Lika

Yep

Poeh hé, schoonouders zien het totaal niet zitten waar we heen willen verhuizen. We gaan van een hele goede buurt naar een voormalige achterstandswijk waar een ander publiek woont. Ik ben opgegroeid in zo'n soort buurt. Voel me er heel erg thuis. Schoonvader natuurlijk niet. Begrijp ik allemaal. Maar het maakt me gelijk zooooooo onzeker. Ik werd er misselijk van. Doe ik het wel goed? Wat doe.ik mijn gezin aan? Etc. Ben er gelijk gisteravond met ov heen gegaan. Alleen. Om te voelen. Heb ik het zo mis? Maar het voelde weer zo goed. Dit vind ik dus moeilijk. Ik wil goedkeuring krijgen. Van een ander. En die krijg ik niet. Het mooie is dat ik dit nu zie. Ook hun onbegrip. Ik begrijp het. Ik begrijp mezelf. Dinsdag gaan we kijken. Het wordt heel spannend. Ik wil niet pushen, maar kan mijn enthousiasme niet verbergen. Mijn schoonfamilie en ik komen van zulke andere achtergronden. Verschillende klassen.

Lieve @niks, wat beschrijf je je proces heel goed. Ik kwam toen niet verder dan..' ach het gaat nog wel", masr eigenlijk ging het niet. Je kunt dit niet opnieuw doen en ieder lichaam is uniek. Je doet het juist heel erg goed, ook als je gas terugneemt. Je geeft daarmee aan jezelf serieus te nemen. Verantwoordelijkheid te dragen. Dat zijn weer kwaliteiten die in het werk ook van pas kunnen komen. Zal je leidinggevende ook begrijpen hoor. En ja. Proces van loslaten. Thuis ook. Lastig is dat. Stukje bij beetje kan het ook veel vrijheid opleveren.

Goedemorgen. Zin in de dag. Zomaar.

Hoe was jullie trouwdag @Bor Hier slapen nu. Naa moeder geweest. Kinderen hebben gekookt. Zo fijn!

You hangry woman, you. @Reacher

Dit zei je net @Descartes33"Bloemen zijn een goed idee @Rosee. Weer even de goede Descartes uithangen. En nu volhouden." en ik geloof dus echt dat het een kwestie is van even de goede Descartes toelaten. Hij is er gewoon.

Faseren , stap voor stap, maar steeds weer, laten staan die drab!

Tijdenlang gedacht dat iedereen wist hoe je moest leven, behalve ik...

Nog even iets over jezelf accepteren etc. Misschien schreef ik het al eerder. Sorry dan. Weet het niet meer. Maar het verhuisproces leerde me dit. De vrijheid die ik voel bij het gaan verhuizen naar een flat is mede ingegeven door acceptatie van onze leefwijze. Ik werk fulltime, speel toneel en heb mijn moeder en wil een eigen praktijk starten. Dat heeft prioriteit. Daarnaast ben ik rommelig, maar kook wel graag. Feit. Ik houd van schoon, maar breng schoonmaken slecht op. Mijn man wil graag naar buiten. Vogeltjes kijken. Ziet de dingen niet. Heeft andere normen wat schoon betreft. Ik heb me daar altijd tegen verzet. Nu kan ik denken: ok dit is wie wij zijn. Laten we het daarmee doen en het onszelf zo gemakkelijk mogelijk.maken. We gaan geen tuin onderhouden. Een groot huis stoppen we vol met troep. Precies groot genoeg is het credo. Dat kan ik aan.

Dát weet ik dus niet of het kalf al verdronken was. Je zag het niet meer zitten. Je reactie daarop is altijd geweest drinken. Dat dat altijd zo is gegaan, wil niet zeggen dat je dat altijd zult blijven doen. Elk.moment heb je keuzes. En de mens is niet wie hij denkt te zijn. Je bent meer dan dat.

@Descartes33 straf en beloning. Verdienen nu. Nee.... Dingen zijn soms gewoon zo. Gebeuren. Zij heeft dat uitje. Punt. Staat los van jou. Jij.mag dat niet leuk vinden.

Ik heb dezelfde gevoelens bij die woorden... Noem het altijd vrede sluuten met, accepteren, maar eigenlijk is het gewoon houden van ja. Whatever. Me, myself and I hebben het heel okay samen tegenwoordig.

Dank @lady jane. Dit is voor mij zo'n deel van letterlijk in mezelf gaan groeien. Zo voelt het.

Zenmeditatie wil ook nog wel eens helpen.

80,9 Wat ik.gisteren al schreef. In 1 jaar twee maten minder van dezelfde jas. Dat voelt een heel stuk lichter....

@Descartes33ik deed dat rennen ook. Ik was net zo perfectionistisch. Nog allemaal als ik niet uitkijk. Perfectionisme heeft vele kanten. Bij mij (en dat lijk ik te hekennen in jou) rennen op het werk, alles doen en dooegaan, thuis en voor mezelf: niets. Niet beginnen aan iets uit angst dat het toch niet lukt heeft daar ook mee te maken. Ik zie dat bij mijn man. Ben erzelf ook heel bekend mee. Dat maakt dat stapje voor stapje, iets leren te doen, ingewikkeld is. Je kunt het. Of niet. Duh... Is niet zo hoor. Ook wij kunnen langzaamaan leren. Dat is niet sterk van mij. Het is eerder leren toestaan. Jezelf kennen, vrede sluiten met, accepteren en nog beter leren kennen. En dan jezelf leren te helpen. Ik geloof dat jij dat ook kunt. Wat @Ettyschreef, met jezelf zijn is zo NIET eenzaam. Jij kunt het leren. Lopen en praten leerde je niet in één klap. Wat een kind allemaal leert!!!! Dat hebben we ergens nog wel zitten denk ik. -tijd is je vriend - neem een besluit en voer het uit --als je het anders had gekund had je het wel anders gedaan - nieuwsgierigheidsknop aan

Zieligheidsreflex had ik heeeeeeel erg. Merk dat die nu na bijna vier jaar heel erg is geslonken. Komt denk ik ook omdat ik nu ook boos, verdrietig, lui, onzorgvuldig, niet helemaal verantwoordelijk, dom etc mag zijn. Dat was ik daarvoor allemaal nooit.... maar wel zielig. Dat mocht ik wel. Blijkbaar. Mag jij alles zijn van jezelf @Descartes33? Bijvoorbeeld dat je soms even helemaal geen zin hebt om goede dingen te doen op je werk? Take care.

Moe in bed. Moeder nog in ziekenhuis. Gaat goed. Ben hyper door die huizentoestand. Zo'n zin in!! En nog werken... Amai, wat een hoeveelheid soms. @Reacher Vandaag dezelfde jas als vorig jaar gekocht, maar dan 2 maten kleiner. Yes!!

Goed idee van de huisarts denk ik.

Dacht ik ook @lady jane. Maar schoolslag is vlg mij voor je knie nog wel iets. Ik.kan de andere slagen ook goed, maar dat is niet mijn lol. Ik start maandag met fysio. Dit is dus mijn eigen huiswerk vooraf. Empirisch onderzoek:-) Zelfs nu ik gisteren 20.000 stappen heb gezet met redelijk zware rugzak, word ik wakker zonder dat kloppende, pijnlijke gevoel. Wandelen is ook heel fijn!

Goedemorgen. Was het maar alvast dinsdag.... Maar in de tussentijd. Slaap ik als een roosje zonder drank. Ik voel vooral in lichaam en geest dat slapen ook rusten is. Dat je even in niemandsland wakker wordt. Zonder : Help, wat heb ik nu weer gedaan?En ik slaap beter in. Rustiger. Tot zover de slaap van Lika. Vanavond naar moeder. Verder werken en wandelen. En weegclub. Gek om niet te zwemmen 's ochtends. Knie doet nu geen pijn meer. Dat is niet gek!

Beste beslissing (samen met stoppen met roken) ooit....

voor jullie. Bijna 20.000 stappen vandaag. Bijna een week niet gezwommen en knie doet geen pijn meer. Ik baal en ben blij en pijnvrij. Lopen kan ik dus wel! Ben in het kader van zelfzorg gaan lopen naar een vergadering. En terug. Terwijl ik zaken terugluisterde voor mijn werk. Vroeger zou ik dan juist met ov zijn gegaan. Dit was fijn. Moeder nog in ziekenhuis. Vanavond geweest. Makelaar belde. Er ligt een vergelijkbaar huis op de loer...twee verdiepingen lager. Dinsdag gaan we kijken. Het is me wel een periode. Houd jullie taai lieverds.

En ook jij @ikkanhet