Ben moe, maar voldaan. Mooie voorstelling gespeeld. Veel emoties.
En ik slaag er altijd weer in verkeerd te fietsen. Nu ook. In de regen.
Lig al even in bed met de krant. Morgen zwemmen, schoonmaken, misschien moeder en koken.
Gek: ik kom erachter dat ik mezelf saai begin te vinden. Dat ik niets te vertellen heb, behalve het delen van mijn gedachten. Misschien is dat zo als het goed gaat? Raar toch? Misschien het ontbreken van drama.