Quinn

Drie maanden en een heel nieuw leven. Zo gaaf, goed bezig.

Gering is de opgave niet vandaag, maar een hoge lat is motiverend.

Ben er. We gaan er weer voor vandaag. Dagpact; Rapilos Kruidenthee Quinn

Ja, het is klote. Ja, ik werk eraan. Maar dat ik wel dieper in de goot heb gelegen, betekent natuurlijk niet dat het nu goed gaat. Eyeopener.

Het was waarschijnlijk erg lekker, de borden gingen leeg. Behalve de mijne, want mijn maag hoefde niets. Goh, wat gek. Raar hè, dat sommige dingen voor jezelf eigenlijk heel gewoon zijn geworden, terwijl ze dat helemaal niet zijn. En dan plaats iemand een heel terechte, rake opmerking en dan pas dringt het door hoe erg het ook alweer gesteld is. Terwijl ik dacht dat ik dat toch wel wist. Niet dus. Durf niet goed te zeggen dat het bij twee flessen is gebleven omdat ik niet meer kon vinden. Dus, jawel, ik kan nog schaamte voelen.

Hey Bono, goed dat je naar de huisarts bent gegaan. Nee, een opname is niet alleen zaligmakend en alle problemen uit de weg ruimend. I know. Meerdere mensen hier zeggen houd op met vechten, dan wordt het gemakkelijker en echt, ik probeer het, dat stoppen met vechten. Maar ik weet het niet, vechten is mijn manier van reageren, in elk geval nu nog, wie weet wordt het ooit anders. Tot dan ga ik strijdend min of meer ten onder. Zo, dramaQuinn. Voor de balans: ik sta een kapucijnerschotel klaar te maken, serieus ja. Waarom? Omdat die rare kinderen van mij wilden proeven wat dat voor rare dingen zijn. Dus, opeten die handel straks!

Hmm ja. Ik weet dat het een optie is en dat veel mensen er ook werkelijk baat bij hebben, daar niet van. Maar mijn angst over wat ik in vredesnaam ertegen kan doen als ik niet kan drinken, nodigt (uiteraard) meteen uit te gaan drinken.

Maar de keus om niet te drinken, haalt ook meteen de mogelijkheid weg om alles uit te zetten. En die mogelijkheid sluit ik liever niet uit, juf.

Well, we gingen eerlijk zijn toch? En ik heb geen probleem met autoriteit hoor, zolang die bij mij ligt.

Ja?

Daar kan ik een hele verhandeling over houden basta. Maar de echte reden dat ik het niet neem, is dat ik dan echt ziek word van drank. En daar gaat mijn achterdeur.

Het enige dat ik echt wil, is drinken. Fles leeg en dan de volgende pakken. Net zo lang tot ik van de stoel op de grond pleur. Te lam ben om op te staan en in slaap val waar ik ben neergekomen. Wil ik dat? Wil ik dat echt? Wat wil ik echt? Wil ik op de grond slapen? Nee. Maar ik wil wel slapen, heel graag zelfs. En om daar te komen... die drank. Vanmiddag de psych. Intens als vanouds. Met z'n blauwe oogjes onschuldig kijken en intussen de ene na de andere pijnlijke emotie naar boven graven. Ik heb maar weinig gezegd zelfs, maar toch is er genoeg omhoog gekomen en blijven hangen. Onuitgesproken weer ingeslikt. Ik wil het begraven, verdrinken, vergeten. Kwijtraken, hoe dan ook. Ik wil dit niet meer.

Woordjesding wordt een dikke puinzooi zo, niks aan te doen. Theekransjes zijn er niets bij.

Genen zijn van grote invloed op hetgeen je al of niet als beledigend ervaart, zoals bijvoorbeeld het onschuldige woord naarling.

Meningen zijn als duimen, iedereen heeft er minstens twee en ze zijn sowieso mooier en sterker dan die van een ander.

Die arrogantie ken ik Lars. Maar verdorie, je leert niks als je niks probeert toch?

Ja, dat is zeker rot. Onhandig om zonder wat te zeggen weg te lopen, maar vergis je nu niet in welke mate depressie voor je praat. Het blijft waarschijnlijk niet altijd zo. Je hebt ook goede dagen, fijne momenten. Dit was een setting die je nu niet aan kon. Tegelijk deed je wel het beste wat je kon doen: uit de situatie stappen.

Succes deze weken!

Wat is er gebeurd?

Omdat schrijven helpt bij het nadenken, analyseren en het beter doen. Natuurlijk ging het mis, daar had ik van tevoren de klok op gelijk kunnen zetten. Maar alsnog ben ik teleurgesteld in mezelf, bevestigd ook in het weten dat ik het niet kan. Again. Met elkaar eten ter ere van de verjaardag van c, die de stress en onrust al zag groeien en alvast wat ingreep ook. Niks geen koken van uitgebreide menu's van mijn kant, nee, er zou wel eten bezorgd worden. Vooruit dan maar. O, en hij wilde 's avonds eigenlijk geen drank schenken. Maar dat ging mij een paar stappen te ver. Dat ik niet met alcohol om kan gaan, betekent niet dat er een algehele drooglegging nodig is. Dus nee, dat gaat niet door. Gewoon schenken, Q drinkt wel cola, geen probleem. Toch? Een hele tijd ging dat ook inderdaad wel. Koffie. Cola. Sigaretten op het balkon. Meer koffie om weer warm te worden. Af en toe een online lijntje uitgooien naar hulptroepen. Het ging. c, die ook niet dronk, omdat ie daar geen zin in had, was er steeds. Lief, alert, grapjes makend en afleidend. Heel goed wetend dat ik op mijn tandvlees liep en mezelf had overvraagd. Maar het ging. Tegen enen liep het appartement leeg. Behoorlijk op tijd voor ons doen, maar dat was okee. Half twee richting bed, meer afleiding en gefluister in m'n oor dat het me gelukt was en dat ie zo trots was. Maar de onrust bleef. Dus toen ik een uurtje later wakker werd, zonder enige emotie de fles gin opengetrokken en leeggedronken. Een moker op mijn hoofd. En nu wakker. Koffie. Douche. Meer koffie. Een kater, niet eens zozeer fysiek, maar mentaal. Teleurstelling. Niet eens van hem, maar van mezelf vooral. Het is niet anders, er zit inderdaad een kronkel in mijn kop, de zware hulpverleningstrajecten worden niet voor niets ingezet. Was getekend, Quinn, alcoholist.

Vooral teleurgesteld in mezelf. Of opnieuw bevestigd, dat misschien nog wel meer. Zo koffie, douchen, meer koffie en dan komt er straks familie. *slikt een paar vloeken in*

Nee. Tegen vier uur alsnog een fles gin de nek omgedraaid. Sorry.

Tyfus, waarom doe ik mezelf dit in vredesnaam aan? Het is koud (balkon, want ik rook), binnen drinkt iedereen (minus vriend uiteraard, die is altijd meer dan supportive) en ik zit eigenlijk als ik eerlijk ben gewoon te wachten totdat iedereen opgerot is, zodat ik dan zonder enig gezichtsverlies nog wat drank kan scoren. Idioot niet? Zo aan het stressen over het niet gaan drinken, dat ik straks uit pure opluchting wil gaan drinken. Way to go Quinn, gaat weer lekker. Waarom lukt het niet om gewoon normaal mee te doen in plaats van te denken aan drinken, aan niet drinken, aan wat anderen drinken.

Die hand pak ik. Deal Lars.

Vriend is maandag jarig, vanavond eten we met elkaar samen, gezellig, maar extra veel gedoe voor de kok (ik, zei de gek) want ook daarin kan ik dus geen maat houden. Lekker uitdagend en ingewikkeld menu. Vriend greep in, die vond het beter als ik mijn hoofd rustig houd, dus er wordt straks eten bezorgd. Hmm, ik moet het nog zien. En vanavond een hele horde over de andere vloer. Eerlijk is eerlijk, ik zie er best tegenop. Ze weten allemaal van mijn moeizame relatie met alcohol, dus niemand zal me wat aanbieden, maar het is wel degelijk in huis. Omdat ik het grote onzin vind iedereen gedwongen droog te leggen met als reden dat ik er niet normaal mee om kan gaan. Dus kom, feest en drink wat je wilt, dat idee. Enige zelfbeheersing van mijn kant moet toch niet teveel gevraagd zijn, wel?