfectionisme, op zoek naar complimenten). Daar tegen vechten is zinloos en hoeft/moet ook niet. In plaats daarvan moet ik proberen erboven/ernaast te staan en mezelf met geduld en mildheid gewaar te worden van het mechanisme dat zich in mijn hoofd afspeelt. En me te realiseren dat het uiteindelijk allemaal neerkomt op goede intenties van mijn kant, en er mag zijn. Die gewaarwording helpt op zichzelf al, omdat het een schakel wegneemt uit de ketting die het mechanisme/de vicieuze cirkel aandrijft. Door mezelf niet meer af te wijzen.

Verder is het voor een control freak als ik belangrijk om mezelf te realiseren dat controle in absolute zin onmogelijk is. Alles verandert, continu. Kinderen worden groot, mensen komen en gaan, tijden veranderen, etc. Vastklampen, en het piekeren wat ermee gepaard gaat, heeft daarom geen enkele zin en werkt tegen me. Ik moet meer geloven in mezelf; met mijn kwaliteiten kan ik elke verandering gewoon aan. Laat het los! Maar wanneer ik dan toch pieker, straf ik mezelf niet maar laat ik het toe en bedenk ik me dat ik die gedachten niet ben, maar dat ik ze heb en en ze vanzelf weer voorbij gaan.

Mijn leven is nu relatief overzichtelijk en prettig. In de toekomst zullen er ongetwijfeld ook nare gebeurtenissen tussen zitten. En dat is waarom minderen/gecontroleerd drinken niet werkt (voor mij); wanneer ik gecontroleerd drink, ben ik voor de rust in mijn hoofd nog steeds afhankelijk van de alcohol. Dat is soms/vaak redelijk te managen in goede tijden (wat mij dan ook het valse geloof gaf dat ik kan minderen/gecontroleerd kan drinken), maar bij nare gebeurtenissen is het een illusie om te denken dat ik mijn drinken kan blijven controleren. Dat lukt uiteraard niet en voor ik het weet zit ik weer in die negatieve spiraal en ben ik zo weer een jaar verder en geen steek opgeschoten. Vandaar dat ik de drank helemaal laat staan.
Ik las mijn draadje terug en zie hoeveel verzet ik heb geleverd tegen het volledig stoppen met drinken. En hoe mijn ego daar heel sterk in opspeelde. Wat een waardevolle bijdragen van zovelen van jullie heb ik niet willen horen. Zoveel goede suggesties die ik in de wind heb geslagen...Confronterend, maar ook erg leerzaam. Ik prik nu zo door mezelf van 2/2,5 jaar geleden heen. Een stap vooruit dus.

Ben driekwart op weg in "Verslaafd aan de liefde". Leek mij een goed moment om na te denken wat ik bij mezelf herken en wat ik ermee kan.

Het zoeken naar complimenten voor mijn ego, herken ik zeker. Vervolgens wijs ik mezelf hierom af, omdat ik weer zo onzeker was dat ik complimentjes nodig had om mezelf goed te voelen. Wat mijn zelfbeeld alleen maar verslechtert. Nu weet ik dat ik er niet tegen moet vechten, maar het moet voelen zonder meteen in actie te schieten. En er met geduld mee om moet gaan. Ik vertoon perfectionistisch en onzeker gedrag, maar ik bén dat gedrag/die gedachten niet.

Ik vind het belangrijk om een bijdrage te leveren aan het geluk van mijn omgeving, en open te staan voor de mening van anderen. Dit manifesteert zich in gedrag om mijn ego in stand te houden en te voeden (perfectionisme, op zoek naar complimenten). Daar tegen vechten is zinloos en hoeft/moet ook niet. In plaats daarvan moet ik proberen erboven/ernaast te staan en mezelf met geduld en mildheid gewaar te worden van het mechanisme dat zich in mijn hoofd afspeelt. En me te realiseren dat het uiteindelijk allemaal neerkomt op goede intenties van mijn kant, en er mag zijn. Die gewaarwording helpt op zichzelf al, omdat het een schakel wegneemt uit de ketting die het mechanisme/de vicieuze cirkel aandrijft. Door mezelf niet meer af te wijzen.

Verder is het voor een control freak als ik belangrijk om mezelf te realiseren dat controle in absolute zin onmogelijk is. Alles verandert, continu. Kinderen worden groot, mensen komen en gaan, tijden veranderen, etc. Vastklampen, en het piekeren wat ermee gepaard gaat, heeft daarom geen enkele zin en werkt tegen me. Ik moet meer geloven in mezelf; met mijn kwaliteiten kan ik elke verandering gewoon aan. Laat het los! Maar wanneer ik dan toch pieker, straf ik mezelf niet maar laat ik het toe en bedenk ik me dat ik die gedachten niet ben, maar dat ik ze heb en en ze vanzelf weer voorbij gaan.

Mijn leven is nu relatief overzichtelijk en prettig. In de toekomst zullen er ongetwijfeld ook nare gebeurtenissen tussen zitten. En dat is waarom minderen/gecontroleerd drinken niet werkt (voor mij); wanneer ik gecontroleerd drink, ben ik voor de rust in mijn hoofd nog steeds afhankelijk van de alcohol. Dat is soms/vaak redelijk te managen in goede tijden (wat mij dan ook het valse geloof gaf dat ik kan minderen/gecontroleerd kan drinken), maar bij nare gebeurtenissen is het een illusie om te denken dat ik mijn drinken kan blijven controleren. Dat lukt uiteraard niet en voor ik het weet zit ik weer in die negatieve spiraal en ben ik zo weer een jaar verder en geen steek opgeschoten. Vandaar dat ik de drank helemaal laat staan.
Ik las mijn draadje terug en zie hoeveel verzet ik heb geleverd tegen het volledig stoppen met drinken. En hoe mijn ego daar heel sterk in opspeelde. Wat een waardevolle bijdragen van zovelen van jullie heb ik niet willen horen. Zoveel goede suggesties die ik in de wind heb geslagen...Confronterend, maar ook erg leerzaam. Ik prik nu zo door mezelf van 2/2,5 jaar geleden heen. Een stap vooruit dus.

Ik zal je eens wat vertellen, Bor. Niet alleen jij en Smaragd zijn mensen van vlees en bloed, de rest is dat allemaal ook. Dat jij geen boeken leest moet je zelf weten, maar doe dan niet net alsof jij en Smaragd één van de weinige echte mensen zijn en de rest robots. Niet elke keer "ons" tegen "hunnie". Het liedje wordt oud.

Ik zal je eens wat vertellen, Bor. Niet alleen jij en Smaragd zijn mensen van vlees en bloed, de rest is dat allemaal ook. Dat jij geen boeken leest moet je zelf weten, maar doe dan niet net alsof jij en Smaragd één van de weinige echte mensen zijn en de rest robots. Niet elke keer "ons" tegen "hunnie". Het liedje wordt oud.

Ik zal je eens wat vertellen, Bor. Niet alleen jij en Smaragd zijn mensen van vlees en bloed, de rest is dat allemaal ook. Dat jij geen boeken leest moet je zelf weten, maar doe dan niet net alsof jij en Smaragd één van de weinige echte mensen zijn en de rest robots. Niet elke keer "ons" tegen "hunnie". Het liedje wordt oud.

Ik zal je eens wat vertellen, Bor. Niet alleen jij en Smaragd zijn mensen van vlees en bloed, de rest is dat allemaal ook. Dat jij geen boeken leest moet je zelf weten, maar doe dan niet net alsof jij en Smaragd één van de weinige echte mensen zijn en de rest robots. Niet elke keer "ons" tegen "hunnie". Het liedje wordt oud.

Eens. Was de aanleiding, maar ik had in mijn achterhoofd ook @Cleo66 die aangaf dat ze zich regelmatig van alles aantrekt van wat een ander (niet alleen Smaragd) schrijft.
Daarnaast zijn er wel vaker aanvaringen geweest, bijvoorbeeld nadat iemand met teveel op het forum bezocht. Dus nee, m.i. niets met laf te maken. 

Als ik even terug ga naar waar we het eerder over hadden, nl het omgaan met mensen op dit forum met een "andere intentie": de persoon die jou aanvalt doet dat waarschijnlijk uit pure jaloezie.
Eigenlijk sta je 1-0 voor, want kennelijk vindt die persoon jou het waard om zijn/haar energie en tijd aan te besteden. Je houdt die voorsprong vast, of breidt die uit, door jouw energie en tijd er niet aan te besteden. 

Als het zo ingewikkeld als dit woord is dan laat ik het inderdaad maar

Als het zo ingewikkeld als dit woord is dan laat ik het inderdaad maar

Wat fijn om te lezen @Sandro. Ook ik word eerder onzeker op mijn werk realiseer ik me nu. Voel me nu zekerder al thuiswerkend. Dank voor het delen.
En die ene. Nee. Doen we niet. Gaat niet. Punt. Been there, done that, got the tshirt. 
Nu: leven. En dat is best te doen he?