Vroeger zou ik mijn angst en paniek hebben verdronken. Met name mijn fysieke sensaties vind ik nog steeds lastig. Alle spieren verkrampen en mijn adem stokt.
Wijntje maar om te ontspannen , daarna weer om het rot gevoel daar weer over te stoppen en dan weer om het fysieke rot gevoel niet te ervaren etc....
Nu weet ik dat dit dan maar even zo is. Jammer dan. Er komt wel weer een andere sensatie. Vandaag of morgen. Tis niet fijn, maar wel te doen. En als het weg is, is het weg. Dat heb ik dan tenminste in de gaten...