MijnGerrit

Dat ben ik wel met je eens,@Kohtje, dat zo'n mix hier op het forum misschien niet goed zou werken. Omdat de nood bij naasten vaak erg hoog is en er weinig hulp is, vind ik dat wel jammer. Er is wel een naastenafdeling op het forum, toch? Maar erg stilletjes? Ik weet niet hoe lang geleden jouw ervaring met de Intact zelfhulpgroepen is. Ik zou de gespreksleiders beslist niet professioneel of zelfs semi-professioneel willen noemen. Het zijn ook allemaal verslaafden in herstel (en soms naasten) die vooral voor zichzelf de groepen bezoeken. Ze zijn door de groep gekozen als gespreksleider (groepsleider vind ik niet zo'n fijn woord) en ze zijn bereid om een paar maal per jaar van gedachten te wisselen met andere groepsleiders en ervaringsdeskundigen. Ik denk dat het juist de kracht van zelfhulpgroepen is dat er geen (semi-) professionele hulpverleners aanwezig zijn. Behalve natuurlijk als ze voor zichzelf komen.

Als iemand kampt met een verslaving en daar wat aan wil doen, is er een flink aanbod aan hulp in een aantal verschillende vormen. Veel vormen zijn gratis, veel zijn opgenomen in het basispakket van de ziektekostenverzekeringen. Een verslaving mag in eerste instantie geen reden tot ontslag zijn. Voor naasten, die soms jarenlang meegezogen zijn in de verslaving van hun partner, kind, of wat dan ook, zijn veel minder voorzieningen. Terwijl zij flink beschadgd kunnen zijn geraakt, en/of met veel vragen zitten over zichzelf en hun eigen rol in heel het proces. Ik bezoek al een aantal jaren een Intact zelfhulpgroep. Die zitten vooral in het oosten van het land, maar dat terzijde. In deze groepen is niet alleen plaats voor mensen met verslavingsproblematiek, maar ook voor naasten. De eerste maal dat in de groep die ik bezoek een naaste deel ging nemen, voelde ik veel weerstand bij mezelf. Ik was bang dat ik mezelf zou moeten verantwoorden, dat ik misschien wel aangevallen zou worden. Inmiddels ben ik weer een aantal jaren verder. We hebben altijd wel een of een paar naasten in de groep. Dat gaat wonderwel goed samen. In de Intact groepen komen mensen die niet meer gebruiken, of een flink eind op weg zijn om dat te bereiken. Voor naasten is het vaak goed om te horen hoe mensen die gestopt zijn met hun middel, over hun tijd spreken dat ze in gebruik waren. Daar zit informatie in waar ze wat mee kunnen en die hen verder kan helpen; ze worden er vooral zelf "sterker" van. Omgekeerd krijg je als verslaafde in herstel soms nieuwe inzichten, die je ook nog eens kunnen sterken om je middel te laten liggen. De enige regel die we in de groep hanteren is dat we liever geen "setje" in dezelfde gespreksgroep willen hebben, om ongemakkelijke situaties te voorkomen. Mijn bericht is niet bedoeld als pleidooi om hier op het forum naasten te mengen op welke draad dan ook. Wel wilde ik dit gewoon als bijdrage geplaatst hebben.

Daarintegen is onjuist; daarentegen daarentegen is wél correct.

Hartelijk dank voor de felicitaties! En Bob natuurlijk voor het bijhouden van deze draad. De acht jaar zijn eigenlijk voorbij gevlogen en niet drinken is erg normaal geworden. Ik ben daar nog steeds blij mee. En mijn omgeving ook. Ik heb nog steeds het idee dat ik scherp moet blijven ten opzichte van mijn verslaving en dat dat altijd op de loer blijft liggen. Laatst had ik een slechtere periode en diende zich toch een momentje iets aan... Gelukkig heb ik mijn zelfhulpgroep, mijn maatjes en mijn gezin en als ik blijf praten en delen, gaat het goed. Ik ga dus gewoon door op deze manier. Ga goed,mensen!

Monster, gefeliciteerd met weer een jaar onverdoofd leven.

Hallo Zbb, ik hoorde je. Gaat goed hoor, hier. En jij bent hard aan het strijden en daar heb ik respect voor. Ga goed!

Ik hoor je. Hug

Hoi Kate, van harte met weer een jaar verder. 11 jaar alweer!

Dank iedereen, dat vind ik dan toch wel weer leuk @Kohtje , toch weer 2557 dagen, als ik goed reken. En 2558 is bijna voorbij en ziet er goed uit tot nog toe.

Goedemorgen beste mensen. Bob, dank voor de felicitaties en natuurlijk voor het bijhouden van het Jaarpact. Ik sluit me wel aan bij de mooie zin van Maverick. Ik heb het gevecht met alcohol opgegeven. Ik ga het nooit winnen in die zin dat ik na soms een glas gewoon zou kunnen stoppen. Dus dan maar helemaal niet meer. Dat is makkelijker opgeschreven dan uitgevoerd. Maar het is het wel waard. Nog een jaar erbij, vraag je? Dat kan ik je niet beloven. De intentie is er om helemaal niet meer te drinken. Vandaag ga ik voor zeven jaar en een dag. Dat is te overzien. Verder gaat het goed met me. Veel sporten en op naar een marathon. Wekelijks mijn zelfhulpgroep, nog steeds met veel plezier en een goed gevoel. En zo langzamerhand vooruit kijken naar een leven zonder dat ik nog werk; dat gaat ook een flinke verandering worden ergens in het volgend jaar en behoeft wat overdenking en voorbereiding. Ga goed allen.

Bedankt voor het bedanken, @hub02 Fijn om te horen dat je wat aan mijn reacties hebt gehad. Natuurlijk heeft het lezen van ook jouw postings en het reageren daarop, mij veel gebracht. Ik heb veel geleerd over mezelf, door hier op het forum te lezen en te schrijven en daar reacties op te ontvangen. Met andere woorden, het is meer een geval van gelijk oversteken geweest waar we allebei wat aan hebben gehad. Dat is denk ik ook de kracht, of in ieder geval één van de voordelen, van deelnemen aan dit forum. Want bijzonder is het en blijft het en moet het blijven. Ga goed, Hub

Hoi Nancy, Allereerst een hele grote HUG. Wat moet jij je slecht hebben gevoeld om weer naar alcohol te grijpen. Ik kan me allerlei situaties voorstellen die je zover zouden kunnen hebben gebracht. Ik ben er echter van overtuigd dat in die situaties alcohol geen oplossing is. Hooguit een tijdelijke ontsnapping die niets oplost, niets toevoegt, maar veel nadelen en gevaren heeft. Ik hoop dat je snel het droge pad weer kunt vinden. Je kunt dit, kom op.

Hoi An, van harte gefeliciteerd met je vijf jaar droog! En doorrrrrr

Hoi Pelle, Wat jij beschrijft kan ik me nog erg goed herinneren. Het gaat goed...en dan realiseer je je dat je naar een grens toe gaat. Een vol jaar niet gedronken hebben. Misschien kan het wel weer een keer, af en toe. Misschien moet je zelfs wel wat drinken om te bewijzen aan jezelf, dat je weer kunt stoppen. En het dus echt onder controle hebt gekregen. Wat goed van je dat je nu, ruim van tevoren, deze bui al ziet hangen. En het benoemt voor jezelf en het hier nog opschrijft ook, deelt. Laat het niet los, laat het maar een tijdje pruttelen daarboven. Hobbel gewoon nog maar even door, zoals je het zelf noemt. Op naar een jaar, een jaar en een dag, een jaar en twee dagen...en zo verder. Eigenlijk gaat het alleen om de dag van vandaag en de rest is niet belangrijk. Hou je goed.

Uit-en-te-na besproken thuis: twee dingen eruit, één ding erin; maar ja, mijn vrouw heeft discalculi

Even voor de jubilaris: van harte, Billy Bob! En Quera ook gefeliciteerd natuurlijk. Het eerste halve jaar, in mijn herinnering is dat eigenlijk een grotere prestatie. Op weg naar iets moois!

Vanavond is een mooie avond om deze draad weer een zetje te geven:)

Ambtenaar, ach, de lol is er de laatste jaren wel een beetje af

Kate, van harte met dit jubileum! En veel belangrijker natuurlijk: het gaat goed met je. Heerlijk dat te horen. Ik lees dat de ontwikkeling van Kate als mens doorgaat en dat is ook mijn ervaring. Fijn dat je daarover schrijft. We hebben elkaar op de meeting van 2014 ontmoet en die meeting was voor mij erg belangrijk en heeft richting gegeven aan mijn verdere herstelproces. Dank voor de bijdrage die je daarbij hebt gehad. Big Hug.

Dank voor de felicitaties! Zes jaar alweer. En nog steeds volledig overtuigd dat alcohol niets toevoegt aan mijn leven, maar alleen problemen heeft veroorzaakt en zaken van me af heeft gepakt. Het drinken is er bij mij ingeslopen. Daar waar anderen kennelijk wel maat wisten te houden, deed ik dat niet. Het duurde lang voordat ik dat echt doorhad en nog langer voordat ik kon stoppen. De redenen om te drinken zijn eigenlijk nooit negatief geweest. Omdat het lekker was, voor de gezelligheid, om wat te ontspannen, omdat het erbij hoort… niets mis mee, toch? Het is nooit mijn bedoeling geweest om mijn gezin te beschadigen, mijn lichaam, of om mijn werk te schaden of me af te zonderen van mensen. Soms moet ik mezelf dat weer voorhouden als ik een somber moment heb. Ik ben blij met hoe het nu gaat en kan het iedereen aanraden. Het kan. En het is het waard.

Hoi Pelle, mooi bericht! Je gaat goed en ziet de voordelen er van in om niet te drinken. Mooi man! Een dag niet drinken is heel lang, maar ook weer kort. Twee dagen niet drinken is heel lang, maar ook weer kort. Drie dagen... een half jaar...een jaar...zes jaar... Voor mij was en is het nog steeds belangrijk om wakker te blijven, om scherp te blijven ten opzichte van wat ik mijn verslaving noem. Ik heb het idee dat als ik dat niet doe, ik erop kan wachten dat ik op mijn snufferd ga. Dat zal wel even duren, maar toch. Dat wil ik niet en daarom doe ik daar wat aan. Voor mij is dat lotgenotencontact via wat maatjes en een zelfhulpgroep. Hoe sta jij hier in? Heb je ook het idee dat je scherp moet blijven, of is het nu klaar voor je? Hoe dan ook: ga goed, geniet van je leven!

En snijden maar...probleem lost zichzelf op

Hallo Hengeloer, Je hebt al aardig wat reacties gehad. Ik lees in je eerste bericht dat je over "schuld" spreekt en daar wil ik even op aanhaken. Als alcoholist (zo zie ik mezelf) heb ik flink wat verpest. Dat is mijn schuld, dat klopt. Ik ben echter nooit gaan drinken om de boel te verpesten. Ik ben, zoals zoveel anderen, gaan drinken omdat anderen ook wat dronken, omdat ik het wel lekker vond, om te ontspannen, om even de drukke dag kwijt te raken, om een gezellige avond te hebben. Allemaal positieve doelen. Alleen ben ik verslavingsgevoelig geweest en ging ik steeds meer drinken, totdat de boel goed uit de hand begon te lopen. Heb ik daar schuld aan? Misschien, maar het was niet de bedoeling en ik ben ook wel goed "geholpen" door die verslavingsgevoeligheid. Dat ik dat heb, daar kan ik niets aan doen. Maar nu ik dat goed doorheb, natuurlijk wel. Dat kun jij ook. Ik denk dat veel verslaafden een zeker ongeduld hebben of hebben gekweekt. Als je gestresst bent, dan los je dat meteen op door (in ons geval) alcohol. Ben je verdrietig of teleurgesteld, of heb je iets goed gedaan? Alcohol. Alles is op die manier direct op te lossen. Je fix of je beloning staat op de plank op je te wachten... Herstellen van een verslaving kost tijd. Je lichaam moet wennen, je moet zelf wennen. Je moet je gedrag aanpassen en dat moet inslijpen. Je moet echte oplossingen gaan vinden voor die dingen, waar je voorheen alcohol overheen gooide. En de tijd die dat alles kost, daar moet je juist geduld voor opbrengen. Dus ik zou zeggen: gun jezelf die tijd, niet alles is opgelost in 'één dag of in één week. Je gezin heeft nog wat geduld met je, ik zou zeggen gebruik dat vooral. Je werkt met 70% alcohol. Dat zullen kleine hoeveelheden zijn. Misschien kun je met wat maatregelen zorgen dat je er geen of minder last van hebt. Goede ventilatie, wat extra afstand houden, fles sluiten zodra je klaar bent, wat vaker even weglopen, noem maar op. Ik weet dat ik in het begin van het stoppen last had van het schoonspuiten van de autoramen...niet fijn. Sterkte. Je hebt nu grote stappen genomen: stoppen met drinken, toegeven dat je een probleem hebt, je hier aanmelden. Mijn complimenten daarvoor; dat zal niet makkelijk zijn geweest. Nu alleen nog even volhouden... Wat mij bij het laatste ontzettend heeft geholpen is dit forum én mijn zelfhulpgroep. Aan je nickname te zien zit je in het oosten van het land. Je zou eens kunnen kijken op www.intactherstelzelfhulp.nl/groepen Ik zou zeker contact opnemen en eens gaan kijken; gun jezelf die steun en die kans.

Ik zou nog willen aanvullen: voldoende drinken. Water, thee, sapjes. En verder accepteren hoe het is; altijd beter dan met alcohol.

Drinken met mate scheelt maar één letter met drinken met maten en in beide was ik niet goed