Kannietmeer

lijkt me niet. Een vriendinnengroep die je gewoon laat vallen, is hun keus. Zij hebben geen benzo's geslikt lijkt me... Als @Kaida74 ziek is, wat de reden ook is, heeft ze hun steun nodig. Daar hebben zij keus in. En ik zie het vaker gebeuren bij andere mensen. Hele drommen vrienden, en dan sta je vervolgens ineens alleen.... echt super verdrietig Lieve Kaida, ik herken het verhaal wel een beetje helaas. Niet met een groep, maar wel mijn beste vriendin verloren ( 13 jaar vriendschap....). Ik kan haar vermoed ik zo bellen, maar ik heb haar vorig jaar 1 x gezien, en daarna, toen ik vervolgens ziek werd van de benzo's en haar leesvoer gaf om met me mee te denken, werd het doodstil. Ze vroeg om wetenschappelijke artikelen want ze is psycholoog, en zei enthousiast dat ze me natuurlijk zou helpen! Nou.... stilte all over de place. Oorverdovend helaas. Ik denk dat ik er een hele mail aan ga wijden om mijzelf aan haar te leggen en wat het met me doet op papier te zetten, of ik het zet het van me af en ga maar door met mijn leven zonder haar. Probleem is dat zij altijd zoveel perfectie nastreeft: huis mooi, kinderen mooi, dure kleren, dure tassen, dure reizen.... ze heeft alles, haar jeugdvriendje getrouwd..... Ik pas daar met mijn gezeik misschien wel gewoon niet tussen. Ik ga naar de asielzoekers toe om ze te helpen, geef ze mijn geld en mijn kleren, help ze de weg te vinden in Nederland, help de mensen die nu in benzohel zijn beland, woon in een flatje in Rotterdam, zolang dat nodig is om mijzelf weer op te bouwen samen met mijn vriend. Het is leven zit vol dingen waar ik me druk over maak... ik kan me daar niet van afkeren en een lekker leventje leiden en de wereld om me een negeren. Zo zit ik niet in elkaar. En soms denk ik dat zij wel zo is.... misschien zo geworden? Of was ze altijd al zo? Ik weet het niet. Moeilijk vind ik het wel, want een deel van mij mist haar. Ik haar hield van haar... zoveeel! Ik zei altijd: als ik een jongen was zou ik met je trouwen!

Ja het is soms zoeken naar de juiste weg voor jou specifiek. Vechten, vluchten en bevriezen , helpen je allemaal om de pijn te vermijden. Ze beschermen je in wezen. Soms is het niet meer nodig dat ze je beschermen, soms wel. Met de juiste therapie kan je leren, de het bange en verdrietige en boze deel in jezelf de ruimte te geven, om de issues die daar mee gepaard gaan ruimte te geven en op te lossen. Daarvoor moet je leren te zien wanneer je beschermers omhoog komen, om jou te beschermen. Er is veel vermijdingsgedrag dat we herkennen, andere weer minder makkelijk. Zie deze dingen niet als je vijand maar als je vrienden, die je alleen wel hun plek moet duidelijk maken. En als je de gekwetste delen in jezelf benadert met liefde en begrip, kan je echt helen en vrij komen van het verleden.

Vechten vluchten en bevriezen zijn inderdaad beschermers. Heel gezond meestal, totdat ze te groot zijn en in de weg gaan staan als je je doel wilt bereiken om de pijn op te ruimen. Je kan dan in strijd raken met je beschermers, die willen dat je weg blijft van de pijn. Goed herkennen hoe je je voelt en hoe je reageert is een begin. Op een dag zal je de rommel opruimen... je bent er al zo bewust mee bezig, dat het onvermijdelijk aan de kant moet denk ik.. Sterkte!

Oef! Na 3 weken al op 4 mg.... dat is me ook wat zeg... ! Dat is echt balen! Let maar goed op jezelf. Ik hoop dat het je zo helemaal lukt! Sterkte!

Getjakkes lieverd! Sterkte hoor! Die Lorazepam afbouwen is echt een knappe strijd die je voert. Weet niet hoe je het doet!

Goedemorgen Bol! Lekker bezig altijd als ik je zo lees. Fijn lieverd dat al die dingen je lukken en dat je het allemaal maar doet. Respect! Mijn ouders hebben een regenton, en die kan vanaf het dag in 1 dag gevuld worden. Zo'n hele grote weet je wel van 100 liter ofzo. Ben benieuwd of je vijver zo op een dag gaat overstromen. Zou wat zijn! Heb je er vissen in? @MyBattleHoe is het op het moment? @Ey187 Heb je kunnen slapen? Ik bedacht me vanmorgen ineens dat je duidelijk nog niet over de schok heen bent wat er met je gebeurd is en dat is heel normaal. Het is er traumatiserend voor veel mensen om er achter te komen dat de medicijnen die je moesten helpen, je volledig naar de haaien helpen en dat de weg naar buiten een lange afbouw is. Het is keihard, maar de waarheid en dus duurt het even voordat de meesten van ons daar rust in kregen. Acceptatie is een pittig ding om in je systeem te krijgen. Maar wel noodzakelijk. Ik denk dat als je accepteert dat dit nu de weg is die voor je ligt en dat er niets is dat je daar aan kan veranderen, dan kan het mogelijk een stukje rustiger worden in je lichaam. Pas als jij het los laat, kan de chemie in je lichaam ook wat meer in balans komen. @Lynn86Bouw jij nog af of sta je even op 4 stil? Wat zijn jouw plannen? @DisHi Gerard, hoe gaat de afbouw bij jou? Stabiliseer je nog steeds na elke stap? @Cyclad58 Hoe ben jij de warme dagen doorgekomen? Zonder kleerscheuren hoop ik? @Kaida74Heb je even rust vandaag van de bouwvakkers? @Bernice We vergeten je niet hoor lieverd? Heb je de ergste hitte kunnen overleven? @doorbijterHoe gaat het met jou? Ben je al een beetje aan het stabiliseren? Nou lieve mensen, mijn dochter komt vandaag, dus ik zal pas vanavond weer even achter deze geweldige laptop schuiven. Ik Hoop dat jullie allemaal een betere dag hebben, dat er wat gabareceptoren aangemaakt worden, en dat we boven alles onze kalmte niet verliezen. We gaan allemaal genezen, en komen hier allemaal sterker uit! Let maar op!

HI lieverd, wat een afschuwelijk verhaal weer!! Ik vind het echt heel erg wat er met je gebeurd. Tinnitus heb ik niet gehad gelukkig maar het komt veel voor bij benzo-ontwenning. Had je er eerder ook last van? Of echt door de benzo's? Heb je nu je normale medicatie weer en ga je terug op de dosis waar je eerst op zat? Of laat je het gehalveerd?

ja mensen, benen omhoog tegen de muur omhoog schijnt ook goed te zijn, en dan inderdaad in door de neus ( mag ook uit door de neus) en probeer zo rustig/ langzaam mogelijk te ademen.Helemaal met mito zijn advies eens.

Lieve Schatten, Wat fijn dat jullie er nog zijn. Ik heb geen tijd meer gehad sinds dinsdag en sterf ook van de hitte in ons appartement. Gewoon te heet. gisteren horgaas gespannen voor de ramen tegen de insecten want die muggen waren in de nacht weer de boosdoeners van onrust. Vannacht heb ik dus eindelijk geslapen en wel 10 uur liggen pitten ( met wat wakker worden, maar daar ben ik aan gewend). @Ey187 Heb je begrepen hoe de overstap nu eigenlijk zou moeten naar de diazepam? Kan je je dokter eventueel de Ashton Manual laten zien? Of moet ik even langs komen en 'iemand' een blauw oog bezorgen. Wordt er echt zo pissig van dat artsen zomaar wat zeggen. Dat ze het niet in hun opleiding hebben gekregen is niet hun schuld, maar om vervolgens met je kop in je kont rond te lopen is wel hun eigen keus en ik zou ze daar graag vanaf helpen . Houd vol Ey, je komt er echt weer doorheen en het gaat op een dag over. Iedereen wordt beter, jij ook! Je hebt duidelijk tolerantie ontwenning ook en afbouwen is je enige antwoord waardoor je je leven weer terug kunt krijgen. @GabaThanks Kerel voor het delen. Interessant voor mij op twee vlakken. Ik ken veel asielzoekers ( die niet meer in een kamp zitten maar ergens wonen, zoals mijn vriend) en heb een hart voor beide zaken: jonge asielzoekers en benzo verslaving. Ritrovil nog wel.... echt om te janken!! @bolletjeSlaap jij nog wel met deze warmte? @Cyclad58Wij zijn naar het strand geweest. Beste keus ever en zeker opgeknapt. Wel de sleutel van de auto op de achterbank laten vallen en dus zelfs de auto niet op slot gedaan en was dus zeer ongerust toen we naar huis wilde en ik de sleutel niet kon vinden. Warmte hormonen en slaaptekort maken onze klachten wat groter, dus het werd ook voor mijn vriend duidelijk dat ik niet mijzelf was en mijn hoofd niet helemaal normaal werkt. Hij was verder heel rustig en we hebben op het strand even gepraat. Over 10 dagen gaan we naar zwitserland en over een week hoop ik dat hij stopt met werken. Komt goed. @BerniceHoe is het lady? Houd je het nog een beetje uit? @doorbijterZit jij nog in de kliniek? Wat zou je nou echt als tip meegeven als ik iemand ga opzoeken? Deze persoon zit daar door de benzo's en is doodziek en haar familie begrijpt er niets van en is boos op haar en zoekt haar niet op. Ik ga haar vandaag wat spullen brengen, maar vroeg me af of jij ( of iemand anders) daar tips voor heeft. Zij schaamt zich namelijk nogal om ook maar iets te vragen. Ik weet dat ze rookt en dat haar zoon "geen tijd' had om een blik tabak te brengen. Dus dat neem ik mee. Ik weet dat ze iets nodig heeft om de stoelgang te verbeteren want de medicatie maakt haar darmen dood, dus ik neem een fles kefir mee dat ik al gemaakt heb. Wat is fijn om daar te hebben? @Kaida74 Kan je niet ook beter naar het park met wat kussens en in de schaduw gaan zitten liggen? Dan in je hete huis met al die herrie vertoeven. Mijn vriend en ik hebben net ook gezegd dat als het even kan we wel weer weg gaan. Dit is buiten in de schaduw wel te doen, maar in een verhit appartement wordt het echt te erg.

Je denkt dan soms toch: ben ik toch ziek in mijn hoofd? Hoe 'gek' ben ik? Hoe screwed up? Kan ik dit leven aan? Ben ik normaal of niet? Dus in één term: onzeker... dat word ik er van.. onzeker over mijzelf en of ik goed voor mijzelf zorg, of ik de juiste keuzes maak of in mijn eigen valkuilen stap, in gedrag dat mij eigenlijk schade toe brengt.

Het komt echt door de benzo. Geloof het maar. Een echte benzoval is het geworden en precies de reden waarom het zo'n verslavende werking heeft. Je wordt gewoon doodziek en knettergek als je wilt stoppen.

Ik ben vanmorgen al direct door het ijs gezakt. Echt niet lekker geslapen, maar wel genoeg. Mijn vriend werkt te hard en heeft niet door dat hij daardoor ten eerste bijna 0 tijd heeft voor mij, en tegelijk vrij knorrig en afwijzend reageert op me. Tijdens het ontbijt gaf hij met een blik aan dat het beter voor hem was als ik niets zei. Het deed me zeer, ik probeerde te vragen waarom hij het vervelend vond dat ik wat zei, en kreeg tranen. Vriend schoot daarvan in de stress, werd boos. ( Ik heb eerlijk gezegd geen idee wat er dan in hem omgaat en hij kan er slecht over praten wat mij weer zorgen baart). We hadden het plan opgevat om naar het strand te gaan, en dat hij dus niet zou werken ( zaterdag en zondag heeft hij wel gewerkt, en werkt hij echt de hele dag.... nee, niet 8 of 10 uur, maar echt wel 12 uur totdat hij naar bed gaat, en nee dat is niet goed voor hem, maar ik krijg hem nog niet zo ver dat hij echt kan de grens kan trekken daarin). Ik voel me dus even kut... En dat komt vast niet door het warme weer of door benzo's. Maar klote is het wel. En aangezien jullie mijn supporters zijn, deel ik het toch maar even hier. Ik hoop dat jullie wel een vredige omgeving ervaren en dat jullie de dag weer overleven. Natte doeken en koud spoelen, zijn wel behulpzaam als je ploft van de hitte.

Wat ik vervelend vind ook is dat het me toch een dreun heeft gegeven en onzeker gemaakt heeft. Ik ga soms toch aan mijzelf twijfelen.

Lieve Karin, ik ben 40 en heb het nog voor me liggen. Natuurlijk moet ik het voor nu gewoon loslaten, maar het voelt echt ingewikkeld om te weten dat het mogelijk weer een moeilijke tijd zal zijn. het leven van een vrouw is niet makkelijk

Hi AD, eerlijk gezegd houd ik echt van de zon en de warmte. Al kost het me nu zeker wat en denk ik dat slapen een uitdaging zal zijn en ben dus ook nog niet naar bed. Mijn slaapkamer is nog minder goed te luchten dan de woonkamer, dus de warmte zit er stevig ingebakken. en met alle ramen nu open is het wel ook weer open huis voor muggen. Maar aan alles komt een einde en ik houd van warmte dus ik probeer er maar van te genieten zolang het er is. En een airco kopen speelt serieus door mijn hoofd. Sla ik twee muggen in 1 klap. De warmte en de muggen :-)

Dus in zekere zin is dat dan persoonsafhankelijk denk je? Ik had wel goede hoop toen, maar wist toen ook niet dat ik eigenlijk niet ziek was vanuit mijzelf maar dat het door de AD kwam die zomaar uitgewerkt was. Ik was in zwaar weer door ontwenningsverschijnselen en nergens anders door. Zieke shit al die medicatie. Het heeft mij wel geholpen in eerste instantie en denk dat ik het mogelijk niet anders zou kiezen. Maar had wel graag meer willen weten over de afbouw, begeleiding, werking van de medicatie op mijn hersenen en lichaam etc. Dan was deze hele ziekperiode mogelijk niet nodig geweest.

de rest is therapie waarbij je zelf echt hard aan de bak moet. En daar zit de GGZ toch vol mee vind ik. En soms zit die hardware echt wel ook een beetje in de weg... mogelijk. Alles wat met behandeling te maken heeft om je te laten groeien is er wel op gericht om jou te helpen, maar veel mensen denken dat de therapeut ze beter gaat maken, en dat is een misverstand. Ze kunnen alleen meer je een manier aanleren om jezelf te veranderen. En daar is moed voor nodig. De energetische dingen, de EMDR, EFT, TAT, bioresonantie, acupunctuur en wat er al niet is om je te helpen zijn ondersteunend. Hypnotherapie heeft voor mij niets opgeleverd, na 5 sessies, dus toen ben ik er mee gestopt. Mogelijk niet de goede therapeut misschien. Ik ben heel blij voor je !! Echt super! En zo herkenbaar. Mijn dochter is heel gevoelig en ik merkte dat ze me stiekem zo vreselijk hard nodig had. Wat voor mij een groot verschil maakte met haar, was dat ik ging beseffen dat ze echte gesprekken nodig had. Met diepte en eerlijkheid. Ik ben mijzelf met haar gaan delen ( ook toen ik ziek was) op een manier die ik nooit van mijn moeder had gekregen omdat ze me altijd voor alles beschermde. Met als gevolg dat ik haar niet kende en niet echt het leven begreep toen ik volwassen werd en heel naïef was. Doordat ik met mijn dochter alles ging bespreken is het denk ik voor haar beter gegaan. Zo vertelde me op een avond bij het naar bed gaan dat ze met haar vriendje naar bed was geweest. ( in mijn hoofd sprak ik mijzelf toe: niet gaan gillen nu.... rustig blijven....., want ik vond haar veel te jong. ) Ik vroeg haar of ze dat ook echt wilde, en daarna of ze het fijn had gevonden. Dat zou met mijn moeder echt ondenkbaar zijn kan ik vertellen. Natuurlijk daarna over bescherming en de pil gesproken etc. Achteraf zijn er nog steeds een berg dingen die ze me niet verteld had (trauma's die ze op school heeft opgelopen en afgelopen 1,5 jaar voor in behandeling is geweest). Maar toch is ze altijd dicht bij me gebleven en hebben we een goede relatie. Openheid is echt belangrijk. Zou je haar misschien op een niet beschuldigende manier kunnen vertellen hoe het voor jou is om zo met haar te botsen? Dat je kan vertellen hoe heerlijk je het altijd vond als je bij je kwam knuffelen, praten, delen, en dat je haar mist als ze zo boos doet? Om te vragen hoe dat voor haar is, alsof je met een volwassenen praat?

De wortel van je probleem kan soms gewoon zijn dat jouw 'normale' balans in je lichaam niet zo goed is. En dan ben jij ineens een pessimist. Heb je veel serotonine en veel dopamine ( ik zeg het als voorbeeld) ben je mogelijk een heerlijke optimist. Deze chemie bepaald voor een groot deel hoe je op dingen reageert. Verander je de chemie dan ben je ineens een ander persoon. ( zo ook nu met de benzo's , onze chemie is uit balans en ineens heb je depressies en angsten en ocd etc. ) Ik vind het een rare ontdekking dat zoveel dingen we als 'ons eigen karakter' beschouwen, zo chemisch bepaald worden. Sommige mensen hebben gewoon meer gabareceptoren dan anderen en zijn daardoor een stuk relaxter over het algemeen dan de mensen met minder gabareceptoren. Ik ga er bijna door denken dat je karakter ook grotendeels daar door bepaald wordt en dat je dus eigenlijk zelf gewoon een product bent van chemie. Maar je kan die chemie wel echt zelf ook sturen en beinvloeden. Ook met therapie. En de juiste therapeut kan dat. Maar niet iedereen die pscyhologie heeft gestudeerd, is een goede therapeut. ( net als met leraren...) Blijf zoeken en blijf proberen en vecht voor jezelf. Ook via voeding is er een hoop winst te behalen kan ik je vertellen. En soms moet je ook keuzes maken die ingaan tegen het snelle leven dat we nu leven, om de stress te verminderen. en niets is absoluut. Niets dat je kan bedenken, is absoluut waar of niet waar, want vaak als je je afvraagt of het tegenovergestelde waar zou kunnen zijn ( in een situatie) dan is dat vaak mogelijk.

Houd het huis koel... Tip van de NOS. Op de vierde verdieping, zonder zonweringen en een plat dak is dat echt onmogelijk kan ik je vertellen. Het is in huis 30 + graden, thermostaatje gaat niet verder dan dat, en ben waarschijnlijk absoluut gaar gekookt na deze week. Zweet me de blubber, ben ongesteld geworden ( wat zaterdag nog niet zo was en ik was echt niet erg gezellig en heb denk ik mijn vriend over de zeik geholpen met mijn gedrag... of was dat ook warmte en vermoeidheid erbij? ) Nou ja, ben blij dat die dip weer voorbij is want dat vind ik veel erger dan de warmte hoor. En zit er nu echt niet op te wachten ooit nog in de overgang te gaan, want ik vind het zo wel genoeg gezeur in mijn leven.

Ach lieverd wat een pijnlijke ervaring is dat he. Ik vond dat echt vreselijk als mijn kinderen zo deden. Dan miste ik het dat ze klein waren en nog zo heerlijk konden knuffelen. Ik ben zelf echt een knuffelkont en als mijn dochter op slot ging dan vond ik dat vreselijk. Mogelijk is het fijn voor je dochter om wel 1 op 1 wat met jullie te doen? ( in dit geval met je man misschien als jij er de puf niet voor hebt?) Mogelijk dat ze dat ze daar wat van op knapt als je theorie klopt dat ze jullie graag voor zichzelf heeft. Ze heeft mogelijk een behoefte die ze nu niet vervuld ziet of misschien niet kan verwoorden hoe het voor haar is. Heel veel sterkte in ieder geval. Ik hoop dat je de band snel kan aanhalen. Voor jullie allemaal een stuk fijner denk ik.

Sterkte hoor! De mussen vallen hier dood van het dak zo warm, dus doe maar rustig aan!

https://vrouwenpoliboxmeer.com/2016/11/16/stoppen-met-hormonen-voor-overgangsklachten/ dit heb ik gevonden

De omrekening voor oxa 50 mg naar Diazepam is 25 mg. De rest van de medicatie houd je gewoon zoals het is. De overstap kan je geleidelijk doen. Dus deels oxa en deels diazepam. Maar de overstap duurt dus wel even en moet je even doorheen voordat je lichaam daar aan went. Je krijgt in zekere zin ontwenningsverschijnselen van de oxa die je opvangt met de diazepam die je dan daarna afbouwt. Het is niet perse makkelijk omdat je duidelijk veel last hebt in je lichaam en hersenen van de diazepam. Je zou kunnen overwegen om een andere benzo met een lange halfwaardetijd te proberen, maar dan moet je goed kijken in welke hoeveelheid ze worden aangeboden. De Diazepam is zo fijn omdat het echt tot op hele kleine hoeveelheid af te bouwen is, wat moet sommige middelen niet kan omdat ze in tabletten komen die van zichzelf al te potent zijn. In de Ashton manual staan deze goed aangegeven, dus dat zou je met je arts kunnen bespreken.

Er zijn mensen die nooit tinitus hebben gehad, maar het wel hebben tijdens benzo ontwenning. Klinkt vreselijk! Heel veel sterkte hoor!

Je gebruikt 3 mg Diazepam en 50 mg Oxa. Deze moet je proberen zoveel mogelijk over de dag te verspreiden ( 24 uur bedoel ik dan), zonder dat je je slaap ervoor onderbreekt. Wekker zetten lijkt me een handeling die averechts zou kunnen werken voor je slaap ritme. Voor de beste verdeling moet je dus even rekening houden met je slaaptijden. En ik zou toch adviseren op een andere manier over te stappen naar Diazepam. De overstap moet je niet gebruiken om te verminderen want dan wordt je helemaal doodziek. Dat wil je niet. Is er een moment van de dag dat de het gevoel hebt dat je meer nodig hebt? Omdat je 2 in de ochtend neemt?