Lika

Lars

*

Verwarrend. ja. Ook verwarmend. Er is veel liefde van mijn man voor mij en voor ons gezin. Dat voel ik ook. Het is verwarrend omdat het mij weer op een heel ander spoor zet. Namelijk hard aan de slag om te redden wat er te redden valt. Voel me daarover weer schuldig tegenover de andere kant van de wereld. Die ik soms ook heel erg mis. Dat is net als erge trek uitzitten. Gevoelens buitelen over elkaar heen en wisselen af. Ik wacht heel even af, en maak het thuis zo gezellig mogelijk. Dat gaat heel vanzelf.

Lars ik blijf fan van je, hoe dan ook.

Je kan me niet genoeg kletsen hier Sita. Heb je gemist. Welkom terug en daar gaan we weer!

Ben rustiger. Ook nog heftige gesprekken met arbeidsdeskundige op het werk vanwege reintegratie. Het is ook wel alles tegelijk. Het gaat opeens beter. Van man hoeft contact met andere kant van de wereld niet opeens weg. Ik heb hem mijn draad hier laten lezen en veel is niet gehoord, niet aangekomen of niet serieus genomen. Achteraf vallen de puzzelstukjes op zijn plek. Het niet krampachtig hoeven verbreken van contact met de andere kant van de wereld ( hoewel ik alles heb uitgelegd en zelf geen contact leg) maakt dat mijn angst zakt. Ik heb ademruimte. Gek genoeg. Er is nog steeds tijd. En nog steeds heel veel liefde voor iedereen. Kom er maar gezellig bij!

Lieve Lars. En toch ga je ook heel goed volgens mij....

In gesprek blijven, behoeftes. Ik ben letterlijk heel misselijk, voel me er ziek van. Echt. Ga bijna 'uit'. Doe mijn best.

Goedemorgen.

Ai, ai, ai, wat ben ik bang!!! Bang. Zo verschrikkelijk bang. Voor afwijzing, boosheid. Kan niet voelen. Denk ik. Vertroebeld door angst. Ik wil alleen maar dat ik lief gevonden word en dat alles goed komt. Ergens leef ik het leven van een heel klein kind volgens mij. Ik durf dit ook bijna niet op te schrijven. Ben regelmatig misselijk van de angst. Terwijl echtgenoot en ik nu juist ook hele goede gesprekken en echt contact hebben. Gisteren had ik de heerlijkste avond sinds tijden. Met zijn 2-en lezend op de bank en af en toe pratend met elkaar. Echt in contact. Dat heb ik zo gemist. Ik kan zo goed zien waarom ik dronk. Verdoven. Verdoven. Geen angst hoeven voelen. Geen pijn. Geen moeilijke keuzes. Nu drink ik niet. Maar zien wat er komt. Dus ja Lady Jane, het was misschien een vervanging voor de drank deze droom/fantasie. Maar het is ook meer. Er is met deze persoon zo veel liefde mee gekomen. Veel wijsheid ook. En lichamelijkheid hoe gek het ook lijkt via de telefoon. hele vreemde situatie.

Het komt goed als je jezelf weer oppakt. Je kunt het. Het ging alleen even mis. En dat is niet erg. En fijn dat je er weer bent. liefs

Dank je Charisma.

Dank Herstel. ' De dag die je wist dat zou komen....'

De pleuris is uitgebroken. Donderdag. Relatiecrisis, woede bij partner. Hij ontdekte dat ik contact heb met de andere kant van de wereld. Dat is nu verbroken. Voel me eeeeeeenorm verdrietig. En boos. Er wordt me iets afgenomen. Tegelijk: - hoe kun je houden van iemand die je 20 jaar geleden voor het laatst live zag? - is het een droom of vlucht? - verslaafd aan liefde? - of toch de ware? In mijn relatie: - man erkent nu wat ik aankaart - voelt ook enorme woede over mijn bedrog - wil er voor gaan, maar vraagt zich af of hij kan veranderen, of ik nog kan - ik vraag me dat ook af Pijnlijk genoeg was dit er blijkbaar wel voor nodig hem te laten zien dat ik meende wat ik eerder zei. Al tijden heb aangegeven. Wat ik nu voel is dat ik zo graag wezenlijk anders wil. Alleen. Met liefde voor iedereen. Steeds anders. Is dit een verslaafde onderhandelingsgedachte? Zodra ik afsluit ontstaat woede, pijn verdriet. Misschien is het voor het ene te vroeg en voor het andere te laat. Ik voel me vreselijk, maar zodra ik accepteer dat het er allemaal is gaat het wel weer. De winst die ik heb ervaren zat in het enorme gevoel van liefde dat ik kan hebben. Voor alles en iedereen. Heel mooi. Dat heb ik dus in me. Gisteren wel weer een drankgedachte gehad. Weg wou ik. Dus drinken zou ook kunnen. Waarom niet? Ik mag toch al niet meer met hem, dus dit dan maar wel. Waarom niets? Waarom mag ik niets? Dus ik accepteer mijn verdriet. Ga het erover hebben. Want het is er. Ook het niets mogen gevoel. Het is er. En ik heb het. Maar wat er ook gebeurt. Ik drink niet. Ik huil. Dat mag wel.

93.9

Jopie , ik duim ook. Goedemorgen allen.

Wat Sheila zegt. Laat maar even gaan. Ik ben na een jaar nog steeds aan het 'ont-verdoven'. Ook heel veel mooi gevoel zal uiteindelijk zijn plek weten te vinden. Nu eerst dit. Sterkte.

Goed gedaan meis. Veel plezier!

Mooi gezegd Jan. Dat we te waardevol zijn om een dag van onszelf te missen.

En ik had het nooit voor mogelijk gehouden....

Maar dat is um wel. Gewoon nee, punt uit. Niet blijven hangen in dat gevoel, niet veroordelen, wel verder. Gaat goedkomen. Is zelfs mij gelukt. Dat begin van de avond..... maar het is er niet meer. Het gevoel verdween, het kan.

Bovendien zit de beste man aan de andere kant van de wereld. Dus het ritsen en haken- gedoe is er sowieso niet,,,, ( helaas) maar ook wel goed waarschijnlijk.

94.3