Ik voel me niet ver hoor. Zit gewoon hier!
En gisteren had ik opeens ‘de’ boos over me heen. Maar wat wezenlijk anders is, is dat ik die ‘boos’ zie en er niet direct iets mee hoef. Ik zie dat het even niet zo ging als ik wou, laat het even gaan en vertrouw erop en weet dat het weggaat. Ik word mijn gevoel steeds minder.
Als hetzelfde vaak gebeurt of me dwars blijft zitten, dan moet ik er iets mee.
Daarnaast heb ik besloten om me eerst en vooral te richten op mezelf.
Het uitstelgedrag van mijn man, hé, wie heeft dat ook??
De troepmakerij van mijn dochters. Van wie zouden ze het hebben??
Ik probeer mezelf langzaam en zachtjes tot daden te krijgen. De kringloop is daar een voorbeeld van. En niet alleen voornemen, maar ook DOEN. Niet meer over denken. Uitvoeren wat ik had bedacht. Dat vind ik best een grote opgave. Heb altijd een smoes, uitvlucht, ander plan paraat, waaronder: we hadden het afgesproken en JIJ komt niet in actie...:-)!
Nou ja, voorlopig genoeg punten aan te pakken. De kunst is dat zachtjes te doen.
Maar ik voel een vreemd soort vrijheid waarin ik veel kan beslissen. Terwijl ik heel goed met totaal andere ogen naar mijn eigen situatie zou kunnen kijken... Dàt, dat gevoel, is grote winst.