Lika

Ja, zo kun je ons herkennen. We take over....little by little

Fijne avond @Smaragd. Nieuwsgierigheidsknop aan. Blijf bij jezelf. Moeilijk, spannend en leuk!

Wat leuk! Ik had de reuzemaat. Hij valt best ruim hoor. Gaat lukken. Ik had hem vandaag aan. Niet te warm, niet te koud, precies goed. En dat is ie ook met 10 of 15 graden minder. Veel plezier!

Hoppa, open is de deur. Zo lees ik je. Een voorbereiding op. Doe de deur weer dicht, zou ik je willen zeggen. Nu doorzien wat je echte verlangen is, gemis is, gaat je wrs veel meer brengen. Want die ene? Hé, jij weet toch ook wel hoe dat is?

Gezellig @Kohtjeis er weer. Bij mij vroeg niemand er ooit naar waarom ik niet meer dronk. Mensen zijn druk met zichzelf.

Vandaag al kijkers hier. De huizenmarkt is een rare wereld....

Goedemorgen

81,2. Valt me dik mee. Heb deze week niet echt opgelet, drie keer uit eten (doen we echt nooit) en minder bewogen. Nu weer 'hop' in het gareel.

Nee. Verwacht ik niet. Idiote markt hier.

Maar ik ben heel tevreden hoor. Kijk erg uit naar de rust daar. Nooit gedacht van mezelf. Goed teken.

Interessant. Ik was gisteren vooral heel blij ( dacht het al), man vandaag. Ik voel met name een enorme moeheid nu door de enorme rollercoaster van deze week. Vandaag ook naar moeder geweest. Ze laat zich niet echt helpen. Moeilijk.

Bod is geaccepteerd. Nu voorlopig koopcontract, overbrugging en ons huis verkopen. (Minor details;-) Ik geloof dat we gaan verhuizen!!!

@Etty Ken je die scene uit Cabaret? Dat Sally (liza Minnelli) heel hard schreeuwt (of zingt?) onder dat viaduct?

Goedemorgen. Dit huis gisteren was mooier dan het andere. Moet raar lopen willen we het niet krijgen. Maar dingen kunnen raar lopen heb ik intussen geleerd.... dus nog even niet juichen, maar wel een klein beetje.

Ik woon nu in een druk gebied midden in Amsterdam met smalle stoepen en veel expats en kleine supermarkten. Ik probeer me erg aan de regelste houden (kwetsbare echtgenoot en moeder en sowieso) maar het is bijna ondoenlijk. Slalommen op straat, rare manoeuvres in de winkel. Denk dat wat me bij de nieuw gewenste woonomgeving ook zo aanspreekt de ruimte is. Lopen zonder rare bochten, boodschappen kunnen doen op bijna normale manier. Een verademing. Ik was me er niet bewust van hoeveel last ik er van ondervind totdat ik in de andere omgeving was. Alsof ik weer kon ademen. Gek wat het met je doet.

Goedemorgen trouwens. Huis kijken. Kaboem, kaboem zeggen hart en maag.

Kan me die angst voorstellen @Bor. Het wordt anders Maar toch.... Mijn moeder was maar 1 keer buiten geweest sinds corona en moest nu naar ziekenhuis. Daar bleek onder personeel van de afdeling corona geconstateerd. Dus allerlei maatregelen. Veel te spannend. En toch ben ik eraan gewend geraakt. Net als.oversteken van een drukke weg. Gevaarlijk, maar heel voorzichtig doen, want hoe moet het anders?

@Smaragd Over zelfzorg, rust nemen, loslaten. Ik heb toegelaten dat mijn man mijn moeder thuis bracht uit het ziekenhuis. Ik ben naar mijn toneel gegaan. Mijn uitlaatklep. Dat had ik nodig na deze week. Echt nodig. Moeilijk om niet door te rennen ja. Alles voor de ander. Terwijl ik daar geen leuker mens van word....dus dit was goed zo. Slaap lekker. Morgen het huis kijken. En dan heb ik wel weer even genoeg enerverende dingen meegemaakt....

@Marika,waar ben je?

Dank @Smaragd. Ga mijn hart volgen. @takeiteasyik las het ook..die frustratie..Je zus daar, jij niet. Je onrust daarover. Ik hoop ook dat ik.het mis heb. Je mag en je kunt het echt anders oplossen. Meld je maar hier even.

Goedemorgen. Vandaag hoor ik of moeder naar huis.mag. Denk het wel. Tegenover haar ligt een mevrouw van rond de 70 die refusal slikt. Dat hoor ik steeds. Ze is heel passief. Doet wat met me. Ik vind autorijden nog steeda heel spannend. In het donker 's avonds zeker. Maar ik doe het, want ik kan het. Zo heb ik nu meerdere keren onverwacht moeder kunnen helpen. Vader eerder. Met mijn voorheen normale.patronen had dat niet gekund. Dan had ik niet meer mogen en kunnen rijden. Dan was ik nu ook moe geweest, maar had het niet door. Of was nog zieliger?? Dan had ik geen rust of prettig moment voor mezelf ingelast om.bij te tanken. Uit schuldgevoel. Doorgaan. Dan was ik niet zo bij mijn behoefte rondom het huis gekomen. Had ik doorgedramd of opgegeven. Dan had ik niet opnieuw verbinding met echtgenoot kunnen en durven maken. Omdat ik niet drink kon ik langzaam maar zeker stappen zetten. Openen, eerlijk worden naar mezelf en voelen. Helpend gedrag ontwikkelen. Ontwikkelen is het kernwoord. Hier ontwaakt een heel dankbaar mens.

Totaal moe in bed. Uit eten geweest. Doen we eigenlijk zelden. Was fijn Moeder gaat morgen naar huis. Ik ga lekker slapen nu.

Ik denk dat ik begrijp wat je zegt @Jopie. Ik zie wat van mij is, wat de ander vindt, waarom die dat meent te moeten delen (bezorgdheid, paniek misschien wel, angst voor het onbekende). En ja. De te betrekken wijk kent een hele grote mix aan mensen, nationaliteiten. Ik vind dat persoonlijk heel gaaf een verrijking. Ik verheug me op meerdere manieren daarop. Maar ik zal daar ook niet elke bewoner aardig gaan vinden en zij mij niet. En de kritiek of de ongerustheid raakt op meerdere vlakken. Ik word er boos van , want hé, natuurlijk zoek ik dingen goed uit en doe niet zomaar wat, boos omdat het een oordeel is over een buurt waar zij niets van weten, en bang, straks vinden ze me niet meer lief, onzeker, wat als het echt tegenvalt?, en bezorgd, ik wil niet dat zij zich ongerust voelen. Dat allemaal. Maar nu naar het ziekenhuis voor moeder. Ziekenhuis staat in een plaats waar ik dan weer nooit zou willen wonen. Zo hebben we allemaal wat...

Klopt. Ik heb allerlei mensen geinterviewd op straat. Die wonen er fijn. Bij ons in de straat verhuizen nu ook veel mensen, terwijl het hier toch fijn is. Ben zelf opgegroeid in een flat in een achterstandswijk in wording. Know the drill.... Wij wonen nu in appartement met buren naast en boven. Ik hoor elke stap die de buurman zet. Ja, het blijft een -beredeneerde- gok. Waarom ik dit hier zo uitgebreid deel, is.omdat dit nu juist voor mij zo verslavingsgerelateerd is. Mag het wel wat ik doe/wil? Dat de ander dat dan moet zeggen. Het brengt mij tot aan misselijkheid van onzekerheid. Dáár mag ik wat mee. Uitgelezen kans, zou Jan zeggen. Jottum!! (Nou ja, bijna dan;-) Maar ja. Ik kan dit aan. En ik mag onzeker zijn, bang en soms ook verkeerd kiezen. Dat kan gebeuren. Dat kan. En die onzekere misselijkheid, daar wil.ik dan zo snel mogelijk vanaf. Maar hé. Ik drink niet. En juist onzeker mag ik zijn. Dan komt langzaam de adem terug en verdwijnt de misselijkheid. Het werkt als je eraan werkt....

Ik denk dat we het goed doen. Om ons heen wordt om de haverklap ingebroken. Waar we nu wonen. Ja. Je kunt daar veilig over straat. Sommige stukken zoek je niet op. Maar dat doe ik hier ook niet. Die plekken weet je snel genoeg....