bumperjim

Klopt. We hebben teveel tijd en teveel middelen. We zitten alleen maar op onze krent. Alles gaat langzamerhand automatisch en op afstand. En worden we gelukkig? Nee we worden eenzaam en dik en dom. Oh ja en verslaafd

Pff ik zie niet hoe we ons nu nog genetisch gaan aanpassen, tenzij dat er een survival of the fittest gaat plaatsvinden. Covid voorproefje?? Trouwens als je ziet hoe de giganten op levensmiddelen gebied te werk gaan, de Cargills en zo, met hun industriele gehydrogeneerde olieën en vetten en zo, ik kan wel over mn nek als ik erover lees.

We zijn eigenlijk niet gemaakt voor al die luxe op eetgebied. We zijn niet dommer dan de andere dieren, we hebben alleen moeite met het feit dat nu alles kan. Als je een kat de keus geeft om slagroom te eten dan gaat ie alleen nog maar dat eten en wordt ie uiteindelijk ook niet gelukkig. (Niet dat ik dit getest heb maar dat geloof ik zo). Onze hersenen zijn gewoon niet zo snel geweest als onze levemsmiddelentechnologie.

Is het niet andersom, dat je slecht slaapt als je zenuwachtig bent?

Dan mag je ook niet ziek zijn want in Afrika hebben ze aids

Ja dat doe ik ook niet. 3 keer per dag eten, basta. Dan hou je de hoeveelheden in de hand. Dan ligt al het spul op 1 bord en zie je hoeveel je eet. Anders zijn de grenzen weg.

Goeiemorgen uitgeslapen tot 6:45 ik skip ff de wandeling met de hond vanochtend, straks werken, anders begint mn ochtend al helemaal gehaast. Komt vanavond wel. Logeerhond is er nog steeds. Buiten hoor ik dat er al weer behoorlijk agressief gespeeld wordt. Ik zet ze ff apart.

Yep zo was het idd

400m D+ betekent in het trail running frans 400m klimmen. Weet niet hoe je dat in het NL afkort Hier was het strakblauw en 25 graden en gelukkig een beetje wind. Ik heb de hond het grootste deel vd tijd los gelaten, ik liep met een paar hond-lozen, dan is het wel zo eerlijk... Op een gegeven moment had ik wel de hond aangelijnd en stak er een haas het pad over 100 m verderop. Toen liepen we ff 100 m lang 23 km/h volgens de Garmin achteraf. Als je er niet op verdacht ben kan je je waanzinnig blesseren met zo'n actie (voor de duidelijkheid de hond loopt dan in een canicross harnas dat gemaakt is om te trekken)

Ik heb ook een suikerverslaving. Het is geen groot probleem hoor, maar ik merk dat als er chocola oid in huis is (lekkere pure van Lindt met vijgen of frambozen of dat soort zaken) dan heb ik tegenwoordig de neiging om dat als after-toetje te eten. Ook als ik thuiswerk neem ik zoetigheid mee om 's ochtends bij de thee te eten. Meestal is t binnen 10 minuten al weg. Het is gewoon schrok-werk, ik kan net zo goed goedkope rommel kopen, ik proef het toch niet. (Klinkt bekend hè...) In de tussentijd zou ik graag nog wat gewicht kwijtraken voor bij t hardlopen. Een kilo of 5 minstens, maar ik stagneer op de 80 al heeeel lang. Ik word er links en rechts uitgelopen door 30'ers van 65 kilo. Nu kan ik mn leeftijd niet terugdraaien, maar wel mn gewicht. Nu nog echt doen. Niet in huis halen is geen optie (jongste dochter is er ook dol op en die heeft haar metabolisme mee: zo slank als een asperge), dan maar dapper de eerste niet nemen. Oh ja ook zoiets, als we 's avonds extra laat eten en ik intussen honger heb, ga ik soms aan de Celebrations mix. Noten/zuidvruchten mix, ook niet echt weight watchers spul, de calorieen spatten eraf. Wat op zich niet erg is maar ik vreet zo'n (wat is het, 300-500 gram?) zakje zo leeg. Suiker is misschien wel de meest verbreide verslaving van de westerse wereld. Zeg ik zomaar zonder enig bewijs. Maar als je alle kinderen meetelt (die nog niet roken of aan de alcohol zijn) zou t zomaar kunnen.

Tis minder suf dan je bezuipen en je bent er minder tijd mee kwijt. Vanochtend 11 km en 400 meter D+ gelopen

Yep maar dan kan je dus naar bed, thuis.

PS wat ik tegenwoordig doe op zo'n k moment: ik ga gewoon naar bed. Dat is de nieuwe reflex geworden. Maakt niet uit hoe laat het is. Ik ga gewoon pitten als ik zielig ben. Of liggen iig. En een uur later is alles terug naar normaal. Als ik op mn werk zit dan niet natuurlijk, maar daar kan ik ook niet drinken

Precies. Het zat er al aan te komen, er was alleen een aanleiding nodig, en als het eten verkeerd valt dan is dat idd een hele rare aanleiding maar wel een aanleiding. Iets van tegenslag of zo, iets wat lastig te verwerken is (letterlijk en figuurlijk) dat roept dus alcohol op. Ik kan me er wel iets bij voorstellen vanuit een vorig leven.

Een glas tonic had ook niks speciaals toegevoegd. Hoeft ook niet.

Maar wat doe je zolang niemand dat schenkt? Ongelukkig woord trouwens in deze context

Als je t persé ongelukkig wilt maken dan lukt t wel. Als je t gelukkig wilt maken dan niet persé. Oneerlijk eigenlijk als je erover nadenkt

Het gaat toch de kant op die het op moet gaan, wat je er als ouder ook van zegt. Het enige dat je als ouder mag beslissen is: geef je ze een ongelukkige jeugd door ze te dwingen met poppen te spelen o.i.d. of laat je ze hun eigen geluk zoeken.

Gewoon niks opdringen en proberen te zien wat ze leuk vinden en ze vooral "their own person" laten zijn. Wij hebben er 1 die al 14 jaar paard rijdt, en 1 die elke 6 maanden weer een andere hobby heeft. Beetje vermoeiend maar dat moet ook kunnen

Heb je al een mooie theepot?

Pfff zoden en plaggen, wat je daar nou mee moet... hut bouwen?

Ik geloof in geen enkele hogere macht, ik geloof alleen in eigen verantwoordelijkheid. Maar als stap 3 gaat om hulp aanvaarden, ja waarom niet.

Ja... en.... hoe zie jezelf over 20 jaar? Over 50 jaar? Een afgeleefd bezopen kreng? Als je lever het zo lang nog trekt? Want dat zuipen kan alleen maar erger worden als je er niks aan doet. Doe er mooi nu wat aan. 20 jaar eerder dan ik

Leermoment! Heel goed. Vandaag weer de nul houden.

Welkom! Ik denk dat we dat probleem vrijwel allemaal hebben hier, na x jaren verdoven hoe om te gaan met emoties. Er is geen tovermiddel voor, gewoon tijd voor nodig om dat (eindelijk) te leren.